Δίκη Γρηγορόπουλου

http://tvxs.gr/news/ελλάδα/φάσκει-και-αντιφάσκει-ο-κορκονέας

 

Οι διάλογοι που ακολουθούν έγιναν στις 8 Ιουλίου στη δίκη για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, κατά τη διάρκεια σχολιασμού εγγράφων από τον Αλέξη Κούγια (συνήγορο Κορκονέα).

Ανάμεσα στα έγγραφα, τα οποία έκρινε ο κ. Κούγιας ότι έπρεπε να σχολιάσει, είναι και η τελευταία σχολική έκθεση του 15χρονου θύματος.
Αλ. Κούγιας: «Κοιτάξτε ορθογραφία, κοιτάξτε πόσα λάθη έχει. Στερείται παντελώς λεξιλογίου».
Ζωή Κωνσταντοπούλου (συνήγορος της οικογένειας του θύματος): «Γι’ αυτό τον σκότωσε ο πελάτης σας;».
Κούγιας: «Φανταστείτε τι θα έκανε στα 8, στα 9, στα 10, στα 11 του χρόνια, αν γράφει έτσι στα 15 του».
Κωνσταντοπούλου: «Επρεπε δηλαδή να τον γαζώσει ο Κορκονέας όταν ήταν 11 χρόνων;».
Κούγιας: «Φαίνεται πόσο απαίδευτο ήταν. Ηθελε να πάει και στη Νομική!».
Νίκος Κωνσταντόπουλος: «Ας το άφηνε να ζήσει, και ας τον άφηνε στην ίδια τάξη».

 

απορω γτ ακομα δε γαζωσαν τον παπαροκουγια.....

 

Απάντηση: Re: Δίκη Γρηγορόπουλου

Οι νεκροι και στις δυο περιπτωσεις ειναι συμβολα. Οι υπαλληλοι της Marfin πεθαναν εξαλλου γιαυτο που συμβολιζουν. Ετσι σκεφτεται ο οχλος.

 

Απ' ότι θυμάμαι, είχε γίνει.

Δε μπορώ, όμως, να καταλάβω τι σημασία έχει το να συγκρίνονται δύο ανόμοιες περιπτώσεις. Στη μεν περίπτωση των νεκρών της Marfin έχουμε δολοφονία από εγκληματίες, ενώ στη δε περίπτωση Γρηγορόπουλου αυτός που σήκωσε το όπλο και σκότωσε δεν ήταν άλλος από κάποιον που υποτίθεται πως είχε ως αρμοδιότητα την προστασία της ζωής των πολιτών.

 

Ναι ,κοιτάνε τι χρώμα κουστουμάκι φόραγε ο δολοφόνος.
Εξαρτάται ποιος κρίνει τι και πως το αξιολογεί με βάση ιδέες που κατά κανόνα ήδη υπάρχουν μέσα στο κεφάλι του.
Παρόλο που τα δυο περιστατικά που αναφέρεις είναι μη συγκρίσιμα ,σε γενικές γραμμές αυτό ισχύει.

 

Απάντηση: Δίκη Γρηγορόπουλου

[ame="http://[/ame]

 

Απάντηση: Re: Δίκη Γρηγορόπουλου

Καταλαβαίνω την αγανάκτηση, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή να μη "θολώσουμε τα νέρα", άθελα ή ηθελημένα, μέσα από την προβολή λογικοφανών επιχειρημάτων. Είναι όμως στην ουσία τους τα επιχειρήματα "αληθή";

Μιλάμε για δυο ανεξάρτητα μεταξύ τους γεγονότα ή όχι;
Και αν τα γεγονότα σχετίζονται, με ποιόν τρόπο τα κατανοούμε και τα αναλύουμε;

Η οδύνη για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου απο τον μπάτσο Κορκονέα μαζί με τον συνεργό του Σαραλιώτη, εκφράστηκε δυναμικά με μια πρωτοφανή κινητοποίηση που πήρε διαστάσεις εξέγερσης.

Στην περίπτωση των νεκρών της Marfin χτυπήθηκε η ίδια η εξέγερση.

Στην περίπτωση Γρηγορόπουλου ο δολοφόνος του βρέθηκε να λογοδοτεί ενώπιον της δικαιοσύνης,και όλοι μας ελπίζουμε, η δικαιοσύνη να βρεθεί αντάξια των προσδοκιών μας.

Στην περίπτωση των νεκρών της Marfin οι δολοφόνοι τοποθετούνται υπαινηκτικά κι αυθαίρετα μέσα σε έναν ταυτόχρονα συγκεκριμμένο και αφηρημένο ιδεολογικά χώρο με απώτερο στόχο να πληγεί ο ασαφής "χώρος" συλλήβδην. Είναι σαν να λέμε πως αν ένας παρανοικός παρυσφρήσει μέσα στο BDSM (το οποίο επίσης διαθέτει μία πληθώρα "σχολών") και κόβει αρχίδια ας πούμε ευθύνεται όλος ο χώρος γι αυτό και πρέπει να λογοδοτήσει.

Για ποιούς λόγους λοιπόν συμφέρει αντί να κινητοποιηθεί η δικαιοσύνη και οι συνάδελφοι του Κορκονέα για την ανεύρεση των δολοφόνων να τοποθετούν αυθαίρετα τους δολοφόνους μέσα σε ένα συγκεκριμένο χώρο;

Για δυο λόγους:
Ο πρώτος είναι η πρώτης τάξεως ευκαιρία να διασυρθεί και να αποδυναμωθεί ένα κίνημα που έχει προκύψει μετά την δολοφονία Γρηγορόπουλου.
Ο δευτερός είναι πως αν ξεκινήσει μια σοβαρή προανακριτική έρευνα για τα γεγονότα της Marfin δεν θα οδηγηθούμε μόνο στην ανεύρεση των ενόχων αλλά και μπροστά στις πελώριες ευθύνες της Marfin.
Στα ψιλά πέρασαν κάποιες φωνές που μίλησαν για την πυρασφάλεια του κτιρίου, για απειλές κατά των εργαζομένων της Marfin, από τα αφεντικά τους ώστε να μην απεργήσουν, για την απαγόρευση να φύγουν από το κτήριο όταν το ζητούσαν, και άλλα πολλά...

Βολεύει λοιπόν η σύγχηση.

Βόλευει τα δυο γεγονότα να προκαλέσουν ένα διχασμό και να τοποθετηθούν μέσα σε δήθεν αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα. Είναι παγίδα να σκέφτεται κανείς πως "όταν σκοτώνει ένας μπάτσος καίγεται η Αθήνα ενώ όταν οι "δικοί" σας δολοφονούν (ποιανών είναι οι "δικοί σας" ?) κάνετε τις πάπιες"...

Δεν είναι το θέμα το κουστουμάκι που φορά ο καθένας, είναι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που ανατρέφει δολοφόνους κρατικούς λειτουργούς και ταυτόχρονα συγκαλείπτει την ανομία των τραπεζιτών-υποστηρικτών του, καθώς επίσης κατασκευάζει άβουλους "θεατές" - θύματα. Σε κάθε τέτοια περίπτωση δεν φταίει το κουστουμάκι αλλά η παρανομία του κράτους.

Επίσης για την όλη αλήθεια των γεγονότων την επομένη της δολοφονίας των υπαλλήλων της Marfin,στις 6 Μαίου 2010, ξεκίνησε δυναμικό και ειρηνικό συλλαλητήριο έξω απο την βουλή που μπροστά στον φόβο να δυναμώσει και να μετατραπεί σε εξέγερση διαλύθηκε με βαρβαρότητα απίστευτη απο τους συναδέλφους του Κορκονέα.Το αποτέλεσμα της βαρβαρότητας ήταν ο σοβαρός τραυματισμός τριών διαδηλωτών. Φιλικό μου πρόσωπο βρίσκεται ενώπιον χειρουργείου με ολική ρήξη τυμπάνου που προκλήθηκε απο την κατά πρόσωπο ρίψης χειροβομβίδας κρότου-λάμψης, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα απολύτως "επεισόδιο"...

Απο την δολοφονία Γρηγορόπουλου και μετά την εξέγεση, ο Δεκέμβρης αποτέλεσε για ένα κομμάτι της κοινωνίας πεδίο ζυμώσεων. Η ίδια η εξέγερση του Δεκέμβρη τρόμαξε και τους ίδιους τους εξεγερμένους πέραν των "τηλεθεατών της εξέγερσης" και άνοιξε την συζήτηση για την αναγκαιότητα ειρηνικών και δυναμικών κινητοποιήσεων.
Πολλές φωνές εναντιώθηκαν στην βια.

Δεν συνέδεσαν όμως την βια με την αναγκαιότητα της καταστολής της για την δήθεν "κοινωνική ειρήνη" και "ασφάλεια", το αντίθετο πρότειναν να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις με ειρηνική προσέγγιση.
Το αίτημα για την αναγκαιότητα ειρηνικής και συνεχούς διαμαρτυρίας προέκυψε μέσα από την αρχικά άμορφη (πολύμορφη) μάζωξη διαφορετικών ανθρώπων την περίοδο που καιγόταν ο τόπος, (οι μεγάλες φωτιές σε Ηλεία κ.α), συναντήθηκε ξανά μέσα στις φωτιές του Δεκέμβρη, έκανε την κριτική του και την αυτοκριτική του απέναντι στην βία, ζυμώθηκε και με άλλους και τελικά κατέφερε να συσπειρώσει 300000 κόσμο στις 5 Μαίου με αφορμή την πιο άδικη λεηλασία της ίδιας μας της ζωής και αξιοπρέπειας.

Η φωτιά στην Marfin και η απώλεια ανθρώπινης ζωής μέσα απο τη βια και την δημιουργία του φόβου, είχε ως αποτέλεσμα το να μπει φρένο όχι μόνο στο αίτημα για ειρηνική και συνεχή διαμαρτυρία, αλλά και να "παγώσει" όσους νιώθουν την αναγκαιότητα να διαμαρτύρονται... Τα ΜΜΕ φυσικά έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν γι' αυτό...

Κάποιοι μίλησαν για προβοκάτσια, κάποιοι για ευθύνη των "Εξαρχείων".
Όπως και να έχει το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, η βία γεννά βία. Αλλά και η ασείδωτη ατιμωρησία, εξέγερση... Και η εξέγερση για να μην είναι τυφλή, χρειάζεται πολιτισμό...

 

ρεπ στον Ίαγο, το ανέλυσε υποδειγματικά.
Κοnstantine, λίγο ρέγουλα στο λαϊκισμό, συλλαλητήριο έγινε όντως, την αμέσως επόμενη μέρα.