Για ένα μήνυμα...

PART I, 2003

Στέλνω μήνυμα. Φτάνω σε μισή ώρα. Αν δεν καταφέρω να βρω το σπίτι σου θα πάρω τηλέφωνο να με βοηθήσεις.

Την είχα γνωρίσει σε κάποια επαγγελματική συνάντηση. Ούτε θυμάμαι που, ούτε θυμάμαι πως. Ωραία γυναίκα. Και περιποιημένη. Μόνο τα μαλλιά της με χαλούσαν. Για κάποιο λόγο είχε αποφασίσει να μην τα βάφει. Και το χτένισμα της ρε αδερφέ, αυτό το χτένισμα...39 χρονών και αποφάσισε ότι οι τρίχες της έπρεπε να φωνάζουν ότι είναι 60...

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να φτάσω έως εδώ. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένα "Δώσε μου το τηλέφωνο σου. Θα έρθω για καφέ". Για μια στιγμή με κοίταξε περίεργα. Δώδεκα χρόνια μικρότερος... Δεν είπε τίποτα εκτός από τον αριθμό.

Φτάνω σπίτι της. Τυπικές αγκαλιές και χαιρετούρες με μια μικρή δόση ερωτισμού και τσαχπινιάς. Πηγαίνουμε για φαγητό με το αυτοκίνητο της. Εκεί είχα το πρώτο σημάδι.

-Πως και αποφάσισες να έρθεις;
-Μα σου είπα ότι θα έρθω.
- Δεν το περίμενα
-Γιατί όχι;
-Είσαι 27..
-Δίπλωμα βγάζεις στα 18
-Εγώ 39
- Μου το έχεις πει πριν ζητήσω το τηλέφωνο σου
-Ορίστε...

Τι έκανε τώρα; Μου έδειξε την ταυτότητα της; Γιατί; Μήπως σκεφτώ ότι μπορεί να είναι σαρανταφεύγα; Είναι καλά; Τι ανασφάλεια είναι αυτή; Χαλασμένη cougar μου έλαχε;

Φεύγουμε. Παρκάρει σε ένα ήσυχο σημείο δίπλα στη θάλασσα. Δείχνει κομπλαρισμένη.
Σκέφτεται να μου την πέσει ή περιμένει να το κάνω εγώ; Συγγνώμη, εγώ είμαι ο μικρός. Περιμένεις να σου φερθώ σαν να είσαι κοριτσάκι; Δείξε μου ότι γουστάρεις να σε ξεκωλιάσω. Αν δεν το ήθελα δεν θα ήμουν εδώ. Ω, ναι. Χαλασμένη cougar μου έλαχε, σίγουρα.

Τα ίδια και στο σπίτι το βράδυ. Ποτάκι, κουβεντούλα και η ώρα να περνάει. Μου τη σπας. Να εκδηλωθείς εσύ θέλω. Να μου δείξεις πόσο θέλεις να σε γαμήσω. Να σε πιάσω από τα μαλλιά και να σε βάλω να γονατίσεις για στον βάλω στο στόμα. Με φτιάχνει αυτό. Να σε δω να γονατίζεις μπροστά σε έναν πιτσιρικά για να σε κάνει ότι θέλει. Με μοναδική ανταμοιβή σου μια πούτσα. Ρε, μήπως της πέφτω μεγάλος;

Αν περιμένω από εσένα θα πάνε χαμένα τα χιλιόμετρα που έκανα από τη Θεσσαλονίκη μέχρι εδώ. Και τα λεφτά που έδωσες για να μου κάνεις το τραπέζι. Σαν κοριτσάκι θέλεις; Εντάξει, σαν κοριτσάκι λοιπόν.

Βάζω το χέρι μου στο πόδι της χαμηλά και αρχίζω να την χαϊδεύω. Αρχίζω να ανεβαίνω. Ανεβαίνοντας σηκώνω και το φόρεμα ταυτόχρονα. Καυλώνει αλλά δεν αντιδρά. Μένω μια στιγμή ψηλά στα μπούτια. Ξαφνικά, χουφτώνω το μουνί της. Το σφίγγω με δύναμη.

Τη σηκώνω στα χέρια και την πηγαίνω στο δωμάτιο. Όχι, δεν έχει μάθει να παίρνει εντολές. Ξέρει όμως πολύ καλά τι να κάνει αν την κατευθύνω με τα χέρια μου. Αν της τραβήξω τα μαλλιά και της τον χώσω στο στόμα προσπαθεί να τον πάρει όλο. Αν την γυρίσω μπρούμυτα τουρλώνει τον κώλο για να τον γαμήσω. Ότι θέλω όπως θέλω. Αρκεί να μην περιμένω να το κάνει ζητώντας το. Πρέπει να το πάρω μόνος μου, η συμβολή της είναι ότι δε θα πει όχι.
Πέρασαν τρεις ώρες. Ότι ήθελα γινόταν κάθε στιγμή. Αφού καταλαβαίνει με τα χέρια, τότε με τα χέρια. Δεν έχω μιλήσει πολύ. Την έχω αποκαλέσει πουτάνα, καριόλα κι έχω πει μια δυο ακόμα μαλακίες. Δε μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο. Εκτός από τη στιγμή που της γαμούσα τον κώλο, μπρούμυτα, κρατώντας τα χέρια της ακίνητα στο κρεβάτι, και τη ρώτησα ψιθυρίζοντας στο αυτί πόσο πουτάνα νιώθει όταν στήνει την κωλάρα της για να την γαμάνε πιτσιρίκια. Τελευταίο χύσιμο. Της τον βάζω στο στόμα. Δεν της λέω να καταπιεί. Το κάνει. Συνεχίζει με πάθος να γλείφει. Αν δεν έβαζα εγώ τέλος δε θα σταματούσε. Καλά περάσαμε, φτάνει, ύπνο τώρα.

Ξημέρωσε. Με ξυπνάει. Με τα χίλια ζόρια.

-Νίκο, ξημέρωσε, σήκω, έχεις ταξίδι.
- Τι ώρα είναι;
-Πήγε 08:00. Έλα, έχω φτιάξει πρωινό.
-Πρωινό; Δεν υπήρχε λόγος ρε Γιώτα. Θα έπαιρνα καμία τυρόπιτα στο δρόμο.

- Δε μιλά πολύ στο σεξ, ε;
-Εξαρτάται
- Τι λες συνήθως;
-Μπορεί να γουστάρω να βρίσω, να σε κατευθύνω ή να σου πω κάτι εξευτελιστικό
-Α, όχι. Εγώ θέλω να ακούω τρυφερά λόγια στο σεξ.

Αχ, μωρέ! Τι είπε τώρα; Σ' αγαπώ, μ' αγαπάς κι έτσι φάση; Δεύτερο σημάδι. Πάρε δρόμο λέμε.

Ξεκινάω για Αθήνα. 700 χιλιόμετρα. Σήμερα πρέπει να είμαι εκεί για τη συνάντηση.Και εγώ είμαι με δύο τρεις ώρες ύπνο. Ωραία τα κατάφερα. Τόσο καιρό άκουγα που έλεγαν άλλος γαμάει, άλλος πληρώνει. Μαλακίες. Με τόση κούραση που θα τραβήξω θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι όποιος γαμάει την πληρώνει.

Φτάνω στο ξενοδοχείο που είναι μαζεμένο το team. Πρόλαβα να είμαι στην ώρα μου. Ψάχνω να βρω την σωστή αίθουσα. Δεν ήταν δύσκολο. Μόνο εμείς και ένα σεμινάριο, meeting, συνέδριο ή ότι άλλο σκατά ήταν, οικονομολόγων.

Τελειώνουμε. Κάθομαι για καφέ στο ξενοδοχείο με 4, 5 άτομα που έχουν έρθει από άλλες πόλεις και θα κοιμηθούν εδώ σήμερα. Παλιοί φίλοι, δεν έχω την ευκαιρία να τους δω συχνά.

-Νίκο, θα πάμε για φαγητό. Θα έρθεις να σε δούμε λιγάκι.;
-Δέσποινα είμαι κομμάτια. Δε θα το χαρώ. Έχω ανάγκη από ύπνο.
- Έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε.
-Τώρα δεν τα λέμε;
- Το ίδιο είναι; Σκέψου το

Απέναντι έχω ένα μικρό. Το επίκεντρο της παρέας της. Μιλάει, γελάει, κάνει φασαρία. Παιδί. Παρόλα αυτά ενώ το κοινό της είναι μεγαλύτερης ηλικίας την παρακολουθούν με προσοχή.
Ωραίο κορμάκι, πραγματικά. Δεν είναι αυτός ο λόγος που είναι το επίκεντρο. Ο λόγος είναι ότι είναι έξω καρδιά. Και, από όσο ακούω τι λέει, ξέρει να τραβάει την προσοχή της παρέας.

Ξαφνικά ένας σαραντάρης από μια τρίτη παρέα της κάνει παρατήρηση. Για τη φασαρία. Μήπως να πω στον τύπο καμία χαριτωμένη μαλακία για να τη βοηθήσω; Είναι υπερβολικός.
Δεν προλαβαίνω. Ούτε η παρέα της πρόλαβε. Το μικρό χαριτωμένο γατάκι που το είχες ανίκανο να επιβιώσει χωρίς τη μαμά γάτα ξαφνικά έγινε τίγρης και τον έβαλε στη θέση του. Ποια θέση, τον έστειλε να μαζέψει πατάτες. Χαμογελάω.

Πηγαίνω στο μπαρ για να πάρω ακόμα μια μπύρα. Έρχεται κι αυτή. Όχι για μένα.

-Είσαι πάντα τόσο άγρια;
-Μα, τον είδατε τι μου είπε;
-Είδα τι του είπες εσύ
-Άδικο είχα;
-Να υποθέσω ότι είσαι εδώ για τη συνάντησή των οικονομολόγων;
- Ναι, που κολλάει αυτό;
-Ώπα, κράτα τα νύχια σου μέσα. Κι εγώ δαγκώνω αλλά αν κοιτάξεις πάνω σου δε θα βρεις σημάδι
- Να υποθέσω ότι είσαι ο καλός λύκος;
-Είμαι ο κακός Νίκος και είμαι καλά
-Χαχαχα..
- Από που είσαι ανώνυμο μικρό;
-Βόρεια, Θεσσαλία
-Δεν κατάλαβες. Από το βορρά είμαι εγώ. Όχι εσύ
-Από που είσαι;
-Δεν έχεις καθόλου προφορά κάμπου
- Ναι, δεν έχουμε όλοι. Ίσως να έχει και κάποια σημασία το ότι σπούδασα Θεσσαλονίκη. Μπορεί να βοήθησε κι αυτό.
-Η Θεσσαλονίκη είναι βόρεια
-Από εκεί είσαι;
- Δε μιλάω με άγνωστες. Δε με αφήνει η μαμά μου.
-Δάφνη
-Θεσσαλονίκη

Επιστρέφω στην παρέα και αυτή στη δική της. Μου ρίχνει κλέφτες ματιές. Είμαι χαριτωμένο, το είπαμε. Ωραίο σώμα. Και αυτό το είπαμε. Αλλά είναι παιδί. Και εγώ κουρασμένος. Το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ, όχι να κάνω babysitting. Η παρέα ανεβαίνει να ετοιμαστεί. Είμαι έτοιμος να φύγω κι εγώ. Έχω μήνυμα στο κινητό. Είναι η Γιώτα.

"Νίκο, δεν ξέρω αν θα καταλάβεις αυτό που θα σου πω. Κάποιες φορές στη ζωή μας γίνονται πράγματα που δεν τα ελέγχουμε και δεν τα καταλαβαίνουμε. Μπορεί να κάνουμε κάτι και να δούμε ότι έχει μεγαλύτερη σημασία από ότι νομίζαμε."

Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής; Το διαβάζω και το ξαναδιαβάσω. Μπα, δε μπορεί να λέει αυτό. Κάποιο λάθος κάνω. Δεν είναι δυνατόν να λέει αυτό. Στέλνω μήνυμα να ρωτήσω τι εννοεί. Η παρέα επιστρέφει. Η Δέσποινα μου προτείνει για άλλη μια φορά να τους ακολουθήσω. Έρχεται η απάντηση στο μήνυμα.

"Είμαι ερωτευμένη"

Ω, να σου γαμήσω! Τι λες; Τι λες, τώρα; ΤΙ ΛΕΣ ΤΏΡΑ; Τι είναι αυτά που γράφεις; 39 είσαι, είδα την ταυτότητα. Μήπως έγραφε 19 και δεν είδα καλά; Ούτε 24 ώρες δεν έχουμε περάσει μαζί.

-Ρε Νίκο, σου μιλάω
-Συγγνώμη, διάβαζα ένα μήνυμα.
-Φεύγουμε εμείς. Κρίμα για σήμερα, δεν έχουμε συχνά ευκαιρίες.
-Ξέρεις κάτι; Έχεις δίκιο. Σκέφτομαι να έρθω. Μόνο που θα συνοδεύομαι. Δώσε μου ένα λεπτό.

-Κύριοι, με συγχωρείτε. Με όλο το σεβασμό που έχω στο επάγγελμα σας, θεωρώ ότι είσαστε υπεράριθμοι. Ακόμα και να πάρω ένα μέλος της παρέας σας είναι εύκολο να το αντικαταστήσετε. Δάφνη, θα κάνω ένα τσιγάρο έξω. Μην αργήσεις.
- Μα...
-Μέσα τα νύχια, λέμε. Εξάλλου αν το εξετάσεις επαγγελματικά θα δεις ότι σε συμφέρει να έρθεις. Κερνάω. Έχεις πέντε λεπτά...

 

PART II, Πρώτη Δημοτικού

Ενδιαφέρουσα η μικρή. Όλη την ώρα. Και απίστευτη προσαρμοστικότητα. Κλέβει την παράσταση, φέρεται σαν να μας ξέρει όλους χρόνια. Όλη η παρέα μαζί της ασχολείται.

Ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Η Δέσποινα πηγαίνει να φέρει το αυτοκίνητο μπροστά στο μαγαζί για να ανάβουμε. Ένας τύπος με πινακίδες Αχαΐας που είναι πίσω της δεν χάνει ευκαιρία να βγάλει τα ψυχολογικά του. Η Δέσποινα δε του δίνει σημασία. Πετάγεται η μικρή:

-Τι θέλεις, ρε; Πατρινό καρναβάλι! Δε βλέπεις ότι η γυναίκα σταμάτησε για να ανέβουμε;

Γελάω. Είναι δυναμίτης. Πρέπει να μάθει όμως ότι η έκρηξη δεν είναι για όλες τις ώρες. Μάλλον όμως δεν είναι δική μου δουλειά αυτό. Είναι;

Μάθημα πρώτο: Αυτοέλεγχος
Διάρκεια: Απεριόριστη
Πρόβλεψη: Συνεχής πρόοδος. Αμφίβολο αν ποτέ φτάσει στο 100%. Πιθανότατα όχι.

Πρώτη ώρα: Γνωριμία με την τάξη


-Πως σου φάνηκε η Δέσποινα;
-Πολύ καλή! Εμφανίσιμη για την ηλικία της, σοβαρή αλλά παρόλα αυτά κάθε στιγμή ευχάριστη.
-Πράγματι. Πιστεύεις ότι θα έπρεπε να απαντήσει στον μαλάκα;
-Δεν ξέρω, ίσως
-Γιατί δεν το έκανε, λες; Πιστεύεις ότι δεν μπορούσε;
-Όχι, μπορούσε. Ίσως λόγω ηλικίας να έχει αυτοσυγκράτηση.
-Αν η αυτοσυγκράτηση έρχεται με την ηλικία, τότε λογικά είναι επακόλουθο της γνώσης.
-Έκανα κάτι κακό;
-Όχι, σε καμιά περίπτωση. Διασκέδασα με την απάντηση σου. Γέλασα. Ρωτάω για να καταλάβω.
-Νόμισα ότι σε πείραξε.
-Μπα… Θέλω να σου πω όμως δυο πράγματα που θα σε βοηθήσουν να σκεφτείς τις αντιδράσεις σου
-Ναι, να μου πεις
-Πρώτα μια ερώτηση. Δεν θα απαντήσεις σε εμένα αλλά σε εσένα. Αφού πρώτα αφιερώσεις χρόνο να το σκεφτείς. Η Δέσποινα είναι πάνω από πενήντα και έχει παιδιά μεγαλύτερα από εσένα. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις την ανάγκη να βοηθήσεις και τι ήταν αυτό που σε έκανε να πιστέψεις ότι χρειαζόταν βοήθεια;
-Εντάξει… Και το δεύτερο;
- Η Δέσποινα είναι από την Πάτρα

Χαχαχαχαχαχα! Όχι, δεν είναι από την Πάτρα. Όμως, την έκφραση που είχε η μικρή όταν το άκουσε τη θυμάμαι ακόμα. Και δε νομίζω να την ξεχάσω ποτέ.

Μου πήρε λίγο καιρό να καταλάβω ότι δεν ήταν τίγρης. Τα νυχιά τα βγάζει γιατί φοβάται. Αν δεν τα βγάλει θα βάλει τα κλάματα. Αυτό που πρέπει να της μάθω είναι να μην την αγγίζει η ανθρώπινη βλακεία. Μπα, δε μπορώ. Κι εγώ αλλεργικός είμαι. Τουλάχιστον να μην τη βάζει μέσα της. Έχει πολύ δουλειά εδώ και σιχαίνομαι τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Τέλος πάντων, λίγα μαθήματα και μετά ας αναλάβει κάποιος άλλος.

Έχει περάσει μια εβδομάδα. Δεν ξέρω αν κοιμάμαι όλη την εβδομάδα. Όνειρο ήταν τα δυο τρία μηνύματα της Δάφνης; Έφτασε Σάββατο. Ξυπνάω. Έχω μήνυμα.

«Πήγα για μπάνιο χθες στο Πήλιο. Ένας βράχος μου θύμισε εσένα»

Χαχαχα. Πόσο παιδί. Εκτός και αν μου λέει ότι είμαι τούβλο. Απαντάω

«Έρχομαι να μου δείξεις»

Ετοιμάζομαι σιγά σιγά και ξεκινάω. Δεν κατάλαβα ποτέ τι σκατά είχε ο βράχος και της θύμισε εμένα. Ούτε γιατί πήγα χωρίς να έχω στο μυαλό μου το σεξ. Ούτε γιατί έμενε μόνη της. Ούτε πως βρεθήκαμε στο σπίτι της να πίνουμε καφέ.

Μάθημα δεύτερο: Σεξουαλική επαφή
Διάρκεια: Σχετικά μικρή. Τουλάχιστον για τα ¾ της ύλης.
Πρόβλεψη: Ένα αστέρι γεννιέται

-Ξέρεις, μου έκανε εντύπωση που όταν ανέβηκες στο δωμάτιο το μόνο που έκανες ήταν να μιλήσεις μαζί μου.
-Στο δωμάτιο;
-Στο ξενοδοχείο
-Τι άλλο έπρεπε να κάνω;
-Όχι, τίποτα
-Το συνηθίζεις να φιλοξενείς ανυποψίαστα αγοράκια και να απαιτείς αντάλλαγμα;

Κοκκινίζει. Πιστεύει ότι μιλάω σοβαρά. Πόσο άβγαλτο μπορεί να είναι;

Την πλησιάζω. Αρχίζω να τα τη φιλάω. Βάζω τα χέρια μου κατά από τη μπλούζα. Βυζάρες ρε φίλε, βυζάρες. Ακόμα δεν ήξερα ότι αυτά τα βυζιά ήταν η μόνη ανοιχτή πόρτα για να μάθει να απολαμβάνει τον πόνο. Ότι της ήταν αρκετό να ασχοληθείς με αυτά, ότι και να είχες διάθεση να κάνεις.

Στο γλυφομούνι κομπλάρει. Στην πίπα έχει διάθεση αλλά μόνο διάθεση. Τουλάχιστον είχε και διάθεση να μάθει. Ξεχνάω ότι την κάνει σε εμένα και προσπαθώ να της εξηγήσω τι να κάνει και πως. Ακούει, καλό αυτό. Αυτή πρέπει να ήταν η πιο αντιερωτική πίπα της ζωής μου αλλά για κάποιο περίεργο λόγο την απόλαυσα. Έχει πολύ δρόμο ακόμα σε πολλά πράγματα. Πολύ λιγότερο από όσο φανταζόμουν αλλά αυτό δεν το ήξερα ακόμα.

Μάθημα τρίτο: Υπακοή
Διάρκεια: Μέσα στο δωμάτιο μικρή, δεν θα αργήσει καθόλου.
Πρόβλεψη: Όπως είπα, μέσα στο δωμάτιο το έχει. Και δε θα αργήσει να το δείξει. Έξω από αυτό θα περάσει την τάξη αλλά δε βλέπω να σπουδάζει.

Και το άλλο Σαββατοκύριακο είμαι στο σπίτι της. Σεξ, σεξ, σεξ. Όλη μέρα κι όλη νύχτα. Θα με πεθάνει πριν την ώρα μου. Είπαμε να έχεις διάθεση για μάθημα αλλά και τα διαλείμματα χρειάζονται. Θέλω να δω το ματς, ας κάνουμε ένα τώρα. Το ματς αρχίζει, κάθεται δίπλα μου. Μου τρίβεται. Θέλει πάλι.

Είπα ότι θα δω το ματς.
Σύλλογος μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος.
Τι δεν καταλαβαίνεις;

Θέλει δουλειά εδώ. Πολύ δουλειά.

Μάθημα τέταρτο: Υποταγή
Διάρκεια: Στο δωμάτιο αν εξαιρέσεις τα πρώτα μαθήματα που ήταν αλλού, πολύ μικρή.
Πρόβλεψη: Εντός μάλλον το είχε πάντα αλλά δεν το ήξερε. Εκτός ή δεν το έχει καθόλου ή δεν έχει καταλάβει τι μπορεί να της προσφέρει.

Επόμενο Σαββατοκύριακο. Με το που περνάω την πόρτα καταλήγουμε στο δωμάτιο της. Τη γδύνω σχίζοντας το πουκάμισο που φοράει. Την πετάω στο κρεβάτι. Της δίνω σφαλιάρες στον κώλο για πρώτη φορά. Τη γαμάω άγρια. Της δένω τα χέρια με ένα καλσόν και τη γαμάω στα τέσσερα. Την αποκαλώ για πρώτη φορά πουτανάκι. Το γουστάρει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μόλις τελειώσουμε θα κάνουμε μια συζήτηση. Θα μάθει.

Δεύτερος γύρος. Τι κάνει τώρα; Προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο. Κάθεται επάνω στην πούτσα μου και προσπαθεί με τα χεράκια της να κρατήσει ακίνητα τα δικά μου. Συγγνώμη, εγώ δεν το είδα να έρχεται ή εσύ απλά προσπαθείς να κάνεις ότι κάνω; Δεν πάει έτσι. Me Tarzan, you Jane.

Τελικά θεώρησε σωστό να κάνει ότι κάνω. Δεν το έχει να επιβάλλεται. Ούτε μπορεί, ούτε θέλει.

Ποτέ, ποτέ, ποτέ, δεν θα πάρει καμία πρωτοβουλία. Θα περιμένει να της πω τι θα κάνει. Με εξαίρεση τον πρώτο καιρό δε θα σκεφτεί ποτέ να μου πει ότι θέλει παιχνίδια. Θα περιμένει να το πω εγώ. Θυμάμαι μια φορά που είχα τσατιστεί μαζί της για κάτι που είχε κάνει και για ενάμιση μηνά δεν έκανα καμιά κίνηση. Έκανε τα πάντα για να μου δείξει έμμεσα ότι με θέλει αλλά και πάλι περίμενε να της πω εγώ. Με το που πέρασε ο ενάμιση μήνας, ένα απόγευμα είχε γυρίσει σπίτι κουρασμένη μετά από δώδεκα ώρες δουλειάς. Έβλεπα τηλεόραση. Με το που ήρθε της είπα να γδυθεί και να πάει στο κρεβάτι να με περιμένει στα τέσσερα. Πήγα μετά από μισή ώρα και ήταν σε αυτή τη θέση. Υγρή.

Μια φωνή διακόπτει τη σκέψη μου.

-Μπαμπά… μπαμπά!!!
-Τι θέλεις κόρη;
-Η μαμά διαβάζει τα μηνύματα μου στο viber!
-Χαχα, σοβαρά τώρα;
-Έλα ρε μπαμπά, μη γελάς. Πες της τίποτα.
-Συγγνώμη, σου έχω πει τόσες φορές ότι πρώτα θα προσπαθείς να λύνεις τα προβλήματα σου μόνη για να μαθαίνεις και μετά θα έρχεσαι σε εμένα. Άλλο η συζητήσεις που κάνουμε για τη ζωή και άλλο αυτό. Και εκτός αυτού, δεν θεωρείς ότι πιο σωστό είναι να το συζητήσεις με τη μαμά πρώτα;
-Της είπα
-Και τι σου είπε;
-Ότι δε τα διαβάζει.
-Και πω ξέρεις ότι τα διαβάζει;
-Γράφω στα αγγλικά. Μπαίνει google translate για τις λέξεις που δεν ξέρει και δε σβήνει το ιστορικό.
-Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Μάθημα πέμπτο: Διαδίκτυο
Διάρκεια: 17 ζωές
Πρόβλεψη: Ανεπίδεκτη μαθήσεως

-Ρε Δάφνη! Έλεος! Πότε θα μάθεις ότι ο υπολογιστής δεν είναι μόνο Candy Crush Saga?