Βιώνοντας την Κυριαρχία

Εσύ μπορείς να το κανεις αυτό Άν και δεν σε τιμά.. υπάρχουν και πραγματικοί άντρες όμως που δεν χρειάζονται τέτοιες πουστιες για να πηδήξουν... θα σου γνωρίσω κανέναν να δεις πως είναι!

 

Προσωπικά τα πιο ισχυρά βιώματα Κυριαρχίας τα τοποθετώ στο τέλος του κάθε επιμέρους διαλεκτικου κυκλου- στις στιγμές που συνειδητοποιω την εσωτερικευση ενός επιπλέον μέρους της Δομής Του. Μου συμβαίνει πάντα ξαφνικά και βέβαια παντελώς ετεροχρονισμενα, σε σχέση με το αρχικό input     Γίνεται πολύ καθαρό στην αλλιλοεπιδραση με τρίτα πρόσωπα. Συνειδητοποιω ξαφνικά πως προσπαθώ να μεταδώσω στον άλλον την θέση μου με τον τρόπο που επιλέγει Εκείνος. Όταν το περιβάλλον είναι συγκρουσιακο και πρέπει να διαχειριστω ένα δύσκολο θέμα, παρατηρω πως κάθομαι με τον τρόπο που κάθεται, υιοθετώ τις εκφράσεις του προσώπου του και τον τρόπο που δομει την συζήτηση σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Με άλλα λόγια ανακαλώ τον πιο ισχυρό εαυτό - που είναι πολύ πολύ δικός μου αλλά ταυτόχρονα ολάκερα δικός Του. Ή συζητάω ανέμελα κάποιο θεματακι, έχω την εντύπωση πως το προχωράω με τον τρόπο μου και ξαφνικά στο τέλος του δρόμου, εκεί που πάω να καταλήξω σε ένα συμπερασμα- βρίσκω Αυτόν και το χαμόγελο του και γελώ..      

Άλλο κεφάλαιο είναι οι "εσωτερικοι τσακωμοι"...θέλεις να την κάνεις την λαδια και δεν μπορείς  

 

Εγω το εντοπιζω τις στιγμες που Εκεινος βρισκεται εκτος, δεν ειναι παρον.
Δηλαδη προσδοκιες, θελω, απαιτησεις, εντολες, επιθυμιες Του συμβαινουν σε οποιοδηποτε χρονο και στιγμη, κυριως τις στιγμες που δεν ειναι παρον.

 

Δοτικοτητα.

 

Κυριαρχία για μένα είναι να δέχομαι τα πάντα από τον Αφέντη, χωρίς ένα "μα, εγώ...", χωρίς ένα "τί ωραία που εγώ…", χωρίς να υπάρχει η παραμικρή προοπτική επιβράβευσης ή να επιθυμώ κάτι τέτοιο (που μπορεί και να έρθει), Κυριαρχία είναι όταν δεν υπάρχει πλέον αντίληψη δική μου για το τί θεωρώ ηδονή και τί πόνο και αν θέλω ή χρειάζομαι ηδονή ή πόνο, τι θεωρώ ερωτικό και τι όχι, τι θεωρώ ταπεινωτικό ή όχι, αλλά να υπάρχει μόνον η αντίληψη του Αφέντη.

Ως Κυριαρχία βίωσα την επιβολή που προηγήθηκε για να γίνουν τα παραπάνω - αν και παραδέχομαι ότι αυτό το κομμάτι ένα στοιχείο ψυχοδιανοητικού αυνανισμού το είχε  

Την σταδιακή μεταφορά του δικού μου κεντρικού άξονα στον Αφέντη την βίωσα ως υποταγή. Δεν είναι ακριβώς το ίδιο  

 

απόλυτα κυριαρχημένη αισθάνομαι όταν ο άνθρωπος που ανήκω ξυπνά και ενεργοποιεί πλήρως την δημιουργικότητα μου.
λατρεύω αυτόν που θα με βάλει σε διαδικασία να ψάξω να μαθω και να φτιάξω.
λατρεύω την στιγμή που θα τσεκάρει την δημιουργία μου και θα την κρίνει ανάλογα.
 

 

Εγω προσωπικα μονο αν αντιληφθω τετοια επιδραση, σαν αυτη που περιγραφεις, της Κυριαρχιας μου πανω σε αλλο ατομο αισθανομαι ικανοποιημενος μεσα μου και νοιωθω οτι ερχομαι πιο κοντα στο ατομο αυτο.

Αλλοιως νοιωθω οτι απλα επιβληθηκα για να "βγει η υποχρεωση" να το πω αλληγορικα, η για να περιφρουρησω κατι αλλο.

Αγγαρεια η καθηκον που δεν φερνει κοντα δυο ανθρωπους δηλαδη.

 

Tα λάικ δεν είναι ούτε πούτσα ούτε μουνί...
Δεν "μπαίνουν"! Σημαίνουν!
Handle with care...
By all means...

 

Βέβαια, το like είναι και δωρεάν. Και χωρίς παρενέργειες σε επιπόλαιη χρήση.

No need to get too excited with such things.