Γουστόζικοι βανίλλα/υπό/σλέιβς/Ντομς/Μάστερς

Σε αντιδιαστολή αλλά και συμπλήρωση ενός νήματος άλλου μέλους αυτού του forum, ανοίγω το παρόν νήμα.

Το ερώτημα είναι απλό:

Τι τύποι ανθρώπων μας αρέσουν;

- Αυτές/οί που έχουν χιούμορ;
- Πρέπει να είναι αυθεντική και βαθύτερη η προδιάθεση για χιούμορ, δηλαδή να συνοδεύεται και από ανεμελιά και χαλαρότητα συνολικά;
- Οι ανταγωνιστικές/οι και επιθετικές/οι γυναίκες/άνδρες γιατί μου ξυπνάνε τα αίματα και ανατριχιάζω;
- Οι χαλαροί και ασυννέφιαστοι γιατί παραέχω ανατριχίλες στη ζωή μου, εδώ θέλω να ξεχνιέμαι και να χαλαρώνω, ώχου;
- Οι σοβαρές/οι και πομπώδεις γιατί αποπνέουν κύρος, μου προκαλούν δέος και έτσι γουστάρω;
- Μπα, βαρετοί, προτιμώ τις παιχνιδιάρες/παιχνιδιάρηδες, οι παραπάνω μου μοιάζουν με τελωνοφύλακες από ταινία του '50 και ξενερώνω;
- Οι ξιπασμένοι, είρωνες, αγενείς, χλευαστικοί που με κάνουν να αισθάνομαι μικρή/ός, και έτσι θέλω να τους καλοπιάσω, και αυτό κάπως μου...αρέσει, οι πράοι και ειρηνικοί άλλωστε είναι μπλιαξ;
- Οι ανεκτικοί, ευθείς, ευγενικοί και καλοσυνάτοι γιατί τους παραπάνω τους θεωρώ κομπλεξικούς και απαπα, αν ήθελα τέτοια δούλευα και τηλεφωνήτρια/της σε τηλεμάρκετινγκ να ανέχομαι τον κάθε πικραμένο;

...ατελείωτος ο κατάλογος φυσικά.

Περιγράφουμε αυτούς τους τύπους ανθρώπων που γουστάρουμε περισσότερο τέλος πάντων, και τι είναι αυτό που μας αρέσει περισσότερο σε μία συμπεριφορά και σε έναν χαρακτήρα.

Απλό.

Ίσως αν δεν έχει δράμα, πλοκή, ίντριγκες και πάθη, μηχανορραφίες, σασπένς και ανατροπές, και αν δεν εμπλέκονται αγωνιώδη ή απειλητικά συναισθήματα να μην έχει τόσο πλάκα,
και θέλω κάτι δυνατό έστω και πλακωτικό για να σπάει η ρουτίνα γενικώς,
αλλά μπορεί και να έχει και περισσότερη ακόμα το παραπάνω.

Shall we?

 

 

Θα έλεγα ότι προτιμώ τους ανθρώπους με χιούμορ που είναι χαλαροί και ξέρουν να σου
μεταδίδουν όλη αυτή τη θετική τους ενέργεια

 

Α, αυτοί μου αρέσουν κι εμένα.

 

Με γοητευτουν οι άνθρωποι με απλό μα συνάμα έξυπνο χιούμορ. Αυτοί που όταν χαμογελουν το κάνουν πέρα από το στόμα με τα μάτια. Αυτοί που είναι καθαροι και τακτοποίημενοι πάνω τους και στο σπίτι τους. Αυτοί που λένε λίγα και καλά. Αγαπω τη συνέπεια των λόγων και των πράξεων. Την έλλειψη πονηριάς και μικρότητας. Την ευγενεια και την καλαισθησια. Την πείρα αλλά όχι την ισχυρογνωμοσυνη.

 

Αυτοί που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους, με μία λέξη. Κάτι τέτοιο;

 

Ω ναι...

 

Αυτοί είναι παραπάνω από γοητευτικοί για μένα. Είναι ακαταμάχητοι.

 

"Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα — να γυρίζεις.
Στην καλή πλευρά σου".

 

 

Οι άβουλοι..

 

Οι δυναμικοι, έξυπνοι, ευαίσθητοι, πρόστυχοι, που υποτασσονται απολύτως συνειδητά και ολοκληρωτικά.

 

"...και ξανά-μανα στην κακιά, και ξανά απ΄ την αρχή.
Όλα κύκλος".

 

...αφού πιάσαμε την ποίηση...

 

Λυτρωτικό κάποιες στιγμές. Βαρετό όμως για πολύ, κατ' εμέ.