ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΤΟΥΜΕ?

Οχι, αν του πάρει τη γυναίκα  

 

Εγώ στον δικό μου έδωσα και προίκα, μήπως στραβωθεί καμιά άλλη (εκτός από την χαζή υποφαινόμενη) και τον πάρει... 

 

Αν δινεις προικα σε οποιον χωριζεις σε παντρευομαι εγω       

 

Το δις εξαμαρτείν ουκ Βρενδούλης σοφής... 

ΥΓ Είναι τόσα πολλά τα ποστ στο νήμα που είναι off-topic, έτσι κι αλλιώς...

 

Απαταμε γιατι ειναι στην φυση μας να ειμαστε άπληστοι, αχόρταγοι και γεματοι φοβιες.....
Οποιος καταλαβε, κατάλαβε.

 

τι εννοεις?

 

κ οι χωρισμενοι ζηλευουν τους παντρεμενους για μερικα δευτερολεπτα,,, μεχρι να θυμηθουν πως ηταν... χεχε

 

Δεν ειναι θεμα κατάστασης, ελεύθερος η παντρεμένος, τα ίδια χάλια αντεστραμμένα μπορείς να συναντήσεις και στις δυο καταστάσεις.
Αυτοι που διαφοροποιούνται ειναι οι φρέσκο παντρεμένοι και φρέσκο χωρισμένοι για καμία πενταετία.

 

xaxaxaxaxaxa μετα την πενταετια δλδ τι γινεται? παραγραφονται σαν τα χρεη στο δημοσιο?  

 

O Tζαβέλας τι σου φταίει  

 

Τι μάθαμε από το παρών τρολλονήμα.
Απατάτε, διότι είναι πιο γαμάουα από το να μην, αρκεί να μην σας ανακαλύψει η γάλα βλάχας εβαπορέ γειτόνισσα πάρει τον κερατά τηλ, σας δώσει και βρείτε τραγικό θάνατο από 9βολα για αγριογούρουνα... εκεί στην Άνω Μουσουνίτσα.
Απατάτε, διότι αν δεν, είσαστε ΟΛΟΙ ξενέρωτοι μαλάκες κατά την Άνω Μουσουνιώτισα την ρουφοκαβλέτα.
Απατάτε, διότι έτσι κάμουν όλοι οι βλάχοι - οι στατιστικές του πελέα ξεπερνούν την καπαρισέρτς των Ελ. Βουδουσουμικών Μπαλκανίων - στο δούλεμα να βρισκόμαστε άπαντες.
Απατάτε, με συνταγή γιατρού όπως στο Αμέρικα (η Yvette πότε θα σκάσει μύτη?).
Γενικώς, να παντρεύεστε να κάνετε παιδιά, να πηγαίνετε στην εκκλησά (ακόμα κι αν δεν γουστάρετε) και μετά να απατάτε και να δίνετε συμβουλές και στους άλλους να κάνουν τα ίδια μη και χαλάσει η Βαλκανική παράδοση.

 

Ως εδώ η πλακίτσα, φίλε. Από πού κι ως πού μιλάς για τρολλονήμα, αν εξαιρέσουμε πως κάνεις ότι μπορείς για να το καταντήσεις τέτοιο. Ανέβασα την ομιλία της αμερικάνας για ένα λόγο. Προσέγγισε το θέμα από μιά διαφορετική, μη ενοχική σκοπιά. Το διάβασα προσεκτικά και δεν φαίνεται από πουθενά οτι προτρέπει το πόπολο να κερατώνει ασύστολα. Κάπου μάλιστα παραλληλίζει την απιστία με τον καρκίνο.

Εν πάσει περιπτώσει, έθεσα το κείμενο στην κρίση και την κριτική όλων. Δεν πήρα θέση υπέρ ή κατά.

Και πάμε στο ζουμί. Εχω εκθέσει τις απόψεις μου εκτενώς. Από πουθενά δεν προκύπτουν αυτά τα χαριτωμένα που αναφέρεις. Ποιές στατιστικές, ποιά εκκλησά (έχεις και κοφτερή γραφή ρε μπαγάσα, σφάζεις στεγνά), πού τα δες όλα αυτά? Οταν η δημιουργία εντυπώσεων γίνεται αυτοσκοπός, τα επιχειρήματα πάνε περίπατο. Εντάξει, το κατέχεις το χιούμορ, αλλά σε αυτήν εδώ την περίπτωση το έκανες λάστιχο. Μέχρι και την Yvette επικαλέστηκες. Πού τη θυμήθηκες αυτή....χαχαχα.

Για να τελειώνουμε, δε θεωρώ την απιστία λύση, αλλά ένα επιπλέον πρόβλημα, μιά φυγή από την πραγματικότητα. Απλά οι ενοχές δε βοηθάνε σε τίποτα. ΔΙαιωνίζουν μια κατάσταση. Φυγή θεωρώ όμως και το να διαλύεις μιά σχέση ζωής επειδή ξύπνησες ένα πρωί και ανακάλυψες οτι γουστάρεις το ξύλο ενώ ο σύντροφός σου είναι καραβανίλας. Μείνε, προσπάθησε να τον φέρεις στα γούστα σου. Κάπου στα μισά του δρόμου μπορεί να συναντηθείτε. Αν όχι, ζυγίζεις την κατάσταση και παίρνεις τα μπογαλάκια σου.

Η σχέση θέλει δουλειά. Αλλά ελάχιστοι είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε, γιατί πρέπει αναγκαστικά να περάσουμε από τα προσωπικά μας σκοτάδια. Το στυλάκι "δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου", η τουπεδιάρικη μανιέρα "αυτός είμαι και σ' όποιον αρέσω" δουλεύει μιά χαρά, αν είσαι θεός ή θηρίο και αν φοβάσαι να εξελιχθείς. Οταν θέλεις να ζεις στο κόσμο οφείλεις να λάβεις υπ' όψη τις ανάγκες των άλλων, χωρίς να κάνεις εκπτώσεις στις αξίες σου. Μόνο στον εγωισμό σου. Κι εδώ είναι η μαγκιά. Οχι στην εύκολη φυγή , ούτε στην απιστία...