Δακρυα για την Ηλεκτρα

Η αναμνηση μιας Ηλεκτρας..αιωνες πριν .Εν αρχη ην ενας padre padrone.Την αγαπησε πολυ,την οδηγησε,την φροντισε,την επλασε με τον τροπο του,την ορισε.Την κρατησε μπροστα απο τους γκρεμους,σε εξωτικα ταξιδια.Τον αγαπησε τοσο.Αγαπησε τους αντρες,τον Αντρα.Ενιωσε αγαπησε,αποδεχτηκε τη θεση της ,την θεση του."Απογαλακτισμος"..κι υστερα,τα χτυπηματα,το αιμα,οι ουλες οι ανεξιτηλες,που δεν αγγιζονται ακομα,η νεκρωση περιοχων του μεσα κοσμου.Κι αλλαξε η σελιδα.Ελατε..ενας ενας,ο ενας,ολοι..το ιδιο παντα ζητατε,να καταναλωσετε,να αποκτησετε,να παιδεψετε,να πονεσετε,να πληγωσετε.Ελατε..παρτε,να χορτασετε.Να αποκτησετε,να εξουσιασετε,να παιδεψετε.Κορμι οχι ψυχη.Οι ουλες θα γειανουν,κι οσες μεινουν δεν θα πονουν,μονο θα θυμιζουν.Ασε που καυλωνουμε ανελεητα.(Αυτοτιμωρια,συνυπευθυνοτητα μυριζε.).Δεν θα αγγιξει ποτε ξανα και κανεις το πιο μεσα.Εκπαιδευστε το κορμι,εξηρτημενα αντανακλαστικα του Pavlov,να ζησουμε τα παντα,να δοκιμασουμε τα παντα,να παμε τα ορια παραπερα,εχει και παραπερα,παντα εχει.Μην ακους τα περι υπαρκτου πατου του βαρελιου.Αν ειναι να πονεσει,θα πονεσει το κορμι,για να μην πονεσει η ψυχη.Οχι αλλο..

Ταξιδεψε.εζησε κι εκανε,και παλι λιγα εκανε..το σκηνικο της ζωης ιδιο.Αντρες,γυναικες,Αφεντες,σκλαβοι,οτι και να πεις μεσα εισαι.Εγινε η καλυτερη.Η καλYτερη σκλαβα.Το ηξερε,το ελεγε,χωρις παθος,και φυσικα κυριαρχησε στους παντες.Μα τι νομιζαν,αληθεια;

Μονο που καποιες φορες,εβλεπες, εμφανιζοταν και ενας αγνωστος,του δρομου..Κι ερχοταν αυτος με τα χερια ανοιχτα,στην αρχεγονη χειρονομια,.."δεν θα σε πειραξω,δεν θελω να σε πονεσω,.."αποποιουμενος τη φυση του,απλωνε το περιεργο,ερευνητικο χερι του γοητευμενος,εμφανως..Αυτος ηταν επικινδυνος.ο βλαμμενος,ο ηλιθιος,ο αγαθομουνης.Στολισε τον,ξορκια κανεις,φτυνεις στιν κορφο σου..

Η Γογγυλα,δεχτηκε τα φιλια,τα χαδια της,το crop,τον πουτσο του.. τον κοιταξε και του ειπε".."ταιριαζετε,μεινε κοντα της,σε χρειαζεται"..Τριχες,ειναι ακριβως ο,τι δεν χρειαζεται.Αχρηστος.Κι επικινδυνος.

Ο λατρης του Λουις Λ'Αμουρ,αφου εσπασε μια βεργα πανω της,φευγοντας του ψιθυρισε.."Τι θα πει την θελεις;Τι μπορει να θελει ενας αντρας που διαβαζει Stephen King,απο μια κατεστραμμενη γυναικα;"
...................

-Τι θελεις;

-Κατουριεμαι..

-Δεν με ενδιαφερει,μεινε στα γονατα..

-Δεν κρατιεμαι..

-Εδω τοτε..

Να τρεχουν ρυακι,εξω απο τα πρησμενα χειλη,κανοντας το στολιδι να αστραφτει,στα μπουτια,στο πατωμα.Μισοκλιστα ματια,απολαυση..

-Στα τεσσερα,γλυψε τα..

Ο κωλος της στον αερα,εκετεθειμενος,πανεμορφος..

Πολυ μετα,καποια στιγμη,ηρθε στα συγκαλα της,και ξεκολλησε απο πανω του..

Ο Κορσακωφ θα απαλυνει επιλετικα τις οποιες ενοχλητικες αιχμες,την επομενη..

Ο αγνωστος,φερμενος απο την Zone,του Τarkovsky,καποια στιγμη,χαμογελασε,,κατεβασε τα χερια,την guard,..

"-τι σε εμαθε ο πατερας σου οτι κανουν οι αντρες;"

-"Τιμουν το λογο τους και κυνηγανε το ονειρο καταιγιστικα,ακαταπαυστα.."

Και μετα υποκλινονται και αποσυρονται πισω απο τοις κουιντες,μεσα στη σιωπη..

Οχι δακρυα,οχι γι αυτη την Ηλεκτρα.Κανενα ξορκι δεν θα διωξει το δαιμονιο της Ιερουσαλημ μεσα της,ετσι κι αλλιως.Εχει φυγει πια..πολυ καιρο πριν..



"Shakespeare (in Lady Macbeth):



...Life's but a walking shadow, a poor player


that struts and frets his hour upon the stage,


and then is heard no more.


It is a tale


told by an idiot,


full of sound and fury,


signifying nothing..."


(exeunt omnes)


[ame="http://[/ame]

νασαι καλα..να προσεχεις..

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

συγκλονιστικο ! δεν περιμενα οτι μπορει ενας ανδρας να τμησει και να αναλυσει τοσο βαθεια την ψυχη και τον ψυχισμο μιας σκλαβας.

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα.

 

Εξαιρετικο, σ'ευχαριστούμε 

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

Δεν κατάλαβα ΧΡΙΣΤΌ..,

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

επίσης χρειάστικα βοήθεια ,μάλλον οι περισσότεροι τα παρατήσαμε στη πρώτη δυσκολία να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο άνθρωπος

γενικά κάποια σκλάβα καταλήγει με σκλάβο και την αποχαιρετά ο αφέντης της (ή υαυτός που την έβλεπε σαν σκλάβα.. )

και πάλι δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά .

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

επαναφερω το εξαιρετικου ενδιαφεροντος νημα παραθετοντας το τελευταιο μερος της κατωτερω αναλυσης :

http://www.psychoanalysis.org.gr/pagefull.php?id=31&mytable=ergasies

..................

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ψυχικός κόσμος της Ηλέκτρας διακρίνεται από πολλά ανδρικά χαρακτηριστικά. Η μεγάλη απογοήτευση που δοκίμασε σε όλα τα επίπεδα και από τους δυο γονείς της, κυρίως όμως από την προ οιδιπόδεια μητέρα, την γέμισε με μίσος και ασφαλώς με πολλές ενοχές. Την επιθετικότητα αυτή και τον σαδισμό της τα απωθεί και τα στρέφει ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό με ένα μαζοχιστικό τρόπο. Αποφεύγει να κατευθύνει την εχθρότητα της προς τον πατέρα καθώς φοβάται ότι η ένταση της θα τον καταστρέψει. Όμως είναι υποχρεωμένη να προβεί σε αυτό και για έναν ακόμη λόγο. Κάτι τέτοιο θα ήταν για την Ηλέκτρα εξαιρετικά επικίνδυνο καθώς θα μπορούσε να απειλήσει και την ίδια της τη ζωή, γνωρίζοντας το παρελθόν του επικίνδυνου αυτού πατέρα. Η Ηλέκτρα κάτω από την πίεση της έντασης του μίσους της θα οδηγηθεί στη σχάση. Έτσι εμφανίζεται η Κλυταιμνήστρα να διατηρεί όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά ενώ ο Αγαμέμνονας εξιδανικεύεται. Αυτή όμως η εξιδανικευμένη εικόνα του πατέρα δεν κατορθώνει να ενσωματωθεί ως στοιχείο του Εγώ της ώστε να εξυψωθεί η εικόνα του κοριτσιού ως γυναίκας. Ο Αγαμέμνονας διαδραματίζει έναν ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση του υπερεγώ της Ηλέκτρας, ένα υπερεγώ όμως που το διακρίνει η ιδιαίτερα σκληρή αυστηρότητα. Ενώ λοιπόν ο εσωτερικευμένος πατέρας έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχική της δομής δεν φαίνεται όμως να έγινε ποτέ αποδεκτός ως αντικείμενο σεξουαλικής επιθυμίας. Ο γεωργός σύζυγος της έχει πάρει όλα αυτά τα χρόνια το ρόλο του εξιδανικευμένου πατέρα με τον οποίο διατηρεί μια τρυφερή επαφή εις βάρος της ερωτικής της ζωής. Η Ηλέκτρα με αυτή της την επιλογή θα αποκλείσει τον εαυτό της από το να ταυτιστεί με την γενετήσια μητέρα όσον αφορά το ρόλο της ως σεξουαλικού συντρόφου του άνδρα. Δεν προσπαθεί να θέλξει σεξουαλικά ένα άνδρα. Αναζητά διαρκώς μη γενετήσιες σχέσεις όπως θα έκανε ένα μικρό κορίτσι με τον πατέρα του.

Η Ηλέκτρα λοιπόν βρίσκεται σε έντονη ψυχοσύγκρουση. Η ατελής ψυχική της αποδέσμευση την αναγκάζει να απορρίψει με μίσος και αποστροφή την μητέρα και να απομακρυνθεί από αυτήν μόνο αμυντικά. Η Ηλέκτρα θα επιλέξει να εγκαταλείψει τον εαυτό της. Θα αρνηθεί την βασιλική της καταγωγή αλλά και την θηλυκότητα της. Θα κυκλοφορεί ρακένδυτη και βρόμικη προκειμένου να προκαλεί και να βλέπει την λύπηση στα μάτια των άλλων. Με πείσμα αρνείται να ανταποκριθεί στις κλήσεις για ζωή του συζύγου της και των φίλων που θα την έβγαζαν από τον αέναο και ατέρμονο θρήνο.

Η τραγική λύση στη τρομερή αυτή σύγκρουση φαίνεται να έρχεται στο τέλος, αυτή όμως δεν είναι ψυχική. Η Ηλέκτρα η οποία είδε στο πρόσωπο του αδελφού της Ορέστη, έναν αναγεννημένο παρόντα, δυνατό πατέρα, ταυτιζόμενη με την παντοδύναμη φαλλική της μητέρα λειτουργώντας δηλαδή σαν να ήταν η ίδια ένα φαντασιωσικό πέος, τον ευνουχίζει καθιστώντας τον υποχείριο της και τον χρησιμοποιεί προκειμένου να δώσει αυτός την λύση. Η Ηλέκτρα πίστευε ότι μετά τον φόνο όλα θα είχαν αποκατασταθεί ως όφειλαν. Κυριευμένη από το μίσος της σκότωσε όχι μόνο την μητέρα της αλλά και τον πατέρα /αδελφό της. Ο Ορέστης είναι ηθικά και ψυχικά νεκρός κάτι για το οποίο η Ηλέκτρα δεν φαίνεται να αισθάνεται ενοχή. Ομολογεί μάλιστα μπροστά στον συντετριμμένο αδελφό της πως το μόνο για το οποίο αξίζει κάποιος να θρηνεί είναι το να αφήνει την πατρίδα που γεννήθηκε. «Και για τι άλλο αξίζει να θρηνείς παρά που αφήνεις την πατρίδα..» Σε ένα συμβολικό επίπεδο είναι σαν να ομολογεί ότι για αυτήν δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό από το να αναγκάζεται κάποιος να απομακρυνθεί από την μητέρα -πατρίδα που την γέννησε και την μεγάλωσε. Είναι πράγματι σαν ασυνείδητα μέσα από αυτήν την ενεργεία η Ηλέκτρα να επέτυχε αυτό που πάντοτε ασυνείδητα επιθυμούσε. Η σχέση εξάρτησης με την μητέρα έχει ψυχικώς διαφυλαχθεί για πάντα. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί πια μπει ανάμεσα τους.

Το τέλος της τραγωδίας δίνεται από τον Ευριπίδη μέσω του «από μηχανής θεού» ο οποίος ορίζει ο Ορέστης να δικαστεί από τους ανθρώπους και η Ηλέκτρα να οδηγηθεί σε μια «φυσιολογική» ζωή παντρευόμενη τον Πυλάδη. Με ψυχικούς όμως όρους η πολυπόθητη λύση δεν έχει επέλθει. Βλέπουμε την Ηλέκτρα να στέκεται ενώπιον του Οιδιπόδειου συμπλέγματος της ανήμπορη να το διαχειριστεί ψυχικά καθώς έχει αποτύχει να διαχειριστεί με επιτυχία τις προ οιδιπόδειες συνιστώσες αυτού. Έρχεται λοιπόν αντιμέτωπη με τον οιδιπόδειο αστερισμό γυμνή ουσιαστικά από τα ψυχικά εκείνα εφόδια που θα της επέτρεπαν να βγει από αυτό και να οδηγηθεί σε μια ώριμη, ενήλικη σεξουαλικότητα. Αντ΄αυτού η Ηλέκτρα είναι καταδικασμένη να παραμείνει δεμένη στην σχέση ψυχικής εξάρτησης με την μητέρα της. Είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνει στις σχέσεις της με τους άνδρες την σχέση που είχε με αυτήν. Ο δεσμός μαζί της θα παραμένει αναλλοίωτος καθώς αυτός δεν θα μπορούσε ποτέ να κοπεί με έναν τέτοιο δραματικό τρόπο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει μόνο ψυχικά, σε μια τέτοια όμως ψυχική λύση δεν είχε καμία απολύτως πρόσβαση η τραγική Ηλέκτρα.

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

Υπέροχο το link που παρέθεσες Thaleia.
Ιδιαίτερα η παρακάτω παράγραφος....η απόλυτη έκθεση της ψυχής της και ταυτόχρονα ο εαξγνισμός της από το μίσος γι αυτήν την ίδια.

 

Απάντηση: Δακρυα για την Ηλεκτρα

και το παρακατω επισης ......

 

απλα υπεροχο

 

Συγκλονιστικά κείμενο και τραγούδι!