Γιατί;

Δεν ξέρω τάβλι  

 

Δεκα λογιω οι παληκαριες, οι εννια να δραπετεύεις
κσι οι αγαπες δυο λογιώ, στη μια καλογερεύεις.

 

@dustmonkey

Να σου πω την δική μου των πραγμάτων οπτική αλλά και αντιμετώπιση…

Οι λόγοι μπορεί να είναι αρκετοί, περισσότερο θέμα διατύπωσης, βέβαια, παρά ουσίας είναι.

Ότι ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θέλει…

Ότι μπορεί να μην θέλει αλλά να κολακεύεται από το ενδιαφέρον που της δείχνεις…

Ότι θεωρεί ότι το κάνει σαφές με την ουδετερότητα ότι σου λέει «ξέρεις δεν…»…

Ότι γουστάρει το παιχνιδάκι του φλερτ…

Ότι είναι στα down της και το δικό σου ενδιαφέρον της τονώνει το ηθικό κ.ό.κ.

Η δική μου γνώμη είναι ότι δεν έχει και πολλή σημασία ο λόγος. Δεν δουλεύει το συστηματάκι, δεν χρειάζεται να το παιδεύουμε.

Μπορεί κάποιος να θέλει:

Α. Από πρωτοβουλία: Σε είδα, σε άκουσα, σε διάβασα και γούσταρα/μου τράβηξες το ενδιαφέρον.

Β. Ανταπόκριση: Ο άλλος έδειξε ένα ενδιαφέρον και ωωωπππ είδα ότι γεννιέται μέσα μου κάτι κι εμένα, αμοιβαίο ας πούμε.

Κανένα από τα Α. και Β. δεν οδηγεί αναγκαία σε χαμηλότερης ποιότητας τελικό ενδιαφέρον. Δεν σημαίνει ότι επειδή είδες πρώτα το ενδιαφέρον του άλλου και συνειδητοποίησες θέλεις εσύ λιγότερο. Ομιλώ πάντα για γνήσιο ενδιαφέρον.

Η (δική μου) αλήθεια είναι ότι αν κάποιος θέλει, θέλει. Μιλώ για μένα τουλάχιστον – δέχομαι ότι μπορεί να λειτουργεί για κάποιους αλλιώς αν και κατά βάθος δεν το πιστεύω. Όταν θέλω, θέλω. Και η αλήθεια είναι ότι το ξέρω μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αν θέλω ή όχι. Το αν το θέλω θα πραγματοποιηθεί έχει να κάνει με αρκετούς άλλους παράγοντες, ένας από αυτούς είναι και το τι θέλει ο άλλος τελικά από σένα. Μπορεί να θέλει κάτι που δεν μπορείς να υποστηρίξεις ή δεν θέλεις να υποστηρίξεις, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

Αλλά εκεί είναι πολύ τίμια μια διερευνητική συζήτηση.

Κάτι που επίσης, για μένα, είναι σαφές από τα πρώτα λεπτά είναι το μέχρι πού. Ανατρέχοντας στην ιστορία της ζωής μου, διαπιστώνω ότι ήξερα πάντα ότι με κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο μπορούσα να φτάσω μέχρι το κρεβάτι. Ή να κάνω μια σχέση. Ή να φτάσω μέχρι τη Γη του Πυρός ή το Διάστημα και ακόμα παραπέρα. Αυτό ήταν βέβαια το δικό μου θέλω και potential που έβλεπα στη σχέση. Ποτέ δεν έπεσα έξω ως προς το potential. Έμαθα, όμως, να αναγνωρίζω κάποιες αδυναμίες αλλά και την ελευθερία στον άλλο να επιλέξει αν και μέχρι πού προτίθεται να πάμε παρέα. Και χωρίς θυμό να δέχομαι και να ευχαριστώ για το όσο του καθενός  

Και πλέον η συζήτηση είναι λιτή και μεστή: ξέρεις εγώ νιώθω ότι μαζί σου to the moon and back. Μπορεί να έχω κάποιους περιορισμούς, κάποιους φόβους, να θέλω κάποιο χρόνο αλλά ναι, θέλω μέχρι εκεί.

Και το ναι είναι πάντα ναι και το όχι πάντα όχι. Δεν παίζουμε με τους ανθρώπους και τα συναισθήματά τους.

Πωπω... Είδες η τροφή που κερασες πόσες σκέψεις έφερε;  

 

Εξαιρετικό, σα να διάβαζα τη σκέψη μου  

 

Η διαίσθηση είναι μεγάλο πράγμα.Αυτή ξέρει πάντα καλύτερα.Κατά βάθος πιστεύω όλοι γνωρίζουν από πριν,απλώς μετά είναι το πόσο θέλει κάποιος να επιβεβαιώνεται σε αυτό που ήδη ξέρει.

 

Μπορει ακομα, μπορει
να εχει πια τρελαθει
και τοτε ποιος θα ρωτησει να μαθει ποτε το γιατι...

 

...γιατί είσαι εσύ...
Μένοντας στο ίδιο πεντάγραμμο  

 

Επίσης, άσχετο με το νήμα, το έχω τραγουδήσει με μεγάλη επιτυχία σε κουτούκι στην Ανάβυσσο μετά από ν σφηνάκια παγωμένης τσικουδιάς.
Πρέπει πολλοί να κατέθεσαν τα αυτιά τους στο βωμό μου τότε 

 

Ποσο βαρετος ενας κοσμος που θα ταίριαζες με τους πάντες και που ολοι θα ειχαν τα ιδια μυαλά.

 

Γιατί
« καλύτερα να σιωπάς και να θεωρείσαι βλάκας, παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία»..

ΥΓ:
Όχι άλλα (τέτοια ) ρσενικά «παλιάς κοπής».
( βλ. Χαϊκάλη )
Γκώσαμε..

 

Παγωμένη τσικουδιά... Τι μου θύμησες... Καταραμένο έτος 2020.
Ναι συμφωνώ πως δεν έχει σημασία ο λόγος αλλά αφού παίζουμε μπάλα τουλάχιστον να γινόμαστε και καλύτεροι. Αν και αμφιβάλλω πως η ανάλυση της εκάστοτε περίπτωσης με βοηθάει στις επόμενες.

 

Αλλο τα αρσενικα "παλαιας κοπης"
κι αλλο τα αρσενικα "παλαιάς ροπής"...