Για ποιόν λόγο θα αποδέσμευε ένας Κυρίαρχος της υποτακτική του;

Γιατί δεν μπορεί να τον/την κάνει ζάπι.

 

Σαράντα χρόνια φούρναρης , σε βλέπω να πηγαίνεις για Σεπτέμβριο.
Λοιπόν , το να ζητήσει αποδέσμευση το υ δεν συνεπάγεται και την αποδοχή της από τον Κ. Σε πολλές περιπτώσεις η αίτηση αποδέσμευσης γίνεται πάνω στα ζόρια, ή από φόβο πως δε θα τα καταφέρει και η περίπτωση αξιολογείται από τον Κ.
Αν το υ κρίνει πως κινδυνεύει ή πως δεν περνάει καλά και παρότι το συζητάει με τον Κ δεν αλλάζει κάτι, δεν θα αποχωρήσει τερματίζοντας έτσι τη σχέση;. Νομίζω πως δεν είναι κανένας φυλακισμένος (όλα αυτά υπό νορμάλ συνθήκες και προσωπικότητες).

Στην ψυχολογία των υποτακτικών ατόμων, η λήψη απόφασης για τα προσωπικά τους θέματα είναι πιο δύσκολη και είναι κάτι που το αφήνουν στον Κ να το κάνει, ιδιαίτερα αν υπάρχει ισχυρός δεσμός με αυτόν. Επιπλέον έχουν εκπαιδευτεί ενδεχομένως στο να μην αποφασίζουν. Για τον λόγο αυτό, πιστεύω πως είναι πιο εύκολο για τον Κ να αποδεσμεύσει παρά για το υ να αποδεσμευτεί.

 

Εγώ χατήρια δεν χαλάω. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.
Υπάρχουν όμως κάποιες αντιφάσεις που σαν να το κλονίζουν το οικοδόμημα. Δείτε τις λιγάκι...

 

Στο εισαγωγικό μήνυμα του νήματος γίνεται σαφής αναφορά στο ότι δεν ασχολούμαστε με την αποδέσμευση που προκύπτει μετά από αίτημα της υποτακτικής.
Παρακαλώ μην παρασύρεστε από διαλογικές πρακτικές που σκοπεύουν στην απόκλιση της συζήτησης από το θέμα.

 

Οταν το Κ μέλος αντιλαμβάνεται οτι με την αποφαση αυτη θα βοηθησει την εξεληξη του υ ...

 

Γιατί τελικά;

 

εάν γνωρίζεις και έχεις επικοινωνήσει καταλλήλως που θες να πας και ποιος ο προσδιορισμός της μεταξύ συσχέτισης υπάρχουν δύο διαφορετικά και διακριτά μεταξύ τους κομμάτια, αν πιστεύεις πως μπορεί να αλλάξει η κατάσταση και αν θεωρείς τον εαυτό σου κατάλληλο για να το κάνεις και να αναλάβεις να το ολοκληρώσεις, με υπευθυνότητα, ως το τέλος και να είσαι εκεί.

Πέραν τούτων και σε συνέχεια τους για εμένα η επανάληψη ψεμάτων για σημαντικά ζητήματα, το επαναλαμβανόμενο σπάσιμο των όρων σχετικά με τις σεξουαλικές σχέσεις με άλλα άτομα και η υπερβολική επιθετικότητα που δεν είναι βέβαια τσάμπα μαγκιές, αλλά εκφράζεται με καταστροφή πραγμάτων και χειρονομίες, βρίσκονται στον αφρό. Μαζί με το ναρκισσισμό που τον διαχωρίζω απόλυτα από την περίπτωση το υ να θεωρεί πως είναι σπέσιαλ και άρα δεν υπάγεται στα ίδια κοινά μέτρα και σταθμά με κάθε άλλο υ. Αυτό είναι αναστρέψιμο και γοητευτικά διορθώσιμο. Ο ναρκισσισμός όχι.

Σε μια προέκταση του τελευταίου, φρονώ πως υπάρχει μια πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο να την πάω σε έναν ορθοπεδικό για κάποιο ζήτημα που θεωρώ πως δεν έχει επιμεληθεί σωστά για τον εαυτό της και στο να την πάω στον ψυχίατρο. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, που μου έχει συμβεί, αν και δεν αφορούσε ναρκισσισμό και δεν πίστευα ότι ήταν ψυχιατρικό, αλλά ψυχολογικό, τη στιγμή που αντιλήφθηκα πως έχω μπει στο τριπάκι να κάνω διάγνωση μόνος μου για ένα θέμα πολύ πέρα απ' τις δυνατότητες μου και αυτά που γνωρίζω και που μπορώ να κάνω, έκρινα πως είναι απαραίτητη η άμεση διακοπή.

 

γιατί δεν το απολαμβάνει πλέον.

 

Διοτι του επρηξε τα αρχιδια!!!

 

Γιατί πάρα πολύ απλά, δεν πληρεί πλέον τους λόγους για τους οποίους, την εδέσμευσε εν αρχή.
ΑΝ θεωρήσουμε βεβαίως, πως μια υποτακτική, μπορεί ποτέ να είναι δεσμευμένη, to begin with.

 

Ένα Κ δεν αρχίζει τα, εκ των υστέρων, κατιναρέϊκα παραπονάκια.

 

Ένας λόγος θα μπορούσε να είναι οι αντιστάσεις της; (αν και εφόσον δεν σημειώνουν πρόοδο άρα κουράζουν 

Άλλος λόγος πως έχει γνωρίσει μία υποτακτική πολύ καλύτερη? Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες..

Ειλικρινά αυτά που λέω είναι όλα είναι υποθετικά, γιατί τελικά είναι απόφαση του Κ. Αλλά η αλήθεια είναι πως τα σενάρια που μπορεί να φανταστεί κανείς είναι άπειρα...