Γλώσσα και διαμόρφωση

Απάντηση: Γλώσσα και διαμόρφωση

Φυσικά και είναι χρήσιμη.
Καμία λέξη δεν είναι μια απλή λέξη, ένα σύνολο φθόγγων ή γραμμάτων.
Εξάλλου,τα πιο όμορφα πράγματα βρίσκονται σε μικρές λέξεις και πράξεις.  

 

Απάντηση: Γλώσσα και διαμόρφωση

Υπαρχουν λεξεις που ειναι σε καθε γλωσσα μοναδικες, δηλαδη δεν μπορουν να μεταφραστουν μονολεκτικα σε καποια αλλη γλώσσα.
Συζητώντας πανω στο ζητημα καταληξαμε οτι δεν ειναι η λεξη που λειπει αλλα η σημασια της και αυτο ειναι κατι που ακουγεται λιγο τρομακτικο.
Κατι που νιωθω εγω για παραδειγμα δεν υπαρχει σαν συναισθημα σε εναν αλλο λαο.
Το ιδιο και με τις σκεψεις.
Οταν σου λειπουν σκεψεις σου λειπουν λεξεις και πολυ συχνα ισχυει και το αντιστροφο.
Υπαρχουν συναισθηματα για τα οποια δεν υπαρχουν μοντερνες ελληνικες λεξεις, οπως η απωλεια.
Σε αλλες γλωσσες δεν υπαρχουν λεξεις για το σεξ για παραδειγμα οι navajo, οι γυναικες, δεν εχουν λεξη για το σεξ.
Πιστευω οτι οσο μεγαλυτερο το λεξιλογιο ενος λαου τοσο μαγαλυτερος και ο πολιτισμος του.

 

Re: Απάντηση: Γλώσσα και διαμόρφωση

Aγγλικά: Privacy
Eλληνικά: --

Χμμμ...

 

Απάντηση: Γλώσσα και διαμόρφωση

Σουηδικα - Lagom
Ελληνικα - Ουτε λιγο, ουτε πολυ.Ακριβως η σωστη ποσοτητα. (...Αμα δεν εχει προβληματα ο ανθρωπος)

 

 

Ούτε privacy ούτε lagom στην Ελλάδα....  

 

Απάντηση: Γλώσσα και διαμόρφωση

Κοιταξε...εχεις δει μητερα να ανοιγει την πορτα του δωματιου για να βαλει στην ντουλαπα του παιδιου της τα σιδερομενα ρουχα και δεν χτυπαει καν, απλα ανοιγει την πορτα και δεν την νοιαζει τι κανει ο αλλος μεσα ή με ποιον και τα σχετικα?
Παρολαυτα το privacy εχει μονολεκτικη μεταφραση στα ελληνικα που ομως δεν ειναι ακριβης.
Privacy- ουσ. μοναξιά, μυστικότης, μυστικότητα, ησυχία, ερημιά
Γενικα ομως, ναι πιστευω οτι οταν λειπει η λεξη λειπει το νοημα της.

 

Re: Απάντηση: Γλώσσα και διαμόρφωση

Δηλαδή από το πόσο επανασυμβολοποιεί μέσω του λόγου τις -μη υπάρχουσες στις τάξεις του Πραγματικού (προ του λόγου)- έννοιες: εαυτός της, ιστορία της, παράδοσή της. Εκτός αν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιο αυθύπαρκτο νόημα στον εαυτό, την ιστορία και την παράδοση και μπορούμε να τις παρατηρήσουμε ως ασυμβολοποίητες ουσίες. Η πρωταρχική αμφισβήτησή τους είναι ακριβώς η τοποθέτησή τους στη σφαίρα της μυθολογίας.

Σε μια άλλη γλώσσα μπορεί κανείς να αναφερθεί στην πράξη του να βγαίνεις έξω ενώ βρέχει χωρίς να πάρεις ομπρέλα (έχω σπάσει το κεφάλι μου, νομίζω στην Ταϊλανδική είναι) με μία μόνο λέξη, στην ελληνική απλά δεν έχει περιχαρακωθεί εντός μιας λέξης. Το σημαινόμενο υπάρχει χωρίς το σημαίνον. Σε αντίθεση, οι έννοιες εαυτός, ιστορία, παράδοση γέννησαν εν τη γενέσει τους τα σημαινόμενά τους. Δεν υπήρχαν χωρίς αυτές. Και πρώτο και καλύτερο το υποκείμενο της θέσμισης: η κοινωνία.

(Αντιγράφω από βιβλίο του Cassirer)
«Η γενέθλια τάξη του υποκειμένου είναι η συμβολική τάξη, μέσα στην οποία αλέθει συνεχώς την πραγματικότητα ο λόγος».

Υπάρχει κάτι ασυμβολοποίητο, δηλαδή αδιαμεσολάβητο από τη γλώσσα, στο πεδίο της σεξουαλικότητας;

@Emma

Lolol. Η ελληνική/ελληναράδικη απάντηση σ’ αυτό είναι συνήθως: Γιατί, αυτοί έχουνε «λεβεντιά»;
(Το ιδιωτικότητα νομίζω είναι το αντίστοιχο)

 

Απάντηση: Re: Γλώσσα και διαμόρφωση

Έτσι εξηγείται μάλλον γιατί ενώ μιλάμε σαν κομμένες κεφαλές, συνήθως δεν καταλαβαίνουμε γρι ή καταλαβαίνουμε αυτά που θέλουμε να καταλάβουμε, λες και βρισκόμαστε στον πύργο της Βαβέλ!

Άλλοι πάλι λένε πως...
Οι λέξεις φταίνε… Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα νʼ αρχίσουν να συμβαίνουν

Φρίττεις κι ερμηνεύεις πως όλα είναι βγαλμένα τάχα απ' της γραφής το άρρωστο μυαλό. Σε λιγοστεύει σε ταπεινώνει να παραδεχτείς πώς ολ' αυτά τα ανίδεα που γράφουμε γνωρίζουνε για μας περισσότερα και πιο αβυσσαλέα απ' όσα μισοξέρουν όσα ζήσαμε (Κ. Δημουλά)

Πάντως από το διάστημα δεν στέλνουν μόνο ιούς, όπως τραγουδά κι ο "γλωσσολόγος" Θανάσης Παπακωνσταντίνου:

Αντε κει ψηλά, μακρυά στην Ανδρομέδα,
πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα.

Άντε εκεί μακρυά,
στην άκαρπη Μελούνα,
φύτρωσε μια παπαρούνα,
που ΄χει στόμα και δαγκάνει,
κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει!

 

 

Αν δεν υπάρχει άλλη ευτυχία παρά μόνο εκείνη που νιώθουμε όταν είμαστε άξιοι για μαγεία, τότε καθίσταται κρυστάλλινος και ο αινιγματικός ορισμός της μαγείας που έδωσε ο Κάφκα, όταν έγραφε πως αν καλέσουμε τη ζωή με το σωστό όνομα, αυτή έρχεται, γιατί "είναι η ουσία της μαγείας, που δεν δημιουργεί, αλλά καλεί". Αυτός ο ορισμός συνάδει προς την αρχαία παράδοση, την οποία καβαλιστές και νεκρομάντεις επιμελώς και με ευσυνειδησία ακολούθησαν σε κάθε εποχή, σύμφωνα με την οποία η μαγεία είναι ουσιαστικά μία επιστήμη των μυστικών ονομάτων. Τωόντι, κάθε πράγμα, κάθε ύπαρξη πέρα από το φανερό όνομα, έχει και ένα κρυφό, στο οποίο δεν μπορεί να μην απαντήσει. Να είσαι μάγος σημαίνει να γνωρίζεις και να επικαλείσαι αυτό το αρχιόνομα, αυτό το αρχέγονο και καταγωγικό όνομα...

Υπάρχει όμως μία άλλη, περισσότερο φωτεινή παράδοση, σύμφωνα με την οποία το μυστικό όνομα δεν είναι τόσο ο κώδικας της καθυπόταξης του πράγματος στον λόγο του μάγου, όσο, απεναντίας, το μονόγραμμα που επικυρώνει την απελευθέρωσή του από τη γλώσσα. Το μυστικό όνομα ήταν το όνομα με το οποίο το δημιούργημα είχε κληθεί στον κήπο της Εδέμ, και προφέροντάς το, καθιστώντας φανερά τα ονόματα, ολόκληρη η Βαβέλ των ονομάτων γίνεται κομμάτια. Γι αυτό, σύμφωνα με τη διδασκαλία, η μαγεία δεν είναι γνώση των ονομάτων, αλλά νεύμα, πράξη, απομάγευση και απελευθέρωμα από το όνομα. Για τον λόγο αυτόν το μικρό παιδί δεν είναι ποτέ τόσο ευτυχισμένο όσο όταν επινοεί μία δική του μυστική γλώσσα. Η θλίψη του δεν απορρέει τόσο από την άγνοια των μαγικών ονομάτων, όσο από την ανικανότητά του να αποδεσμευτεί από το όνομα που του επέβαλαν. Μόλις το κατορθώσει, μόλις επινοήσει ένα καινούργιο όνομα, κρατά σφιχτά στα χέρια του την άδεια διέλευσης, το χαρτί που θα του επιτρέψει να εισέλθει στον παράδεισο, που το παραδίδει στην ευτυχία. Η ενοχή έγκειται στο γεγονός ότι έχει ένα όνομα. Η δικαιοσύνη είναι άνευ ονόματος, όπως η μαγεία. Στερούμενο ονόματος, μακάριο, το δημιούργημα χτυπά την πόρτα της χώρας των μάγων, οι οποίοι μιλούν μόνο με νοήματα και νεύματα.

Giorgio Agamben, Βεβηλώσεις