Δεν είμαι αφελής

Aυτό που θέλω να πω, είναι ότι....
Τα κίνητρα απανταχού των "συντρόφων" ενός χώρου σαν και
του δικού μας ... είναι ο ηδονισμός και η μακροημέρευση
με τους κατάλληλους χρήστες. Λίγοι είναι εκείνοι που μπαίνουν...
απλά για να γράψουν... εεεε ... φιλολογικά....να το πούμε.
 

 

@Seirios_79 ο καθένας/καθεμία είναι άξιος/α των πράξεων και των επιλογών του/της. Εγώ γράφω από πάντα φιλολογικά, δεν απέκλεισα "γνωριμίες", από εδώ μέσα έκανα δυο, μπορώ να πω ότι μου έφτασαν και περίσσεψαν.
Απ' εδώ και στο εξής, ευχαρίστως να δω επιτέλους από κοντά κάποια άτομα ( άντρες και γυναίκες ).
Ν' αλλάξουμε δυο κουβέντες, να δω τα πρόσωπα τους και εκείνοι/ες το δικό μου.
Να μάθω και να μάθουν ποιοι στο τέλος "συζητούν" πίσω από μια οθόνη.
Μα αν ποτέ φτάσουμε στο σημείο, να χωρίσουμε τα τσανάκια μας εγώ και η σύντροφος μου.
Επιστρέφω στα "κόλπα" του εξωτερικού.
Οι "γνωριμίες" και οι "συναντήσεις" με γυναίκες, μόνο εκτός διαδικτύου. Αν έχουν το "κουσουράκι", θα μου το πουν, αν έχουν το "σαράκι", θα τους το βγάλω. Αν δεν το έχουν, θα τις "τσιγκλήσω" εγώ.
Αν δεν το γουστάρουν με τίποτε/το αποκλείουν, θα τις χαιρετήσω. Αλλά περαιτέρω "στενά" μπλεξίματα με το "στρουμφοχωριό" για μένα τελείωσαν.
Εδώ μου αρέσει να γράφω, να διαβάζω, να μαθαίνω πράγματα, να περνάω την ώρα μου, ακόμη και όλως ηλιθίως να εκνευρίζομαι.
Αλλά σταματάει εκεί, πιο πέρα δεν θέλω να ξαναπάω για πολλούς και διάφορους λόγους.
Στο κάτω κάτω της γραφής, όπως συχνά πυκνά γράφω, δεν είναι όλο το BDSM μαντρωμένο σε κανένα Forum.
Ούτε περίμενα να σαρανταρίσω ( όταν πρωτογράφτηκα εδώ ) για να κάνω τα όποια "περίεργα" γούστα μου.
Και πριν πέσω στο παρόν Forum, δεν είχα καμία internetική σχέση με το BDSM ούτε στο Ελλάντα, ούτε εξωτερικό.
Πάντα στον έξω κόσμο "κυνηγούσα".   

 

Επειδή, αν υποτεθεί ότι το διαδίκτυο είναι μόνο το μέσο της αλληλεπίδρασης, τότε είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο, ακόμα ισχυρότερο από την εκ του σύνεγγυς επαφή. Επειδή το μέσο αυτό μεταφέρει εξαιρετικά πυκνή πληροφόρηση για τον έτερο από την άλλη πλευρά των καλωδίων, επειδή "αντιλαμβανόμαστε" γι αυτόν πράγματα που σε μια επαφή από κοντά θα είχαν "χαθεί" στο πλαίσιο.

Φυσικά και έχεις μείνει με μια αίσθηση απώλειας. Αν μιλούσες με κάποιον σε ένα μπαράκι και ξαφνικά αυτός εξαφανιζόταν δεν θα ένιωθες κάπως; Δεν θα ρωτούσες γύρω γύρω, δεν θα αναρωτιόσουν αν του συνέβη κάτι, αν ήταν κάποιο δικό σου φταίξιμο, κάποια δική του πετριά; Μόνο που θα είχες την βεβαιότητα της απτής επαφής ακόμα και τίποτα να μη σημαίνει τελικά αυτό, θα ήξερες στα σίγουρα ότι υπήρξε. Τώρα, ούτε αυτό. Πονάει τρομαχτικά και δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα, μόνο να το αφήσεις λίγο λίγο να περάσει.

Δεν είναι βλακεία, επίτρεψέ μου. Νιώθεις την επαφή απ το διαδίκτυο ως ένα προ-στάδιο για κάτι άλλο και όταν αυτό χάνεται σε έναν τζαζ αυτοσχεδιασμό, τότε μένεις μετέωρη.

Όταν ένιωθα για έναν άνθρωπο με τον οποίο επικοινωνούσα απ το διαδίκτυο, τι θα γίνει αν του συμβεί κάτι, αν εξαφανιστεί ξαφνικά, αν τον σκεπτόμουν και τις άλλες ώρες, ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και λίγο λίγο να βρεθούμε από κοντά. Δεν έπεσα ποτέ έξω σε αυτό που αισθανόμουν, η ίδια χημεία που υπήρχε εντός διαδικτύου συνεχιζόταν, με πιο ήπιο τρόπο, και εκτός. Δεν μου έχει τύχει ποτέ τέτοια εξαφάνιση, φίλοι μου την έχουν ζήσει και ήταν ως και τραυματική και π ά ν τ α, στα περιστατικά που γνωρίζω, επρόκειτο για κάτι τόσο απλό όσο ένα διπλό προφίλ.

Εύχομαι να το ξεπεράσεις σύντομα, ασφαλώς και δεν είσαι αφελής.

 

@gaby Thank you   Σε ευχαριστώ για την κατανόηση.

 

@Ice on fire  

 

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

Κ.Π Καβάφης

 

Θα σου περάσει. Θα πάρει λίγο χρόνο γιατί δυστηχώς διέκοψε την επικοινωνία πριν φθαρεί η εικόνα του και μπορέσεις να τον απομυθοποιήσεις. Συνήθως αυτές οι καταστάσεις δε πιάνουν πολυ χώρο στη καρδιά σου αλλά στο μυαλό σου και αυτό είναι που πρέπει να δουλέψεις.

 

περασα ενα καταπληκτικο ΠΣΚ με την υπο μου  
αξια ανεκτιμητη και παντελως εκτος φορουμ

Υ.Γ. Τελω ακομα υπο capital control, Μην απορειτε που χαθηκα

 

Το facebook και οι άλλες αμερικανιές, αναρωτιέμαι πόσο πίσω έχουν πάει τις εικόνες - που οι παλιότεροι έχουμε – από τα chat στα τέλει του ’90! Τότε που συναντιόμασταν με τρεις διαφορετικές κοπέλες σε μια μέρα! Σήμερα δεν είναι τόσο απλά και τόσο αθώα τα πράγματα...

1)Το ιντερνετ, το τηλέφωνο δεν πρέπει να είναι ο σκοπός, απλά το μέσων.
2)Η αρχιεπισκοπή δεν έχει εγκρίνει ιντερνετικούς εξωμολόγους ακόμη, δεν χρειάζεται να πεις τα πάντα. Αλλά και να κάνεις αυτό το λάθος, δεν μπορεί να έχεις πει τίποτα περισσότερο απ’ ότι ο μέσος – εδώ – άνθρωπος, γιατί να ντρέπεσαι;
3)4 σελίδες ινβοχ είναι αρκετές για να προτείνεις συνάντηση. Τα φοβικά «ρομπότ» που φτιάχνουν μόνο φαντασιώσεις ή είναι παθολογικοί ψεύτες θα στρίψουν με την μία. Στόχος σου να είναι πάντα η συνάντηση, αν δεις ότι «μακραίνει» το πράγμα, κόψ’ το με την μία. Έφυγες για αλλού. Τα πολλά (ιντερνετο)λόγια είναι φτώχια.
4)Σαν το τετ-α-τετ δεν έχει! 100 ιντερνετοσελίδες επιχειρήματα να σου γράψω δεν θα καταφέρω να σου πω τίποτα. Φτάνει μια συνάντηση, μια απλή ανθρώπινη επαφή, ένα βλέμμα, για να αλλάξεις φιλοσοφία! Η αμεσότητα έχει την δική της δυναμική.
5)Κάποιες φορές φαντάζεσαι κάτι το ιδανικό και η εμπειρία της συνάντησης σε διαψεύδει, κάποιες άλλες, πας χαλαρά και εκπλήσσεσαι. Όλα παίζουν...
...(όποιος βρίσκει ενδιαφέρων συμπληρώνει τα tips)...

Στο δια ταύτα... Από Αθήνα ε; Χμμμ... Για πες, δεν βγαίνουμε να τα πούμε από κοντά; Μοιράζουμε την απόσταση και συναντιόμαστε Κιάτο. Τι λες;   Ψιτ! Σοβαρά μιλάω, αν είναι στείλε μου ινβοχ το τηλ σου να σε πάρω να κανονίσουμε. Απλά πράγματα, να βγεις με έναν άνθρωπο για καφέ, δεν είναι πυρηνική φυσική, έλεος πια!...

Υ.Γ.: Καλύτερα να μην πω ότι συναντήθηκα με κάποια από εδώ μέσα, προ ημερών και μετά εξαφανίστηκε... γύρευε που θα πάει το μυαλό σας   Πέρα από την πλάκα... Η πιο συνηθισμένη απάντηση στο «γιατί;» να ξέρεις είναι το «γιατί... έτσι!»...

 

Ωχ ο Μπέσκος ο απαλοχέρης

 

Απογοητευμένη @lil star ,
Κάποτε υπήρχαν ειδικές στήλες σε περιοδικά "ποικίλης ύλης" μέ τίτλους του τύπου "πες τα στη Μανίνα", που έδιναν συμβουλές πρώτων βοηθειών σε πληγωμένες καρδιές.... Τώρα πιά, σε κάθε διαδικτυακό φόρουμ με θεματολογία από την παρασκευή φυσιγγίων για το κυνήγι ελέφαντα μέχρι την τέχνη του κοπανελίου υπάρχει η "παρέα των προθύμων", οι αυτόκλητοι σωτήρες, που συντρέχουν τις ατυχήσασες με βαθυστόχαστες συμβουλές και περισπούδαστες αναλύσεις με εμβρίθεια και στόμφο, ενίοτε με επητηδευμένη απλότητα και σπανίως με λογοτεχνίζοντα οίστρο.

Ακου λοιπόν ακόμα μία συμβουλή σε σχήμα παραμυθιού, από ακόμα έναν αυτόκλητο σωτήρα:
Ηταν μιά φορά κι έναν καιρό ένα όμορφο κορίτσι (σ.σ. στα παραμύθια όλα τα κορίτσια είναι όμορφα. Όταν ενηλικιώνονται μπορεί να γίνουν ως και ξεδοντιάρες μάγισσες) που, ως άλλη Αλίκη βρέθηκε στη Χώρα του Διαδικτύου. Εδώ βέβαια ισχύει η βασική αρχή "αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα", η μικρή Αλίκη όμως δεν το γνώριζε. Ετσι ήλπιζε πάντα σε ένα θαύμα...

Δεν πέρασε πολύς καιρός και η Αλίκη συνάντησε μιάν Απόκριση. Στον κόσμο του Διαδικτύου Απόκριση λέμε την απάντηση στις προσδοκίες μας, που έρχεται πάντα όταν την καλούμε έντονα. Η Απόκριση είναι μία φασματική προβολή που σχηματίζεται όταν οι προσδοκίες μας κουμπώσουν με τις προσδοκίες κάποιου άλλου περιπλανώμενου του διαδικτύου. Συνήθως οι προσδοκίες μας και οι προσδοκίες του άλλου δεν ταυτίζονται, απλά βρίσκουν κάποιο κοινό γρανάζι και σκαλώνουν μαζί. Ετσι έγινε με τη μικρή Αλίκη. Αμέσως μόλις συναντήθηκε με την Απόκριση, πίστεψε οτι τα όνειρά της έγιναν επιτέλους πραγματικότητα. Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ και το έδειξε αμέσως, στολίζοντας την Απόκρισή της με μύρο από όμορφα λόγια, χρυσόσκονη από βαθιές εξομολογήσεις, γιρλάντες από μύχιες σκέψεις και περιδέραια ονείρων.

Η Απόκριση ένιωσε όμορφα και της χαμογέλασε με ευγνωμοσύνη. Ομως, το κομμάτι των προσδοκιών από τη μεριά του έτερου περιπλανώμενου δεν έμεινε ικανοποιημένο. Άλλους τόπους ποθούσε η ψυχή του, σε άλλων προσδοκιών λιμάνι ονειρεύτηκε να ρίξει άγκυρα. Σκέφτηκε όμως: καλά είναι εδώ. Μας προσέχουν, μας περιποιούνται, μας κανακεύουν. Ας μείνουμε λίγο, όσο να ξαποστάσουμε το κουρασμένο Εγώ μας. Οταν φουλάρουν οι μηχανές της αυτοεκτίμησης με καύσιμο επιβεβαίωσης, κινούμε γι άλλες Αποκρίσεις....

Ετσι κι έγινε. Ο έτερος περιπλανώμενος καλοδέχτηκε τα δώρα της Αλίκης, μάλιστα ανταπέδωσε προσφέροντάς της κάποια δικά του, που είχε συλλέξει από τα ταξίδια του στις θάλασσες του Διαδικτύου και που τα είχει από δυό και τρεις φορές το καθένα. Βρήκε το λοιπόν την ευκαιρία να τα ξεφορτωθεί. Η μικρή Αλίκη ένιωσε κολακευμένη από τα δώρα του και πίστεψε οτι ήταν πιά η βασίλισσα της καρδιάς του...

Πέρασε έτσι λίγος καιρός. Η Αλίκη πετούσε στα σύννεφα. Ο έτερος περιπλανώμενος κατάλαβε πως ήταν καιρός να συνεχίσει το ταξίδι του. Στο παρελθόν θα εξηγούσε στην Αλίκη οτι δεν ταίριαζαν οι προσδοκίες τους, θα την ευχαριστούσε για τα δώρα της και θα αποχωρούσε αξιοπρεπώς. Οσες φορές όμως το έκανε αυτό σε προηγούμενες περιπτώσεις, εισέπραξε γκρίνια, κλάματα και κατηγόριες. Α, όλα κι όλα! Δε θα χαλούσε τη ζαχαρένια του. Ηθελε να συνεχίσει ξέγνοιαστος το ταξίδι του. Ετσι, απλά εξαφανίστηκε!

Η Αλίκη περίμενε και περίμενε. Δεν είχε καταλάβει τι συνέβη στην Απόκρισή της. Δε μπόρεσε να πιστέψει πως δεν εκτίμησε τα δώρα της και έφυγε ξαφνικά, χωρίς ούτε ένα ευχαριστώ. Γιατί όλο αυτό το διάστημα δεχόταν τις περιποιήσεις της με ευχαρίστηση -έτσι έδειχνε- και από τη μιά στιγμή στην άλλη χάθηκε. Επεσε σε βαθιά στενοχώρια. Ολημερίς κι ολονυχτίς σκεφτόταν τις στιγμές που έζησε μαζί με την Απόκρισή της. Η μοναξιά της φαινόταν πλέον ανυπόφορη.

Ωσπου διασταυρώθηκε με ένα σοφό Τρολ. Μπερδεμένη και σαστισμένη καθώς ήταν, του εξιστόρησε όσα της είχαν συμβεί. Εκείνο την άκουσε προσεκτικά κουνώντας καταφατικά το κεφάλι, και της είπε με τη σοφία πολλών χρόνων:
Αλίκη, είχες ένα όνειρο. Ηθελες να το ζήσεις. Βρήκες λοιπόν την πρώτη Απόκριση που σου προσφέρθηκε και πρόβαλλες επάνω της το όνειρό σου, σαν σε οθόνη κινηματογράφου. Αποδείχτηκε οτι δεν ήταν η Απόκριση που έψαχνες και τώρα νιώθεις αδικημένη. Σκέψου όμως πως εσύ ήσουν που κάλεσες αυτή την Απόκριση. Εσύ ήσουν που την έζησες. Νιώσε λοιπόν ευγνωμοσύνη για τους θεούς του Διαδικτύου που σου έδωσαν αυτό που ζήτησες. Πάρε τα δώρα σου και συνέχισε το ταξίδι. Γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η επιθυμία σου να ταξιδέψεις, να ανακαλύψεις. Ο δρόμος είναι μπροστά σου. Θα έρθουν νέες Αποκρίσεις, ενδεχομένως κι άλλες απογοητεύσεις. Χωρίς αυτές όμως δε θα μπορέσεις να εκτιμήσεις τη δική σου Απόκριση, όταν κάποτε τη συναντήσεις...

Και πότε θα τη συναντήσω? Ρώτησε ανυπόμονα η Αλίκη.
Το σοφό Τρολ αποκρίθηκε με ύφος σοβαρό: Όταν πάψεις να ελπίζεις...