Γειτονια

Αυτ'ο το μαρτύριο της σταγόνας το οποίο υφιστάμεθα όλοι οι αναγνώστες των εξαιρετικων ιστοριών σου δεν μας το έχει
κάνει ούτε η πιο αυστηρή Αφεντρα

 

Με έβαλε να σηκωθώ όρθιος. Στάθηκα μπροστά του. Τα μάτια μου έκλαιγαν από τον πόνο, αλλά και την στιγμή. Περίμενα ότι ο Κύριος Βλαντ πως θα ήταν πιο μαλακός. Αυτό είχα καταλάβει τόσο καιρό και ίσως αυτό ήταν που μου άρεσε πολύ σε αυτόν. Με φρόντιζε, με έπλενε. Με εκπαίδευε. Φυσικά και ο Αφέντης Γκρέγκορι τα έκανε όλα αυτά, αλλά με περισσότερη σκληράδα. Ήταν πιο απότομος, πιο αυστηρός. Ακόμα και ο τρόπος που με γαμούσαν ήταν διαφορετικός. Ο Κύριος Γκρέγκορι πάντα δυνατά και γρήγορα, Ο Αφέντης βλαντ ήρεμα πιο αργά εκτός από το στόμα μου. Το στόμα μου ο Κύριος Βλαντ το διέλυε κάθε φορά κόντευα να πνιγώ.

Στεκόμουν όρθιος μπροστά του. Τα μάτια μου στο πάτωμα. Είχε ανάψει ένα τσιγάρο. «Πήγαινε να μου βάλεις ένα ουίσκυ» διέταξε. Πήγα μέσα στο σπίτι. Ακούγονταν η Νατάσα να απολαμβάνει το σεξ. Βρήκα εύκολα το ουίσκι, Έβαλα στον Αφέντη με μία κουταλιά παγωμένο νερό, όπως αγαπούσε να το πίνει. ''Ήρθε η ώρα να σε μαστιγώσω'' αυτό σκεφτόμουν. Νόμιζα ότι θα κυλούσε διαφορετικά, ήλπιζα πως θα με αγκάλιαζε, ίσως μου πήδαγε τον λαιμό. Αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ ότι θέλει να με πονέσει με το μαστίγιο.

Γονάτισα μπροστά του. Του πρόσφερα το ουίσκι. Είχε βγάλει την μπλούζα του. Έβλεπα το γυμνασμένο του κορμί. Πάντα με μαστιγώνει χωρίς να φοράει μπλούζα. «Σήκω»
με διέταξε. Στάθηκα μπροστά του. «Γύρνα» . Έκανα μεταβολή. Έβλεπε τον κοκκινισμένο μου κώλο και την φύση. Σηκώθηκε, ήρθε δίπλα μου. Γονάτισα αμέσως όπως έπρεπε όταν είναι όρθιοι δίπλα μου οι Αφέντες. Χαμογέλασε. Πρόλαβα και το είδα. Ξανακάθισε και με έβαλε όρθιο να κοιτάω το έδαφος.

«Με αγαπάς;» με ρώτησε. «Μάλιστα Αφέντη»
Χαμογέλασε. «Η αγάπη είναι δύσκολα διαχειρίσιμη από έναν σκλάβο, μικρέ. Αλλά είναι κατανοητή» έτρεμα, αγχωνόμουν. Η υποταγή με είχε κυριεύσει. Κρεμιόμουν από τα χείλη του.
«Πες μου ακριβώς τι σκέφτεσαι τώρα, δούλε Μου» δίστασα για λίγο να μιλήσω. Έτρεμα κι έκλαιγα.
«Θέλω να σας κάνω ευτυχισμένο Αφέντη, θέλω να σας είμαι περισσότερο χρήσιμος. Να πονάω περισσότερο, να.. δεν ξέρω πως να το πω. Να είμαι αντικείμενο Σας»
Χαμογέλασε. «Είσαι μικρό μου, καταλαβαίνω τι λες. Θες να σε χρησιμοποιούμε πιο σκληρά. Ο Γκρέγκορι το είχε πει πριν λίγες μέρες. Όμως του ζήτησα να περιμένει. Ήθελα να το ζητήσεις από μόνος σου, να καταλάβεις τι ακριβώς είσαι. Ξέρεις τι είσαι;» με ρώτησε και δεν υπήρχε καμία λέξη να βγει από τα χείλη μου.

«Ακριβώς αυτό είσαι, σιωπή, ένα τίποτα».

Έβαλα τα κλάματα διαπιστώνοντας ακριβώς τι γίνονταν. Ο Κύριος Γκρέγκορι και η Νατάσσα ήρθαν έξω. Γυμνοί. Γδύθηκε και ο Κύριος Βλαντ. Η Νατάσσα με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε μία αποθήκη, άδεια. Με έδεσε σε ένα δοκάρι. Με χαστούκισε δυνατά. Χωρίς λόγο. Οι Αφέντες ήρθαν με τα μαστίγια. Με χτύπησα από πάνω μέχρι κάτω, παντού. Γέμισα με σημάδια. Ούρλιαζα από τους πόνους. Δεν σταμάτησαν στιγμή. Με άφησαν δεμένο εκεί. Αποκοιμήθηκα δεμένος με τα χέρια πίσω από τη πλάτη στο πάτωμα.

Δεν ήξερα πόση ώρα είχε περάσει. Ήταν νύχτα όμως. Ήρθε η Κυρία Νατάσσα. Με έλυσε και με βοήθησε να πάω τουαλέτα. Μου έδωσε να φάω σούπα και με πήρε στο κρεβάτι της. Με πληροφόρησε πως οι Αφέντες μου θα επιστρέψουν σε λίγες μέρες. Ένα πράγμα σκεφτόμουν πως δεν με θέλουν άλλο. Η Κυρία Νατάσσα μου έβγαλε την ζώνη αγνότητας. Με έγλειφε και με φίλαγε παντού. Ήμουν τόσο δαρμένος που με δυσκολία κουνιόμουν.

«Δεν με θέλουν άλλο;» την ρώτησα. Έβαλε τα γέλια. «Το αντίθετο. Απλά σε άφησαν σε μια πολύ καλή τους φίλη να σε εκπαιδεύσει» την κοίταξα στα μάτια. Με χαστούκισε αμέσως. «Ποτέ δεν θα με κοιτάς χωρίς άδεια στα μάτια»
Πήγα να ζητήσω συγγνώμη και με ξαναχαστούκισε πιο δυνατά από πριν.
«Σκάσε!» με έσπρωξε στα στήθη της. «Γλείφε μέχρι να αποκοιμηθείς» δεν μπορούσα ν΄αντισταθώ. Την φιλούσα πολύ και καύλωνα, καύλωνα πολύ.
«Ήμουν σίγουρη ότι σου αρέσουν οι γυναίκες, ήμουν σίγουρη ότι πιστεύεις στη Γυναικεία Κυριαρχία» σταμάτησα για λίγο να τη γλείφω. Την κοίταξα δεν με χαστούκισε τώρα. Έγνεψα καταφατικά..