Γυναικεία κυριαρχία και σεβασμός

Δεν ζητώ τίποτα απλά έθεσα ένα προβληματισμό

 

Λύθηκε;

 

Διακρίνω αρκετά θολές σκέψεις.
Απευθύνσου στην Κυρίαρχη που σε έχει αναλάβει.

 

Θα το κανω

 

Αν μιλήσουμε εκτός bdsm ίσως και να ισχύει αλλά εντός bdsm θα πρότεινα να συνομιλήσετε και με άλλα υποτακτικά άτομα κι έχω την αίσθηση πως θα εκπλαγείτε με αυτά που θα ακούσετε.

Αν θέλετε θα μπορούσατε να εξηγήσετε τι σημαίνει το ''δεν τον σέβεται σε ανθρώπινο επίπεδο'';
Ένα δυστυχίσμενο υ είναι ένα μη χρήσιμο υ, κατά τη γνώμη μου.

Υπάρχει κι άλλη οπτική γωνία, αν κι εφόσον η εκτίμηση παίζει σημαντικό ρόλο, ακριβώς επειδή έχει δει τον υποτακτικό στα παραπάνω που περιγράφετε η ύπαρξή της να υπάρχει.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι η πάσα αλήθεια που θα συναντήσετε, παρά η γνώμη μου.
Καλό και ζωτικής σημασίας θα ήτανε να τα επικοινωνήσετε με την Κ σας.

 

Δεν υποστήριξα ότι ο κ δεν επικοινωνεί την θέλησή του, αλλά ότι "έλλειψη λεκτικής επεξήγησης ή ανάλυσης δεν συνιστά έλλειψη επικοινωνούμενου".
Δεν πείθομαι στην ανάγκη λεκτικής δήλωσης, αναφοράς, ανάλυσης.

Δεν προκύπτει ότι το υ δεν κατανοεί επειδή δεν του παραδόθηκε πλήρης αναφορά ή ανάλυση. Όπως ήδη ειπώθηκε, τα υ δεν είναι ηλίθια. Κατανοούν. Και αν φανεί μια σύγχυση που ο κ θεωρεί μη χρήσιμη, θα αναλάβει αυτός να οδηγήσει το υ προς τα κει που θέλει: τιμωρώντας, συνεχίζει και εκπαιδεύει την ιδιοκτησία του.  

Ας δεχτούμε πως το υ δεν γνωρίζει, αρχικά, γιατί τιμωρείται. Γιατί να θεωρήσει τον εαυτό του άχρηστο; Τιμωρείται, δεν αποδεσμεύεται, άρα συνεχίζει να υπηρετεί. Και αφού υπηρετεί, δηλαδή είναι στη θέση του - όσο δύσκολο και να είναι - για ποιό λόγο να ωθείται να αποφασίσει μόνο του; Δεν είναι εκεί για να το ορίζει άλλος;
Για να το μεταφράσω στην από κάτω γλώσσα: "Ο αφέντης ξέρει. Έχει τους λόγους του, θα μου δώσει αυτό που θέλει να μάθω."

Η ερώτησή σας ήταν "πως η αιτιολόγηση αποτελεί απολογία". Κατά τη γνώμη μου είναι αναπόφευκτο, όταν αυτή η αιτιολόγηση καθίσταται υποχρεωτική, με συγκεκριμένη φόρμα, καθήκον του κ δηλαδή.
Αντίθετα, μου είναι πλήρως κατανοητό - και εκεί εστιάζω - το "κατά προτίμηση" που αναφέρετε στην πρώτη παράθεσή των λεγόμενών σας εδώ.

 

Ναι

 

Άχρηστο και να προσπαθεί να βρει άκρη εκείνο στο γιατί πως κτλ με αποτέλεσμα αντί η τιμωρία να έρχεται ως μία συνειδητοποιηση του λάθους, συγκεκριμένα, τι να αλλάξει συγκεκριμένα και ταυτόχρονα μια ανάσα ότι ναι θα τιμωρήθω από Αυτόν και μετά πάμε παρακάτω προχωράμε.. έναντι του ... θα αυτοτιμωρηθω με σκέψεις και περιττά δράματα που στο τέλος τέλος είναι και φουλ αυτοδιαχειριση και δεν θα υπάρχει τέλος σε αυτό " αχ συγγνώμη αχ έχετε δίκιο αχ νιώθω άσχημα, αχ το σκέφτομαι αχ αχ "

Πάντα αληθινός  
Έτσι είναι.

 

φοβάστε την τιμωρία ή το άσκοπο της τιμωρίας;

 

Νομίζω οτι σε μια σχέση, η αλληλοεκτίμηση είναι απαραίτητη συνθήκη. Για εμένα, άλλο πράγμα είναι το status και ο τρόπος που καποιος επικοινωνεί ερωτικά (D,s κλπ) με τις τεχνικές και τα θέλω που το συνοδεύουν (συμπεριλαμβανομένου του humiliation), και άλλο πράγμα η εκτίμηση και ο σεβασμός της υπόστασης ενός ανθρώπου.