Βουρδουλιάζω

Νομίζω ότι του αρέσω. Δεν θα είχα καμία τύχη αλλιώς. Ο περιζήτητος after dark coach/ psychic είναι στην Αθήνα για ένα και μοναδικό σεμινάριο.

Ούτε για αστείο δεν είχα τα χρήματα, αλλά πήγα. Οι μπράβοι γέλασαν, κάτι παρατρεχάμενοι το ίδιο. Εκείνου γυάλισα στο μάτι.

Η αίθουσα είχε πολλούς στα σκοτεινά. Μία φωτισμένη σκηνή, λοιπόν. Για ντεκόρ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, με βαριές κουρτίνες. Εκεί στέκομαι, τις χαϊδεύω, θα μπορούσα να τυλιχτώ – αλλά όχι!

«Τι σημαίνει προσευχή για σένα, για μένα, για όλους; Αν υποθέσουμε τη ψυχική της ένταση, είναι να εκλιπαρείς για κάτι.»

Θέλω να βγω έξω, έτσι γυμνός. Να περπατήσω και στον πρώτο περαστικό που θα πέσω να κάνω έρωτα και να είναι ο Θεός.

Απίθανα πράγματα, θα πεις.

Είναι γιατί προσεγγίζω τον βασανιστή μου να του δείξω το τεράστιο υπερεγώ κάτω από το ριζωμένα βαθιά – ίδιο με ζιζάνιο στ’ αφράτο χώμα – εγώ μου.

«Παιδί μου, εσύ είσαι ο βασανιστής του βασανιστή εαυτού σου», μου απαντά.

Σε αυτό κανείς αξίζει να προσέξει ότι δεν υπάρχει πουθενά βασανιζόμενος!

Έχει καλώς. Το πρόβλημα όμως παραμένει.

«Εγώ, με τη σειρά μου, παρατηρώ μία προσπάθεια, σαν ειρωνικό νεύμα, αντιμετάθεσης ρόλων.»

Λες, δηλαδή, ότι αυτό που θέλω είναι να πάρω τη θέση του κάθε βασανιστή και να θριαμβεύσω – να τον χώσω βαθιά στο σώμα μου, να τον πνίξω με το υπερτροφικό εγώ μου.

Έχω τόσο απέραντο εγωισμό που λιώνω σαν μερμήγκι ακόμα και την υποτιθέμενη(!) ατομικότητα του βασανιστή μου, μ’ ενδιαφέρουν όλοι μαζί – η παγκόσμια ιδέα τους.

Μήπως είμαι παλαιοκουμουνιστής; Νεοφασίστας; Μήπως χειρότερα, είμαι ένας Λυτρωτής;

«Θα σου πω. Το βλέπεις αυτό – τη βουκέντρα; Θα σε χαρακώσει και θα πληγωθεί το εγώ σου – μετά θα το φουσκώσει, αλλά για λίγες στιγμές θα νιώσεις θνητός. Ωστόσο, καταλαβαίνω, υπάρχουν αμφιβολίες, μιλάω για κάτι που θα γίνει, που θα πάθεις. Οπότε, δεν είναι ‘αυτό’ τελικά που θα κάνει το οτιδήποτε.»

Τότε είναι η χρήση του. Αλλά αυτό σε λίγο θα το κάνει εύκολα η τεχνητή νοημοσύνη.

«Ναι, είναι προ των πυλών. Μπορώ να το φανταστώ. Αλλά άσε με να σου πω κάτι. Αυτή η βουκέντρα ήταν ένα από τα πολλά εργαλεία για το όργωμα της γης. Ο γεωργός κέντριζε μ’ αυτή τα βόδια και με την άλλη άκρη μπορούσε να καθαρίσει τ’ αλέτρι απ’ τα χώματα. Χάθηκαν όλα, απομένει η βουκέντρα πεταμένη στο κρεβάτι. Το βόδι που είσαι εσύ θα γίνει τρισδιάστατο αντίγραφο, το οργωμένο χώμα που θα πέσει η σπορά είναι το δομημένο σώμα και το σπέρμα σου που θα γίνει ολόγραμμα και κβαντική υπέρθεση, το αλέτρι που είναι το καυλί σου θα γίνει κάτι ρομποτικό. Ώστε, λοιπόν, μπορεί κι είσαι όλα αυτά και τίποτα, χάνεσαι είτε στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον. Η ανάγκη ρίζα που σου τρυπάει τα σωθικά, αλλά δεν τρέφεται από εκεί. Εκλιπαρείς για το νήμα που συνδέει τις τελίτσες, εκλιπαρείς ν’ ακούσεις τη φωνή του τίτλου.»

Κι όλοι γύρισαν προς τα πίσω.