Δίχως animus domini, μήτε corpus ( Με δανεικά ρούχα )

Αυτό ξαναπές το! Είναι καταχρηστική η χρήση των όρων "κυριαρχία" "υποταγή" στο βδσμ όπου βασική αρχή για ο,τι γίνεται είναι η συναίνεση.
(Μη το κάνουμε όμως θέμα γιατί θ' αρχίσουν να μας βαράνε και τους δύο μαζί!) 

 

Όταν έλεγα @underherfeet for president, το εννοούσα. ( Ας έρθουν να μας βαρέσουν...έχω για φίλο ένα ξηροκαρπά, τσακάλι...και θα τους " ξεπατώσει" και φράγκο δεν θα μας πάρει χαχα )   

 

Ουπς! βιαστηκα να πατήσω το κουμπί που ανεβάζει το ποστ!
...Κατά τα άλλα @Tenebra_Silente κατανοώ αυτό που λές. Συνεχίζω όμως να βλέπω μια θέσει "κυριαρχία -υποταγή" σ' ένα σαδομαζοχιστικό σκηνικό κι ας μην υπάρχει το ενδιαφέρον ή η βούληση για κάτι τέτοιο, για τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει.
Τεσπα, κι ο Τσίπρας με τον Καμμένο διαφωνούνε σε πολλά, κυβέρνηση όμως φτιάξανε! 

 

Είπαμε, συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, αλλά εγώ ειλικρινά κάτι αποκόμισα. Και με τον @peleas ( ξέρω, ότι τον μνημονεύω συχνά πυκνά, αλλά του αξίζει ) σε πολλά διαφωνούσαμε, αλλά είχε/έχει τόσο τον σεβασμό μου όσο και την φιλική στοργή μου. Το σημαντικό είναι η διαφωνία, να μην γίνεται στείρος παρτιζανισμός.
Εντάξει, αν ήμουν Τσίπρας ( που δεν θα ήθελα ούτε νεκρός να γίνω ), με τον Καμμένο δεν θα έφτιαχνα ούτε καντίνα για βρώμικο χαχα.   

 

Έχω διαβάσει το νήμα εδώ και μέρες και το κλωθογυρίζω στο μυαλουδάκι μου.
Με μία εντελώς by the book και συνεπώς ''στενή'' προσέγγιση το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου είναι T/b S/M session. Προσυμφωνημένο, με ανταλλαγή ηδονής και έλα να περάσουμε όμορφα κ αν κολλήσουμε και ταιριάξουμε τα ξανά λέμε. Η κυριαρχία που διακρίνω όπως κ η υποταγή είναι στιγμιαία και παροδική. Υποτάσσομαι στην καύλα της στιγμής όχι στο Τop μέλος και το ίδιο συμβαίνει και σε εκείνον/ην υποτάσσει τη στιγμιαία καύλα. Το μέγεθος της ταύτισης και της χημείας που αναπτύσσεται ανάμεσα στα άτομα φέρνει πιο δυναμικές και βαθιές συγκινήσεις. Μπορώ να το παρομοιάσω με ένα one night stand και με μία σταθερή σεξουαλική σχέση. Στην πρώτη περίπτωση ή όλοι περνάμε καλά ή μόνο ο ένας ή ακόμα χειρότερα κανένας αν όμως πετύχει νιώθεις όπως όταν πετάς το χαρτί-μπαλάκι και βάζεις καλάθι κ ενθουσιάζεσαι όοολε! Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει εξερεύνηση, γνωριμία, πειραματισμοί και αν ταιριάξουν τα τσανάκια χτίζονται αναμνήσεις. Από εκεί και πέρα είναι οι επιθυμίες και οι ανάγκες ώστε να αλλάξει ένα T/b σκηνικό και να εξελιχθεί σε κάτι παραπέρα. Το παρόν νήμα όμως δεν εξετάζει την εξέλιξη αλλά την ύπαρξη κυριαρχίας ή υποταγής μέσα σε ένα play (αν έχω καταλάβει σωστά και δεν είμαι εντελώς τελείως εκτός). Καταλήγω πως εναποθέτοντας αρχικά το σώμα μου στα χέρια Του είναι άφημα, ακολουθώντας τις οδηγίες Του εντός ενός play είναι υπακοή και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και πειθαρχία και όχι δεν διακρίνω υποταγή. Επίσης αν υπάρξει εγκεφαλικό ταίριασμα και αν μη τι άλλο εγκεφαλικό πήδ...α τότε μπορεί να υπάρξει η σκέψη του στυλ ''Ωπ με έχει κυριαρχήσει'' κ αντίστοιχα '' Έχω υπόττάξει''. Μπορεί να σκέφτομαι και να γράφω ανοησίες αλλά βρίσκω μία λογική μέσα σε αυτές τις σκέψεις μου.
Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι @Tenebra_Silente με έβαλε στη διαδικασία ευχάριστων σκέψεων και ενίοτε προβληματισμών.

 

@Just_Me να σου πω την αλήθεια μου, έπρεπε να ξαναδιαβάσω το εισαγωγικό post, γιατί ούτε εγώ θυμόμουν τι είχα γράψει χαχα. Μπορεί να διαβαστεί και όπως το "ερμήνευσες" εσύ.
Η κατ' εμέ ιδέα του ν' ανοίξει κάποιος ένα νήμα, είναι κείνη του να ρίξει το "πετραδάκι" στη "λίμνη" και μετά ο καθένας να δει να σχηματίζονται στην επιφάνεια της, τα "κυκλάκια" που του ταιριάζουν.
Ή που θ' απασχολούσαν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή τις σκέψεις του. Στο συγκεκριμένο νήμα ο "ποιητής" ήθελε απλά να πει, ότι μπορεί να υπάρχει και σαδομαζοχισμός δίχως την παραμικρή χροιά κυριαρχίας ή υποταγής.
Δίχως αυτό να σημαίνει T/b. Ήταν ένα από τα νήματα μου της σειράς "κουβέντα να γίνεται, να περνάει η ώρα και αν μείνει και κάτι σε κάποιον από τους συμμετέχοντες. Καλό είναι".

Υ.Γ.

Ο τρόπος που σκεπτόμουν φιλτάτη, παρελθόν. Πια τα γρανάζια του μυαλού μου σκούριασαν τελείως και οι σκέψεις μου από γλάροι, κατήντησαν μπεκάτσες. Δεν κατέχουν πια την ικανότητα της πτήσης.
Σ' ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια, καθώς και για την "εκσκαφή".  

 

Σε ευχαριστώ για την απάντηση  
Ακριβώς ο παραγωγικός διάλογος είναι αυτό που περιγράφεις με την παρομοίωση της λίμνης. Ο ''ποιητής'' σε πολλά νήματα που έχει ανοίξει ''κεντάει'' κ εμένα μου αρέσουν τα κεντήματα που εμπεριέχουν διαφορετικά μοτίβα. Ο ερωτισμός έχει πάμπολλες αποχρώσεις και αντανακλά διαφορετικά πάνω στα μάτια μου πολλές φορές. Άλλες φορές δίνω σημασία κ άλλες μπορεί και να μην τις διακρίνω. Στη δεδομένη φάση τις έχω πιάσει μία προς μία και τις μελετάω και πράγματι κάτι μένει διαβάζοντας και ψάχνοντας.

Όσον αφορά για τις πτήσεις του παρελθόντος. Το παρελθόν είναι το παρόν και κατά συνέπεια το μέλλον, όλα είναι εφικτά κ ανέφικτα ταυτόχρονα. Ίσως να είναι η οπτική γωνία που αλλάζει κάθε φορά. Παίρνω το θάρρος και γράφω τη σκέψη που γέννησε το υστερόγραφό σου.
Καλή συνέχεια και θα χαρώ αν σε ξανά συναντήσω σε κάποια εκσκαφή στο μέλλον.

 

Η απάντηση δόθηκε με ευχαρίστηση. Ο ερωτισμός είναι τέχνη, να τον "σκαλίζεις", μην παραβλέποντας να τον βιώνεις, όπως σου "μυρίζει" εκείνη τη στιγμή - σα θάνατος, σαν ομίχλη, σαν βροχή ή σαν φορτισμένα με ρεύμα ηλεκτρόδια -, είναι ανάσα.

Θα τα ξαναπούμε σε κάποια άλλη λεκτική νεκρόπολη. Μέχρι τότε...όπως έγραψε κάποτε αυτός ο "ποιητής" ( σε κάποια άλλη γλώσσα )...όταν ακόμη έγραφε : το φως είναι σκοτάδι και ένα, σου εύχομαι το χιόνι.

Καληνύχτα και καλή συνέχεια