Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Re: Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Σύμφωνοι!
Αυτό ακριβώς προσπαθούσα να θίξω.
Πως δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι, πως εκείνο που για τον ένα λειτουργεί δεν λειτουργεί ή έχει τα αντίθετα αποτελέσματα για κάποιο άλλο και δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες και δεν ορίζει ούτε την καλή σκλάβα ούτε τον καλό Αφέντη κάποια άποψη.
Είναι απλά απόψεις και εκείνο που σε κάποια φανταζει σαν κομπλεξικός Αφέντης σε μένα φαντάζει σας Τέλειος κι εκείνο που εκείνη αποκαλεί Αφέντη να μην έχει καμία σχέση με τους δικούς μου ορισμούς.

Ο καθένας βρίσκει εκείνο που ο ίδιος έχει ανάγκη και η μη ταύτιση μας δεν μας κάνει χειρότερους ή καλύτερους απλά διαφορετικούς.

 

Απάντηση: Re: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Έχεις δίκιο όλα είναι ρευστά!!
Το πιστεύω με όλο μου το είναι αλλά δεν ξεχνώ ποτέ πως επειδή όλα είναι ρευστά , ρευστός γίνεται και ο φόβος μέσα μας…..

Με εκτίμηση

hermis

 

Απάντηση: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Ο Κυριος μου μου Επετρεψε να δωσω μια εξηγηση.
Ειπα εξ αρχης πως ο καθενας αντιδρα και δεχεται πραγματα διαφορετικα απο καποιον αλλον, μιλησα καθαρα απο προσωπικη εμπειρια και ειναι το μονο που μπορω να κανω μιας και δεν πιστευω σε αντικειμενικες και απολυτες αληθειες η ορισμους. Και σε οτι γραψω παλι θα μιλησω μονο απο προσωπικη εμπειρια και αποψη.
Ο φοβος ειναι ενα αισθημα το οποιο γενικως εχω εξωραισει απο τη ζωη μου. Και πριν Τον γνωρισω. Γνωριζοντας Τον μεσα στην εκπαιδευση μου απο Εκεινον οταν μου Εδωσε το συναισθημα του φοβου παραλησα. Παραλησα στην γενικοτερη ανικανοτητα μου να αποδεχτω τον φοβο σαν συναισθημα. Αν φοβομουν τον πονο δεν θα μπορουσα να τον απολαυσω, αν φοβομουν την ταπεινωση δεν θα μπορουσα να την χαρω. Για τον πονο εχω ακομα ενα δεος. Και η ταπεινωση μου δινει ηδονη απο τοτε που μπορω να θυμηθω τον εαυτο μου.
Δεν ειναι ο φοβος πως θα μεινω αδεσποτη αν δεν Τον ικανοποιησω ετσι οπως το Θελει. Νιωθω ομως μεσα απο καθε μου τιμωρια μια τεραστια θλιψη πως δεν μπορεσα να φανω αξια των Θελω Του και αυτο ειναι που με κανει να γινομαι καθε μερα καλυτερη για Εκεινον. Η ομορφια που ανακαλυψα μεσα απο την υποταγη μου προς Εκεινον. Δεν εχω καμια αρνηση στην απολυτη υποταγη μου προς τις επιθυμιες Του. Την μερα που κατεθεσα το κορμι μου και την υποταγη μου (με ολα οσα αυτο σημενει) η υποταγη μου ηταν απολυτη και η πιστη μου στην καθοδηγηση Του επισης. Δεν μπορω να φοβαμαι κατι στο οποιο υποτασομαι και εμπιστευομαι απολυτα και ακολουθω.
Δεν χρειαζεται να Τον φοβαμαι για να μην νιωθω ιση μαζι Του(αν και για την διαφορα αναμεσα στην ισοτητα και την ομοιογενεια μπορουμε επισης να φιλοσοφησουμε). Ξερω εξ ορισμου την θεση μου γιατι ειναι εκεινη που διαλεξα, ειναι εκεινη που Εκεινος με εμπνευσε να παρω, ειναι η αναγκη μου να Τον υπηρετω και να Τον ευχαριστω που υποδεικνειει την θεση μου και τελος ειναι αυτη η φυσικη Του ανωτεροτητα που φαινεται σε καθε Του κινηση βλεμα και λεξη που οριζει την δικια μου θεση.

Και τελος θα παραθεσω δυο γραμμες απο ενα υπεροχο κειμενο που μετεφερε η tender_lilly με τον τιτλο "η δυναμη μιας σκλαβας"

Σε ευχαριστω

 

Ο φοβος οπως και καθε αλλη συναισθηματική, αυθόρμητη, αντίδραση προκαλειται απο τη συνειδητή ή ασυνείδητη συνειδητοποίηση ενος κινδύνου.
Ειναι ενα συνασθημα προστασίας που σου μεταδίδει ενα μύνημα κινδύνου που εξελαβε μη λεκτικα ή λεκτικά ο εγκεφαλος σου. Κατόπιν προκαλέι αλυσιδωτές αντιδράσεις που είναι η τάση για φυγή ή η τάση για επίθεση. Αυτές ειναι μη ελεγχόμενες, αντανακλαστικές αντιδράσεις προστασίας.
Συνεπως ενα ατομο με στοιχειώδη συναισθηματική νοημοσύνη δεν θα ηταν καλο να αγνοήσει το αίσθημα αυτό και θα προσπαθήσει να εντοπίσει τους λόγους που νοιώθει έτσι και ποιος ή ποιοι ειναι οι κίνδυνοι.
Αν νοιώθεις σιγουριά ο φόβος δεν θα πρέπει να υφίσταται , ο φοβος ειναι ενδειξη ανασφάλειας και ελλειματος εμπιστοσύνης . Ο φόβος επιβάλλεται , ο σεβασμός εμπνέεται .

 

Απάντηση: Re: Βελτίωση και "φόβος" - διατηρησιμότητα σχέσης

Απόλυτα σωστός..

 

συμφωνώ με την παράγραφο του αγαπητού DeSade

 

Αναρωτιέμαι...αν τελικά μιλώντας για φόβο εννούμε το ίδιο πράγμα.
Πως μπορώ να μην νιώθω φόβο σε ένα breath play?
Κι ας αφήνομαι και χαλαρώνω και εμπιστεύομαι πως δεν θα Σφίξει τόσο ώστε να πεθάνω, ο φόβος για τον κύνδυνο είναι εκεί.

Δεν είναι αντίθετος ο σεβασμός με τον φόβο.

Άπλά πιστεύω μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.

Γιατί το ξεπέρασμα εκείνου του ορίου που εγώ αποκαλώ φόβο εκείνου του φυσιολογικού συναισθήματος που βιώνει όποιος έχει ένστικτο επιβίωσης, είναι εκείνο που μου προσφέρει ηδονή.

 

Τίποτα... ούτε ο εαυτός μας.
Ένα απόλυτο τίποτα.


Τρομακτικό ακούγεται ε?