Για ποιόν λόγο θα αποδέσμευε ένας Κυρίαρχος της υποτακτική του;

Αν ήταν σκεπτόμενος δεν θα κλπ κλπ...
Θα καθόταν στ' αυγά του.
Μη τζίζ, φτού κακά, που λένε..!
Το να διορθώσει στην καλύτερη περίπτωση σημαίνει να παραδεχτεί πως έκανε φάουλ και να την κάνει με ελαφρά (καθόλου κυριαρχικό, αλλά μήπως και πούμπλεξε ήταν)?
Ποιο στάτους είπαμε..?

 

Επειδή κρίνει ότι η σχέση δεν προσφέρει πια τίποτα σε κανέναν από τους δύο και έχει την αίσθηση ότι αυτό δεν έχει προοπτική να αλλάξει.

Ή επειδή αποφάσισε μέσα του ότι οι στόχοι του άλλαξαν και στα νέα σχέδιά του δεν έχει θέση η σχέση που έχει δομήσει τώρα.

Μιλώ για όταν η αποδέσμευση γίνεται κατασταλλαγμένα και εν ηρεμία.

 

Στάτους άστατους, πουλύ...(πούμπλεξε, κόμπλεξε καιλοιπά συμπλέγματα)
Εγώ πάλι λέω να την αποδεσμεύσει αν δεν φτιάχνει καλό παστίτσιο κι αν δεν κολλάρει καλά τους γιακάδες από τα πουκάμισα. Προφανώς είναι άχρηστη!

 

Τελικα εχω τον τροπο μου να σας εκπαιδευσω  

ΥΓ.. Αυριο θελω και φωτο να δω τι σοι παστιτσιο μπορειτε να κανετε  

 

Τα λέω. πανάθεμά με, τα λέω...
Για έναν πολύ απλό λόγο...
Πολύ καλές προθέσεις, αλλά από βρέξιμο παντελονιού (χουατέβα) νάδα...
Πώς τόπε να δεις αυτός..?
Όλα στρωμένα από καλές προθέσεις -και διαθέσεις, και σεις και σας- είναι...
Φοβούμαι πως έγινα υπερελλειπτικός, αλλά τεσπά...

 

Ετσι. Αυτοι ειναι οι σοβαροτεροι λογοι. Καλες πιπες βρισκουμε παντου.

 

Παραφράζοντας την διατύπωση του καλού μου φίλου, έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις δικές μου εκφραστικές ανάγκες..

Για τους ίδιους, από ηλίθιους έως σοβαρότατους, λόγους, που τερματίζουν οι κάθε είδους ιδιοκτησιακές σχέσεις...

Το όποιο σκεπτικό της απόφασης, δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια μηχανιστική προσέγγιση του θέματος στην αντίληψη μιας αντικειμενικότητας που υπαγορεύεται από δεδομένες παραμέτρους.
Και όχι στο πλαίσιο της παραμύθας που ο πάσα ένας έχει ανάγκη για το προσωπικό του ώπα-ώπα/κανάκεμα και των όποιων λόγων με μοναδικό αποτέλεσμα την υπαγωγή αυτού που την υιοθετεί στον χώρο της βλακείας.

 

Ισως για να κανει ενα διαλλειμμα να μεινει λιγο μονος και να τα βρει με τον εαυτο του.

 

1. Σχέσεις είναι όλα, γουί λάικ ιτ ορ νοτ...
2. Γι' αυτό η "αντικειμενικότητα" στο ανθρωπίνως λειτουργείν μπαίνει πάντα σε εισαγωγικά...
Και ένεκα που έτσι η αλλιώς οι παράμετροι είναι προϊόν αντιλήψεων, που οι αντιλήψεις κλπ κλπ...

Και για να το βοηθήσω αυτό το "περί αντικειμενικότητας" για μα νη καταντήσει μετανεωτερική τσίχλα....
Αντικειμενικό είναι κάτι σε ένα προδιαγεγραμμένο πεδίο ορισμού , όποιο κι αν είναι αυτό κάθε φορά.
Το ζωντανό που λέγεται άνθρωπας, για λόγους συγγνωστούς που εκφεύγουν του παρόντος, ντεν έκει τέτοιο πεδίο.
Καλό ή κακό, αυτό είναι το ζούδι άντρωπας, δεν πα να του βάλουμε ό,τι είδους "σάλτσα" θέμε...

Η "αντικειμενικότητα" θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι φερειπείν ...η καρμπονάρα, διγιότι φκιάνεται με δεδομένη συνταγή, άρα μπορεί να είναι αντικειμενική.
Πλην όμως, μιας και η καρμπονάρα φκιανότανε κατά το δοκούν, το μόνο για το οποίο μπορούμε να μιλάμε είναι για παραδοσιακή προσέγγιση.
Μπορεί λοιπόν να μας αρέζουνε πολλές διαφορετικές καρμπονάρες και μετά να δοκιμάσουμε και να μας αρέζει μια επόμενη κ.ο.κ...
Πα να πεί, πως το κατα το δοκούν είναι ανθρώπινο, δεν είν' κακό να μας αρέζουν τ' ανθρώπινα...
Είναι αυτά που αλλάζουν συνέχεια για να μπορούμε να ζούμε και να λέμε κλπ κλπ...
Πιο χαλαρά δεν μπορώ να το θέσω ο τάλας...

 

Τόσα λόγια και απάντηση στο ερώτημα του νηματοθέτη δε δόθηκε

 

Μμμμ... Ώστε έχει και απάντηση το θέμα..?

 

Γιατί ν διαφέρει η λήξη αυτής της σχέσης , από οποιασδήποτε άλλης ;