Βοήθεια στην ανακάλυψη του τροχού ή Η ματιά των "άλλων" για το BDSM.

Αν δεν μ' ενδιέφερε το bdsm, σαφώς και δεν θα ήμουν εδώ, όσο περίεργη κι αν ήμουν. Κάποτε θα μου περνούσε η περιέργεια και θα πήγαινα για ψάρεμα.

Πιστεύω, πως όποιος έχει ζήσει μια σχέση τόση ιδιαίτερη, άρα και πολύτιμη, δεν μπορεί να απολαύσει κάτι λιγότερο. Εκπτώσεις σε τόσο σημαντικά πράγματα, για μένα πια, δεν μπορούν να υπάρξουν.

Αυτό που με απασχολεί όμως, και έτσι καλύπτομαι πίσω από την ταμπέλα της βανίλλα (καθησυχαστική ιδιαίτερα όταν αισθάνομαι πως η ομολογία τω τάσεων μου με περιορίζει), είναι , πως σε περιόδους που είμαι ιδιαίτερα στεναχωρημένη και πιεσμένη, δεν αντέχω κανενός είδους σκληρή πρακτική. Δεν είμαι δηλαδή υποτακτική "παντός καιρού". Ετσι, προέκυψε και το βανίλλα, για να μην έχω ιδεολογικές διαφορές από το πως είμαι-νοιώθω και στο πως πράττω..

 

Κατ' αρχήν, συμφωνώ με το wording στο πιο πάνω ποστ και ειδικά στο Υστερόγραφο. Κατά δεύτερον, επικροτώ το open mind του να ζητηθεί η άποψη και αυτών που, φαινομενικά (βάσει του "δηλωμένου" status), δεν είναι στο bdsm.

Bdsm για μένα είναι το επόμενο (ύψιστο) level της (σεξουαλικής και όχι μόνο) ηδονής. Δεν με ενδιαφέρει το bondage κομμάτι (καθόλου) ή το D/s (σε μεγάλο βαθμό), όσο το s/m (κυρίως το ψυχολογικό, αλλά και όχι μόνο). Στο vanilla σεξ/ζωή, τα ερεθίσματα για την ικανοποίηση εστιάζονται στο σώμα. Στο bdsm "χρησιμοποιείται" και το μυαλό, δημιουργώντας έτσι μια 24/7 κατάσταση ερωτισμού. Μιλώντας αποκλειστικά για το σεξ, vanilla φάσεις κάνω (πλέον) όταν θέλω απλά να χύσω (καθαρά σωματική ανάγκη). Όταν όμως θέλω να βρεθώ σε κατάσταση απόλαυσης (με ό,τι κι αν συνεπάγεται ή συμπεριλαμβάνει αυτό - στην συγκεκριμένη περίπτωση το σεξ είναι απλα μέρος της όλης υπόθεσης), τότε η πρακτική του bdsm επιβάλλεται.
Τέλος, στο (μεγάλο) θέμα περί bdsm και έρωτα, είμαι της άποψης ότι ο έρωτας είτε σκοτώνει το bdsm (πιο συχνό) είτε το απογειώνει (πιο σπάνιο). There is no middle ground.

Υ.Γ. Το ποστ του DeSade (https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t14147-2/#post221599) στο άλλο νήμα είναι, κατ' εμέ, μια άριστη περιγραφή (και) του (δικού μου) bdsm.

 

Απάντηση: Βοήθεια στην ανακάλυψη του τροχού ή Η ματιά των "άλλων" για το BDSM.

SadalMelik, πολύ καλό που άνοιξες κι αυτό το νήμα γιατί αυτά που θα γράψω δε μου πήγαινε να τα γράψω στο άλλο, εκείνο που απευθύνεται στους δηλώνοντες συγκεκριμένο BDSM status.

Αν θέλουμε να δούμε «τι είναι το bdsm» δεν έχουμε παρά να κάνουμε μια ανασκόπηση των τεκταινομένων στο φόρουμ. Γιατί, όσο κι αν για τους περισσότερους εδώ μέσα το bdsm δεν είναι παρά μια φαντασίωση, μπορεί κανείς να δει κάποιες τάσεις και προσεγγίσεις.

Διαπιστώνω πως ο μόνος συνδετικός κρίκος μεταξύ όσων ασχολούνται (ή δηλώνουν ότι ασχολούνται) με το bdsm δεν είναι παρά μια χαλαρή συνάφεια στους τρόπους που καυλώνουν. Εκεί δηλαδή που κάποια θα ξεκαύλωνε και θα εκνευριζόταν με ένα χαστούκι, της άλλης, της δικιάς μας, αρχίζουν να της τρέχουν ζουμιά. Αυτό είναι όλο κι αν το καταλαβαίναμε πολλές από τις απογοητεύσεις εδώ μέσα θα έλειπαν.

Απογοητεύεται κανείς όταν οι προσδοκίες του διαψεύδονται. Το ερώτημα είναι τι προσδοκίες μπορεί να έχει κανείς από τον bdsm χώρο. Καμία, πέραν της χαλαρής συνάφειας στους τρόπους καύλας.

Υπάρχουν εκείνοι που έχουν οικοδομήσει τη ζωή τους γύρω από την bdsm ερωτική τους προτίμηση και βλέπουν τα πάντα μέσα από το φίλτρο του.

Aλλοι, καθώς πρέπει ενοχικοί διεστραμμένοι που δε μπορούν να το χωνέψουν πως είναι δυνατόν να τους συμβαίνει αυτό, ενδίδουν στο πάθος τους και προσπαθούν να το ξεχάσουν το επόμενο πρωί φορώντας τη γραβάτα τους. Χαμένα κορμιά και πορνίδια ακολουθούν τεθλασμένες τροχιές, ενίοτε μεθυσμένες, ενίοτε ν' αρπάξουν κανα πενηντάρικο. Ηγετίσκοι του μικρόκοσμου, προσπαθούν να περάσουν το «εμείς» γιατί μόνο εκεί η μικρή τους λάμψη γίνεται ορατή. Νάρκισσοι του πνεύματός τους, κατά κανόνα ασυνάρτητοι, ταλαιπωρούν τη γλώσσα και τη λογική μας. Πουρά- απομεινάρια της σεξουαλικής επανάστασης (σαν και του λόγου μου) προσπαθούν να δουν στο bdsm την ελευθεριάζουσα ερωτική ριζοσπαστική χροιά του. Θεωρητικά έτσι θα περίμενε κανείς να είναι, αλλά δεν είναι. Και πολλοί άλλοι, ων ουκ έστι τέλος.

Εκείνοι που δεν κολλάνε με τίποτα είναι οι φετιχιστές της σκέψης του Χίτλερ. Είναι οι μόνοι που δε δέχονται το διαφορετικό και το «συναινετικό» (όπως κι αν ερμηνεύεται) και εκφράζουν ρατσιστικές προκλητικές απόψεις. H διαχείριση πρέπει να ξανασκεφτεί την «τεχνοκρατική προσέγγιση» των «ίσων αποστάσεων» που ακολουθεί στις περιπτώσεις αυτές. Είναι εντελώς εκτός κανόνων του forum. Προσωπικά τους έχω χεσμένους και μ' ενοχλούν όσο τα σκατά των σκύλων στο πεζοδρόμιο. Γιατί περί σκατών πρόκειται.

Εν κατακλείδι, και θεωρώντας το bdsm ως χαλαρή συνάφεια στους τρόπους που καυλώνουμε, καλώ επισήμως το φίλο Dolmance να επιστρέψει στην ενεργό δράση, τη Syrah να αφήσει το πείσμα και να έρθει να της δείξω την υπεροχή του παραλόγου έναντι το λογικού και όλους όσους σιωπηλά ή φανερά αποχώρησαν να επιστρέψουν. Μόνο έτσι το forum περί bdms θα ξαναποκτήσει τη χαλαρή, πλην πολύχρωμη, συνάφεια που του αρμόζει. Αλλιώς θα με πιάσει κατάθλιψη.

 

Ν' αγιάσει το στόμα σου !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Για μένα το BDSM είναι μάλλον μια γέφυρα ανάμεσα στο συνηθισμένο και το απολύτως προσωπικό. Το έχω χρησιμοποιήσει για να πλησιάσω περισσότερο την πραγματοποίηση φαντασιώσεων που δεν τεκμηριώνονται πουθενά, και είναι σε μεγάλο βαθμό πολύ προσωπικές.

Μ'αρέσει όσο λίγα πράγματα να κερδίζω την υποταγή, αλλά τους τελευταίους μήνες μου φαίνεται οτι η Κυριαρχικές μου τάσεις δεν είναι το raison d'etre της γενικότερης διαστροφής μου. Μάλλον ένα μέσο που αγιάζεται από τον ιδιαιτέρως ασυνήθιστο σκοπό μου.

@Felicia
Καλά τα λες.

@zinnia
Κι εσύ καλά τα λες.

@SadalMelik
Ωραία τα threads  

Χαιρετισμούς,
DocHeart

 

(Χαχαχα, πάλι περί σκατών ο λόγος... Που 'σαι Dolmance, πάλι στα λόγια σου ερχόμαστε...)

Γενικά συμφωνώ αρκετά με τον G_E. ( Όμως... Σκατά είμαστε κι εμείς οι ίδιοι, εν μέρει, και αν βρεθούμε στις σωστές συνθήκες θα τα σκατώσουμε όλοι. Και ακόμα, ο καθείς έχει τις δικές του απόψεις περί του ποιος είναι σκατάς, και συχνά, υπό την πίεση των κοινωνικών και προσωπικών προβλημάτων, ορίζει ως σκατά κάποιον εύκολο ή εμφανή στόχο. Και ναι, θα συμφωνήσω πως υπάρχουν σκατάδες αντικειμενικά. Όπως παντού.... Παντού. Παντού. Τι λες, G_E, να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους ειδικά από δω; Πώς, με ψηφοφορία εξοστρακισμού, κάπως όπως έγιναν "παρεούλες" τα ρεπιουτέισον στο παρελθόν; Φασισμοί της πλειοψηφίας ; λολ... )

Έτσι λοιπόν, επειδή δεν μου αρέσει να απαξιώνω ένα χώρο για χάρη μερικών ανάξιων, θεωρώ πως, καθώς λέει και ο G_E, υπάρχουν μεν κάθε καρυδιάς καρύδια κι εδώ, αλλά είμαι πολύ περισσότερο ανεκτική στις διαφορές εντός βδσμ, πιθανότατα επειδή δεν είναι αυτός ο χώρος που με ορίζει ως προσωπικότητα. (Σε άλλους χώρους που με "καίνε" πολύ, δεν είμαι ούτε τόσο ψύχραιμη ούτε τόσο ανεκτική.)

Δέχομαι πως υπάρχουν άνθρωποι στο βδσμ με κάθε είδους κίνητρα -- ακόμα και σοβαρές ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις. Άνθρωποι από ανάγκη, από καύλα, από αγαμία, από αγάπη, από μίσος, από συμφέρον, από υπέρμετρο εγώ... Άνθρωποι.

Όμως το βδσμ είναι τρόπος να σχετίζεται κανείς, είναι μορφή σχέσης. Και ως τέτοιο, το βρίσκω τόσο ενδιαφέρον όσο και τους ανθρώπους που ασχολούνται μ΄αυτό. Πιστεύω πως στην ιδανική του μορφή, και προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων, αποτελεί μια δυνατότητα συναισθηματικής και ερωτικής πραγμάτωσης σε βάθος.

Αντίθετα με τους περισσότερους, πιστεύω πως στο βδσμ μπορεί να λάβει, πέραν της συναισθηματικής μέθεξης, μεγαλύτερη υπόσταση η υλική βάση του έρωτα, το κορμί, αυτό το περιφρονημένο κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού. Χωρίς καμία περιφρόνηση προς το πνευματικό μέρος της σχέσης, πιστεύω πως η εγκεφαλική κυριαρχία χρησιμοποιείται ενίοτε σαν καραμέλα απενοχοποίησης για να εξαφανιστεί το πάθος του κορμιού, για να εξιδανικευτούν (με τη Χριστιανική έννοια) οι βαθιές απολαύσεις σε μηχανική τελετουργία.

Last but not least, ως σχέση, δεν μπορώ να την αντιληφθώ σε μια πληρότητα χωρίς και την ύπαρξη αγάπης.


Παρ' ολ' αυτά, οι μορφές έκφρασης του βδσμ δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου, γι΄αυτό δεν είμαι μέρος του αλλά βανίλλα, όπως δεν μου ταιριάζουν και κάποιες βανίλλα μορφές. Εκτιμώ το βδσμ και ως μερικώς περιθωριακή και αποκλίνουσα μορφή σχέσης, που μπορεί μεν εμένα να μην μου ταιριάζει, χωράει όμως μέσα του ανθρώπους που θα δυστυχούσαν αλλιώς, και κάνει ελπίζω, κάποιους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους.


​

 

Θα συμφωνησω με τον G_E σε ολα εκτος απο την αποψη του για την αντιμετωπιση των "φετιχιστων της σκεψης του Χιτλερ"(καλο!).Ολοι μας εδω δικαιουμαστε ισης μεταχειρισης απο τους διαχειριστες ,δεν ειναι τεχνοκρατικο θεμα,ειναι θεμα δημοκρατιας που δεν μπορει να κανει διακρισεις ουτε στους αρνητες της σε επιπεδο ελευθερης εκφρασης των αποψεων τους.

 

Απάντηση: Re: Βοήθεια στην ανακάλυψη του τροχού ή Η ματιά των "άλλων" για το BDSM.

Εγώ πάλι με τον άκρατο εγωκεντρισμό που με διακρίνει νόμιζα ότι το λέει για μένα! 

 

Συμφωνώ! Παρ' όλα αυτά, συνήθως είναι αυτοί, οι φετιχιστές της σκέψης του Χίτλερ, που προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψή τους, χρησιμοποιώντας κάθε μέθοδο. Βρίζουν, απειλούν, κάνουν προσωπικές επιθέσεις σε όποιον δε συμμερίζεται τις απόψεις τους και τολμάει να το πει δημοσίως. Είναι μειοψηφία που, εξαιτίας των τρόπων που χρησιμοποεί, φτάνει στο σημείο να φαίνεται ως κυριαρχούσα πλειοψηφία.

Επομένως, δε βρίσκω άλλη λύση από την απομάκρυνσή τους. Όχι για τις απόψεις τους, δικαίωμά τους είναι να τις έχουν, όπως ακριβώς είναι δικαίωμα (ή μάλλον ηθική υποχρέωση) των άλλων να τους κρίνει, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να τις επιβάλλουν, ή έστω να κάνουν τους έχοντες διαφορετική άποψη να σιωπήσουν.

 

Το τι θα κάνει η διαχείριση με κάποιους είναι δικό της θέμα. Στο συγκεκριμένο thread δεν θα ήθελα να γραφτεί τίποτα άλλο πέρα από το θέμα του thread.
Σας ευχαριστώ.

 

Απάντηση: Βοήθεια στην ανακάλυψη του τροχού ή Η ματιά των "άλλων" για το BDSM.

Έχεις δίκιο Sadal. To τι θα κάνει η διαχείριση είναι άλλο θέμα. Εκείνο που ήθελα να τονίσω είναι πως μια «τάση» του bdsm είναι και τα χιτλεράκια. Μπερδεύουν ηθελημένα την ερωτική εξουσία με την ρατσιστική «ανωτερότητα» φυλών και την ερωτική υποταγή με την απαξίωση ομάδων ανθρώπων που, αφού είναι κατά την άποψή τους κατώτεροι ή τα θέλει ο κώλος τους, δικαίως γίνονται σαπούνια ή σφάζονται (όπως οι κάτοικοι της Μήλου από τους Αθηναίους). Αυτό το ”bdsm” είναι το μόνο που δε μου πάει και γι' αυτό το επισημαίνω. Επίσης δε συνάδει και με τους κανόνες του forum και τα safe, sane and consensual (που δεν είναι δικιές μου αρχές - εμένα το sane μου αρκεί).

Δεν προτείνω διαγραφές για κανένα. Στη δημοκρατία μας ακόμη και αυτοί μπορούν να μιλούν. Αλλά ας έχουμε συνείδηση για το τι λένε και για το πού το πάνε και ας το αντιμετωπίσουμε αναλόγως. Προσωπικά είπα πως τους αντιμετωπίζω.

ΥΓ. Αν to θεμα ξεφυγει παρακαλώ, αφού ζητηθεί η συμφωνη γνωμη του Sadal, να γίνει split

 

Re: Απάντηση: Βοήθεια στην ανακάλυψη του τροχού ή Η ματιά των "άλλων" για το BDSM.

ρεπ


​