"Γιάντα ετσά γουστάρνω"!

Σε αυτό το νήμα θέλω να ακούσω τις απόψεις σας σχετικά με το να συζητά τις εντολές του ο Κ:
1. "Ας κάτσουμε να το συζητήσουμε και να σου εξηγήσω" ή "έτσι γουστάρω";
2. Πώς αντιμετωπίζεται το "γιατί μου ζητάτε αυτό" της υποτακτικής;
3. Είναι θέμα εμπιστοσύνης; Θέμα χημείας; Θέμα του πόσο καιρό είναι μαζί τα 2 άτομα;
4. Είναι διαφορετική η προσέγγιση ανάλογα την εντολή/την υποτακτική/τη φάση σχέσης;

Φυσικά, οι τοποθετήσεις και από άτομα άλλων στάτους είναι ευπρόσδεκτες.

Χαϊπερμερσουά.

 

Το θέμα είναι περίπλοκο. Το "έτσι γουστάρω" μπορεί να το δέχεται κάποιος μόνο αν υπάρχει εμπιστοσύνη και λαμβάνει κάποια πράγματα και εισπράττει κάποια σοβαρά συναισθήματα και νοιώθει ασφαλής και ευτυχισμένος. Αν δεν λαμβάνει τίποτε απολύτως για καιρό και μόνο δίνει, καλά θα κάνει να σηκώνεται να τον/την παρατάει λέγοντάς την ίδια φράση. Έτσι σου γουστάρει ε ; Έτσι μου γουστάρει λοιπόν κι εμένα, άντε στο διάολο, φτάνει πια. Αυτό το έτσι μου γουστάρει, δεν θέλω να το συζητήσουμε" εμένα δεν μου αρέσει. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα φασισοειδών και ανθρώπων που δεν έχουν επιχειρήματα και φοβούνται την αλήθεια σου. Συζητάς πάρα πολύ στην αρχή, νωρίς στη σχέση. Μετά από λίγο τα όριά σου μπορεί να παραβιαστούν χωρίς να το καταλάβεις και τότε καλό είναι να φεύγεις και να αναζητάς αλλού την τύχη σου, κάπου που θα εκτιμηθούν όλα αυτά και το "έτσι μου γουστάρει", ακόμα κι αυτό θα το δέχεσαι. Είσαι και πολύ επίκαιρος....βουλωμένο γράμμα διαβάζεις...αυτή η φράση...Χαιμερπερσουά μι του.

 

Καλό είναι και το "γιάντα ετσά γουστάρνω!", όταν δεν πρόκειται για φτηνή επίκληση στην ιδιότητα του ως κυρίαρχος επειδή αυτό που ζητάει είναι παράλογο ή βλαβερό και δεν μπορεί να το υποστηρίξει με επιχειρήματα.
Γενικά οι σχέσεις D/s δεν θεωρώ πως είναι μόνο "εγώ διατάζω, εσύ εκτελείς". Αυτή είναι απλοική αντιμετώπιση. Στην αρχή της σχέσης γίνεται χαρτογράφηση και από τις δύο πλευρές για να εντοπιστούν κοινά γούστα. Διαφορετικό είναι στις 10 εντολές να "δυσανασχετείς" με τις 2 και διαφορετικό να δυσανασχετείς τις 8. Στη δεύτερη περίπτωση ξενερώνουν αμφότεροι...

 

Και αναλογως πιστευω το "γουσταρς".
Αν το κανει σε βαθμο εκπαιδευσης απλως για να αποβαλει απο τον εκπαιδευομενο sub ενα μερος του εγωισμου του οπως αυτο που μου κανει ο δικός μου Κ τοτε καλο το γουσταρς γτ δε το κανει με σκοπο να ασκησει σκοπιμο ελεγχο αλλα να κατανοησω τι ακριβως θελει. Παντα ομως εξαρτάται απο την σχεση. Εμενα συζηταει κι αυτο και μόνο με κανει να θελω να δοκιμασω ολα αυτα που γουσταρει. Ειναι ο τροπος τελικα που θα πεσει στο τραπεζι η λεξη "γουσταρς"

 

Δεν υπάρχει μόνο μία απάντηση.

Προσωπικά στα πλαίσια της D/s σχέσης το θεωρώ θεμιτό, εφόσον δε γίνεται καταχρηστικά και υπάρχει εμπιστοσύνη.

 

1. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τί να συζητήσουμε; δεν παιζει η δημοκρατία. Υποτίθεται ότι έχουμε ήδη συζητήσει. Μια φορά. Υποτίθεται, επίσης, πως το κυριαρχικό μέλος είναι ο οδηγός και το υ ο επιβάτης. Ενδεχομένως να συζητήσουμε τον προορισμό μα όχι τη διαδρομή. Προσωπικά, βρίσκω θεμιτό -και όχι μόνο- το "έτσι θέλω".
2. "Ετσι θέλω".-
Και πάλι, υποτίθεται, πως έχει υπάρξει μια προτερη διαδικασια που δεν θα επιτρέψει τέτοια ερώτηση. Το υ πιθανόν να αναρωτηθεί μα ξερει πως ακόμα κι αν δεν εχει απάντηση, θα την έχει μετά την εκτέλεση της εντολής.
3. Εμπιστοσύνης. Που προυποθέτει και χημεία και χρόνο και σταθερή συμπεριφορά.
4. Νομίζω, ναι. Στην αρχή της διαδρομής, μάλλον πρέπει να εξηγεί , όχι πάντα, ο Κ.

Το παραπανω ειναι προσωπικη αποψη κλπ..κλπ..

 

Συνοπτικα οι απαντησεις - αποψεις εχουν περιγραφει στο 1, 3 και 4 .
Γιατι ομως διακρινω ενα προβληματισμο στο νουμερο 2 ? στην αντιμετωπιση ....

 

Κατ' εμέ είναι κυρίως θέμα εμπιστοσύνης. Μια σχέση αυτού του είδους για να λειτουργήσει αρμονικά και για τα δύο μέρη, πρέπει να έχει τα θεμέλια της σε μια ισχυρή διαπραγμάτευση με το εγώ του καθ' ενός από τα δύο μέρη πριν ακόμα μπούνε στην διαδικασία. Ύστερα η επίγνωση του διακριτού ρόλου των δύο μερών και προπάντων την ωριμότητα του κυριαρχικού στοιχείου, το οποίο εκτός από το να καθοδηγεί, θα πρέπει να γνωρίζει τον τρόπο και το χρονοδιάγραμμα που θα πρέπει να ακολουθήσει έως ότου να φτάσουν και τα δύο μέρη στο επιθυμητό αποτέλεσμα δίχως "βλαβερές" παρενέργειες. Σε κάθε περίπτωση όσο διαβάζω τις διάφορες συζητήσεις, τόσο πείθομαι ότι εκτός από σαρκικό/υλικό το "παιχνίδι", άπτεται κυρίως στο μυαλό και οι διακλαδώσεις του για να απλωθούν "ελεύθερα" εκτός από την απαραίτητη "βία/εξαναγκασμό" χρειάζεται και την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στην τιμωρία και την επιβράβευση.

 

Το ετσι γουσταρω δεν ειναι καλο να παιζει σε μια σχεση ακομα και εαν αυτη ειναι στα μονοπατια D/s. Ειναι απαραδεκτο. Εαν υπαρχει εμπιστοσυνη, χημεια, αγαπη και συζητηση-διαπραγματευση οπως το αποκαλειτε εσεις-δεν χωρανε τετοιες εκφρασεις. Ειναι ηλιθιο.

 

Το θέμα είναι ποιός δικαιούται να λέει ή να υπονοεί ή να έχει μια συμπεριφορά "έτσι θέλω". Ένας αχυράνθρωπος, μια τσουλίτσα ή ένα κάφρος ; Πρέπει να έχει αποδείξει ότι δικαιούται να το λέει, επειδή ξέρει καλύτερα από εσένα. Τσογλανίστικη συμπεριφορά. Φυσικά και δεν θα τον/την ρωτάς τον λόγο, αλλά για να φτάσετε στο "γιατί έτσι θέλω" θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι άτομο με αυτοσεβασμό, γνώση και αυτογνωσία !

 

Δηλαδη αν σου πει γουσταρω να σε δεσω με το καλσον ετσι γτ απλα το γουσταρω εσυ θα πεις οχι???????
Ειναι οντως θεμα τι αποτελεί αυτο το "γουσταρω"

 

ναι. εξαρταται πως το λεει αυτο το γουσταρω και τι αποτελει. σωστα. ειχα στο μυαλο πιο ακραια πραγματα απο τα λατρεμενα καλσονακια.