ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΤΟΥΜΕ?

Oταν κάποιος είναι απόλυτος, είτε έχει κατακτήσει τη σοφία είτε βρίσκεται σε διπλή άγνοια. Σου εύχομαι το πρώτο  
Αναμφίβολα η απιστία είναι καμπανάκι οτι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση, με τον ίδιο τρόπο που η ασθένεια είναι προειδοποίηση του οργανισμού οτι στραβά αρμενίζουμε. Αυτό δε σημαίνει πάντα οτι η σχέση έχει διαρραγεί. Η σχέση τελειώνει μόνον όταν ο ένας τουλάχιστον από τους δύο αποφασίσει οτι τελείωσε.

 

H μόνη λύση που βλέπω εγώ είναι το ζευγάρι -αδιάφορο αν είναι παντρεμένοι η οχι - να μπορέσει να αποκτήσει ενα ουσιαστικό κώδικα επικοινωνίας και όχι απλά συμβιωτικό. Πάει να πεί να εντοπίζει τα προβλήματα όταν γεννιώνται , να τα αντιμετωπίζει άμεσα, κατά πρόσωπο ,χωρίς να επιδιώκει ο ένας να αποδίδει ευθύνες και να δημιουργεί ενοχές στον άλλον ,αλλά προσπαθώντας απο κοινού να εντοπιστεί η πραγματική αιτία ωστε να αναζητηθεί η λύση .
Ευκολο να το λέμε φυσικά ,αλλά θέλει γκατς ,διάθεση και πολλή δουλειά ,κυρίως με τον εαυτούλη μας, για να το κάνουμε...

 

Λέτε στην ηλικία που εχω φτάςει, να εχω διπλή άγνοια; Να είστε σίγουρος οτι τεινω σταθερά στην πρωτη κατηγορία. Το κειμενο που ανεβαςατε, βρίθει αμερικανικής βλακείας, οπότε ο,τι και να γράψω σε αυτη την περιπτωςη ειναι σοφό. Ελπίζω επίσης να μην ξαναρχίσουμε παλι εννοιολογική συζήτηση για το τι θα πει δ ι α ρ ρ α γ ε ι, που δεν θα πει εχει ξεκολλήσει... Λυπηθείτε με.

Καθε ανθρωπος που εχω γνωρίσει, είχε μια αφήγηση για το γιατι κοιμόταν αλλου. Παντα η αφήγηση αφορούσε το ποσα παραπάνω πράγματα είχε ανάγκη αυτος και ποτέ το οτι είχε επιλέξει εναν ανθρωπο που δεν του έκανε. Φαινεται οτι οι ηρωικές αφηγήσεις ειναι πιο πιασαρικες ακομη κςι οταν μιλαμε για παράλληλες σχεςεις. Ο ναρκισσισμός και η αλαζονεία καλα κρατούν. Αυτα τα τελευταία τα τσακίζει ειτε η μεγαλη δυςφορια εντος ενος γάμου, όποτε φεύγουμε τρέχοντας η η μεγαλη επιθυμια προς άλλο πρόσωπο στο οποιο δια βλέπουμε μια πολυ καλυτερη ζωη. Γι αυτο και το άλλο πρόσωπο, συχνά κάνει πως δεν βλέπει, για να κρατήσει τη δυσφορία χαμηλά αλλα παίζει με την τύχη του.

 

@elfcat , θα σου κάνω τη χάρη και δε θα σε λυπηθώ.
Ιδιον του τρελλού είναι να αρνείται την τρέλλα του. Ιδιον το σοφού είναι να αρνείται τη σοφία του.

Η φράση σου "Το κειμενο που ανεβαςατε, βρίθει βλακείας" φαντάζομαι οτι δεν έχει αξιωματικό χαρακτήρα. Οπότε περιμένω να εκθέσεις τα επιχειρήματα που σε οδήγησαν σε αύτό το συμπέρασμα.

Οι άνθρωποι που έχεις γνωρίσει σκέφτονται προφανώς διαφορετικά από εκείνους που έχω γνωρίσει εγώ. Οπότε τα όποια συμπεράσματά σου απέχουν από το να έχουν οικουμενική ισχύ (όπως και τα δικά μου, άλλωστε). Δεν ισχυρίζομαι οτι διεκδικείς την οικουμενικότητα της γνώσης, απλά το επισημαίνω.

 

Δεν θεωρώ τη σεξουαλική συνεύρεση , απιστία.
Θεωρώ τη συναισθηματική εμπλοκή με τρίτο πρόσωπο όταν συμβαίνει εν αγνοία του συντρόφου, απιστία.
Θεωρώ το ψέμμα, απιστία.
Δεν πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολυγαμικοί ωστόσο διαπιστώνω πως οι περισσότεροι είμαστε πολυερωτικοί. Και δεν βρίσκω τίποτα μεμπτό σε αυτό, αρκεί να έχει επικοινωνηθεί ξεκάθαρα στο σύντροφό μας.

 

@peleas
η ασθένεια δεν είναι καμπανάκι. Είναι γεγονός. Τα καμπανάκια είχαν χτυπήσει προ πολλού  
Παρομοίως και στην απιστία.
Αλήθεια, εσύ πώς την ορίζεις;

 

Όποτε διαβάζω ή ακούω ομιλίες «ειδικών» που έρχονται για να σώσουν τα ζευγάρια και να φτιάξουν τις τέλειες σχέσεις και εξηγούν «γιατί απατάμε» μου έρχεται στο μυαλό η ερώτηση «γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να απατάμε»…και μάλλον αυτό θέλουν να πουν.

Θα κάνω μερικές ερωτήσεις και δεν θα δώσω απάντηση γιατί θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη όποιου έχει τη διάθεση να απαντήσει ώστε να προβληματιστώ κι εγώ κατά πόσο αυτό που σκέφτομαι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση ή όχι.

Αν το να «απατάμε» γινόταν αποδεκτό και ηθικό στη σύγχρονη κοινωνία τι επιπτώσεις θα είχε αυτό στην κοινωνία και ειδικότερα στην οικονομία;

Αν το να «απατάμε» γινόταν κάτι φυσιολογικό και θεμιτό πως θα επηρέαζε αυτό τις διακρατικές σχέσεις;

Αν η μονογαμία ήταν βιολογικά επιβεβλημένη στον άνθρωπο ποιος θα ήταν ο πληθυσμός της γης σήμερα;

Και ένα πιο χαλαρό ερώτημα λίγο πιο «κουτσομπολίστικο»

Η κυρία Esther Perel που τα τελευταία 10 χρόνια, όπως λέει, ταξίδευε στον κόσμο για να προσπαθήσει να «σώσει» τις σχέσεις εκατοντάδων ζευγαριών…Πως κάλυπτε τις σεξουαλικές της ανάγκες;

 

Έστω. Ας πούμε οτι είναι η καμπάνα της Νοτρ Νταμ  

Πώς ορίζω την απιστία? Μα, όπως την ασθένεια (καρκίνο την αποκαλεί έμμεσα η ομιλήτρια). Με συμπτωματολογία που οφείλουμε να εξετάσουμε προσεκτικά και να αναζητήσουμε θεραπεία. Αφού όμως αρχικά ορίσουμε τι θεωρούμε υγεία της σχέσης. Και εδώ μπαίνει το θέμα της υποκειμενικότητας. Το τι είναι υγιές στη σχέση το ορίζουν από κοινού οι εμπλεκόμενοι και μόνον αυτοί.

Ολα τα προβλήματα ξεκινούν από το γεγονός οτι ο καθένας παραβλέπει οτι όπως εξελίσσονται οι άνθρωποι, το ίδιο και η σχέση. Που σημαίνει πως οφείλουν και οι δύο να επανατοποθετούν διαρκώς τη σχέση τους με βάση τα νέα δεδομένα. Αντ' αυτού, ο καθένας διατηρεί στο μυαλό του την αρχική εικόνα μιάς ειδυλλιακής κατάστασης, με βάση την οποία η τωρινή μοιάζει τραγική. Αντί λοιπόν να επικοινωνήσει στο σύντροφο τις ανησυχίες του, προεξοφλεί την αρνητική του αντίδραση και σιωπά. Τα προβλήματα συσσωρεύονται, η λύση μοιάζει βουνό, άρα στρέφεται στα "ευκολάκια"...

Για να καταλήξω, θεωρώ την απιστία δειλία προς τον εαυτό μας και τη διεκδίκηση των θέλω μας...

 

χαχαχα.... μ' αρέσει ο τρόπος που διατύπωσες τα επιχειρήματά σου, παρ' ότι διαφωνώ στα σημεία.
Η απιστία είναι συνεχές και καθημερινό φαινόμενο στις διακρατικές σχέσεις, όλοι όμως σφυρίζουν αδιάφορα (οι πιό "πρωτόγονοι" κάνουν κάποιο τζερτζελέ και μετά είτε δηλώνουν πίστη στην κοινή συμπόρευση, είτε κρατάνε μούτρα)

 

Θα ήθελα να ακούσω τη διαφωνία σου στα σημεία.

Και να έλλειπαν οι υπογραμμισμένες λέξεις στην πρόταση σου...πάλι έχει νόημα

 

Επρεπε να με είχατε λυπηθεί.

Μου δώσατε δυο επιλογές. Διάλεξα την αρμόζουσα σε εμένα απο τις δυο, αφου δεν υπήρξε τριτη, προφανώς απο αδυναμία σας. Την πρωτη δεν μπορούσα να την διαλέξω γιατι ο βίος μου αποδεικνύει οτι άγνοια δεν εχω αυτού που συζητάμε, βίο τον όποιον εσείς φυσικα αγνοείται αλλα βιαστήκατε να δώσετε επιλογές. Δεύτερον έγραψα το ρηματάκι τείνω και συνέδεσα την επιλογή με με το βλακώδεστστο, συντηρητικοτατο κειμενο που παραθεσατε προς συζήτηση. Όποτε να σας το ξαναγράψω. Ο,τι και να γράψω για το θεμα ειναι σοφό σε σχεςη με την ομιλία της κυράς. Μπορείτε αν θελετε να διαβάζετε πιο προσεκτικά, χωρις φυςικα να υποχρεούστε.

Υπέδειξα ελαφρώς και για να μην τιναξω το κειμενο στο αέρα αναφορικα με τις μπούρδες που γράφει, το γεγονός οτι ´η ομιλούσα αναφέρεται σε ευτυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι απιστούν και οι λογοι που παραθέτει για τους οποίους κάποιος απιστεί μονο στον ορισμό του "ευτυχισμένου" δεν εμπίπτει. Κοινώς δεν ξέρει τι γράφει. Αλλα και αυτο απο ο,τι διαπιστώνω σας ξέφυγε. Αν θελετε μπορώ να σας το κάνω φύλλο και φτερό το κειμενο αλλα βρίσκω πιο ενδιαφέρον να διατυπώνονται οι αποψεις του καθενός μας.

Η απιστία παει πακετάκι με το γάμο στην ανθρώπινη ιστορία, εκεί παίρνει διάσταση και μαλιςτα κοινωνική. Ουτε ο Φρόυντ, ουτε ο Λακαν, ουτε κανένας αλλος απο αυτους αςχοληθηκε με την απιστία. Ο γάμος πρέπει οπωσδήποτε να συντηρηθεί και αν περαςει και κανενα καρκινακι, δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτα. Ο γάμος πάνω απ ολα. Γιατι για γ α μ ο μιλάει. Δείτε πως ορίζει η ομιλουςα την παράλληλη σχεςη, ειναι μυστική, ειναι συναισθηματική ειναι σεξουαλικη. Εχει δηλαδή τα παντα εκτός απο το σπιτάκι, το αυτοκινητάκι και την υποθήκη. Αλλα δε βαριέσαι,...Η απιστία δεν ειναι ασθένεια, ειναι μια επιλογή που κάνουμε για ορισμένους λόγους, τους οποίους συνήθως δεν παραδεχόμαστε. Η απιστία ειναι ενα τ ε τ ε λ ε σ μ ε ν ο γεγονός, ειναι απόδειξη οτι η ερωτικη σχεςη εχει διαρραγεί, οτι οι δυο άνθρωποι ζούνε πλάτη πλάτη και απλως συνεργάζονται στα πρακτικά ζητήματα της ζωής. Αλήθεια, ξερετε κανέναν που να αγαπάει καποιον ε ρ ω τ ι κ α να ειναι στραμμένος προς αυτον και να μην χαμπαριάζει, οτι ο αλλος εχει παράλληλη σχεςη, οτι ο αλλος του κοιτάει, αναπνέει αλλου; Τι ειναι πανυβλακας η πεντάχρονο. Ο άλλος που παει αλλου σε παράλληλη σχεςη, δεν ξερει οτι κατι λείπει απο την ερωτικη ζωη του; Αφου αυτη την έλλειψη παει να καλύψει. Μιλαμε δηλαδή για διαρραγή του πυρήνα της σχεςης, δηλαδή του έρωτα, και οχι οτι ο ενας απλως απεκτηςε χομπυ. Φυςικα για την Αμερικάνα, γάμος ειναι το αυτοκινητάκι μας, το σπιτάκι μας, να λεμε καμία ευγενική κουβέντα μεταξυ μας, να πληρώνουμε δάνεια και υποθήκες να εχουμε κοινωνικές σχεςεις, αυτα δεν πρέπει να διαταράσσονται. Αν κάποιος απιςτηςει θα του δώσουμε θεραπεία και ο αλλος θ δείξει κατανόηση, θα τον θεραπευςουμε και αυτον και ολα μια χαρα. Μονο ο γάμος να μην διαλυθεί, προς θεού.

Το τι θα κάνει ενα ζευγάρι μετα την αποκάλυψη της απιστίας, οι στατιστικές λένε οτι κατα κανόνα, δεν θα επιβιώςει ως τέτοιο. Και αυτο το ξέρουν τα μέρη και αυτο που απιστεί και αυτο που παριστάνει οτι δεν ξέρει.

Και φυςικα σε αντίθεση. Με την ομιλούσα δεν πιστεύω οτι κατα κανόνα υπαρχουν θύματα κΙ θύτες στην απιστία, προδοσίες και αλλα τέτοια. Και δείτε ετσι για να γελάσουμε πως κλείνει την ομιλία της. "Ο πρώτος γάμος σας τελείωσε. Μήπως θελετε να δημιουργήσετε εναν δεύτερο μαζι"; Πέραν του τρομακτικού του πράγματος, τον πρωτο ποιος τον δημιούργησε;

Υγ. By the way, εχετε αςχοληθει, ποτε με ανθρωπους με διαγνωςμενη βαρια ψυχασθένεια, αυτο που λετε στο ποςτ σας τρελλο; Αν οχι, αφήστε τα τσιτάτα, αν ναι, θα επρεπε να γνωρίζετε, οτι πολλοί άνθρωποι απο αυτους γνωρίζουν την καταςταςη τους.

 

Λυπάμαι που θα σου το χαλάσω (στην πραγματικότητα δε λυπάμαι), αλλά έγραψες ολόκληρο λογίδριο θεωρώντας οτι ασπάζομαι τις απόψεις της ομιλήτριας, χωρίς να διαβάσεις τα υπόλοιπα σχόλιά μου στο νήμα. Ο γάμος είναι μιά σύμβαση. Αν δεν τηρηθούν οι όροι, κάλλιστα διακόπτεται. Πέρασε ευτυχώς η εποχή που κάποιος (κυρίως οι γυναίκες) παρέμεναν σε ένα γάμο που τις εξευτέλιζε, για λόγους οικονομικούς. Αλλά:

Το μόνο τετελεσμένο είναι ο θάνατος (άντε, και οι φόροι, αλλά όχι στην Ελλάδα). Για όλα τα υπόλοιπα μπορούμε κάτι να κάνουμε. Το να μαζέψουμε το Εγώ μας και να φύγουμε ατσαλάκωτοι και αξιοπρεπείς είναι η εύκολη λύση. Αλλά τα δύσκολα δεν είναι για όλους...