Γυναικεία πουτανιά....

Για κάθε αυθαίρετη εμφύτευση του όρου «πουτανιά» σε μια γυναικα ως κληρονομιά εξ αιματος (=φυση της γυναικας και τετοιες πουτσες-μπλε), ευθύνεται η «πουστιά» ενος ανδρείκελου.

Ποιο τσολιά και ποια ψωλιά; Ουτε με κολώνα του ΟΤΕ...

 

A ρε πουτανα ζωη...

 

Μόλις διάβασα το πρώτο post μου ‘ρθε το συναίσθημα που περιγράφεται με το επιφώνημα «Έλεος!» της elfcat. Όταν λίγο παρακάτω είδα ότι ήταν ήδη διατυπωμένο, ησύχασα, έκλεισα το νήμα και φυσικά δεν σκόπευα να χάσω άλλο χρόνο για να το ξαναεπισκεφτώ.

Μετά μια φίλη μού επισήμανε ένα πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής στο οποίο διάβασα τη γνώμη της εγκυκλοπαίδειας Brittanica του 1910 για τους Έλληνες:

«Τα ελαττώματα των Ελλήνων, σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να αποδοθούν στη μακροχρόνια υποταγή τους σε ξένες φυλές. Η εξυπνάδα τους συχνά εκφυλίζεται σε πονηριά, η ευρηματικότητα τους σε ανειλικρίνεια, η φειδώ τους σε απληστία και η επινοητικότητά τους σε απάτη. Η ανεντιμότητα δεν είναι εθνικό ελάττωμα, αλλά πολλοί που δεν θα καταδέχονταν να κλέψουν δεν θα διστάσουν να καρπωθούν παράνομα κέρδη μέσω δολιότητας και παραπλάνησης. Πράγματι, η εξαπάτηση συχνά ασκείται ανώφελα για την απλή πνευματική ικανοποίηση που παρέχει. Στην οξύνοια των οικονομικών τους δοσοληψιών, οι Ελληνες παροιμιωδώς υπερτερούν των Εβραίων, αλλά υπολείπονται των Αρμενίων• η αξιοσημείωτη ικανότητά τους στις επιχειρήσεις ορισμένες φορές βλάπτεται από την κοντόφθαλμη προσέγγισή τους, που τους κάνει να επιδιώκουν το άμεσο κέρδος εις βάρος του μακροπρόθεσμου. Η ματαιοδοξία και ο εγωισμός τους, που σημειώνονται και από τους πιο ευνοϊκούς παρατηρητές, τους κάνει ζηλόφθονους, απαιτητικούς και ευάλωτους στην κολακεία. [...] Γενικώς, οι Ελληνες μπορεί να περιγραφούν ως ένας έξυπνος, φιλόδοξος και ευρηματικός λαός, ικανός για μεγάλες προσπάθειες και θυσίες, αλλά ελλιπής σε ορισμένα πιο στερεά χαρακτηριστικά που οδηγούν στη εθνική μεγαλοσύνη». (η έμφαση δική μου) kathimerini.gr | Ο χαρακτήρας των σύγχρονων Ελλήνων

Μετά μου ‘ρθε στο νου η έκφραση «στην πουτάνα πουτανιές;» την οποία εικονοποιώ συνήθως ως κατακλείδα διαλόγου μεταξύ δύο μαντραχαλαίων της κλάσεως «στελέχη», τα οποία συγκρίνουν μεταφορικώς το μήκος του πέους των, με βάση τις σπονδές στον άξιο Πολυμήχανο πρόγονο.

Νομίζω ότι ένα βασικό πρόβλημα που έχει ο λόγος της Astrovroxi είναι η light ερμηνεία του όρου «πουτανιά» που λίγο πολύ τον ορίζει ως «χρήση αθέμιτων συμπεριφορών, κατά κανόνα του ερωτισμού, για την επίτευξη αλλότριων στόχων που εξυπηρετούν αποκλειστικά εκείνον που εκδηλώνει την συμπεριφορά». Εμ, αγαπητή μου, πώς να μη βγάλουν καπνούς από τα αυτιά τόσοι κι άλλοι τόσοι, έτσι όπως το θέτετε; Αν δεν ήθελα να σημειώσω κάποια πράγματα που θα εκθέσω παρακάτω, δεν θα έμπαινα στον κόπο να ασχοληθώ με αυτόν τον ορισμό που φυσικά θεωρώ ότι είναι παιδαριώδης, αλλά το ότι συμμετέχω στο νήμα με αναγκάζει να τηρήσω βασικές αρχές ευγένειας (και ουχί πουτανιάς εν προκειμένω μια που σας λέω κατάμουτρα ότι απορρίπτω το σκεπτικό σας και προτίθεμαι να το θεμελιώσω με επιχειρήματα) και να μην ξεπετάξω τα λεγόμενά σας ως ανάξια απάντησης. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Η έννοια της διεκδίκησης είναι κεντρική σε θέματα κοινωνικοποίησης. Το να μάθουμε να ζητάμε, καθώς και το να μάθουμε να αποδεχόμαστε την συναίνεση ή την απόρριψη, είναι πολύ βασικό ζήτημα προκειμένου να καταφέρουμε να συνυπάρξουμε –όσο γίνεται αρμονικά- με τους άλλους, τους οικείους, τους φίλους, τους συνεργάτες, την κοινωνία όλη. Οι τρόποι με τους οποίους διεκδικούμε είναι πολλοί, και οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν την αφετηρία τους σε μοντέλα συμπεριφοράς που δομούνται από την παιδική ηλικία. «Ώριμη» τείνουμε να αποκαλούμε την ευθεία και κατάλληλη προς το πλαίσιο διεκδίκηση, όπου «ευθεία» σημαίνει να κατονομάζεις με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια αυτό που θέλεις και «κατάλληλη προς το πλαίσιο» σημαίνει να συντονίζεσαι με τις περιστάσεις. Για παράδειγμα, πάει η Κούλα στο γραφείο του διευθυντή για να του ζητήσει άδεια και του λέει «Θα ήθελα, αν είναι δυνατόν, να μου δώσετε άδεια τριών ημερών από τη Δευτέρα». Δεν του λέει ούτε «Ξέρετε, ο Γιάννης και η Φωφώ ΔΕΝ έχουν άδεια από τη Δευτέρα» (μη ευθεία διεκδίκηση), ούτε «Τι θα γίνει μάστορα, θα πάρουμε καμιά αδειούλα που έχεις να μας δώσεις από του αγίου γραψαρχίδη ανήμερα;» (ακατάλληλη προς το πλαίσιο διεκδίκηση). Εδώ θα μου πείτε, ότι η Κούλα και πάλι τ’ αρχίδια της θα πάρει, ενώ πέντε λεπτά αργότερα που θα μπει στο γραφείο του διευθυντή η Φωφώ που περπατά και τρέμει η γη, με το συνοπτικό επιχείρημα του ισιώματος της ζωνόφουστας θα πάρει όχι 3 μέρες, αλλά μια βδομαδούλα αέρα. Η διαφορά μεταξύ Κούλας και Φωφούς, είναι ότι η πρώτη είναι γυναίκα μ’ αρχίδια, ενώ η Φωφώ είναι αρχίδια γυναίκα. Να το θέσω αλλιώς, επικαλούμενη τη σοφότερη κουβέντα που έχει πει ποτέ το Τσίπρα: «ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό;» Κι αυτό το λέω ακριβώς για να καταδείξω ότι η Φώφεια συμπεριφορά ασφαλώς και είναι νομιμοποιημένη, και θα καταδείξω ευθύς αμέσως το γιατί.

2. Ποιος νομιμοποιεί τη συμπεριφορά της Φωφούς λοιπόν; Μα φυσικά ο ίδιος ο διευθυντής, δηλαδή το αντικείμενο της «πουτανιάς», ο κατά Brittanica «ευάλωτος στην κολακεία». Ο DocHeart ισχυρίζεται ότι ο ευάλωτος στην κολακεία δεν είναι κατ’ ανάγκην και μαλάκας. Μπορεί δηλαδή να καταλαβαίνει μια χαρά το υπονοούμενο («γραμμένο σ’ έχω και δε θα σου κάτσω στον αιώνα των αιώνων, αλλά σου δίνω μια ελπίδα για να μου κάνεις αυτό που θέλω»), αλλά παίρνει τη μικρή του εκδίκηση που δε θα γαμήσει, βάζοντας την άλλη να του παίζει τη μικρή της παράσταση. Το επικοινωνιακό σχήμα εδώ είναι: με ταπεινώνεις θεωρώντας με μαλάκα, έτσι λοιπόν κι εγώ θα σε ταπεινώνω κάνοντάς σε τσίρκο. Με την επαναλαμβανόμενη χρήση αυτών των συμπεριφορών διαμορφώνονται και παγιώνονται θέσεις, ψυχοκοινωνικές θέσεις, που συζητούνται με όρους όπως «στερεότυπα», «έμφυλη ταυτότητα», κτλ.

3. Τα μεταξωτά βρακιά είναι για μεταξωτούς κώλους, και κάποια στιγμή πρέπει ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις. Για όσους διάβασαν παραπάνω την αναθεματισμένη λεξούλα «ηθική» και εξανέστησαν, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μπορούμε να ‘χουμε και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Κι άμα δεν καταλάβατε ήδη με τόσες παροιμίες που παράθεσα, να το κάνω πιο λιανά. Αν είσαι κυνικός και λες «χέστηκα, το δικό μου να γίνει κι ας καεί το σύμπαν, πατάω επί πτωμάτων και γουστάρω», πρέπει να είσαι σε θέση να το υποστηρίξεις μέχρι τέλους, κι όχι να επικαλείσαι το «έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα, χαριτωμένα είναι όλ’ αυτά» κατά το δοκούν. Εδώ είναι που πρέπει να τραβάμε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ασήμαντου / αστείου / δίχως συνέπειες και σοβαρού, όπως ισχυρίστηκαν και ορισμένοι άλλοι στο νήμα αυτό. Με άλλα λόγια, δέχομαι τον ατομιστή, τον ωχαδερφιστή, τον παρτάκια, αρκεί να αναλαμβάνει αυτή τη στάση πλήρως, και να μη μου το γυρνάει όποτε ζορίζεται σε νήπιο που επιδιώκει την πλήρη και άμεση κάλυψη των επιθυμιών του ποιητική αδεία. Και μ’ άλλα λόγια, αν νομίζεις ότι μπορείς να ζεις με τέτοια βαθιά περιφρόνηση των άλλων, πάρ’ το πάνω σου και κάνε το στάση ζωής, αν έχεις κουράγιο γίνε ακόμα και μισάνθρωπος (όσοι πραγματικά το τόλμησαν πλήρωσαν με το αίμα τους και σε αρκετούς απ’ αυτούς χρωστάμε), αλλά αν δεν μπορείς, τότε κάνε μια προσπάθεια να τους σεβαστείς ΕΜΠΡΑΚΤΑ.

Αρκετά με τη μικρή συζήτηση. Επανέρχομαι στις αρχικές μου παραγράφους. Κάθε λέξη είναι μια έννοια, κομίζει ένα διακριτό νόημα. Η «πουτανιά» ασφαλώς σημαίνει στην ελληνική, και σημαίνει κάτι που διαφοροποιείται από τα συνώνυμα τακτ, διπλωματία, έμμεσος τρόπος, αποτελεσματικότητα, ευρηματικότητα, κ.ά. Δυστυχώς δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια αντίστοιχη λέξη-έννοια, σε κάποια ξένη γλώσσα. Έτσι, εκτιμώ ότι είναι ενδιαφέρον να ασχοληθούμε με δυο διαστάσεις της, την πολιτισμική και την σχετιζόμενη με το φύλο.

Η πουτανιά και οι Έλληνες

Από την διατύπωση της Brittanica μας χωρίζει ένας ολόκληρος αιώνας, κι όμως το «προφίλ» των Ελλήνων δεν φαίνεται να είναι πολύ διαφορετικό από αυτά που υποθέτω ότι θα διαβάσει κανείς αν εντρυφήσει στο Wikileaks. Και στο βαθμό που διαφέρει, σίγουρα το πρόσφατο προφίλ μας θα είναι αρκετά χειρότερο… Το έλλειμμα κοινωνικής πίστης στην ελληνική κοινωνία είναι παραπάνω από προφανές. Ξυπνώντας ο κάτοικος Ελλάδας κάθε πρωί, έχει να αναμετρηθεί με όσους θα προσπαθήσουν να τον εξαπατήσουν: ο περιπτεράς θα του δώσει λάθος ρέστα στα τσιγάρα, ο πορτοφολάς θα του πάρει τα ρέστα στο μετρό, το μετρό δε θα ‘ρθει επειδή απεργεί απροειδοποίητα, θα πάρει τ’ αμάξι για τη δουλειά και όταν πάει να βάλει βενζίνη θα διαπιστώσει ότι οι τιμές διπλασιαστήκαν από την προηγούμενη φορά, μόλις φτάσει στη δουλειά θα διαπιστώσει ότι είναι ο μαλάκας της παρέας γιατί παραμονές Χριστουγέννων και με απεργίες όλοι έχουν προφασιστεί κάτι και λείπουν, μετά ο διευθυντής θα του ανακοινώσει ότι το δώρο των Χριστουγέννων θα καταβληθεί κανονικά αλλά δυστυχώς πρέπει να τον απολύσει γιατί είναι overqualified άρα πανάκριβος γι’ αυτή δουλειά, όταν επιστρέψει στο σπίτι νωρίτερα θα βρει τη γυναίκα του να πηδιέται με τον κουμπάρο ενώ του ‘λεγε ότι πηδιέται μόνο μ’ αυτόν, στα σκαλιά θα συναντήσει τον κανακάρη του που θα λέει στο κινητό στον φίλο του «να πάμε κι αύριο για καφέ», πράγμα που σημαίνει ότι πάλι έκανε κοπάνα, μετά θα πάει στο καφενείο όπου στις ειδήσεις θα πληροφορηθεί ότι «βλέπουμε φως στο τούνελ» ενώ μια στενή λωρίδα που θα περνάει από την κάτω μεριά της οθόνης θα τον πληροφορεί ότι το φως στο τούνελ κοστίζει 647,85 ευρώ την κιλοβατώρα χωρίς ΦΠΑ, θα ανάψει ένα τσιγάρο για να πάνε τα φαρμάκια κάτω, όπου θα κάνουν ντου οι Ράμπο της υγείας και θα κόψουν πρόστιμο σε όλους τους παραβάτες που ‘χουν ντουμανιάσει το μαγαζί.

Ζούμε σε μια κοινωνία εκ προοιμίου κλεφτών, λαμογιών, απατεώνων κάθε λογής. Η άποψη αυτή είναι τόσο γενικευμένη που αν δεν είσαι κάτι απ’ αυτά, είσαι στην καλύτερη περίπτωση γραφικός (τηλεοραστί looser), και στην χειρότερη κρετίνος, σκλαβάκι, θύμα, ανθρωπάκι, καημένος, νούμερο, ανίκανος, απροσάρμοστος. Η πάσης φύσεως εξαπάτηση επιβραβεύεται κοινωνικά με πλείστους τρόπους. Μάλιστα, όσο πιο πολύ εξαπατήσεις, τόσο πιο πολύ είσαι στο απυρόβλητο (βλέπε π.χ. Ζίμενς).

Μέσα σ’ όλ’ αυτά, η «πουτανιά» αναδεικνύεται σε μείζον προσόν κοινωνικής προσαρμογής. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω τους άλλους μάνα μου, ότι δεν τους νοιάζομαι, ότι δεν τους εκτιμώ - ίσα-ίσα επειδή τους καταλαβαίνω (δλδ καταλαβαίνω ότι κι εκείνοι το ίδιο κάνουν) φέρομαι κι εγώ στο ίδιο μήκος κύματος. Ακόμα κι αν τους «ρίξω», θα μου βγάλουν το καπέλο για τη μαεστρία με την οποία το έκανα και θα διδαχθούν κι εκείνοι κάτι απ’ αυτήν. Άλλωστε, αν υπάρχει κάποια «βαθύτερη αλήθεια» στη σχέση μου με τους άλλους, αυτή δεν είναι άλλη από την αλληλοαναγνώριση των τρόπων μας. Στην πουτάνα πουτανιές αγάπη μου; Χαμογελαστή κι άνετη φεύγει η γκόμενα απ’ τον τροχόμπατσο ενώ την τσάκωσε να περνάει με κόκκινο με τσίτα τα γκάζια, χαμογελαστός και καυλωμένος γράφει στη συνέχεια κι ο τροχόμπατσος το μούργο που δε φόραγε ζώνη.

Για να συνοψίσω, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη το πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο εκφέρονται τα λόγια, λαμβάνουν χώρα οι συμπεριφορές και τελικά δομούνται οι στάσεις. Έτσι, όταν δρούμε μέσα από τη νοοτροπία της «πουτανιάς», «πουτανιά» θα εισπράττουμε. Και στην πουτάνα κάνεις πουτανιές, ακριβώς όταν θες να σε αναγνωρίσει ως όμοιά της.

Όλες είναι πουτάνες (εκτός απ’ τη μαμά)

Ως τώρα αναφερόμουν στην «πουτανιά» ως μια συμπεριφορά που μπορεί να εκδηλώνεται ανεξαρτήτως φύλου. Εδώ θα πω δυο λόγια την «πουτανιά» που εκδηλώνεται στο πλαίσιο του φύλου.

Η αξιοποίηση σεξουαλικών χαρακτηριστικών και ερωτικών συμπεριφορών για την επίτευξη εξω-ερωτικών και εξω-σεξουαλικών στόχων είναι πανάρχαια πρακτική για την οποία έχει χυθεί άπειρο μελάνι. Να ξεκαθαρίσω πρωτ’ απ’ όλα ότι δεν δίνω δεκάρα για τις φεμινιστικές κορόνες επί του θέματος γιατί θεωρώ τον φεμινιστικό λόγο σεπαρατίστικο λόγο, και με τέτοια δεν ασχολούμαι.

Σήμερα, στον δυτικό κόσμο είναι προφανής η υπερεντατική χρήση της σεξουαλικότητας για οτιδήποτε. Άμα η Volgswagen σου δείχνει μέρα νύχτα την ημίγυμνη γκόμενα να τρίβεται πάνω σ’ ένα καπώ, τι να κάνει κι η Astrovroxi, να μην τριφτεί λίγο στον τροχονόμο για να μη φάει την κλήση; Άμα όλες οι τράπεζες δείχνουν μια χαρά παλικάρια που λιώνουν τ’ ατσάλι να υπογράφουν με στιβαρό χέρι δάνεια για πρώτη κατοικία, για εξοχικό, για αμάξι, επαγγελματικά, κτλ και μετά να τους αγκαλιάζει τρυφερά η πεντάμορφη συμβία και τα αγγελικά τέκνα, ε να μη βγάλει κι ο Μπάμπης το ζόρικο γκομενάκι στην παραλιακή με το χρεωμένο κάμπριο, να μη μοστραριστεί λίγο μπας και το γαμήσει;

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μόνο που πολύ συχνά, τα μέσα καταργούν τον ίδιο τον σκοπό. Η ίδια η σεξουαλικότητα πάει περίπατο και στη θέση της μένει το ομοίωμά της, ένα κενό γράμμα. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι πουτάνες κάνουν τη δουλειά τους, κι η δουλειά τους είναι κάθε άλλο παρά να καυλώνουν. Μάλιστα, οι χαμηλόμισθες είναι ειλικρινείς κι ούτε καν προσποιούνται ότι καυλώνουν.

Έκαστος ποθεί να καταστεί σεξουαλικό αντικείμενο του πόθου του άλλου. Μην αρπάζεστε με τη χρήση «επικίνδυνων» λέξεων σε βιδιεσεμικό χώρο. Τα ‘χουμε ξαναπεί αυτά άλλωστε. Αντικείμενο, μάλιστα, αντικείμενο. Πράγμα που πολύ απλά σημαίνει ότι όλοι θέλουν να είναι ποθητοί. Για να καταστείς όμως αντικείμενο, οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως υποκείμενο, δηλαδή να του αποδίδεις ταυτότητα. Να βιώνεις το ότι είσαι άντρας ή γυναίκα. Η γυναίκα ή ο άντρας που καταφεύγει σε «πουτανιές» βιώνει τον εαυτό του σαν αντικείμενο και σαν αντικείμενο θα αντιμετωπιστεί από τους άλλους. Όχι όμως σαν αντικείμενο πόθου όπως παιδαριωδώς νομίζει, αλλά κυριολεκτικά σαν αντικείμενο-αγαθό (commodity), σαν “res” που ‘λεγε και η Βουγιουκλάκη αν θυμάμαι καλά. Η Astrovroxi που γλίτωσε την κλήση δεν είναι για τον τροχονόμο «μια ωραία γυναίκα που αν με συναντούσε σε άλλο πλαίσιο θα κάναμε έρωτα και θα περνάγαμε φίνα» όπως προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της, είναι «ένα ωραίο μουνί που θα το γαμούσα ευχαρίστως και με τον τρόπο μου του το ‘πα». Τώρα, αν εκείνη δεν θέλει να το ξέρει αυτό και προτιμά να ζει με την ιδέα της «μαγκιάς της πουτανιάς» δεν έχω λόγο παραπάνω…

Κάπου εδώ κλείνω, μόνο και μόνο επειδή κουράστηκα κι επειδή έφαγα πολύ χρόνο για ν’ ασχολούμαι με ευκολίες. Αν είχα χρόνο και κέφι για μπίρι-μπίρι, θα σας σπάμαρα αλύπητα. Συνεπώς δηλώνω προκαταβολικά σ’ όποιον τολμήσει να σκεφτεί τίποτα για την λογόρροιά μου, ότι είμαι αμετανόητη!

Επί του πιεστηρίου:
Άμα μου ‘ρθει η όρεξη, στο επόμενο θα εξετάσουμε συγκριτικά την «πουτανιά» και την «πουστιά».

 

Απάντηση: Re: Γυναικεία πουτανιά....

Eλικρινά πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να απαντήσω στο ψυχιατρικό-πολιτικό-κοινωνικό-υβριστικό-λιβελογράφημά σας?
Ούτε καν έχω διάθεση και ο λόγος πολύ απλός.
Κάτι που γράφτηκε με χιουμοριστική διάθεση για την συνήθη τακτική των Ελλήνων,στοχοποίησε εμένα.


Επειδή σε αυτό το φόρουμ φιλοξενούμαι γιατί περνάει ευχάριστα ο ελεύθερος χρόνος μου αυτό τον μήνα που αναγκαστικά είμαι σπίτι,δεν σημαίνει ότι είμαι υποχρεωμένη να δεχθώ την άποψη κανενός,αλλά δεν προσβάλλω κιόλας τους άλλους για την δική τους..
Και αυτό οφείλεται φυσικά σε κάτι άγνωστο σε αρκετούς παριστάμενους.Στην στοιχειώδη ευγένεια και στην απίστευτη λατρεία τους να διαφωνήσουν χωρίς πομπώδη και αγενή λόγο.
Κάποιοι άνθρωποι ευτυχώς διαλέγουν άλλο δρόμο.Όπως μου είπε και κάποιος φίλτατος την Παρασκευή,η έμφυτη καλοσύνη και η ευγένεια εδώ μέσα είναι....περίεργα προτερήμματα.Μόνο που εγώ δεν σκοπεύω να αλλοιωθώ για να είμαι αρεστή ή για να αποδείξω αν όντως άξιζαν το 8 τα πτυχεία μου.Χάρηκα πολύ που συνομίλησα και γνωρίστηκα με κάποιους.
Καλή συνέχεια στο έργο σας....και καλές γιορτές.
Εγώ αποχωρώ από την αρένα σας.

Υ.Γ. Απέλπιδα και θα στεφθεί σίγουρα από αποτυχία η προσπάθειά μου,αλλά θα την κάνω.Μην συνεχίσετε την γραφική σας παρουσία με ακόμα ένα παρόμοιο κείμενο ως απάντηση προς εμένα....Δεν υπάρχει λόγος γιατί τα όσα αναφέρετε προφανώς απευθύνονται σε λάθος άτομο.Ψάξτε γύρω σας,δίπλα σας,απέναντί σας και θα βρείτε κάποιον να του αναλογούν....

 

Απάντηση: Re: Γυναικεία πουτανιά....

ελα βρε κουκλα μου !!! που πας? που θα βρεις καλλιτερη παιδικη χαρα απο δω?

 

Δε μαζευόματε ολοι/ες σε ενα σπίτι να ξυπνησουμε την πουτανα μεσα μας σε κανα ομαδικο οργιο;

 

οι ρολοι μην μπερδευτουν μονο και μπλεχτουν οι επιβητορες με τις φοραδες  

 

Απάντηση: Γυναικεία πουτανιά....

Χμ... Πουτανιά έδωκες, πουστιά θα λάβεις!!! 

 

Απάντηση: Re: Γυναικεία πουτανιά....

Αχ καλέ, ναι!

 

Απάντηση: Γυναικεία πουτανιά....

Οφείλω να ομολογήσω πως με ενδιαφέρον παρακολούθησα το νήμα αυτό.
Με ενδιαφέρον γιατί βγήκαν ιδιαίτερα έντονες αντιδράσεις από διάφορους, που ως παρατηρητής της ανθρώπινης φύσης βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες.

Λακωνικά θα πω, πως κάποτε αναρωτιόμουν γιατί ο Θεός έδωσε σε τόσες γυναίκες την ικανότητα να κάνουν παιγνίδι κι εμένα με έφτιαξε αλλιώς.
Η ευθύτητα μου μου δημιουργούσε τόσα προβλήματα και δυσκολίες τόσο επαγγελματικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Κατά βάθος βέβαια ένιωθα περήφανη που ήμουν "αντράκι" κι έλεγα δεν μπορεί κάποιοι θα το εκτιμήσουν.

Πάντοτε ένιωθα περιφρόνηση για τις γυναίκες που χρησιμοποιούσαν την εξουσία του αιδοίου για την επίτευξη των όποιων στόχων τους, είτε αυτή ήταν για να "τυλίξουν" κάποιο, είτε για να του τα φάνε, είτε για να έχουν το πάνω χέρι στη σχέση, είτε ως μέσο γενικότερο για να πετύχουν τους όποιους στόχους τους.

Λέγοντας αυτά, οφείλω να πω, πως ανάμεσα σ αυτό που περιέγραψα στην πιο πάνω παράγραφο και αρκετά από όσα ακούστηκαν στο νήμα αυτό, δεν είναι ένα και το αυτό.

(Θα εκφραζόμουν με μένος και θυμό γι αυτό το θέμα, αν κατά βάθος ένιωθα φθόνο που δεν μπορώ εγώ να χρησιμοποιήσω ανάλογα μέσα.
Αλλά επειδή νιώθω πως το συγκεκριμένο θέμα δεν με αφορά, μπορώ με ηρεμία, χωρίς περιττούς χαρακτηρισμούς και χωρίς προσβολές να πω απλά την άποψη μου.
Η έκφραση ιδιαίτερα έντονων αρνητικών συναισθημάτων, όσο αφορά συμπεριφορές που απορρίπτουμε προσωπικά, δείχνει σε μένα τουλάχιστο κάποιου είδους εσωτερικής σύγκρουσης σ αυτόν που τις εκφράζει με το συγκεκριμένο θέμα.)

Τελικά κατέληξα βέβαια πως μια γυναίκα μπορεί να είναι και αξιοπρεπής και ικανή και όλα όσα έχει την εντύπωση πως μπορεί να είναι ως "αντράκι" και ως γυναίκα.
Δεν ταυτίζεται δηλαδή η θηλυκότητα με την "πουτανιά" και κρίμα που μου πήρε τόσα χρόνια να το ανακαλύψω.
Θα γλύτωνα πολύ θυμό κι όπως λέει κι η φίλη tender lilly δεν θα ένιωθα τόσο συχνά "σα να είχα φάει ξύλο, ακόμα και όταν είχα δείρει..."

Κι επειδή σε bdsm φόρα βρισκόμαστε, για να συνδέσω λίγο το αρχικό ερώτημα με αυτό, θα αναφερθώ σε ένα παλιό νήμα που συζητήσαμε κάτι ανάλογο, Ο Αφέντης μου είχε Γράψει:

Πολλοί απορρίψατε τη χρήση ναζιού για να αποφύγει κάποιος μια κλήση κ.ο.κ.
Προσωπικά όμως έχω γίνει μάρτυρας χρήσης της "πουτανιάς" αυτής διαδεδομένα μέσα στο χώρο, για την επίτευξη των στόχων μιας υ. και αρκετούς Κ. να τα καταπίνουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Δηλαδή η ταύτιση του Αφέντη με τον "Βασιλιά" είναι συχνότατο φαινόμενο στο χώρο μας και θυμάμαι αρκετά νήματα, όπου η πλειοψηφία υποστήριζε πως αυτή είναι μια θεμιτή κατάσταση. Η έμμεση χειραγώγηση του Αφέντη επίσης επιτυγχάνεται από κάποιες και χάρη στην ψηλή νοημοσύνη τους και την ικανότητα λόγου, όπου κατορθώνουν να πείσουν πως όσα οι ίδιες δεν μπορούν δεν τους βγαίνει, δεν έχουν τις ικανότητες ή δυνατότητες ή επιθυμία να κάνουν, είναι από άχρηστα ως και ενδείξεις μη ορθού BDSM.
Παραδείγματα πολλά για όποιον έχει την ικανότητα να δει, αλλά μετρημένες μονάδες εξέφρασαν την αντίθεση τους σε τέτοιες προσπάθειες, οι πλείστοι επικροτούν.
Για μένα δεν διαφέρει η γυναίκα που χρησιμοποιεί οτιδήποτε δικό της με ύπουλο τρόπο. Βλέπω απλά μετά λύπης μου πως κάποιοι έχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά για απόλυτα παρόμοιες καταστάσεις, εφόσον θεωρώ πως αναμφισβήτητα την ικανότητα να διακρίνουν τις ομοιότητες την έχουν, ανάλογα με το ποιος τις εκφράζει, πόσο εύγλωττα και πόσο φοβούνται τις πιθανές του αντιδράσεις....

 

Απάντηση: Re: Γυναικεία πουτανιά....

Όλοι πια κρύβουμε έναν εισαγγελέα μέσα μας?
Αλήθεια, υπάρχει κάποιος κατηγορούμενος?
Το λακωνίζειν, τελικά, εστί φιλοσοφείν?
Χάσαμε την πλάγια σκέψη μας?
Την δυνατότητα ορθού λόγου?
Τόσο πια μας πνίγει το δίκιο?
Η συναίσθηση πού πήγε?
Υπέρ ποίου μαχόμεθα?

 

είχα διαβάσει κάποτε στο Έψιλον, στη σελίδα που έχει αναφορές διάσημων προσωπικοτήτων περί διαφόρων θεμάτων, όταν το λήμμα που εξεταζόταν ήταν ο πολιτισμός, το εξής εξαιρετικο

δυστυχώς μου διαφεύγει ποιος το είχε πει
δεν θέλω να πάρω θέση στην διαμάχη που πρόεκυψε στο παρόν νήμα, θεωρώ όμως ότι η παραπάνω έκφραση συνοψίζει εν πολλοίς την πορεία του ανθρώπινου γένους