Γεια σου χαρά σου Βενετιά

Ήταν αργά το βράδυ και καθόμουν μόνος μου στην πολυθρόνα απέναντι από το τζάκι και διάβαζα. Το τζάκι ήταν σβηστό, κόντευαν τέλη Απρίλη, ωστόσο το σημείο αυτό είναι το αγαπημένο μου για να διαβάζω. Μπήκα να χαζολογήσω λίγο στο φόρουμ, στο intro είχε γράψει μια κοπελίτσα, που δήλωνε υποτακτική με ηλικία στα 19. Χαμογέλασα μέσα μου, another one soon to bite the dust. Όπως και πολλοί άλλοι, έτσι κι εγώ, νιώθω μια φυσική απέχθεια στο γύπινγκ, ωστόσο σε αντίθεση με πολλούς, το βρίσκω εξαιρετικά χρήσιμο.

Είναι αυτό που ονομάζουν στην επιστημονική φαντασία “the great filter” αν και πιο κυνικά αυτό μπορείς να το ονομάσεις “survival of the fittest”, αξίζει να ασχοληθείς μόνο με αυτές που επιβιώνουν του γύπινγκ. Τουλάχιστον έτσι το έβλεπα εγώ τότε, και εδώ που τα λέμε, και τώρα έτσι το βλέπω. Το forum απευθυνόταν και απευθύνεται σε ενήλικες, αν το «σκύλα σκάσε» από τον πρώτο τυχόντα έκανε τα ζουμιά να τρέχουν, ποιος είμαι εγώ για να το κρίνω; Filter, αυτή δεν κάνει για μένα και πάμε παρακάτω.

Εξαιρετικά σπάνια είμαι αυτός που θα γράψει το πρώτο μήνυμα αλλά θέλεις η υπερένταση, θέλεις η βαρεμάρα, εκείνη τη μέρα έσπασα τον κανόνα μου και της έστειλα μήνυμα:

«Δηλώνεις 19 και υποτακτική, ζακέτα να βάλεις και μεγάλο inbox να έχεις!»​

Ούτε πέντε λεπτά αργότερα μου ήρθε απάντηση.

«Κακή ιδέα, ε;»
«Όχι μωρέ, σε πειράζω. Απλά δηλώνεις πιτσιρίκα και υποτακτική -αλήθεια, ξέρεις τι είναι αυτό;- οπότε ένα γύπινγκ να το περιμένεις.»
«Οι γύπες είναι υποτιμημένοι, επιτελούν εξαιρετικά κρίσιμο έργο στην τροφική αλυσίδα»
«Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, εγώ τους ονομάζω “the great filter”»
«Οι γύπες ως εξήγηση του παράδοξου Fermi, I like it!»
«Μπα μπα, ξέρεις και το παράδοξο Fermi;» τη ρώτησα εντυπωσιασμένος.
«Αμ για τι με πέρασες, για καμιά τριτοδεύτερη;»
«Ακόμα δε σε έχω περάσει για τίποτα αλλά ομολογώ ότι έχεις κερδίσει κάμποσους πόντους στην εκτίμησή μου.»
«I will rock your world!» μου απάντησε με στόμφο. Είχα αρχίσει να την κάνω πολύ χάζι, η κούραση εξαφανίστηκε μέσα σε μερικές στιγμές.
«Φιλόδοξο! Για πες, πού σε πετυχαίνω;»
«Στο δωμάτιό μου  »
«Νάτα και τα πιπεράτα!»
«Μου αρέσουν τα καυτερά»
«Το σημειώνω αυτό!»
«Θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μου;»
«Επιφυλάσσομαι εν ευθέτω χρόνο. Για λέγε τώρα που σε πετυχαίνω;»
«Αλήθεια σου λέω στο δωμάτιό μου είμαι!»
«Και γεωγραφικά που είναι αυτό το δωμάτιο;»
«Στη Βιέννη, έχω έρθει ταξιδάκι»
«Να μου θυμίσεις κάποια στιγμή να σου πω το σχετικό ανέκδοτο με το Λένιν στη Βιέννη.»
«Αμέ!»
«Δε μου είπες όμως, το υποτακτική που δηλώνεις ξέρεις τι σημαίνει;»
«Έχω μια γενική ιδέα. Εσύ είσαι σαδιστής;»
«Ναι, είμαι και από αυτό»
«Δεν είχα γνωρίσει ποτέ σαδιστή!»
«Μπορεί να το έχεις κάνει και να μην το γνωρίζεις, δεν το δηλώνουμε ακριβώς στο καρτ βιζίτ μας»
«Καλά που μου το είπες!»
«Μιλώντας μαζί μου θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος!»
«Καλό αυτό, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.»
«Και για να έχουμε καλό ρώτημα πώς σε λένε;»
«Άρτεμις, εσένα;»
«Θέμης, χαίρω πολύ»
«Χάρηκα πολύ!»
«Και που είσαι ακόμα  »
“Is this a promise?”
“Nope, it is a statement. Μόνη σου είσαι ή με παρέα;»
«Με παρέα, έχω έρθει με το αγόρι μου!»
«Το ξέρει ότι σουρτουκεύεις σε αμαρτωλά φόρα ή κοιμάται και η τύχη του δουλεύει;»
«Αυτή τη στιγμή κοιμάται του καλού καιρού, η αλήθεια είναι ότι τον ξεθέωσα στον ποδαρόδρομο σήμερα»
«Μόνο στον ποδαρόδρομο;»
“I’m pleading the 5th”​

Όταν καληνυχτιστήκαμε πήγα και έπεσα στο κρεββάτι με ένα χαμόγελο από το ένα αυτί μέχρι το άλλο, η πιτσιρίκα ήταν πνευματώδης και ετοιμόλογη και είχα καταδιασκεδάσει την κουβεντούλα μαζί της. Τις επόμενες μέρες συνεχίσαμε τις συζητήσεις αυτή τη φορά από το σκάιπ. Σε αντίθεση με την εικόνα που έδειχνε από το τσατ, στο βίντεο ήταν αρκετά πιο μετρημένη. Απίθανο γλυκό προσωπάκι, μικροκαμωμένη και ελαφρώς γεματούλα, είχε μια γλυκιά κοριτσίστικη φωνή και γενικά ήταν μια γλύκα σκέτη. Ανέκαθεν μου αρέσαν οι μικρούλες και η Άρτεμις ήταν ακριβώς ο τύπος μου.

Μιλώντας μαζί της είχα καταλάβει ότι ήταν bottom. Ίσως οφείλονταν στο ότι γενικά ήταν people pleaser και δεν της άρεσε να είναι αρνητική στα θέλω των άλλων. Είχε σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις αλλά δεν τις είχε προχωρήσει σε πράξεις. Αν και γενικά αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι τα δικτυακά παιχνίδια, δεν ξέρω, κάτι πάνω της μου ξυπνούσε το τερατάκι και δεν το έχω κρύψει ότι η υπακοή είναι αυτή που με φτιάχνει και η Άρτεμις από προθυμία και υπακοή, τουλάχιστον μαζί μου, άλλο τίποτα.

Την είχα ρωτήσει αν το αγόρι της ξέρει ότι μιλάει μαζί μου και μου είχε πει χωρίς περιστροφές ότι το ξέρει. Η ίδια ήταν bi και πολυερωτική οπότε η μονογαμία ήταν “no-no” όσον την αφορούσε. Βέβαια αυτά στη θεωρία γιατί όσο ήταν με κάποιον δεν είχε πάει να …ποτίσει άλλο χωράφι. Κατά τα άλλα ήταν δευτεροετής στη σχολή εφαρμοσμένων μαθηματικών στο τιμημένο ΠτσηΚ από το οποίο είχα αποφοιτήσει κι εγώ πριν καμιά 30αριά χρόνια και ως φυσικός δεν την άφηνα σε χλωρό κλαρί, ειδικά λόγω της επιλογής της. Επίσης έπαιζε βιολοντσέλο και για να την τρολάρω της έστειλα ως δώρο το «το κοντραμπάσο» του Πάτρικ Ζίσκιντ.

- «Έτσι που είσαι δείγμα, το βιολοντσέλο σαν κοντραμπάσο θα φαίνεται δίπλα σου»
- «ΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ» μου έκανε και έσκασα στα γέλια.
- «Με κοροϊδεύεις νεαρή; Γρήγορα πιπέρι στο στόμα!»
- «Δεν έχω!»
- «Να πας να αγοράσεις!»
- «Μάλιστα, πάω. Τα λέμε σε λίγο!» μου είπε και έμεινα να την κοιτάω σα μαλάκας. Εγώ πλάκα έκανα αλλά εκείνη το πήρε στα σοβαρά. Καύλωσα αυτοστιγμεί. Επέστρεψε μετά από 10 περίπου λεπτά και μου έκανε κλήση. «Πήρα!»
- «Τι πήρες;»
- «Καγιέν, αν είναι να κάνουμε κάτι, να το κάνουμε σωστά!» μου δήλωσε.
- «Μην ανταγωνίζεσαι σαδιστή, δε θα σου πάει καλά!»
- «Ουφ, καλά!»
- «Λοιπόν, για βούτα δάχτυλο στο στόμα, μετά δάχτυλο στο καγιέν, και μετά δάχτυλο πάλι στο στόμα»
- «Αμ… ουφ, οκ!» είπε και έκανε αυτό που της ζήτησα.
- «Τσούζει Θανάση μου;»
- «Καίει Θέμη μου»
- «Αυτή είναι η ιδέα και να δεις τι σου ‘χω για μετά!»
- «Ωχ!»
- «Βουτάμε πάλι δάχτυλο στο πιπέρι και μετά τρίβουμε το κωλαράκι μας!»
- «Μααα!»
- «Μαμούνια!»

Αμ έπος αμ έργο. Εκεί και αν έτσουξε Θανάση μου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στο μεταξύ εγώ είχα γίνει πύραυλος. Την έβαλα να πλύνει τα χέρια της και μετά να κάτσει στα τέσσερα και να παίξει το μουνάκι της μπροστά μου. Υπάκουσε χωρίς δισταγμό. Την είχα ξαναδεί γυμνή, είχε μέτριου μεγέθους στήθος και ήταν γεματούλα στο στομάχι αλλά το κωλαράκι της ήταν κουκλί. Στα τέσσερα δεν την βόλευε ιδιαίτερα -και έτσουζε και το κωλαράκι της- οπότε κάποια στιγμή την λυπήθηκα και την άφησα να σταματήσει.

- «Δεν τελειώνω έτσι αλλά αν με αφήσεις να χρησιμοποιήσω δονητή θα τα καταφέρω!»
- «Να χρησιμοποιήσεις τότε!»
- «Χιχιχι, σ’ ευχαριστώ!»
- «Όταν χύσεις θέλω να πεις το όνομά μου!»
- «Μάλιστα! Θα το κάνω!»

Ξάπλωσε ανάσκελα και άρχισε να παίζει και να τρίβεται με το δονητή. Πράγματι, δέκα-δεκαπέντε λεπτά αργότερα άρχισε να τραντάζεται και να χτυπιέται φωνάζοντας «Θέμη… Θέμη… αχ χύνω… αααααααχ μμμμμμ ααααχ Θέμη… Θέμη μου ααααχ ααααχ». Όταν τέλειωσε μου χαμογέλασε με το χαμόγελο της Colgate.

- «Σου άρεσε;» με ρώτησε.
- «Πολύ» της απάντησα. «Δε μου λες, έχεις κανονίσει κάτι με τον Μανώλη; (έτσι λέγαν το αγόρι της).»
- «Ναι, θα πάω το βράδυ από εκεί»
- «Θα του κάνεις πίπα και θα τελειώσει στο στόμα σου, δε θα καταπιείς»
- «Αφού δεν καταπίνω έτσι κι αλλιώς»
- «Το ξέρω, δεν τους αφήνεις καν να τελειώσουν στο στόμα σου. Σήμερα θα τον αφήσεις χωρίς να καταπιείς. Κοντά στο βασιλικό θα ποτιστεί και η γλάστρα, είναι καθαρό;»
- «Ναι, είναι»
- «Την άλλη μέρα θα μου γράψεις αναλυτικά τι του έκανες.»
- «Μάλιστα, θα το κάνω»
- «Άρτεμις;»
- «Ναι;»
- «Όταν και αν βρεθούμε μαζί από τη στιγμή που περάσεις την πόρτα του δωματίου μου και μέχρι να βγεις έξω από αυτό, θα μου ανήκεις»
- «Το ξέρω»
- «Σε μένα θα καταπιείς»
- «Και αυτό το ξέρω»
- «Τι άλλο ξέρεις;»
- «Ότι θέλω να δοκιμάσω τη ζώνη σου και τη βίτσα σου. Ότι θέλω να στάξεις κερί πάνω μου.»
- «Ξέρεις τι λένε για τη θεωρία και την πράξη, ε; Η διαφορά της θεωρίας από την πράξη είναι μικρή στη θεωρία αλλά μεγάλη στην πράξη. Θα πονέσεις.»
- «Θέλω να με πονέσεις»
- “Famous last words”

Συνεχίσαμε τις καθημερινές διαδικτυακές συνομιλίες μας μέχρι που τελικά αποφάσισα να κατέβω στην Κρήτη για ένα τριήμερο να τη δω από κοντά. Ήταν ταξίδι που ήθελα να κάνω πολλά χρόνια από τότε που έφυγα αλλά δίσταζα και ο λόγος ήταν ότι αγαπούσα τόσο πολύ αυτό το νησί που δεν ήμουν σίγουρος ότι δε θα ήθελα να κάτσω εκεί και στα τσακίδια το Max Plank και το Μόναχο.

- «Τώρα θα έρθω για τρεις μέρες. Αν όλα πάνε καλά το καλοκαίρι θα έρθω για τρεις εβδομάδες και θα νοικιάσω και αυτοκίνητο για να γυρίσουμε ξανά όλο το νησί. Θα πρέπει να αποχωριστείς το αμόρε σου γι’ αυτές τις τρεις εβδομάδες»
- «Έτσι κι αλλιώς εκείνος επιστρέφει στην Ξάνθη το καλοκαίρι»
- «Ακόμα καλύτερα τότε. Δε φαντάζομαι να έχεις κάποιο πρόβλημα με τους δικούς σου, έτσι;»
- «Οι δικοί μου είναι στα Χανιά. Δε θα χρειαστεί καν να κλείσεις δωμάτιο… δηλαδή εννοώ… εννοώ αν θέλεις μπορούμε να…»
- «Που είναι το διαμέρισμα που μένεις;»
- «Μασταμπά, κοντά στην πλατεία Σινάνη αν θυμάσαι»
- «Ναι, θυμάμαι.»
- «Ε ναι, από τη στιγμή που έχω μηχανάκι και δε χρειάζεται να παίρνω συγκοινωνίες, δε με ένοιαζε ιδιαίτερα»
- «Μπρρ, είχα χαθεί μια φορά με το αυτοκίνητο κάπου εκεί, στο Ατσαλένιο. Νόμιζα ότι είχα πέσει στη ζώνη του λυκόφωτος»
- «Ναι, τα έχει αυτά τα καλά το Ηράκλειο»
- «Έψαξα τα google maps, έχει αλλάξει πολύ το Ηράκλειο από τα μέσα του ’90 που τελείωσα τη σχολή. Μου άρεσε στο ΙΤΕ και θα ήμουν ακόμα εκεί αλλά όταν βρήκα διδακτορικό στο Max Plank δεν μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να χαθεί. Και πάει και το Everest και πάει και η Θράκα…»
- «Η Θράκα δεν έχει κλείσει, απλά έχει μεταφερθεί αλλού»
- «Μιλάς σοβαρά;»
- «Ναι βρε Θέμη μου, γιατί να σου πω ψέματα;»
- «Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Οκ, όταν θα είμαστε στο Ηράκλειο θα χρησιμοποιήσουμε το σπίτι σου σαν ορμητήριο, αλλά θέλω να πάω και στους άλλους νομούς, οπότε θα κοιτάξω να κλείσω και θα σε παρακαλούσα να κάνεις κι εσύ μια καλή έρευνα αγοράς. Το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα»
- «Εντάξει Θέμη μου, θα το κάνω. Ουφ, πότε θα περάσουν δύο εβδομάδες;»
- «Θα περάσουν» της απάντησα χαμογελαστός.
- «Θέλεις να έρθω να σε περιμένω στο αεροδρόμιο;»
- «Όχι, θα έρθεις στο ξενοδοχείο μου, όπως σου είχα πει.»

Πέμπτη απόγευμα και με ενδιάμεσο σταθμό το Μακεδονία, ήμουν στο Ν. Καζατζάκης. Πήρα ταξί και μισή ώρα αργότερα ήμουν στο ξενοδοχείο μου. Έκανα check-in και τακτοποιήθηκα. Είχα ειδοποιήσει τη ρεσεψιόν ότι στις 19:00 θα περίμενα την Άρτεμη. Ξάπλωσα για λίγο για να ξεκουραστώ αλλά τελικά με πήρε ο ύπνος, ευτυχώς που είχα βάλει ξυπνητήρι στις 18:30. Ξύπνησα και έκανα ένα γρήγορο ντουζ. Στις 19:00 ακριβώς χτύπησε το τηλέφωνό μου.

- «Καλησπέρα Θέμη, είμαι από κάτω»
- «Πήγαινε στη ρεσεψιόν και ζήτα να σου πουν πως θα έρθεις, τους έχω αφήσει οδηγίες»

Τρία λεπτά αργότερα χτύπησε η πόρτα του δωματίου μου. Σηκώθηκα και πήγα να της ανοίξω, βλέποντάς την για πρώτη φορά από κοντά.

- «Καλώς το κορίτσι»
- «Καλώς σε βρήκα» μου είπε ελαφρά έως βαριά αμήχανη.
- «Θυμάσαι τι σου είχα πει άπαξ και περάσεις το κατώφλι;»
- «Ξεχνιέται;»

Έκανα ένα βήμα στο πλάι ανοίγοντάς της το δρόμο. Πέρασε μέσα χωρίς δισταγμό. Έκλεισα την πόρτα και γύρισα και την κοίταξα από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Φορούσε ένα κοντομάνικο t-shirt και από κάτω τζιν παντελόνι με snickers. Στην πλάτη είχε ένα σακίδιο. Την έπιασα από το χέρι και προχωρήσαμε προς τα μέσα. Έβγαλε το σακίδιο και το άφησε στο τραπέζι ενώ εγώ πήγα και κάθισα στον καναπέ. Όταν ήρθε την άφησα να στέκεται όρθια μπροστά μου. Την κοίταξα στα μάτια και χαμήλωσε αμέσως το βλέμμα της. Την αγκάλιασα από τη μέση και την έφερα προς το μέρος μου.

- «Καλωσήρθες» της είπα. Παρά το ότι ήμουν καθιστός δεν είχαμε μεγάλη υψομετρική διαφορά, είπαμε το κορίτσι ήταν μινιόν. Διστακτικά άπλωσε το χέρι της και μου χάιδεψε το μάγουλο. Το πήρα στα χέρια μου και το φίλησα τρυφερά. «Τι σκέφτεσαι;»
- «Μου φαίνεται σαν ψέμα. Σε έχω μπροστά μου, ολοζώντανο. Σε αγγίζω!»
- «Κάτσε πάνω μου» της είπα και άνοιξε τα πόδια της και κάθισε πάνω στα μπούτια μου.

Την έπιασα από το κεφάλι και την έφερα προς το μέρος μου, έκλεισε τα μάτια της λίγο πριν τα χείλη μας ακουμπήσουν το ένα το άλλο. Στην αρχή ήταν μόνο χείλη ενώ τα χέρια μου πίσω από την πλάτη της την χάιδευαν απαλά. Μετά διστακτικά στην αρχή, με περισσότερο θάρρος στη συνέχεια, οι γλώσσες μας συναντήθηκαν αρχικά στις άκρες των χειλιών μας και μετά το αγκάλιασμά τους έγινε πιο έντονο, πιο παθιασμένο. Πέρασε τα χέρια της πάνω από τους ώμους μου και με τράβηξε σχεδόν κολλώντας με πάνω της. Τα χέρια μου τη χάιδευαν στην πλάτη και στη μέση και επικεντρώθηκαν στο σημείο που τα στήθη ενώνονται με τον κορμό και συνέχισα να τη χαϊδεύω, αγγίζοντας τα στήθη της με τα πλάγια των χεριών μου.

Σταματήσαμε να φιλιόμαστε ίσα για να της βγάλω τη μπλούζα, αφήνοντάς την γυμνή από πάνω και συνεχίσαμε με ακόμα περισσότερο πάθος ενώ τα χέρια μου άρχισαν να μαλάζουν τα στήθη της. Ήταν μεσαίου μεγέθους και παρόλο που δεν αψηφούσαν τη βαρύτητα ήταν γεμάτα, η αίσθησή τους έκανε το όργανό μου να αναδεύεται μέσα στο παντελόνι μου. Θα την απολάμβανα, θα την απολάμβανα με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Σταμάτησα το φιλί και τραβήχτηκα προς τα πίσω και μείναμε να κοιταζόμαστε. Η Άρτεμις δεν σταμάτησε ούτε μια στιγμή να με χαϊδεύει ενώ το ονειροπαρμένο της χαμόγελο έμοιαζε να δείχνει ότι δεν μπορούσε να πιστέψει στις ίδιες της τις αισθήσεις.

- «Μείνε μόνο με το κιλοτάκι σου» τη διέταξα. Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και σηκώθηκε και έβγαλε παπούτσια, κάλτσες και στο τέλος το παντελόνι της. Τα τακτοποίησε σε μια καρέκλα και ήρθε και στάθηκε μπροστά μου. «Γονάτισε» της είπα και γονάτισε μπροστά μου. Έγειρα προς το μέρος της και πέρασα το δάχτυλό μου πάνω από το στόμα της. Το έσπρωξα προς τα μέσα και άρχισε να το πιπιλάει. Το τράβηξα και τη χάιδεψα στο πρόσωπο. Την πίεσα ελαφρά προς τα κάτω και ακολουθώντας το χέρι μου, ξάπλωσε υπάκουα το κεφάλι της πάνω στα μπούτια μου ενώ εγώ τη χάιδευα στο μάγουλο και στα μαλλιά.
- «Μ’ αρέσει που είσαι τρυφερός. Πίστευα… Πίστευα ότι θα με βάλεις κάτω και…»
- «Όλα στην ώρα τους» της απάντησα χαμογελαστός. «Σ’ αρέσει που ήρθες;»
- «Πολύ πολύ πολύ»
- «Τι έχεις πει στο Μανώλη;»
- «Την αλήθεια»
- «Πώς το πήρε;»
- «Δεν πέταξε ακριβώς τη σκούφια του»
- «Δε θέλω να χωρίσετε» της είπα σηκώνοντάς της το κεφάλι ώστε να μπορεί να με δει κατάματα.
- «Ούτε εγώ αλλά αν δεν το αντέχει δεν μπορώ να κάνω κάτι… δε θέλω να κάνω κάτι. Να είμαστε μαζί γι’ αυτό που είμαστε ο καθένας μας και όχι γι’ αυτό που θα θέλαμε να είναι ο καθένας μας»
- «Still, θεωρία και πράξη. Τούτου λεχθέντος και ξεκινώντας από σήμερα η σεξουαλική σου ζωή θα εμπλουτιστεί. Αυτά που κάνεις σε μένα θα τα κάνεις και στο Μανώλη και αναφέρομαι στα αμιγώς σεξουαλικά. Μαζί με το βασιλικό θα ποτιστεί και η γλάστρα και ο Μανώλης θα διαπιστώσει ότι το να είναι ανοιχτόμυαλος μόνο σε καλό μπορεί να του βγει.»
- «Θα νομίζει ότι τον λυπάμαι»
- «Τον είχες λυπηθεί όταν δεν τον άφηνες καν να τελειώσει στο στόμα σου;»
- «Όχι»
- «Στεναχωρήθηκε όταν άρχισες να το κάνεις;»
- «Σίγουρα όχι»
- «Από εδώ και πέρα θα καταπίνεις κιόλας. Όχι κάθε φορά, αν δεν το θέλεις και η ίδια, αλλά σίγουρα όταν στο ζητάω.»
- «Μάλιστα, θα το κάνω»
- «Το ξέρω ότι θα το κάνεις. Και θέλω να βρεις και κοπέλα»
- «Αμ δεν έχω προσπαθήσει νομίζεις; Στα είχα πει, δύο χυλόπιτες έχω φάει!»
- «Εσύ θα συνεχίσεις να προσπαθείς και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, η κοπέλα -εφόσον βρεις κάποια- θα είναι μόνο για σένα, δεν εννοώ να μου τη φέρεις να σας έχω δύο. Όχι ότι θα με χαλούσε αν έδειχνε προθυμία για τρίο αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που θα ζητήσω να το κάνεις εσύ για μένα.»
- «Δε μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό, εννοώ να μου ζητήσεις να κάνω ψωνιστήρι για σένα»
- «Ψωνιστήρι θα σου ζητήσω να κάνεις αλλά θα είναι αποκλειστικά για σένα. Εγώ θα αρκεστώ στις διηγήσεις σου και, αν συναινέσει και ο/η παρτενέρ σου, σε φωτογραφίες και/ή βίντεο τα οποία θα παίρνεις αποκλειστικά από το δικό σου κινητό. Ωστόσο αυτά είναι στο μέλλον.»
- «Μάλιστα» είπε και χαμήλωσε το βλέμμα της. Της απομάκρυνα τις μπούκλες που έπεφταν στο πρόσωπό της, χαϊδεύοντάς το.
- «Είσαι γλύκα» της είπα τρυφερά.
- «Κι εσύ είσαι υπέροχος! Υπέροχος!» μου είπε χαμογελώντας δακρυσμένη.
- «Ελπίζω να είναι χαράς»
- «ΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ» ήταν η απάντηση που έλαβα κάνοντάς με να βάλω τα γέλια.
- «+10 της απάντησα»
- «Με τι;» με ρώτησε. Ήταν ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια, όταν έκανε αταξία πειράζοντας με, της έλεγα «+τόσα με αυτό, πχ +10 με τη βίτσα»
- «Γράψε εσύ * και θα αυτοσχεδιάσω»
- «Μάλιστα» είχε χαχανίζοντας και σηκώθηκε και πήγε στο σακίδιό της και έβγαλε το τετράδιο της τιμωρίας.
- «Πού είμαστε τώρα;»
- «Σε πολλά με διάφορα, θέλεις να μετρήσω;»
- «Θα μετρήσεις όταν θα στα κάνω!»
- «Αλίμονο!» μου είπε και επέστρεψε αλλά πριν προλάβει να γονατίσει τη σταμάτησα. «Βγάλε το κιλοτάκι σου και πάρε ένα μαξιλάρι για να βάλεις στα γόνατά σου» της είπα και έτσι και έκανε, μένοντας τελείως γυμνή μπροστά μου. Της είχα ζητήσει να έχει περιποιημένο εφήβαιο, δε μου αρέσουν τα ξυρισμένα. «Πάρε με στο στόμα σου» τη διέταξα όταν γονάτισε μπροστά μου. Μου ξεκούμπωσε το παντελόνι και το τράβηξε αυτό και μετά το μποξεράκι, βοηθώντας με να τα βγάλω. Κάθισα και πάλι αναπαυτικά και πιάνοντας το όργανό μου από τη βάση του έσκυψε πάνω του και το πήρε στο στόμα της. Φίλησε και έγλειψε το κεφαλάκι για λίγη ώρα και μετά χαμήλωσε το κεφάλι της κάνοντας το όργανό μου να βυθιστεί ηδονικά μέσα στο στόμα της. Έδιωξα απαλά τις μπούκλες της από το πρόσωπό της για να τη βλέπω ενώ εκείνη συνέχισε απερίσπαστη να μου χαρίζει ηδονή με τα χείλη και τη γλώσσα της και για 19χρονη το έκανε εξαιρετικά και μπορούσε να με πάρει αρκετά βαθιά.

Όταν μου είχε πει για την πρώτη φορά που το έκανε σε κάποιον μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι αλλά καλώς ή κακώς είχε αρκετά χρόνια εμπειρία και ακόμα και αν δεν άφηνε κανέναν να τελειώσει στο στόμα της, είχε μάθει να το χρησιμοποιεί πολύ καλά. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα βαθιά ανάσα καταφέρνοντας να διώξω αυτές τις σκέψεις από το κεφάλι μου και παραδόθηκα και πάλι στην περιποίησή της. Δεν χρησιμοποιούσε καλά μόνο το στόμα της, το ίδιο έκανε και με το χέρι της, κάνοντας κυκλικές κινήσεις στη βάση του οργάνου μου με αποτέλεσμα να είμαι συνεχώς ένα τσακ από τον οργασμό παρά το γεγονός ότι δεν έδινα εγώ το ρυθμό, κάτι που για μένα ήταν εκ των ων ουκ άνευ για να χύσω με οποιοδήποτε τρόπο.

Το τσιμπούκι συνεχίστηκε για κανένα δεκάλεπτο μέχρι που αποφάσισα να πάρω εγώ την κατάσταση στα χέρια μου. Την έπιασα από το μαλλί και της έδωσα εγώ ρυθμό, ρυθμό που ακολούθησε υπάκουα, μέχρι που έφτασα το σημείο της μη επιστροφής. Πίεσα το κεφάλι της προς τα κάτω αναγκάζοντάς την να πάρει σχεδόν όλο το όργανό μου στο στόμα της και κοκάλωσα χύνοντας με ηδονικούς σπασμούς το στοματάκι της.

- «ΑΑΑΑΑΑΧ ΑΑΑΑΑΑΧ ΑΑΑΑΑΧ» ήταν οι μόνοι ήχοι που έβγαιναν από το στόμα μου καθώς γέμιζα με χύσια το δικό της. Παρά το γεγονός ότι ήταν για πρώτη φορά στη ζωή της κατάπιε πρόθυμα και χωρίς να δείξει αηδία και όχι απλά κατάπιε, αλλά μου τον γυάλισε σχεδόν και από πάνω. Σήκωσε τα μάτια της και με κοίταξε με πραγματική λατρεία. Τη χάιδεψα απαλά στο πρόσωπο. «Ήσουν υπέροχη»
- «Σου άρεσε Θέμη μου;»
- «Πολύ-πολύ-πολύ κοριτσάκι μου, είσαι καταπληκτική!»
- «Είμαι» μου απάντησε με στόμφο.
- «Πώς σου φάνηκε εσένα;»
- «Αλμυρούτσικο και ένιωσα κάποια τσιμπιματάκια στον ουρανίσκο. All-in-all πήγε πολύ καλύτερα απ’ όσο φοβόμουν»
- «Τι φοβόσουν;»
- «Να… ότι θα με πιάσει αναγούλα… ότι θα δείξω σιχασιά… Δεν ξέρω, δε μου αρέσει να τελειώνουν στο στόμα μου και παρά το γεγονός ότι το κάνω στο Μανώλη που μου έχεις ζητήσει, δε μου αρέσει. Δεν ξέρω, με σένα ήταν τελείως διαφορετικό. Χοροπήδησε κάτι μέσα μου όταν με κράτησες ακίνητη και κατάλαβα από τους σπασμούς σου ότι ήσουν στο τέλος και εκεί τα ξέχασα όλα, άρχισα να καταπίνω χωρίς να το σκεφτώ. Νομ νομ νομ, μου άρεσε!»
- «Έφερες τις εξετάσεις που σου ζήτησα;»
- «Ναι, τις έχω φέρει»
- «Φέρε μου και τις δικές μου, είναι μέσα στο χαρτοφύλακα μου, στο πρώτο χώρισμα»
- «Μάλιστα» μου είπε και σηκώθηκε. Οι εξετάσεις αμφότερων για αφροδίσια ήταν καθαρές και μεταξύ μας το προφυλακτικό, όσο λεπτό και αν είναι, μου αφαιρούσε από την ηδονή, χώρια που στην ηλικία μου μερικές φορές μέχρι να το φορέσω μου έπεφτε. Τι τα θες, ου γαρ έρχεται μόνον. Η Άρτεμις από τα 17 της έπαιρνε αντισυλληπτικά γιατί είχε εξαιρετικά ασταθή και επώδυνο κύκλο και της τα είχε γράψει η γυναικολόγος της για να τον μανατζάρει. Με το αγόρι της χρησιμοποιούσε πάντα προφυλακτικό, οπότε win-win στα δικά μου μάτια.

Σηκώθηκα από τον καναπέ και σηκώθηκε και εκείνη και την πήρα από το χέρι και την πήγα στο κρεββάτι. Ξάπλωσα αναπαυτικά στο μαξιλάρι και της ζήτησα να με ξαναπάρει στο στόμα της και όταν καύλωσα και πάλι της ζήτησα να ανέβει πάνω μου.

- «Γιατί με κοιτάς έτσι;»
- «Γιατί… μου είχες πει ότι πρώτα θα… ουφ… περίμενα ότι θα με βάλεις στα τέσσερα και θα με πάρεις από το κωλαράκι»
- «Αργότερα» της είπα. «Έλα πάνω μου!»

Ανέβηκε πάνω μου και με λίγη προσπάθεια κατάφερε να τον βάλει μέσα της. Η ίδια προτιμούσε να κάθεται στα τέσσερα οπότε δεν είχε ιδιαίτερη εμπειρία στο lady on top και την παρέσυρε ο ενθουσιασμός της και παραλίγο να έχουμε ατύχημα και να τρέχω στα νοσοκομεία βραδιάτικα. Αναγκαστικά σταμάτησα να ασχολούμαι με το στήθος της και την έπιασα από τη μέση ώστε να μην βγει πάλι έξω και έχουμε άλλα. Πέντε λεπτά μετά είχε κουραστεί, οπότε αλλάξαμε στάση, την έβαλα από κάτω μου και άρχισα να την παίρνω ορθόδοξα και ιεραποστολικά.

Και κάπου εκεί ο προδόταρος αποφάσισε να πάρει άδεια από τη σημαία και μείναμε αμφότεροι στα κρύα του λουτρού. Την πήρα στην αγκαλιά μου και την έσφιξα πάνω μου.

- «Συγνώμη κοριτσάκι μου, τα έχουν αυτά τα γεροντάματα!»
- «Είπαμε, σέξι μεσήλικας και μη μου ζητάς συγνώμη»
- «Αυτό ήταν διαταγή;»
- «Εεεχ.. χμμμ…»
- «Ρωξάνη, εγώ διευθύνω Ρωξάνη»
- «Χιχιχι, συγνώμη!»

Εκεί βρήκα αφορμή για να ξεκινήσω το παιχνίδι.

- «Κάτσε στα τέσσερα!»
- «Μάλιστα!» μου είπε και έκανε όπως της ζήτησα.
- «Μέτρα δυνατά και καθαρά. Αν δεν αντέξεις, θα μου πεις Θέμη σταμάτα» της είπα και την άρχισα σε σταδιακά αυξανόμενης έντασης χαστούκια εναλλάξ στα κωλομέρια της. Φτάσαμε μέχρι το 30 ώστε να πάρουν ένα αξιοπρεπές κοκκίνισμα και εκεί έπιασε δουλειά το paddle. Άλλες 30 αργότερα το κωλαράκι της ήταν κατακόκκινο. Δεν είχε ιδιαίτερες αντοχές και ήταν φανερό ότι πάσχιζε να μη μου πει να σταματήσω. «Πονάει ε;»
- «Πονάει» μου απάντησε.
- «Που να δεις η βίτσα» της είπα και τη χάιδεψα στα κωλομέρια με την άκρη της. «Μέτρα» της είπα και της έριξα την πρώτη.
- «Αουυυ ένα» είπε με δυσκολία. «Δύο… ααααχ τρία… αααααχ τέσσερα» συνέχισε. Δεν έριχνα ιδιαίτερα δυνατές αλλά τις έριχνα ακανόνιστες ώστε να μην μπορεί να προετοιμάσει τον εαυτό της. Σταμάτησα στις 10, πέντε ανά κωλομέρι, που πλέον είχε αποκτήσει και την υφή της βίτσας.
- «Πού έχεις αφήσει το κινητό σου;»
- «Στο τραπέζι που άφησα και το τετράδιο» μου απάντησε και σηκώθηκα και πήγα και το πήρα. Της το έδωσα να το ξεκλειδώσει και άρχισα να την τραβάω διάφορες φωτογραφίες.

Σταμάτησα και πήγα και έβγαλα από τη βαλίτσα μου ένα μεγάλο σεντόνι. Με κοίταξε ερωτηματικά αλλά δεν της απάντησα. Τη σήκωσα και της έδεσα σφιχτά τα μάτια με ένα μαντίλι. Της έδεσα τα χέρια πίσω από την πλάτη και την έβαλα να ξαπλώσει ανάσκελα πάνω τους. Της άνοιξα ελαφρά τα πόδια και την άφησα και πήγα στο βαλιτσάκι με τα σύνεργα και πήρα τρία από τα κεριά και τα άναψα. Τα δύο τα έβαλα σε ένα ποτήρι όρθια ενώ το άλλο το κράτησα στο χέρι μου. Το άφησα να κάψει για λίγο και το έγειρα προς το μέρος της και έσταξα στο γυμνό της στήθος το λιωμένο κερί, κάνοντάς την να χοροπηδήσει.

- «Μην κινείσαι» τη διέταξα και συνέχισα να στάζω λιωμένο κερί στο στήθος της. Που και που άλλαζα τα κεριά, το καθένα είχε διαφορετικό χρώμα, κάνοντας πάνω στο κορμί της αφηρημένα σχέδια. Την κράτησα ακίνητη και της έσταξα κερί γύρω-γύρω από το μουνάκι της, προσέχοντας να μην πέσει σε κλειτορίδα ή στα χείλη. Η Άρτεμις βογκούσε αλλά τα βογκητά της δεν ήταν μόνο πόνου, ήταν και καύλας.
- «Σου αρέσει το κερί;»
- «Πολύ» μου είπε με πνιγμένη σχεδόν φωνή.

Έσβησα τα κεριά και την βοήθησα να σηκωθεί όρθια. Άλλαξα θέση στο σεντόνι που είχα απλώσει πάνω στο κρεββάτι και την έβαλα να κάτσει μπρούμητα με το στήθος πάνω του και τα χέρια της δεμένα πίσω από την πλάτη. Είχα καυλώσει τόσο πολύ που ένιωθα πως θα σπάσει ο πούτσος μου. Πήγα από την άλλη μεριά μπροστά της και ξάπλωσα στο κρεββάτι φέρνοντας τον πούτσο μου στο ύψος του κεφαλιού της και καθισμένος στα πλάγια, της γύρισα το κεφάλι προς τα μένα και βάζοντάς τον στο στόμα της, άρχισα να της το γαμάω, τον έβαζα βαθιά μέσα της με αποτέλεσμα κάποιες στιγμές να πνίγεται. Την άφηνα να βρει τις ανάσες της και συνέχιζα και πάλι, μέχρι που ο πούτσος μου γέμισε σάλια. Σηκώθηκα και πήγα από πίσω της.

- «Σου είχα πει ότι την πρώτη φορά που θα πάρω το κωλαράκι σου θα το κάνω μόνο με σάλιο»
- «Μάλιστα» μου απάντησε.

Σάλιωσα το δάχτυλό μου και, όπως ήταν ξαπλωμένη μπρούμητα με τα χέρια δεμένα στην πλάτη, της το έβαλα στο κωλαράκι και άρχισα να τη γαμάω με δαύτο κάνοντας κυκλικές κινήσεις. Οι φωνούλες της διατήρησαν τις καύλες μου στο έπακρο και όταν έκρινα ότι την είχα ανοίξει αρκετά με το δάχτυλο, έσκυψα πάνω της και τον ακούμπησα στην πίσω της τρυπούλα. Τον πίεσα και όταν μπήκε μέσα της κέρδισα ένα ξεφωνητό πόνου.

- «ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ»

Τα «ΜΜΜΜ» της πολλαπλασιάστηκαν καθώς το κωλαράκι της είχε παραδοθεί στις ορέξεις μου. Ήταν πολύ σφιχτή και το κωλαράκι της ήταν στρογγυλό και υπέροχο. Η αλήθεια είναι πως όταν γαμάω κωλαράκι είμαι διχασμένος. Από τη μια όταν έχει γίνει χρήση λιπαντικού η αίσθηση μέσα στο κωλαράκι είναι πολύ ανώτερη αλλά από την άλλη μόνο με σάλιο πονάει περισσότερο και σαδιστής είμαι, όχι ανθρωπιστική οργάνωση.

Όταν το κωλαράκι της έπαψε να μου αντιστέκεται άρχισα να εντείνω το ρυθμό μου και αυτή τη φορά τα «ΜΜΜΜ» πόνου άρχισαν να τα συνοδεύουν και «ΑΑΑΑΧ» καύλας. Δεν ήμουν ο πρώτος που χαιρόταν το κωλαράκι της, το έδινε και στο αγόρι της, ωστόσο αυτό δεν γινόταν και πολύ συχνά, όπως μου είχε πει η ίδια ο Μανώλης προτιμούσε μουνάκι από κώλο. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να τους καταλάβω τους άνδρες που τους δίνεται κώλος και προτιμάνε το μουνί. Παραδέχομαι ότι η αίσθηση μέσα στο μουνάκι είναι πολύ ανώτερη από αυτήν του κώλου -χώρια που δεν κινδυνεύεις και να λερωθείς- but still, η ιδέα και μόνο το να γαμάς ένα κώλο έφτανε και περίσσευε.

Ή τουλάχιστον έφτανε και περίσσευε σε εμένα.

Συνέχισα να της γαμάω το κωλαράκι σα να μην υπάρχει αύριο και τελικά λίγα λεπτά αργότερα έδρεψα τους καρπούς των κόπων μου. Καρφώθηκα μέσα της για τελευταία φορά και κοκκάλωσα αφήνοντας ελεύθερο τον πούτσο μου να χύσει κάνοντας σπασμούς μέσα στο κωλαράκι της. Τραβήχτηκα απαλά και αφήνοντάς την στο κρεββάτι, πήγα στο μπάνιο και έπλυνα τον πούτσο μου σχολαστικά. Μπορεί να μην είχα λερωθεί, αλλά κώλος είναι αυτός. Η Άρτεμις ήταν ακόμα ξαπλωμένη μπρούμητα. Της έλυσα τα μάτια και τα χέρια και τη βοήθησα να σηκωθεί.

- «Πρέπει να πάω στο μπάνιο»
- «Θα περιμένεις» της απάντησα και με κοίταξε με απελπισία. Την άφησα να παιδεύεται για μερικά δευτερόλεπτα και τελικά την άφησα να φύγει, και έφυγε τρέχοντας. Γύρισε μετά από 5-10 λεπτά. «Εντάξει»
- «Τσούζει Θανάση μου»
- «It’s an acquired sensation. Θα το συνηθίσεις αν και τις επόμενες φορές θα είναι με λιπαντικό οπότε θα σε τσούζει σημαντικά λιγότερο!»
- «Καθόλου τσούξιμο, μπα, ε;»
- «Μαζί μου θα έχει μπόλικο»
- «Κάτι αρχίζω να καταλαβαίνω» είπε. Τα πιο πολλά κεριά είχαν μείνει πάνω στο σεντόνι.
- «Έφερες το δονητή σου;»
- «Φυσικά, αφού μου το ζήτησες!»
- «Φέρ’τον μου» της είπα. Όταν επέστρεψε την έβαλα να ξαπλώσει ανάσκελα και έχωσα το κεφάλι μου ανάμεσα στα πόδια της και άρχισα να τη γλείφω περιμετρικά γύρω από το μουνάκι. Την παίδεψα πολλή ώρα με το γύρω-γύρω μέχρι να πάρω την κλειτορίδα της στο στόμα μου και να αρχίσω να την πιπιλάω κερδίζοντας στεναγμούς ευχαρίστησης.

Της έβαλα πρώτα ένα δάχτυλο και μετά δύο και συνέχισα το γλείψιμο και το παίξιμο για πολλή ώρα. Το σώμα της τρεμούλιαζε και κάποιες στιγμές τρανταζόταν αλλά δεν έβλεπα το τέλος να έρχεται και ήθελα να την κάνω να χύσει. Μου είχε πει ότι τελειώνει μόνο με τη χρήση δονητή και ήθελα να τη διαψεύσω αλλά κατά τα φαινόμενα αυτό δε θα γινόταν σήμερα, αν γινόταν δηλαδή ποτέ. Πήρα το δονητή και άρχισα να τον τρίβω στην κλειτορίδα της πιέζοντας τον σχετικά δυνατά προς τα πάνω. Πότε πότε σταματούσα να παίζω με την κλειτορίδα της και τον βύθιζα για ένα-δυο πόντους μέσα στο μουνάκι της και μετά ξανά πάλι έξω. Τα βογγητά της άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και αυτό μου έδωσε ενθάρρυνση να συνεχίσω ακόμα πιο εντατικά.

Έσκυψα και πάλι από πάνω της και παγίδεψα την κλειτορίδα της μεταξύ της γλώσσας μου και του δονητή, και ένιωσα κάτι σαν φαγούρα στην άκρη της γλώσσας και του στόματος, οι δονήσεις έκαναν την αίσθηση σχεδόν αβάσταχτα περίεργη. Αν όμως ήταν αβάσταχτα περίεργη για μένα, ήταν αβάσταχτα ηδονικοί για την Άρτεμη που τεντώθηκε.

«Θέμη ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ … ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ ΧΥΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!! ΘΕΜΗΗΗΗΗΗ ΘΕΜΗΗΗΗΗ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΑΑΑΑΧ ΑΑΑΧ ΜΜΜ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ ΧΥΝΩ!!!!!!! ΧΥΝΩ!!!!!!!!! ΘΕΜΗ ΜΟΥ… ΘΕΜΗ ΜΟΥΥΥΥ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧ ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ»

Συνέχισα να την παίζω μέχρι που με ικέτευσε να σταματήσω, δεν άντεχε άλλο.

- «I take it you liked it»
- «Πρώτη φορά χύνω έτσι!»
- «Τι εννοείς; Δε μου είχες πει πως με έναν πρώην σου έπαιζες με το δονητή ενώ σε έπαιρνε ανάσκελα από το κωλαράκι;»
- «Ναι αλλά έπαιζα εγώ με το δονητή, όχι εκείνος. Είχαν δοκιμάσει κάμποσοι πρώην -και ο Μανώλης- να με κάνουν να τελειώσω έτσι αλλά είναι η πρώτη φορά που γίνεται. Ήρθε από το πουθενά, από το πουθενά!!!»
- «Ήταν δυνατός;»
- «Αν ήταν λέει;»
- «Χαίρομαι που σου άρεσε!»
- «Εγώ να δεις πόσο χαίρομαι! Νόμιζα ότι είμαι χαλασμένη!»
- «Δε θέλει κόπο, Άρτεμη μου, θέλει τρόπο. Εντάξει το παραδέχομαι, λίγο κόπο τον είχε!»
- «Είμαι βραδυφλεγής!»
- «Ναι αλλά όταν κάνεις μπουμ δεν παίρνεις αιχμαλώτους!»
- «Και μπράβο μου!»
- «Και μπράβο σου. Έλα πάμε να κάνουμε ένα ντουζάκι να καθαρίσουμε τις κορμάρες μας από την αμαρτία και πάμε βόλτα έξω, θέλω να φάω Θράκα!»

Είκοσι λεπτά, και άλλη μια πίπα κάτω από το τρεχούμενο νερό, αργότερα βγήκαμε να ντυθούμε. Φόρεσα κι εγώ ένα t-shirt και ένα τζιν και κατεβήκαμε περπατώντας προς το κέντρο. Η Άρτεμις είχε αφήσει το μηχανάκι της κοντά στην πλατεία Κορνάρου και είχε κάμποσο περπάτημα αλλά δε με ένοιαζε καθόλου. Τριάντα και χρόνια αργότερα ήμουν και πάλι στο Ηράκλειο και η νοσταλγία είχε κάνει τα μάτια μου να τρέχουν. Έφυγα 23 από το Ηράκλειο και γύρισα 55 και όσο και αν είχε αλλάξει, ένιωθα μέσα μου σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα. Όταν είδα ότι ο Ηριδανός ήταν ακόμα ανοιχτός, σας το ομολογώ, έσπασα και παραλίγο να βάλω τα κλάματα σαν παιδάκι.

Τριανταδύο χρόνια, τριανταδύο ολόκληρα χρόνια. Ένιωθα σα να έχω επιστρέψει στο σπίτι μου.

- «Έλα, πάμε στη Θράκα» μου είπε η Άρτεμις, κι εκείνη με τα μάτια της υγρά.
- «Ναι, πάμε» της είπα και περπατήσαμε μέχρι τη νέα τοποθεσία όπου ήταν πλέον η Θράκα.
- «Ένα θρακόψωμο απ’ όλα, πολύ κρεμμύδι»
- «Γιαούρτι ή τζατζίκι;» με ρώτησε.
- «Γιαούρτι, εννοείται» του απάντησα. «Άρτεμις, τι θα πάρεις εσύ;»
- «Το ίδιο χωρίς κρεμμύδι»
- «Δεν είμαστε με τα καλά μας. Με πολύ κρεμμύδι και της δεσποινίδος, εδώ ήρθαμε για να φάμε, όχι για να παίξουμε τις κουμπάρες. Τριανταδύο ολόκληρα χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή»

Ο σουβλατζής μας κοίταξε αναποφάσιστος.

- «Και το δικό μου όπως του κυρίου» είπε αναστενάζοντας η Άρτεμις.
- «Θα φάτε εδώ ή θα τα πάρετε μαζί;»
- «Θέλω να πάμε να τα φάμε στο Κουλέ!» της είπα. «Πακέτο σας παρακαλώ»

Λίγη ώρα αργότερα πήραμε τα φαγητά μας και πήγαμε να βρούμε το μηχανάκι της.

- «Εχμ, πόσα κιλά είσαι;» με ρώτησε.
- «Χμμμ, η στρογγυλότις μου είναι 89 κιλά, γιατί ρωτάς;»
- «Για να δω αν μας παίρνει με το μηχανάκι»
- «50άρι είναι;»
- «125άρι είναι αλλά όπως λες είμαι και δείγμα»
- «Καλά, θα οδηγήσω εγώ τότε» της είπα.
- «Ξέρεις;»
- «Μικρή, εγώ οδηγώ μηχανάκι από πριν οι γονείς σου γνωριστούν μεταξύ τους!»
- «Χα! Γνωρίζονται από παιδιά και ο μπαμπάς μου είναι συνομήλικός σου!»
- «Πολλά λες. Φαντάζομαι δεν έχεις δεύτερο κράνος, ε;»
- «Όχι»
- «Καλά φόρα εσύ το δικό σου προς το παρόν και ελπίζω να μην πέσουμε σε κανέναν της τροχαίας. Πες μου μόνο τους δρόμους γιατί έχουν αλλάξει από τότε που ήμουν εδώ.»

Ανεβήκαμε στο μηχανάκι της και σε λίγη ώρα ήμασταν στο ενετικό λιμάνι. Κατεβήκαμε και αρχίσαμε να περπατάμε, είχα λυσσάξει της πείνας, αλλά δε μ’ ένοιαζε, ρουφούσα τις εικόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές θαρρείς γυρνώντας το χρόνο πίσω, στα ανέμελα φοιτητικά μου χρόνια. Κάτσαμε και φάγαμε τα θρακόψωμά μας και μου ήρθαν πάλι δάκρυα, στις αισθήσεις είχε προστεθεί και η γεύση, μια μαγική χρονομηχανή φτιαγμένη θαρρείς από το υλικό των αισθήσεων.

Ναι, είχα επιστρέψει σπίτι μου. Μπορεί να γεννήθηκα στην Αθήνα, μπορεί εδώ και 30 χρόνια να ζω στη Γερμανία αλλά το Ηράκλειο, η Κρήτη, ήταν το πραγματικό μου σπίτι. Το μαγικό μέρος που γνώρισα πρώτη φορά τον έρωτα, στο μέρος που σπούδασα επιστήμονας, στο μέρος που ξεκίνησα τα πρώτα μου ανεξάρτητα βήματα. Χωρίς να το πάρω καν χαμπάρι είχα αρχίσει να σιγοτραγουδάω.

Γεια σου χαρά σου Βενετιά
Βγήκα σε θάλασσα πλατιά
Και τραγουδώ στην κουπαστή
Σ' όλο τον κόσμο ν' ακουστεί

Φύσα αεράκι, φύσα με
Μη χαμηλώνεις ίσαμε
Να δω στην Κρήτη μια κορφή
Που ‘χω μανούλα κι αδερφή.

- «Τι σκέφτεσαι;» με ρώτησε η Άρτεμις.
- «Ότι γύρισα σπίτι μου»

 

Τα καλύτερα συμβαίνουν εκεί που δε το καταλαβαίνεις!

 

Μπράβο @Arioch! Παλιοί αλλά διόλου απερχόμενοι ...