Δίκη Γρηγορόπουλου

Απάντηση: Re: Δίκη Γρηγορόπουλου

Ναι βέβαια καταδικάζουμε!!!

Καταδικάζεις την καταστροφή περιουσιών απο την Αστυνομία; Ναι ή Οχι ??

[ame="http://[/ame]


Βόλευει τα δυο γεγονότα να προκαλέσουν ένα διχασμό και να τοποθετηθούν μέσα σε δήθεν αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα. Είναι παγίδα να σκέφτεται κανείς πως "όταν σκοτώνει ένας μπάτσος καίγεται η Αθήνα ενώ όταν οι "δικοί" σας δολοφονούν (ποιανών είναι οι "δικοί σας" ?) κάνετε τις πάπιες"...

 

Cornilie sorry, τώρα το είδα αυτό.
Να εξηγήσω λίγο παραπάνω που είδα εγώ το φάουλ: στην αυθαίρετη περιπτωσολογία. Οι νεκροί της Μαρφίν ΔΕΝ είναι το flip side του Γρηγορόπουλου. Οποιος Konstantinos ανασύρει τους "δικούς του" εχθρούς, το μόνο που κάνει είναι να αποκαλύπτει σε ποιά στρατόπεδα θεωρεί ο ίδιος ότι χωρίζεται ο κόσμος. Ο κόσμος όμως δεν είναι ανάγκη να συμφωνεί με αυτή τη θεώρηση, και γι αυτό αρνούμαι να απαντήσω στο παραπλανητικό του ερώτημα.
Η θεωρία ότι η "μπλέ στολή" είναι το "κόκκινο πανί" καταρρίπτεται απ΄την πραγματικότητα: κόσμος πεθαίνει πολύ συχνά στα χέρια των οργάνων της τάξης: 'ενας μυστηριώδης θάνατος κατα τη διακομιδή κρατουμένου εδώ, ένας συλληφθέντας μετανάστης που "υπέκυψε στα τραυματά του" εκεί, κανας θάνατος σε κελί παραπέρα. Πολύ πρόσφατη, μετά τα "Δεκεμβριανά' και πρίν τη Μαρφίν, είναι η είδηση για τον 25χρονο που έφαγε 25 σφαίρες στην πλάτη στο Βύρωνα. Τα κουστουμάκια ήταν μπλέ. Δεν κάηκε ωστόσο η Αθήνα, ούτε το θεώρησε ο Konstantinos άξιο αναφοράς, παρ' όλο που είναι απείρως σχετικότερο γεγονός προς σύγκριση.
Και κυρίως; Κανείς δεν του ζήτησε "να το καταδικάσει".

 

Κύριοι συγκρίνετε ανόμοια πράγματα και σκόπιμα ή άθελά σας συγκρίνοντας τα προσβάλετε τα θύματα και στις 2 περιπτώσεις.

Ο νηματοθέτης επέλεξε να θέσει προς συζήτηση την περίπτωση Γρηγορόπουλου και είναι ατόπημα να συγκρίνεται η περίπτωση αυτή με οποιαδήποτε άλλη άσχετη δολοφονία ή θάνατο – πέραν του ότι είναι εκτός θέματος.

Συγκρίνοντας ανόμοια γεγονότα ή κάνουμε κάποιο λογικό σφάλμα ή επιχειρούμε να δημιουργήσουμε εντυπώσεις στο πλαίσιο κάποιων πολιτικών- ιδεολογικών και λοιπών αποπροσανατολιστικών σκοπιμοτήτων.

Όταν κάποιος κρίνει μια πράξη, πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το πλαίσιο: τις προθέσεις, την κατάχρηση της θέσης, της δύναμης και της εξουσίας, τον εκδικητικό, τιμωριτικό ή ατυχηματικό χαρακτήρα, τον ρόλο θύτη και θύματος, τον αν κάποιος είναι αμυνόμενος ή επιτιθέμενος κ.ο.κ.
Αλλιώς π.χ. κρίνεται ο θάνατος κάποιου που τον παρασέρνει ένας μεθυσμένος οδηγός κ αλλιώς ο θάνατος κάποιου που δολοφονείται για την αποκόμιση ιδίου οφέλους.

Ο φόνος ως γεγονός από μόνο του δεν συνοδεύεται από κάποιο αξιολογικό πρόσημο. Σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι εθνικοί ήρωες πολέμου είναι φονιάδες. Κάποιος που δολοφονεί έναν αιμοσταγή δικτάτορα πχ. μπορεί να θεωρηθεί ήρωας και η πράξη του να επιφέρει την ειρήνη στο σύνολο των ανθρώπων. Το ίδιο και κάποιος που δολοφονεί έναν κατά συρροήν δολοφόνο την ώρα που βιάζει και τεμαχίζει ένα 8χρονο κοριτσάκι . Αυτό που κάνει έναν φόνο θεμιτό ή αθέμιτο είναι το πλαίσιο. Γι αυτό αναφερόμαστε σε εκούσιους ή ακούσιους φόνους- δίκαιους ή άδικους κ.ο.κ. Γι αυτό μιλάμε για εγκλήματα, δολοφονίες, φόνους εξ αμελείας ή εκ προθέσεως, ατυχήματα κ.ο.κ.

Το γεγονός ότι 2 φόνοι είναι άδικοι δεν συνεπάγεται ότι μπορεί να συγκριθούν μεταξύ τους εφόσον το γενικότερο πλαίσιο διαφορετικό. Και στις συγκεκριμένες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν είναι άσχετο…

Θα ήταν ηλίθιος κάποιος που δεν θα καταδίκαζε (για διαφορετικούς λόγους) και τις δυο περιπτώσεις φόνων που αναφέρθηκαν (Γρηγοπόπουλου κ μαρφίν). Αλλά περισσότερο ηλίθιος θα ήταν όποιος θα έμπαινε σε μια λογική συμψηφισμού τους ή όσοι συγκρίνουν την αξία μιας ζωής με μερικές βιτρίνες καταστημάτων.


_V


ps. Επί του θέματος, ξέρω πολλούς που θα πλήρωναν όσο όσο για ένα hard core session με σουμπίτσες μεγαλοδικηγόρους (σαν τον προαναφερόμενο) χωρίς φυσικά safeword!!!



...

 

Απάντηση: Δίκη Γρηγορόπουλου

το σηριαλ "Η εξουσια και τα αμαρτηματα της" πουλαει περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο .
σε κανενα σημειο στις αποψεις που γραφτηκαν εδω , δεν ειδα προσπαθεια υποβιβασης της δολοφονιας του νεαρου ... τα περι στρατοπεδων ειναι αστεια ....

καθε τι που συμβαινει , ειναι δρομολογημενο ετσι ωστε να παιξει τον ρολο του στην καταλληλη στιγμη .
Τα κοτοπουλα δεν εμαθαν τιποτα απο την εντεκατη του Σεπτεμβρη ...
Θα τους κοβουν το κεφαλι και θα πιστευουν ακομα οτι ειχαν την ατυχια να βρεθουν σε κακη στιγμη ..

 

Απάντηση: Δίκη Γρηγορόπουλου

Άσχετα ήταν επειδή γράφεις ότι είχε ευθύνη "ο όχλος" ενώ είναι γνωστό και τεκμηριωμένο από τις κάμερες ότι ήταν οργανωμένο επεισόδιο.

Ασεβές ήταν επειδή έγραψες ότι οι άνθρωποι πέθαναν γι αυτό που συμβόλιζαν, ενώ όταν πάλευαν για τη ζωή τους δεν είχαν την πρόθεση ή τον λόγο να συμβολίσουν τίποτα απολύτως.

Δεν ξέρω τί γίνεται σε άλλες κοινωνίες. Στην ελληνική το δικαίωμα ζωής του εργαζόμενου είναι δεδομένο και δεν έχει ανάγκη από σύμβολα για να εμπεδωθεί!

Εκτός αν την εξήγηση που δίνεις

την διαβάζω με λάθος τρόπο, ενώ δεν παραπέμπει στην πραγματικότητα κατευθείαν σε ασέβεια κατά των νεκρών, οπότε θα ήθελα να μου πεις πώς το εννοούσες.

 

Απάντηση: Δίκη Γρηγορόπουλου

Ακουγοντας ειδησεις την μερα που εγινε αυτη η εντυπωση δωθηκε. Δεν βλεπω τηλεοραση και δεν παρακολουθησα τι εγινε στη συνεχεια. Δεν γνωριζα οτι προεκυψαν καινουργια στοιχεια και εχει αποδειχθει κατι αλλο. Φυσικα και δεν εχω κανεναν ενδοιασμο να παρω πισω το συγκεκριμενο σχολιο περι "οχλου" και θα το κανω με μεγαλη χαρα, μιας και ειναι το τελευταιο που θα ηθελα να ειχε γινει. Γνωστο δεν ηταν σε μενα απλα.

Συμφωνα με την εντυπωση που ειχα οπως εξηγησα πιο πανω, ο μονος λογος (λογικη του παραλογου) που μπορω να σκεφτω, για τον οποιο καποιος θα φεροταν με τοσο μενος εναντιον υπαλληλων τραπεζας ηταν επειδη δουλευαν για μια τραπεζα. Απο που κι ως που υπαινιχθηκα η θα μπορουσα να γραψω οτι ειχαν λογο η προθεση να συμβολισουν κατι; Δεν ειμαι τοσο πουτανα στην ψυχη.

tender lilly, δεν εριξα εγω τις μολοτοφ στο κτιριο της Μαρφιν. Δεν σκοτωσα κανενα επειδη δουλευε για το τραπεζικο συστημα η οποιαδηποτε αλλο συστημα που εχει συνεισφερει στην κριση. Δεν καταλαβαινω γιατι απο μια δηλωση την οποια συνεχιζω να πιστευω συμφωνα με οσα ξερω ως τωρα, οδηγηθηκες να πιστευεις οτι εχω τις χειριστες προθεσεις.

Το να ρωτησω που ακριβως αμφισβητησα το δικαιωμα του εργαζομενου στη ζωη, και ποτε υποστηριξα οτι ηταν για οποιοδηποτε λογο δικαιολογημενη μια τετοια δολοφονια, ειναι περιττο. Διοτι απλα δεν το εκανα. Δεν γνωριζω για ποιο λογο απο αυτη μου τη δηλωση συμπερανες οτι συμπερανες. Με τη δηλωση μου περι συμβολων προσπαθησα απλα να δωσω την δικη μου εξηγηση για τα κινητρα των δολοφονων. Τοσο απλα.

Δεν θα πω τιποτα αλλο για το συγκεκριμενο θεμα.

 

Απάντηση: Δίκη Γρηγορόπουλου

Το νήμα τοποθετήθηκε προς ενημέρωση όσων ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν για την έκβαση της δίκης για την δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Το άρθρο που παραπέμπει σ' αυτή την ενημέρωση αναφέρεται στην απολογία του δολοφόνου Κορκονέα. Κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας παρακολουθήσαμε, όσοι μας ενδιέφερε, το παραλήρημα της υπερασπιστικής γραμμής Κορκονέα που έφτασε μέσω του δικηγόρου του σε πολλές περιπτώσεις να αποτελεί όχι μόνον κατάφορη προσβολή στον νεκρό, αλλά και στην νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια μας. Και μέσα απο αυτή την πορεία της δίκης και μετά από αλλεπάλληλες τσιριμόνιες, δικονομικά τεχνάσματα, και καθυστερήσεις, έφτασε επιτέλους και η ώρα της απολογίας του δολοφόνου...

Θεωρώ την κατάθεση αποσπάσματος που έκανε ο Vautrin ότι ποιό ποταπό έχω διαβάσει σε υπερασπιστική γραμμή ποτέ... Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι το παραπάνω δεν αναπτύχθηκε στο νήμα, (εκτός από κάποιες «ανακουφιστικές» για μένα τοποθετήσεις που εξέφρασαν επιμονή στην διατήρηση αναλυτικής σκέψης)...

Αντίθετα, παρακολουθώ να επιμένει να «πρωταγωνιστεί», η γνωστή και παμπάλαια πλεόν τακτική μιας αντίληψης που προσπαθεί πάντα να θολώνει τα νερά και να στρέφει την κουβέντα μέσα σε περιχαρακωμένα ιδεολογικά πλαίσια, παρασέρνοντας μέσα από το θυμικό και όσους άλλους ευσυγκίνητους ή μερικώς πληροφορημένους, ή αποκλειστικώς τηλε-διαμορφωμένους μπορεί στο δρόμο της. ..

Καταλαβαίνω ότι η περιχαράκωση οδηγεί στο φανατισμό.
Κάτι που δεν ευνοεί ποτέ την ανάπτυξη διαλόγου.
Ευνοεί μόνο την κατασκευή και μετέπειτα εκμετάλλευση «όχλου»...

Η επίμονη προσπάθεια εξίσωσης μιας δολοφονίας με καταστροφές επαγγελματικών χώρων (που δυστυχώς συνέβηκαν), παραμένει να απορρέει από την παραπάνω παραπλανητική τακτική, και ευτυχώς δεν είναι αποδεκτή απο ένα υγειές κύτταρο της κοινωνίας που επιμένει να σκέφτεται ψύχραιμα με γνώμονα το Λόγο (τη λογική).

Η παραπάνω πρακτική είναι επίσης η ίδια που ακολούθούν τα ΜΜΕ κατά κόρον σε κάθε περίπτωση που η γενική οργή ξεχειλίζει, ή όταν επιθυμούν να την κάνουν να ξεχειλίσει...
Δημιουργεί αντίπαλα στρατόπεδα με μοναδικό σκοπό να αποπροσανατολίσει και τότε ζωντανοί και νεκροί τρέφουν τις «εξουσίες» χωρίς την θέληση τους. Κάποιοι βέβαια «έξυπνοι» πάντα έχουν να λαμβάνουν και το ανάλογο «αντίτιμο» για την «παροχή υπηρεσιών», τους.

Αρχίζει λοιπόν ωραία, ωραία, το "πόπολο" να τρέφεται με καταστροφές, αίμα και βία.
Αρχίζει το ουρλιαχτό και ο αλλαλαγμός εναντίον συλλήβδην του καθενός που έχει την ευαισθησία να διαμαρτυρηθεί ή να θέλει να σκεφτεί εκτός των κουτιών που του δίνουν... Αρχίζουν διληματικές πιέσεις του στυλ «ναι ή όχι», «αποτάσεσαι τον σατανά ή όχι», απαιτήσεις «δηλώσεων» και «ομολογιών νομιμοφροσύνης» κλπ...

Ο διαμαρτυρόμενος, ή ο αρνούμενος να μπει σε αυτού του είδους τη «λογική», ταυτίζεται άκριτα με τον «καταστροφέα», τον «εχθρό της τάξης και της περιουσίας των πολιτών», την «ασφάλεια της πατρίδος»... Ενισχύεται η πεποίθηση πως το ατομικό συμφέρον είναι πάνω απο το συλλογικό. Και πως αυτό δήθεν αποτελεί σεβασμό προς τον άνθρωπο ως μονάδα...

Πως το συμφέρον Μου, είναι κάτι πιο σημαντικό απο το συμφέρον μιας ολόκληρης κοινωνίας, στην προκειμένη περίπτωση, να έχει κρατικούς λειτουργούς που σέβονται τον κόπο των επαγγελματιών που τους πληρώνουν για να προστατεύουν τη ζωή και όχι για να τρομοκρατούν ή να δολοφονούν τα παιδιά, τους γονείς, τους παππούδες τους...

Μέσα από όλα τα παραπάνω, περιφρονείται το δικαίωμα του καθενός μας στην αξιοπρέπεια.
Και όποιος δεν συμφωνεί με τον "αλλοπαρμένο" καταστηματάρχη που, (ενώ μπορεί να έχει όλα τα δίκια του κόσμου), ταυτόχρονα, αξιοποιείται πλήρως στο να προσβάλει και τον εαυτό του και την αξία της ζωής των άλλων με τις αγριοφωνάρες του σε δημόσια θέα, είναι υποχρεωτικά εξισωμένος με τους "άλλους" -εκείνους που βγαίνουν «καλυμένοι» στους δρόμους να καταστρέψουν.

Καταλαβαίνω τους αλλοπαρμένους. Διεκδικούν κι αυτοί κοινωνική ειρήνη.
Βλέπουν κι αυτοί την "κουκούλα" να παραβιάζει το δικαίωμα τους στην εργασία.
Νοιώθουν κι αυτοί την απειλή της παραβίασης του ιδιωτικού τους χώρου.
Είναι κι αυτοί ευάλωτοι και ανίσχυροι να προστατευθούν απο την παραβίαση.

Εκείνη ακριβώς την στιγμή που είσαι γυμνός και ευάλωτος είναι και η καλύτερη ευκαιρία να δράσει ο αποπροσανατολισμός. Και να αρχίσει μία συσκοτιστική αξιολόγηση η οποία δεν έχει τη δυνατότητα να δεί ότι:

Κάποιοι αμολούν τα "σκυλιά" να γαυγίσουν, να κάνουν θόρυβο, να στρέψουν την προσοχή στα ουρλιαχτά τους.
Οι διαδηλωτές καθίστανται "άνομοι", "ταραξίες", "επικίνδυνοι" για την "δημόσια τάξη" και "ασφάλεια", επικίνδυνοι για τις περιουσίες σας... Δείτε τους, μαζεύονται απειλιτικά έτοιμοι να καταστρέψουν τον κόπο σας, την περίουσια σας, τον μικρόκοσμο σας...

Όμως ξεχνάμε το αυτονόητο, πως τις κουκούλες, στην ιστορία μέσα, τις φοράνε πάντα οι συνεργάτες, οι ρουφιάνοι, οι δοσίλογοι, οι προδότες και οι δήμιοι. Οι κάθε λογής «Εφιάλτες». Α, ναι, και κατά καιρούς κάποιοι ηλήθιοι που νομίζουν ότι κάτι ωραίο εξυπηρετούν... Άρα σε λάθος μεριά τοποθετείτε τους «καταστροφείς με την κουκούλα», κύριοι. Και μήπως δεν είναι αυτοί που νομίζετε αλλά βρίσκονται και ανάμεσα σας?...

Ο δημοκρατικός κόσμος δεν είχε πότε ανάγκη να φορέσει ούτε τον μάνδυα, ούτε την κουκούλα της καταστροφής αλλά ούτε και της καταστροφο-λογο-λαγνείας. Έχει πάντα ονοματεπώνυμο και το θάρρος της άποψής του. Το δυνατό του όπλο είναι η ανάπτυξη του διαλόγου και η δυνατότητα του να κατανοεί την ζωή του μέσα απο αυτόν. Απελευθερώνεται μέσα απο την διαλεκτική και αυτό τον καθιστά ικανό να μην γίνεται έρμαιο κανένος ενθουσιασμού, οργής, ή φανατισμού.

Παρακολουθώντας την πορεία του νήματος βλέπω για μια φορά ακόμα την αδυναμία να προσεγγίσουμε διαλεκτικά και το γεγονός αυτό καθ’ αυτό αλλά και την εποχή μας, κι όσο δεν αποκτούμε τη δυνατότητα αυτή, θα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά σε «κρίσεις» χωρίς κάποιο φως στον ορίζοντα και καμμία άλλη εναλλλακτική πέραν της βύθισης... Ειδικότερα όμως, σε σχέση με την εξέλιξη του θέματος στο νήμα, αυτό που με στεναχωρεί ιδιαίτερα είναι πως άθελα ή ηθέλημενα κάποιοι ακολουθούν την υπερασπιστική γραμμή – λογική «αλλά Κορκονέα». Κι επείδη αυτό αποτελεί βεβήλωση του νεκρού θα παρακαλούσα να κλείσει το θέμα εδώ.

Αν θέλετε, ακούστε με την ευαισθησία που σας διακρίνει ένα σπουδαίο τραγούδι, αναλογιστείτε πόσο σημαντική είναι η άξια της ζωής, κι ας ευχηθούμε η δικαιοσύνη να φανεί αντάξια του αιτήματος για δικαιοσύνη. Ας ελπίσουμε πως ο θεσμός ακόμα λειτουργεί. Και αν και όπου δεν λειτουργεί ας αναλάβουμε κι εμείς την αξίωση να την υποχρεώσουμε να λειτουργεί. Αυτό θα είναι μια κάποια ελπίδα, για εμάς του υπόλοιπους ζωντανούς και μία δικαίωση για όσους θρηνούν το νεκρό παλικαράκι... Ο ίδιος ο νεκρός πλέον δεν έχει τέτοια προβλήματα. Δεν είναι στον νεκρό που του χρειάζονται οι τιμές. Σ’ εμάς τους ζωντανούς είναι που χρειάζεται να τιμάμε τους νεκρούς, για να είναι η ζωή μας καλύτερη και πιο δίκαιη και να παραδίδουμε μία σκυτάλλη που να έχει η ίδια η έννοια της Ζωής αξία. Και να μην πηγαίνει στο βρόντο το πιο σημαντικό που στερήθηκε ένας αθώος. Την ίδια του τη ζωή.

Το αν μια κοινωνία χρειάζεται να έχει πρώτα αθώους νεκρούς ως «σύμβολα» για να σηκώσει κάποτε παράστημα, το οποίο μάλιστα το παραδίδει αμέσως μετά εμπρός στον πρώτο εκφοβισμό, ή αγοραπωλησία, σηματοδοτεί πόσο πίσω πολιτισμικά και ηθικά βρίσκεται, κι εδώ θα ταίριαζε το «φοβού τους Δαναούς και δάκρυα κροκοδείλια φέροντες»...

[ame="http://[/ame]

 

Δεν διαφωνώ σε τίποτα απο οσα γράφεις εδω.

 

Μάλλον δεν θα συμβάλλει στη διατήρηση της καλής μου φήμης στο φόρουμ αυτό το σχόλιο, γιʼ αυτό ας κρατήσω μια πισινή για παν ενδεχόμενο αρχίζοντας από τα αυτονόητα:

Πρώτον, καταδικάζω την δολοφονία Γρηγορόπουλου.
Δεύτερον, καταδικάζω τον δολοφονικό εμπρησμό της τράπεζας.
Τρίτον, καταδικάζω τους βανδαλισμούς και την φθορά περιουσιών.
Τέταρτον, καταδικάζω τις δολοφονίες των Κένεντυ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Λαμπράκη, Πέτρουλα, Δραγούμη, Υπατίας, Ιουλίου Καίσαρα, Άλντο Μόρο, Τσε Γκεβάρα και Τρότσκι, ιδίως δε του τελευταίου.
Πέμπτον, καταδικάζω τον βανδαλισμό της Ρώμης απʼ τον Αλάριχο και του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσσο από τους οπαδούς του Ιωάννη του Χρυσόστομου, που τον έκαναν κι άγιο τρομάρα του.

Για όσες δολοφονίες και καταστροφές παρέλειψα, παρακαλώ να κριθώ μʼ επιείκεια.

Χλευάζω; Όχι, απλώς αναρωτιέμαι ποιο νόημα έχει η καταδίκη της βίας, πέρα από το να καθησυχάζει τις συνειδήσεις μας, αφού αυτή επαναλαμβάνεται απαράλλακτη ανά τους αιώνες;

Η βία είναι πραγματική κι οι νεκροί της επίσης. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πραγματικό από τον φόνο και τις συνέπειές του. Συμβολικό είναι να κάψεις μια σημαία ή να σχίσεις μια αφίσα, όχι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, ο θάνατος είναι η μοναδική ανέκκλητη πραγματικότητα. Οι νεκροί, πριν γίνουν σύμβολα, γίνονται πτώματα. Και τέτοια παραμένουν ες αεί.

Δεν γνωρίζω ποιοι έκαψαν την τράπεζα, αν ήταν προβοκάτορες, αναρχικοί, μπαχαλάκηδες, πυρομανείς ή ο όχλος. Δεν ξέρω τα κίνητρά τους. Υποθέτω πως ποτέ δεν θα μάθουμε μετά βεβαιότητας, όπως δεν μάθαμε ποτέ τους εμπρηστές του Κ. Μαρούσης στις κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα. Διδακτική υπόθεση, την θυμάστε; Κανέναν δεν συμφέρει η έρευνα της αλήθειας, ενέχει ρίσκα. Κουκούλες φοράν οι δωσίλογοι κι οι προβοκάτορες, κουκούλα φοράει όμως κι ο Κομαντάντε Μάρκος. Ποιος ξέρει τίνος το πρόσωπο θʼ αποκαλυφθεί από κάτω αν τραβηχτεί η κουκούλα; Κι αφού κανείς δεν διδάσκεται απʼ την ιστορία, στην επόμενη μεγάλη κινητοποίηση θα θρηνήσουμε νέους νεκρούς. Και κάποιοι θʼ αποκτήσουν νέα, χρήσιμα σύμβολα…

Δεν πιστεύω όμως πως το σχόλιο της Nesaea ήταν προσβλητικό, δεν μου φάνηκε σαν τέτοιο. Στην κατακλείδα του υπάρχει η φράση «έτσι σκέφτεται ο όχλος», συνεπώς συμπεραίνω πως όσα προηγούνται δεν είναι οι δικές της απόψεις και σκέψεις, αλλά σκέψεις που αποδίδονται στον όχλο, αυθαίρετα βέβαια, μιας κι ο όχλος δεν σκέφτεται, καθότι αν σκεφτόταν δεν θα ήταν όχλος…

Ωστόσο το δικό μου ερώτημα θα είναι και πικρό και σκληρό. Μου άρεσαν πάντα οι κυριολεξίες και γιʼ αυτό αναρωτιέμαι τι στο καλό σημαίνει «το κατοχυρωμένο δικαίωμα του εργαζόμενου στη ζωή»; Μήπως το δικαίωμα του απεργοσπάστη να προδίδει ανενόχλητος τον αγώνα των συναδέλφων του από φόβο ή προς ίδιον όφελος;

Όχι, δεν υπονοώ πως οι απεργοσπάστες πρέπει να καίγονται στην πυρά, ένα γουχάισμα θα ήταν αρκετό. Θλίβομαι για τον χαμό τους αλλά δεν μπορώ να τους δω ως πρότυπα προς μίμηση, και συνεπώς ως σύμβολα, να με συμπαθάτε. Στις ηρωικές κι άγριες εποχές του συνδικαλιστικού κινήματος τους λιθοβολούσαν. Αραγε αυτοί που ρυθμίζουν τις ζωές μας, εκεί θέλουν να οδηγήσουν ξανά την εργατική τάξη;




 

Strikebreaking driver and cart being stoned during sanitation worker strike. New York City, 1911.

 

Απάντηση: Δίκη Γρηγορόπουλου

Μην εθελοτυφλούμε. Καμιά σάπια κοινωνική δομή δεν αλλάζει χωρίς βία.


Οι φιλειρηνιστικές δηλώσεις και η καταδίκη των βίαιων πράξεων (λες και δεν τις βιώνουμε καθημερινά και σε διάφορες μορφές από την πλευρά του κράτους βλ. φτώχια, ανεργία) κάνουν μόνο για τα παράθυρα των ειδήσεων.
Αυτό δείχνει η εμπειρία ή και η ιστορία αν θέλετε.

 

Η Ετυμηγορία...


...

 

Απάντηση: Re: Δίκη Γρηγορόπουλου

"Και όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια'
Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την δίκη των χουντικών.
Μακάρι να τηρηθεί και εδώ