Βερολινο

Ήμουν ήδη δυο χρόνια στο Βερολίνο, εργαζόμουν σε μια εταιρεία ως οικονομικός αναλυτής, σχετικά καλή δουλειά και μια εύκολη καθημερινότητα, όμως δεν είχα καταφέρει να δικτυωθώ κοινωνικά και παρέμενα πολύ μόνος. Βέβαια, σχεδόν πάντα κυρίαρχο στην ζωή μου υπήρχε το ζήτημα της διαφορετικής σεξουαλικότητας μου και οι σκοτεινές μου τάσεις για υποταγή. Φυσικά συνέχεια έμπαινα σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτυώσεις τύπου, *** και collarme, αναζητώντας μια διέξοδο, μια περιπέτεια ίσως και κάτι παραπάνω. Με αυτό τον τρόπο πέρναγε η καθημερινότητα μου και βίωσα και κάποιες εμπειρίες, άλλες πιο ιδιαίτερες και άλλες όχι. Σίγουρα πάντως καμμία δεν ήταν αυτό που έψαχνα και γρήγορα έφευγα για την επόμενη.

Μια Παρασκευή βράδυ είχα πάει στο munch του Fet στην Invalidenstraße, είχα πάει και παλιότερα σε μια προσπάθεια να γνωρίσω κόσμο του χώρου και να δικτυωθώ και φυσικά να πιω και καμμία μπυρα χαλαρα. Συνήθως λόγω της συστολής μου δεν κατάφερνα να γνωρίσω κανέναν ούτε Κυρίαρχο, ούτε υποτακτικό, απλά καθόμουν σε ένα σκαμπό και έπινα την μπυρα μου, κοιτάζοντας τους γύρω μου, προσπαθώντας να καταλάβω ποιοι ήταν και τι ζωή ζούσαν.

Ξαφνικά ήρθε δίπλα μου Κυρία κοντά στα 50+, ψηλή με κοντά κάστανα μαλλιά, ήταν αρκετά ομορφη και το σώμα της, παρά τα χρόνια της φαινόταν γυμνασμένο και σε καλή κατάσταση. Την άκουσα να παραγγέλνει ένα ποτήρι λευκό κρασί από τον μπάρμαν. Σε μια από τις πραγματικά σπάνιες εκλάμψεις μου, που όταν συμβαίνουν με ξαφνιάζουν και εμένα, προθυμοποιήθηκα να της το κεράσω, ενώ παράλληλα της συστήθηκα. Γύρισε και με κοίταξε με σχετική έκπληξη, μου χαμογέλασε ευγενικά αν και μάλλον ψυχρά,και τελικά αποδέχθηκε την χειρονομία μου. «Είμαι η Sibyla, Έχεις 5 λεπτα να μου πεις ποιος είσαι και τι θέλεις», μου είπε κοφτά.

Στην αρχή αιφνιδιάστηκα από την αμεσότητα και την ωμότητα της απάντησης της, όμως γρήγορα μάζεψα τις σκέψεις μου και της εξήγησα ποιος ήμουν και πως ένιωθα απέναντι σε Κυριαρχικούς ανθρώπους και πως ήθελα από τα βάθη της ψυχής μου να τους υπηρετώ. Με ρώτησε το nickname μου σε fet και της απαντησα, πριν προλάβω να την ρωτήσω το δικό της έφυγε και πήγε να καθίσει με την παρέα της.

Το υπόλοιπο βραδυ πέρασε χωρίς κανένα ενδιαφέρον, ήπια και μια δεύτερη μπυρα και έφυγα χωρίς να μιλήσω σε κανέναν άλλο.


Δυο ή τρεις μέρες μετά έλαβα ένα μήνυμα σε *** από την MsSibyla, η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά μόλις το άνοιξα και ξεκίνησα να το διαβάζω, μου έλεγε πως το παιδί που της καθάριζε το σπιτι την είχε «κρεμάσει» και με ρώταγε αν θα μπορούσα να πάω να της καθαρίσω το σπιτι και να την βοηθήσω να τακτοποίησει το υπόγειο του σπιτιού της. Η προσφορά αυτή φυσικά αφορούσε υπηρεσία και δεν περιλάμβανε τίποτα γυμνό ή με οποιοδήποτε τρόπο ερωτικο. Σχεδόν χωρίς να το σκεφθώ απάντησα πως θα μπορούσα να την βοηθήσω. Μου έστειλε ένα μήνυμα με την διεύθυνση του σπιτιού της, μου ζήτησε να είμαι αύριο εκεί αμέσως μετά το τέλος της δουλειάς μου.


Την επόμενη μέρα πραγματικά ανυπομονούσα ποτέ θα σχολάσω για να πάω να καθαρίσω το σπιτι μιας άγνωστης σε εμένα. Το σπιτι της Κυρίας ήταν στα προάστια του Βερολίνου κανα μισάωρο μακρυά. Ήταν ένα όμορφο διώροφο σπιτι με μικρό κήπο σε ένα όμορφο προάστιο, με πολλά πανομοιότυπα σπίτια. Φαινόταν αρκετά ακριβή και προσεγμένη γειτονιά.

Χτύπησα το κουδούνι τρέμοντας, μόλις άνοιξε την πόρτα την είδα και ένιωσα να μου κόβονται τα πόδια. Φορούσε αθλητικά παπούτσια, φόρμα και ένα tshirt.

“Έλα μέσα μου είπε, έχεις πολύ δουλειά να κανείς σήμερα. « βγάλε μονο τα παπούτσια και το μπουφάν σου»

Για τις επόμενες 3 ώρες έλιωσα καθαρίζοντας το σπιτι της, έβαλα σκούπα, καθάρισα την κουζίνα και τα δυο της μπάνια, σφουγγάρισα τα πατώματα, εκείνη ερχόταν για λίγο έδινε οδηγίες και έφευγε.

Κατά τις 9 πήγα και της είπα πως είχα τελειώσει τις δουλειές μου και ρώτησα αν με ήθελε κάτι άλλο.

« τώρα θα κατέβουμε στο υπόγειο να τακτοποιήσουμε κάτι πράγματα»,

Το υπόγειο της ήταν γεμάτο με κούτες από ρούχα, διακοσμητικά, βιβλία, έπιπλα και αλλά. Εγώ επρεπε όλα αυτά να τα πάρω από το ένα σημείο του υπογείου και να τα μεταφέρω σε ένα άλλο χώρο στην άλλη πλευρά. Τουλάχιστον δυο ώρες επιπλέον δουλειάς και μάλιστα βάρειας. Δεν τόλμησα να πω τίποτα, απλά ξεκίνησα το κουβαλημα


Όταν τελείωσα, ήρθε να δει αν τα είχα κάνει όλα καλά. Μου είπε πως ήταν ευχαριστημένη και πως μπορούσα να φύγω

Την ευχαρίστησα και πήγα να φύγω, πριν βγω από το σπιτι μου λέει « την επόμενη φορά αν σε χρειαστώ και έρθεις θα φοράς chastity, δεν αντέχεται να βλέπω πως είσαι καυλωμενος μεσα στο σπιτι μου»

Πριν απαντήσω μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. (To be continued)

 

Την επόμενη μέρα, δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου την χθεσινή μου εμπειρία, είχα ζήσει και παλιότερα τέτοιες στιγμές όμως ποτέ δεν τις είχα νιώσει τόσο αυθεντικές, πάντα υπήρχε κάτι που της έκανε λιγότερο πραγματικές. Αυτή την φορά τίποτα δεν ήταν προσποιητό ή ψεύτικο. Το σώμα μου μετά από 5+ ώρες σκληρής εργασίας το ήξερε πολύ καλά.

Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Κυρία σε fet και να την ευχαριστήσω για την τιμή που μου είχε κάνει, όμως δεν πήρα καμμία απάντηση για πολλές μέρες

Είχε περάσει μια εβδομάδα από την εμπειρία μου με την Κυρία Sibyle και ειχα αρχίσει να την ξεχνώ όταν έλαβα ένα μήνυμα σε fet από εκείνη « θα σε χρειαστώ αύριο το απόγευμα για δουλειές, έλα μονάχα αν φοράς κλουβί όμως»

Της απάντησα σχεδόν αμέσως πως αύριο θα είμαι εκεί αμέσως μετά την δουλειά μου.

Την επόμενη μέρα πριν πάω σε δουλειά κλειδώθηκα στο chastity μου, ένα μεταλλικό σχετικά μικρό που περιορίζει το πέος μου και τα αρχιδια μου με τρόπο τέτοιο που είναι εντελώς αδύνατον να φύγει από πάνω μου χώρις το κλειδί. Για λόγους ασφαλείας άφησα το κλειδί στο σπιτι μου, φοβόμουν άλλωστε μην το χάσω ή μην μου το κρατήσει η Κυρία χωρίς να υπάρχει καμμία συνεννόηση. Το chastity το φόρεσα από το πρωί γιατί αμέσως μετά την δουλειά επρεπε να πάω σε Εκείνη και δεν είχα καθόλου χρόνο.

Έφθασα στο σπιτι της το απόγευμα κατά τις 1730, μου άνοιξε την πόρτα και με χαιρέτησε γρήγορα, έβγαλα τα παπούτσια μου και το παλτό μου και την ακολούθησα. Μου έδωσε την λίστα με τις εργασίες τις ημέρας, ήταν μια σελίδα από πάνω μέχρι κάτω, περιλάμβανε σκούπισμα, σφουγγάρισμα, καθαριότητας σε κουζίνα, μπάνια, τακτοποίηση χωρών, πλύσιμο και σιδέρωμα, κτλ

Πραγματικά ταράχτηκα βλέποντας ποσά πράγματα ήθελε να κάνω μέσα στο απόγευμα. Ήμουν ήδη κουρασμένος όλη μέρα στην δουλειά και δεν είχα καν προλάβει να φάω. Φυσικά δεν μίλησα καθόλου και ξεκίνησα να εργάζομαι. Εκείνη ερχόταν και με έβλεπε κάθε μισή ώρα και μου έδινε οδηγίες, ήταν κόφτη και συγκεκριμένη, καθόλου παιχνιδιάρα ή φιλική. Είχα αρχίσει να κουράζομαι και σταμάτησα να πάρω λίγες ανάσες, όταν την είδα να έρχεται προς το μέρος μου κάπως θυμωμένη. « Εδώ ήρθες για να δουλέψεις και όχι για να κάθεσαι», και μου έριξε ένα χαστούκι τόσο δυνατό πραγματικά είδα αστεράκια, « δούλεψε ή φύγε».

Δεν το περίμενα κάτι τέτοιο, με αιφνιδίασε, τα έχασα, ζήτησα συγνώμη χαμηλώνοντας το βλέμμα μου και στρώθηκα και πάλι στην δουλειά. Ήμουν τόσο κουρασμένος όμως δεν τολμούσα να σταματήσω ή να επιβραδύνω τον ρυθμό μου.

Τελείωσα τις δουλειές κατά τις 23:40, τις τσέκαρε για μια ακόμα φορά και μετά με κάλεσε στο σαλόνι να μιλήσουμε. Εκείνη καθόταν σε μια πολυθρόνα και εγώ ήμουν όρθιος μπροστά της με χαμηλωμένο το βλέμμα. «Θα έρχεσαι μια με δυο φορές την εβδομάδα να μου καθαρίζεις το σπιτι, δεν ξερω ακόμα ποιες μέρες θα σε χρειάζομαι, θα σε ενημερώνω μια μέρα πριν, στο προγραμμα σου προτεραιότητα θα είναι οι υπηρεσίες σου για εμένα, μην κανονίζεις τίποτα για τα απογεύματα σου αν πρώτα δεν με ρωτήσεις αν θα σε χρειαστώ. Έγινα κατανοητή;»

Συμφώνησα λέγοντας ένα Μάλιστα Κυρία, δεν ήμουν σίγουρος πως ήθελα όμως δεν μπορούσα να αρνηθώ. Αυτό όμως που ακολούθησε με τρόμαξε περισσότερο…

«Την επόμενη φορά που θα έρθεις θέλω να μου φέρεις το διαβατήριο σου και την ταυτότητα σου, θα τα κρατάμε εδώ για όσο καιρό συνεργαζόμαστε, δεν θέλω να έχω ένα άγνωστο στο σπιτι μου που δεν ξερω τίποτα για αυτόν .» Στιγμιαία πήγα να ψελλίσω κάτι , μια δικαιολογία ή αντίρρηση μια προσπάθεια διαπραγμάτευσης

«Θα κανείς ότι σου λέω ή σήκω φύγε» και μου έριξε ένα δεύτερο χαστούκι το ίδιο δυνατό με το πρώτο, το αυτί μου βούιζε και προς στιγμή έχασα την ισορροπία μου, όμως στάθηκα στα πόδια μου. «Μάλιστα Κυρία» είπα και έφυγα βιαστικά (to be continued)

 

Έφθασα σπιτι μετά τις 12 το βράδυ, ήμουν εξαντλημένος από τις δουλειές και σοκαρισμένος από τα λόγια της Κυρίας Sibyle, ήταν πραγματικά τόσο σοβαρή όταν μου έλεγε τι περίμενε από εμένα. Έφαγα κάτι βιαστικά και έπεσα για ύπνο αμέσως, δεν έβγαλα το σιδερένιο κλουβί από πάνω μου καθώς ένιωθα τόσο κουρασμένος που δεν είχα κουράγιο.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα από τα χαράματα ο πόνος από το πρησμένο μου πέος μέσα στο σιδερένιο κλουβί μου ήταν αφόρητος.

Το έβγαλα από πάνω μου και ετοιμάστηκα για τη δουλειά.

Στο δρόμο για το γραφείο σκεφτόμουν πάλι τα χθεσινά η Κυρία με είχε εξαντλήσει για μια ακόμα φορά στις δουλειές, με είχε χαστουκίσει δυο φορές με τρόπο που δεν σήκωνε καμμία αμφισβήτηση και μου είχε ζητήσει να πηγαίνω τακτικά μια με δυο φορές να της κάνω τις δουλειές στο σπιτι της, με την προϋπόθεση πως θα τις παρέδιδα την ταυτότητα και το διαβατήριο μου, τάχα μου για να νιώθει ασφαλής που βάζει σπιτι της εναν ξένο.

Αξιολόγησα για αρκετή ώρα το σενάριο και τις προοπτικές που υπήρχαν. Αναμφίβολα είχα αρχίσει να την φοβάμαι την Κυρία, ήταν τόσο αποφασισμένη και αυστηρή για Εκείνη δεν ήταν ένα παιχνίδι μα ένας τρόπος ζωής. Ήξερα πως δεν θα σταμάταγε πουθενά και θα επέβαλε τους όρους της, φοβόμουν για το τι θα μπορούσε να ακολουθούσε μα δεν μπορούσα να κάνω πίσω…Ήθελα να το ζήσω…

Δυο μέρες μετά μου έστειλε πάλι μήνυμα

«Έλα αύριο μετά την δουλειά, φέρε τα χαρτιά σου και τα κλειδια από το κλουβί σου…»

Πάγωσα με αυτό που διάβασα, άρχισα να σκέφτομαι αν θέλει να με κρατήσει κλειδωμένο ή αν απλά θέλει να με τεστάρει αν είμαι έτοιμος να κάνω πράγματα…

Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να ζήσω κλειδωμένος για μέρες…σκεφτόμουν την δουλειά μου και τον πονο που μου προκαλεί το κλουβί….

Το σκεφτόμουν όλο το βραδυ τελικά αποφάσισα πως θέλω να ζήσω την εμπειρία και θα έπαιρνα τα ρίσκα μου, έπεισα τον εαυτό μου πως αποκλείεται να μου κρατήσει τα κλειδια, όμως καλού κακού κράτησα από τα 3 κλειδια ένα στο σπιτι. Έβαλα το κλουβί μου, πήρα τα δυο κλειδια και έφυγα για τη δουλειά.

Το απόγευμα την γνωστή ώρα έφθασα στο σπιτι της. Μου άνοιξε την πόρτα φορώντας ένα κολάν και ένα απλό tshirt, τα πόδια της ήταν γυμνά. «Έφερες ότι σου ζήτησα;» μου είπε αυστηρά. «Μάλιστα Κυρία» απάντησα και της έδωσα την ταυτότητα, το διαβατήριο μου και τα κλειδια από το chastity μου.

«Ωραια, τώρα θέλω να γδυθείς εντελώς και να ξεκινήσεις τις δουλειές σου»

Χωρίς δεύτερη σκέψη υπάκουσα απευθείας και ξεκίνησα να εκτελώ την μακρά λίστα των δουλειών που είχα, όπως πάντα ήταν ατέλειωτες, πολύ κουραστικές και Εκείνη δεν με άφηνε να πάρω ανάσα.

Όταν μετά από 5-6 ώρες τελείωσα πήγα να την βρω. Ήταν στην πολυθρόνα της και μίλαγε στο τηλέφωνο, βλέποντας με μου έγνεψε να πέσω στα γόνατα με το κεφάλι στο πάτωμα. Υπάκουσα σχεδόν τυφλά.

«Έριξα μια μάτια στα έγγραφα σου, θα τα κρατάω εδώ όσο καιρό έρχεσαι και μου κανείς δουλειές, τώρα γυρνά ανάσκελα και άνοιξε τα πόδια θέλω να το το κλουβί σου από κοντά».

Ήρθε από πάνω μου και γονάτισε μπροστά μου, πήρε τα κλειδια και άνοιξε την κλειδαριά που ήταν όχι με λουκέτο αλλά ενσωματωμενη εσωτερικά. Δεν καταλάβαινα τι έκανε, ίσως να ήθελε να βεβαιωθεί πως είχα φέρει τα σωστά κλειδια. Μα τότε συνέχει κάτι που με έκανε να πάγωσω. Έβγαλε την παλιά κλειδαριά και έβαλε μια καινούργια δίκη της. Σάστισα, πήγα να πω κάτι μα δεν πρόλαβα καθώς μου έριξε δυο χαστούκια και μου είπε να το βουλώσω.

«Ωραια τώρα ντυσου και φύγε θα σε ενημερωσω ποτέ θα σε χρειαστώ πάλι»

 

Ωραία ιστορία. Μου αρέσει πως είναι μίνιμαλ, δεν έχει ακραίες περιγραφές, όπως οι περισσότερες που συναντάμε. Ίσως, μόνο κάποιες πιο αναλυτικές περιγραφές για το τι δουλειές κάνεις στο σπίτι...

 

Γυρισα σπιτι και σε ολοκληρη την διαδρομη σκεφτόμουν που ειχα μπλεξει, σιγουρα με ιντριγκαρε πολύ ολη αυτή η ιστορια, φοβομουν όμως ότι αυτή την φορα ειχα μπλέξει χοντρα. Μπηκα σπιτι και επεσα για υπνο κατευθειαν δεν μπορουσα ουτε να φαω από την κουραση. Το επομενο πρωι ο πονος από το μεταλλικοκλουβι με ξυπνησε από το χαραμα.

Περασαν καποιες μερες χωρις η Κυρια να επικοινωνησε ικαθολου μαζι μου και εγω ζουσα περιμενοντας ένα μηνυμα Της, σχεδον απεγνωσμενα. Η ψυχικη μου και σωματικη μου κατασταση ηταν σαφεστατα διαταραγμενη. Ημουν συνεχεια σε σχετικη διεγερση, το σωμα μου το ενιωθα πολύ κουρασμενο, το μυαλο μου δεν ειχε την γνωστη του διαυγεια που μου ηταν τοσο απαραιτητη για την δουλεια μου. Φοβομουν και ειχα αγωνία για την συνεχεια, ηθελα και να ξεφυγω αλλα και να το ζησω.

Μετα από μερες ηρθε ένα μηνυμα της με τον γνωστοτροπο «ελα το απογευμα για δουλειες την γνωστη ωρα». Ενιωσα λυτρωση και αγωνια, το πεος μου στριμωχθηκε για μια ακομα φορα στα τοιχωματα του κλουβιου και ο πονος με εκανε να διπλωσω στιγμιαια. Προσπαθησα να σταματησω να το σκεφτομαι.

Το απογευμα ημουν εξω από το σπιτι Της, μου ανοιξε την πορτα, χωρις να πει κουβεντα. Την χαιρετησα και αμεσως γδυθηκα και ξεκινησα τις εργασιες μου. Εξι ωρες μετα ενιωθα εξαντλημενος, δεν ειχα παρει ανασα, ποναγα παντου, χερια, ποδια, μεση, δεν ημουν και κανενα παιδαρελι πια. Ευτυχως ειχα τελειωσει, πήγα στην Κυρια να την ενημερωσω και να την ρωτησω αν θα χρειαστει κατι άλλο από εμενα πριν αποχωρησω. «Πριν φυγεις θελω να συζητησουμε κατι ακομα», μου ειπε, «τα τελευταια χρονια ειχα πολλους που χρησιμοποιηουσα για να μου καθαριζουν το σπιτι και όταν κουραζονταν, εφευγαν και δεν τους ξαναεβλεπα, πλεον εχω αποφασίσει πως θελω ο δουλος μου να δεσμευεται για να μην φευγε ιγια ένα διαστημα».

Δηλαδη Κυρια τι εννοειτε ψελλισα;

«Αν θελεις να ερχεσαι να καθαριζεις το σπιτι μου θα υπογραψουμε ένα συμβολαιο για τρεις μηνες, για αυτό το διαστημα δεν θα μπορεις να φυγεις, αν το κανεις θα το πληρωσεις πολύ ακριβα». «Ηδη εχω το διαβατηριο και την ταυτοτητα σου και θα χρειαστω να μου δωσειςτα προφιλ σου και τους κωδικους σε όλα τα siteκ οινωνικης δικτυωσης, facebook, Instagram κτλ. Αν πας να το σκασεις θα σε εκθεσω σε οικογενεια, φιλους και σε δουλεια. Μπορεις φυσικα να αρνηθεις θα σε ξεκλειδωσωθα θα σου δωσω πισω τα χαρτια σου και δεν θα με ξαναδεις ποτε».

Δεν ηξερα τι να πω, ζητησα να το σκεφθω και να Της απαντησω την άλλη φορα. «Θα ερθεις αυριο παλι μετατ ην δουλεια, θελω να πλυνεις τα αυτοκινητα μου, αυριο λοιπον θα μου απαντησεις τι θα κανουμε». Η Κυρια ειχε ένα μεγαλο γκαραζ με τρια αυτοκινητα, ένα ακριβο γερμανικο SUV και δυο μικροτερα για καθημερινη χρηση, δεν καταλαβα γιατι ειχε τοσα όμως συντομα θα το μαθαινα.

Γονατισα μπροστα Της οσο πιο ταπεινα μπορουσα, Την ευχαριστησα, μετα εφυγα. Για μια ακομα βραδυα ειχα πολλα να σκεφθω. (to be continued)

 

Δεν ηταν δυνατον να δεχθω κατι τετοιο, δεν ηξερα σχεδον τιποτα για Εκεινη, ηταν εξωφρενικο αυτό που μου ζηταγε. Αυριο θα πηγαινα εκει και θα της ελεγα πως δεν μπορουσα να δεχθω τους ορους της, θα επικαλουμουν οικογενειακα θεματα σε Ελλαδα. Θα επαιρνα πισω τα εγγραφα μου, θα με ξεκλειδωνε και θα εφευγα. Μετα θα τραβαγα τις καλυτερες μαλακιες της ζωης μου με ολη αυτή την φαση.

Το επομενο απογευμα ετρεμα σαν το ψαρι όταν ανοιξε την πορτα. Δεν προλαβα να μιλησω όταν μου επε να γδυθω. Αμεσως υπακουσα, φοραγε το γνωστο κολαν και tshirt, τα ποδια της ηταν ξυπολυτα. Με οδηγησε κατευθειαν στο γκαραζ με τα αυτοκινητα. «θα τα πλυνεις μεσα και εξω τελεια, θα τα γυαλισεις, θελω να είναι τελεια, όταν τελειωσεις θελω να είναι τα παντα αστραφτερα και το γκαραζ να είναι σε τελεια κατασταση, καταλαβες» Μου ειπε με ένα υφος που δεν σηκωνε αντιρρησεις.

Το πλυσιμο τριων αυτοκινητων μεσα εξω σε ένα κλειστο γκαραζ με πανια και νερο από κουβα δεν είναι και τοσο ευκολη περιπτωση. Μου πηρε πανω από 7 ωρες για να τελειωσω και τα 3. Η ωρα ειχε πιει σχεδον 1 τα ξημερωματα όταν την συναντησα στο γραφειο της να γραφει κατι στον υπολογιστη Της. «Λοιπον, συμφωνεις με τους ορους μου;» με ρωτησε και εγω ετρεμα, ημουν ετοιμος να πω ένα ηρωικο ΟΧΙ και να ξεμπλεξω. Αντιαυτου σε μια στιγμη καθαρης βλακειας χαμηλωσα το βλεμμα μου, επεσα στα γονατα και ειπα «Μαλιστα Κυρια»

Αμεσως την ειδα που εβαλε τα γελια «ελα λοιπον να μου δωσεις τα προφιλ και τους κωδικους σου και μου γυρισε το λαπτοπ της. Ετρεμα, δεν ξερω τι με επιασε, αρχισα να προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου πως ηταν απλα ένα παιχνιδι. Όταν πηρε ολες τις πληροφοριες που ζηταγε, προφιλ, τηλεφωνα, email, δουλεια, διευθυνσεις και email συναδελφων κτλ, η ωρα ειχε παει πια 2 μετα τα μεσανυχτα.

Σηκωθηκε και μου ειπε πως αποψε μπορουσα να κοιμηθω στο υπογειο γιατι ειχε παει αργα. Με οδηγησε στο υπογειο, αυτό που ειχα ταχτοποιησει το πρωτο απογευμα που ειχα παει σπιτι της. Υπηρχε ένα δωματιο μικρο με δικη του τουαλετα, όχι πανω από 3χ3 ισως και μικροτερο, μεσα ειχε ένα στρωμα, ένα μικρο γραφειο και μια καρεκλα. «Εδώ θα κοιμηθεις αποψε, το πρωι θα φυγεις πριν τις 6, καταλαβες;»

Μαλιστα Κυρια, απαντησα

Γελασε τοσο ψυχρα και ειρωνικα, «εσενα να ξερεις θα σε διαλυσω…», μου ειπε και εφυγε

(to be continued)

 

Κοιμηθηκα ελαχιστα, ενιωθα τοσο κουρασμενος, το σωμα μου πονουσε παντου, δεν ειχα συνιθισει αλλωστε σε τοσο σκληρη σωματικη εργασια. Το chastiy το ενιωθα βαρυ και αβολο πανω μου, το δωματιο ηταν αρκετα κρυο, εγω εντελως γυμνος και το στρωμα που ειχα πολυ σκληρο. Ευτυχως υπηρχε μια μικρη μαλλινη κουβερτα που σκεπαζομουν αλλα δεν εφθανα να καλυψει ολο μου το κορμι. Ταλαιπωρηθηκα πολυ, στριφογυριζοντας διαρκως, προσπαθοντας να βρω μια βολικη θεση.

Πριν τις 6 το πρωι εφυγα απο το σπιτι της Κυριας, τα ειχα κανει σκατα, ειχα μπλεξει τοσο που δεν ηταν καθολου βεβαιο πως θα ξεμπλεξω. Πηγα κατευθειαν στην δουλεια μου και προσπαθησα να ξεχαστω.

Τα πρωινα περναγαν σχετικα ευκολα, ειχα αρκετη δουλεια, συναντησεις και deadlines που με βοηθαγαν να ξεχνιεμαι τα βραδυα ομως στο σπιτι ηταν ακρως βασανιστικα.

Ειχαν περασει 3 μερες απο την τελευταια επαφη με την Κυρια, εκεινο το πρωινο ημουν πραγματικα πνιγμενος στο γραφειο, ξαφνικα χτυπησε το κινητο μου απο αποκρυψη. Ηταν Εκεινη. Στην στιγμη παγωσα."Το απογευμα θα ερθεις για δουλειες μου ειπε". Πριν προλαβω να πω το οτιδηποτε το εκλεισε.

Το απογευμα εφθασα εξω απο το σπιτι Της, χτυπησα το κουδουνι και ανοιξε, την χαιρετησα και αμεσως γδυθηκα. Απο το πισω μερος του σπιτιου ακουσα μια νεανικη γυναικεια φωνη. "Μαμα ποιος ειναι;"
"Η καθαριστρια ειναι Alexia μου" απαντησε η Κυρια Sybile

Η νεαρη κορη Της Κυριας ηταν δεν ηταν 25 χρονων, φορουσε ενα τζιν παντελονι και ενα λευκο πουκαμισο και ηταν ξυπολητη.
"Ο καινουργιος δουλος σου ειναι μαμα αυτος;" ρωτησε γελοντας.

Ναι, απαντησε η Κυρια Sybile, ενω εγω καθομουν στην ακρη μην ξεροντας τι να κανω

Η Κυρια Alexia με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω και μετα ειπε στην μητερα της "Μαμα ειναι πολυ χοντρος, τι πατσοκοιλιες ειναι αυτες που εχει; και εχει και πολλες τριχες".
Η Κυρια Sybile τοτε ειπε "εχεις δικιο αγαπη μου, κατι πρεπει να κανουμε για αυτο.
"Εσυ δουλε τσακισου να κανεις τις δουλειες σου αμεσα, θα μιλησουμε αργοτερα.

Ειχα πια μαθει την σειρα των δουλειων και δουλευα με μεθοδικοτητα και ταχυτητα. Ξεκιναγα βαζοντας τα πλυντηρια να δουλευουν μεχρι να τελειωσουν, σκουπιζα ολο το σπιτι, ξεσκονιζα και σφουγγαριζα παντου. Μετα καταπιανομουν με την κουζινα και επειτα με την καθαριοτητα των μπανιων. Για το τελος αφηνα το σιδερωμα των πλυντηριων και την τακτοποιηση των ρουχων στις ντουλαπες. Το σπιτι ηταν αρκετα μεγαλο για να τα καταφερω σε ενα απογευμα ομως δεν ειχα και πολλες επιλογες. Στο τελος εβαζα ολα τα σκουπιδια σε μεγαλες σακουλες για να τα πεταξω στα σκουπιδια φευγοντας.

Τελειωνοντας πηγα να βρω την Κυρια, ηταν με την κορη Της στο σαλονι και επιαν απο ενα ποτηρι κρασι. Γονατισα μπροστα τους και με χαμηλομενο το βλεμμα ρωτησα αν με χρειαζονταν κατι αλλο.

Η Κυρια Sybile με πλησιασε και με κοιταξε απο κοντα. "Λοιπον δουλε την επομενη φορα που θα ερθεις θελω να εισαι ξυρισμενος παντου και τα μαλλια στο κεφαλι σου θελω να τα κοψεις με την ψιλη. Επισης η Alexia θα σου εξηγησει πως θα χασεις τα περιττα σου κιλα. Αυτο το σωμα σου ειναι αθλιο, πολυ χοντρο για σκλαβος...."

Δεν ημουν πολυ χοντρος, ισως να ειχα 5-10 κιλα παραπανω αλλα σιγουρα οχι και πολυ χοντρος, φυσικα δεν ειπα τιποτα.

Η Κυρια Αλεξια ηρθε κοντα μου και εβαλε το κεφαλι μου στο πατωμα, πατωντας το κεφαλι μου με το γυμνο της πελμα. Μετα ειπε "σκλαβε ειμαι επαγγελματιας αθλητρια του στιβου και αυτο το σωμα που εχεις θα πρεπει να το φτιαξουμε αν θελεις να λεγεσαι σκλαβος. Θα μπεις σε πολυ αυστηρη διαιτα και σε σκληρη γυμναστικη, στοχος μας θα ειναι να χασεις γρηγορα 10-15 κιλα, το σωμα σου θελω να ειναι ελλειποβαρες οπως πρεπει για ενα σκλαβο. Θα σε δυναμωσουμε ομως παραλληλα για να αντεχεις τις δουλειες και το ξυλο" ειπε και εσκασαν στα γελια με την μητερα της.

Μετα απο αυτα μου ειπαν να φυγω αμεσως απο στο σπιτι τους και να περιμενω οδηγιες.
(to be continued)

 

Το επόμενο πρωί έλαβα ένα email από την Alexia, το έστειλε στο email της δουλειάς μου και μόλις το είδα αισθάνθηκα αμηχανία και φόβο. Το διάβασα ενώ ήμουν στο γραφείο.

Μου έγραφε «Μόλις πας σπιτι σου θα πετάξεις όλα τα τρόφιμα που έχεις στα ντουλάπια και στο ψυγείο σου, από εδώ και πέρα θα τρως μόνο ότι σου επιτρέπουμε

Κάθε μέρα θα τρως μια μπανάνα το πρωί, ένα μήλο κατά τις 12 και για μεσημεριανό όσπρια, φασόλια ή φακές. Δεν θα τρως τίποτα άλλο. Το μοναδικό που θα μπορείς να πίνεις είναι νερό, απαγορεύεται οτιδήποτε άλλο, γάλα, χυμός ή αλκοόλ απαγορεύονται αυστηρά. Το πρωί θα ξυπνάς κάθε μερα στις 5 το πρωί, οτιδήποτε ώρα και αν κοιμηθηκες το βράδυ. Κάθε μέρα θα κανείς δυο ώρες γυμναστική, επισυνάπτω αναλυτικό καθημερινό προγραμμα, ασκήσεις ενδυνάμωσης, ευελιξίας, yoga και stretching. Θα τις μάθεις απέξω και θα σε αξιολογω εβδομαδιαία για την πρόοδο σου. Η μητέρα μου θα σου εξηγήσει περισσότερα για τον μηχανισμό ελέγχου της καθημερινότητας σου ».

Μηχανισμός ελέγχου, άλλο και τούτο σκέφθηκα, αυτοί οι Γερμανοί πραγματικά είναι ρομπότ σκέφτηκα. Λιγη ώρα μετά είχα μια κλήση στο γραφείο, σήκωσα το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η Κυρία Sybile. Πρώτα το email στο λογαριασμό μου στη δουλειά και τώρα το τηλέφωνο στο γραφείο, με έκαναν να νιώθω θυμό, απειλή μα συνάμα και τρομερή αδυναμία, ήμουν εντελώς απροστάτευτος απέναντι τους και ένιωθα εντελώς ευάλωτος. «Θα φύγεις αυτή την στιγμή από το γραφειο, δεν με νοιάζει πως, σε 40 λεπτα σε θέλω γυμνό στα γόνατα μπροστά μου, έχουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και μετά θέλω να μας κανείς κάποιες δουλειές». Πρόλαβα να ψελλίσω ένα Μάλιστα Κυρία πριν μου κλείσει το τηλέφωνο. Εφυγα αμέσως από το γραφείο επικαλούμενος ξαφνική αδιαθεσία, σε 35 λεπτα ήμουν έξω από την πορτα της Κυρίας. Χτύπησα το κουδούνι, μου ανοιξε η Κυρία Sybile, την χαιρέτησα, έβγαλα αμέσως τα ρούχα μου και γονάτισα γυμνός μπροστά Της.

«Είσαι τέλειος ηλίθιος;;;» Ξεκίνησε να μου φωνάζει ενώ μου έριξε δυο πολύ δυνατές σφαλιάρες στο πρόσωπο. Τρομοκρατήθηκα δεν κατάλαβα τι είχα κάνει. « Σου είπα να ξυριστείς παντού και να κουρευτείς με την ψιλή βρε άχρηστε, ούτε αυτό δεν μπόρεσες να κανείς;;». Το είχα ξεχάσει εντελώς και δεν περίμενα πως θα με καλούσε τόσο γρήγορα σπιτι Της. Ζήτησα ταπεινά συγνώμη, δεν ήξερα τι άλλο να κάνω.

«Θα σε τιμωρήσω πολύ άκληρα για αυτό, θα μάθεις να μην ξεχνάς ποτέ», μου είπε, «όμως πρώτα θα συζητήσουμε κατι άλλο. Έλα αμέσως στο γραφείο.» Πήγα να σηκωθώ για να την ακολουθήσω στο γραφείο Της, όμως σχεδόν αμέσως έφαγα μια παρά πολύ δυνατή κλωτσιά στα αρχιδια, έπεσα στο πάτωμα, τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω μου. Ο πόνος ήταν πολύ έντονος, δεν ήταν μόνο που τα αρχιδια μου την πολύ ευαίσθητα μετά από αρκετές μέρες στο chastity αλλά ήταν και το ίδιο το μεταλλικο δαχτυλίδι που ήταν γύρω τους που τα πίεζε και έκανε την κλωτσιά πολύ πιο επώδυνη.

«Τσακίσου και έλα στα γόνατα ηλίθιε»

Έτρεμα ενώ σερνόμουν προς το γραφείο Της, η συμπεριφορά Της Κυρίας είχε αρχίσει να γινειται πολύ πιο ακραία και σκληρή όσο πέρναγε ο καιρός και δεν είχα ιδέα πως να το αντιμετωπίσω όλο αυτό.

«Η Αλεξια μου είπε πως σου έστειλε προγραμμα γυμναστικής και δίαιτα σκλάβε, αυτά ισχύουν άμεσα και δεν θα υπάρξει καμμία μεταβατική περίοδος για σένα. Θέλω να μου φέρεις τώρα το κινητό και το πορτοφόλι σου»

Σύρθηκα μέχρι την είσοδο που είχα τα ρούχα μου και τις τα παρέδωσα. «Επισης θα χρειαστώ κωδικούς σε Ίντερνετ banking σε οποία τράπεζα έχεις λογαριασμό» μου είπε αυστηρά. Ούτε πρόλαβα να πω κάτι, μου έσκασε δυο δυνατά χαστούκια με το δεξί της χέρι, ένα με την παλάμη και ένα με την ανάποδη. Εκείνη την στιγμή ένιωθα να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου, έβαλα τα κλάματα και άρχισα να παρακαλάω.

«Τι πιστεύεις βρε ηλίθιε ότι θέλω να σου κλέψω τις ψωροδεκαρες σου, θέλω απλά να σε ελέγχω με τέτοιο τρόπο που δεν θα έχεις ούτε να φας αν εγώ δεν σου δώσω και σου υπόσχομαι πως θα σου δίνω μόνο για τα προϊόντα για την δίαιτα σου. Απολύτως τίποτε άλλο. Φυσικά θα συνεχίσεις να πληρώνεις ενοίκια, ρεύμα κτλ.»

Μου πήρε πορτοφόλι, κάρτες το κινητό μου που είχα τα apps των τραπεζών αντί για το τελευταίο iPhone που είχα μου έδωσε ένα απλά κινητό χωρίς Ίντερνετ και οθόνες, απλά το πιο βασικό κινητό σαν αυτά που είχαμε πριν 20 χρόνια. «Με αυτό θα είσαι πια, δεν σου χρειάζεται κάτι άλλο», μου ειπε.

«Σήμερα θα εργαστείς στον κήπο τώρα που είναι ακόμα μέρα και μετά όταν νυχτώνει θα μπεις για τις δουλειές μέσα στο απιτι. Όταν τελειώσεις θα έρθεις να με βρεις, να συζητήσουμε για την ανυπακοή σου να ξυριστείς και να κουρευτείς γουλί όπως σου είπα»

Μάλιστα Κυρία απάντησα,

Στον κήπο μου έδωσε να φορέσω μια φόρμα και ένα κοντομάνικο μα με άφησε ξυπόλητο, η θερμοκρασία το φθινόπωρο στο Βερολίνο ήταν 15 βαθμοί ίσως και λιγότερο και εγώ κρυώνω αρκετά αλλά φυσικά δεν είπα τίποτε άλλωστε είχα πολλά στο μυαλό μου. Κλάδεψα κάποια δένδρα, έκοψα το γκαζόν, μάζεψα φύλλα και κλαδιά, έπλυνα τον διάδρομο που οδηγεί στο σπιτι και λίγο μετά τις 5 το απόγευμα μπήκα μέσα στο σπιτι για να συνεχίσω τις υπόλοιπες δουλειές. Φυσικά πρώτα γδύθηκα εντελώς ως όφειλα και ξεκίνησα αμέσως να δουλεύω. Αργότερα το απόγευμα επέστρεψε σπιτι και η Κυρία Αλεξια, την άκουσα να μιλάει με την μητέρα της και κάποια στιγμή γέλαγαν έντονα.

Με. βρήκε να είμαι στα γόνατα στο μπάνιο στον πάνω όροφο και να τρίβω τα πλακάκια.

Με φώναξε κοντά Της. Ήμουν γονατιστός στα πόδια της. Ήταν όπως σχεδόν πάντα ξυπόλυτη, τα πόδια Της ήταν τόσο όμορφα, μεγάλα νούμερο σίγουρα 42+ με όμορφα σχηματισμένα δάχτυλα και περιποιημένα νύχια βαμενα κόκκινο χρώμα. Τα πόδια της ήταν βρώμικα στα πέλματα, απόλυτα λογικά αφού ήταν σχεδόν πάντα ξυπολητη.Μου έριξε δυο χαστούκια και με έφτυσε στα μούτρα. « Γιατί δεν ξυρίστηκες και δεν κουρεύτηκες όπως σου ζητήσαμε; Καταλαβαίνεις τι θα σου κάνουμε τώρα;

Σήμερα θα σε μαρτυρησουμε κανονικά βλάκα» μου είπε

Τελείωνε με τις δουλειές και έλα κάτω να μας βρεις…

(To be continued)

 

Η ωρα ειχε παει 11 και τεταρτο, ημουν εξαντλημενος και ειχα τελειωσει ολες τις δουλειες την μερας, δεν ηθελα όμως να παρουσιαστω στις Κυριες, καθως ηξερα τι με περιμενε. Με βαρια καρδια μπηκα στα γονατα στο σαλονι οπου καθοντουσταν. Η Κυρια Alexia εβλεπε τηλεοραση ενώ η Κυρια Sybile χαζευε κατι στο κινητο Της. Σταθηκα στα γονατα, με το κεφαλι χαμηλωμενο και ανεφερα πως ειχα τλειωσει τι εργασιες μου.

Η Κυρια Sybile ηρθε κρατωντας στα χερια να δερματινο κολαρο και μου το εβαλε στο λαιμο, ενώ η Κυρια Alexia μου περασε στα χερια ένα ζευγαρι χειροπεδες και στα ποδια μου εβαλαν ποδοπεδες.

«Παμε τωρα στο υπογειο μου ειπαν να συζητησουμε κατι»

Με τραβαγε η Κυρια Alexia από μια αλυσιδα που κρεμοταν από το κολαρο και εγω προσπαθουσα να κρατησω την ισορροπία μου στα γονατα με τα χερια μου και τα ποδια μου δεμενα. Φυσικα η καθοδος προς το υπογειο από μονη της ηταν ένα βασανιστηριο, τα γονατα μου υπεφεραν και δυο ή τρεις φορες επεσα με το κεφαλι χωρις να προφθασω να βαλω αντισταση.

Στο υπογειο με εβαλαν μπρουμυτα πανω σε ένα παγκο γυμναστικης, ασφαλισαν τα χερια μου και τα ποδια μου μπροστα και πισω από τον παγκο σε καποια σταθερα σημεια. Ενιωθα πως δεν μπορουσα να κουνηθω καθολου μα εκεινη την στιγμη η Κυρια Sybile πηρε και ένα λουρι και επιασε την μεση μου και την εδεσε κατω από τον παγκο. Τωρα ηταν βεβαιο πως δεν θα πηγαινα πουθενα, οσο και αν τρανταζομουν.

«Λοιπον, σκλαβε τωρα θα μαθεις τι συμβαινει σε αυτό το σπιτι όταν δεν κανεις ακριβως ότι σου λεμε και το παιζεις ξεχασιαρης» ειπε η Κυρια Sybile

Με την ακρη του ματιου μου την ειδα να κραταει στα χερια Της ένα ξυλινο ραβδι, αρκετα μακρυ και ακουγα να το κουναει με δυναμη στον αερα. Το ραβδι εσκειζ ετον αερα, κανοντας έναν πολύ χαρακτηριστικο ηχο. Η Κυρια Alexia εσκυψε μπροστα μου και μου ειπε «θελωνα με κοιτας στα ματια κατά την διαρκεια της τιμωριας σου, θελω να υποφερεις σιωπηλα, δεν θελω κραυγες πονου και προσπαθεια να αποφυγεις τα χτυπηματα, θελωνα νιωσεις ολο τον πονο που θα σου δωσουμε στο ακεραιο. Μπορεις μονο να δακρυσεις, τιποτε άλλο». «Καταλαβες;»

Εγνεψα συγκαταβατικα και ειπα Μαλιστα Κυρια.

Εκεινη την στιγμη η Κυρια Sybile ακουστηκε να κατεβαζει με πληρη δυναμη το ραβδι στα κωλομερια μου. Ασυναισθητα τρανταχτηκα και εβγαλα μια κραυγη, η δυναμη του πονου ηταν πρωτοφανης για μενα, κανεις δεν θα μπορουσε να αντεξει τετοιο πονο. Πανικοβαλεσαι με τετοια χτυπηματα, δεν σκεφτεσαι παρα μονο το ενστικτο της επιβιωσης ξυπνα μεσα σου. «Δεν καταλαβες μαλλον τις οδηγιες μου ειπε η Κυρια Alexia χαμογελωντας γλυκα και κοιτωντας με στα ματια. Θα επαναλαβουμε την πρωτη λοιπον.»

Η Κυρια Sybile τεντωσε το ραβδι ξανα με πληρη ισχυ και το κατευθυνε στα κωλομερια μου, αυτή την φορα προσπαθησα πιο πολύ και σχεδον καταφερα να μην βγαλω κραυγη με το χτυπημα. Τα χτυπηματα συνεχιστηκαν, δεν μπορω να θυμηθω αριθμο αλλα νομιζω πανω από 10, ισως και 15, όλα ηταν με πληρη ισχυ και τα ενιωθα να ξεσκιζουν την σαρκα μου. Όταν τελιεωσαν ενιωθα ημι λυποθυμος, με ελυσαν και με εβαλαν στα γονατα, τα χερια μου τα έδεσαν πισω από την πλατη. Η Κυρια Alexia, ξεκινησε με μια μηχανη να μου ξυριζει το κεφαλι. Όταν τελειωσε με εσυραν στο δωματιο του υπόγειου που ειχα μεινει ενα προηγουμενο βραδυ. Ξαπλωσα μπρουμυτα πανω στο στρωμα. Η Κυρια Alexia ακουστηκε να μου λεει γελωντας « αύριο στις 5 θα ερθω για να κανουμε την πρωτη μας προπονηση»

(to be continued)

 

Μετά από 40 plus χρόνια στο χώρο βλέπω ότι η λέξη τραγικό δεν έχει όρια

 

Νομίζω στο επόμενο παρτ μάλλον θα πρέπει να καλέσεις το 110. Ο_Ο

 

Αφήστε ρε παιδιά τον άνθρωπο να γράψει τις φαντασιώσεις του  
Ποιος μπορεί να κρίνει την "ανωμαλία" του καθενός, ειδικά σε τέτοιο χώρο.
Εγώ παρατηρώ πως σε γενικές γραμμές έχει καλή ορθογραφία, δομή και συνοχή πράγματα ιδιαίτερα εκτιμητέα με όσα βλέπουμε