Δεν θέλω ή δεν θέλω να μην θέλω;

Για μένα είναι διαφορετικά, σέβομαι την επιλογή της να με δείρει, χωρίς να βασανίζομαι με τα αν..

 

Καλή βδομάδα  

Δεν ξέρω αν έχει μπει ποτέ κανείς σας σε συνάντηση της MENSA.
Είναι εκεί μέσα άνθρωποι με εκπληκτικά μυαλά, που μπορούν - κατά θέματα- να δώσουν εκπληκτικές απαντήσεις και αναλύσεις.
Συνολικά όμως θα δεις μια σύναξη ανθρώπων ταλαιπωρημένων, συννεφιασμένων, παιδεμένων, λίγο απόκοσμων, ενίοτε με έντονα αντικοινωνική συμπεριφορά κ.ό.κ.

Είναι απορίας άξιον - για μένα ήταν πάντως- πώς αυτοί οι άνθρωποι, οι τόσο πραγματικά brilliant, ήταν τόσο καταρρακωμένοι.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πολύ δυνατό μυαλό, πολύ δυνατή αναλυτική σκέψη κλπ Αντί όμως να κρατήσουν αυτή την ικανότητά τους για εκεί που πρέπει, την επεκτείνουν σε όοοολο το φάσμα της ζωής τους και μάλιστα χωρίς να την προσαρμόσουν ανάλογα με τις απαιτήσεις που έχουν οι διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής μας. Υπεραναλύουν, συχνά εντοπίζουν και φτιάχνουν συσχετίσεις που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Και το κάνουν ακριβώς επειδή είναι πολύ ικανοί νοητικά: μπορούν να αναλύουν, μπορούν να βρίσκουν συσχετισμούς και αιτιώδεις σχέσεις, πολύ καλύτερα από τους υπόλοιπους.

Η κακώς - κατά τη γνώμη μου- χρησιμοποιούμενη αυτή ευφυΐα τους, παραμένει αναμφισβήτητα ένδειξη ευφυΐας. Είναι κάποιες φορές σαν ένα κομμάτι του εαυτού τους να προτρέχει έναντι του υπόλοιπου εαυτού (το κομμάτι που προτρέχει παραμένει δικό τους, άρα έχει τα χαρακτηριστικά τους, τους είναι αναγνωρίσιμο) και να φτιάχνει κατασκευές που στον υπόλοιπο εαυτό που ακολουθεί φαίνονται ανυπέρβλητα φράγματα. Και φυσικά, όταν συμμαζευτεί ο εαυτός και "συμμαχήσει" (πχ στην περίπτωση μιας εντολής που θέλεις να ακολουθήσεις), το να ξεπεράσουν τα εμπόδια που έφτιαξαν γίνεται, φορές, πιο δύσκολο γιατί και αυτά αυτοί τα έφτιαξαν, είναι κομμάτι του εαυτού τους.

   

 

χρήσιμη μάλλον είναι, γιατί δίνει κάποια εικόνα για τη δουλειά που χρειάζεται να γίνει. όχι όμως απαραίτητη, γιατί δεν είναι η απόπειρα ρητής διατύπωσης η κύρια πηγή πρόσληψης πληροφορίας.

 

Το να μην θέλει κάτι η υποτακτική φαντάζει κατ΄αρχήν λογικό.
Το "να μην θέλει να μην θέλει" προσδιορίζει, ακριβώς, την επιθυμία της για υποταγή και υπακοή στα κελεύσματα του Κυρίου.
Πόσα "δεν θέλω" της υποτακτικής μπορεί ν΄ανεχθεί και να παλέψει (και γιατί) ο κυριαρχικός; Αυτό έχει μεγάλη σημασία για την συνέχιση σχέσης. 

 

Εξαρτάται από το χαρακτήρα του συστήματος.

Εάν μιλάμε για ένα γραμμικό σύστημα που τα 2 δεν θέλω γίνουν 4 και τα 4 8 και ο άξονας της άρνησης είναι σταθερός, περνάμε σε άλλες διαδικασίες.

Εάν όμως τα 5 δεν θέλω λυθούν, και πάμε παρακάτω στα επόμενα 5 και λυθούν και αυτά δεν βρίσκω λόγο να μην περάσουμε και στα επόμενα 5.

Επίσης με προβλημάτισε λίγο το "ανέχεται". Δεν ανέχεται νομίζω. Θέλησε να αναλάβει, να εκπαιδεύσει, και να πάρει τον έλεγχο ενός άλλου ανθρώπου. Και φυσικά διάλεξε και τον άνθρωπο με την όποια δυναμική και potentials έχει.

Εάν ένα Κ πει σε ένα υ ότι "δεν ανέχεται άλλα (δεν θέλω στην προκειμένη)" η αλήθεια είναι θα μου δημιουργούνταν απορίες σχετικά με την επιλογή του υ ή/και με την αρχική συμφωνία. Γιατί εκεί, κάποιος, κάπου έκανε κάποια λάθος εκτίμηση.

 

@margarita_nikolayevna
οι υψηλές νοητικές ικανότητες δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με τη συναισθηματική ή και λογική ικανότητα του ατόμου για δράση ή αντίδραση. Συχνότατα, δε, περιορίζονται σε συγκεκριμένα, συναφή μεταξύ τους, πεδία.

Ένας ευφυής νοητικά , λοιπόν, άνθρωπος δε σημαίνει πως έχει αναπτύξει την ικανότητα διάδρασης - συνήθως η επιλογή είναι "μόνος" - , δεν μπορεί να αναλύσει την "πραγματικότητα" - μπορεί μα δεν τον ενδιαφέρει- συχνότατα η ενέργειά του κλειδώνει σε εκείνα τα πεδία που μοιάζουν εντελώς "μη χρήσιμα" για τους πολλους και δεν αντιλαμβάνομαι τον συσχετισμό  . Αν θέλεις να βοηθήσεις  

*γνωρίζω 2-3 καθόλου καταρρακωμένους, κοινωνικότατους, μα με αδυναμία να ασχοληθούν με τα "καθημερινά". Στην πραγματικότητα, νομίζω, ότι αρνούνται.

 

Ένα το κρατούμενο (Το κρατάμε για το τελευταίο quote).

Στην αρχή της σχέσης μπορεί η υποτακτική να προσδιορίσει τις επιφυλάξεις της και να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν (δεν λέω αποδεκτές, αλλά σεβαστές)
Αυτό που δεν αναφέρεται συνήθως, είναι ότι τότε ακριβώς, είναι που ο Κυριαρχικός ορίζει και τους βασικούς κανόνες της σχέσης, το πρωτόκολλο αν θέλεις, με βάσει το οποίο αναλαμβάνει τον έλεγχο κ.λ.π. της υποτακτικής. (Τι γίνεται αν τα διατυπούμενα "δεν θέλω", έχουν να κάνουν με αυτούς τους πρωταρχικούς κανόνες; Υπάρχει ανοχή ή όχι από τον Κυριαρχικό όταν εμφανίζονται κατά την πορεία 

Εδώ βάζουμε το κρατούμενο που έχουμε από το πρώτο quote.

Σπουδή περίπτωσης:
Υποτακτική εκφράζει με πολύ ωραίο και πρέποντα τρόπο, ένα "δεν θέλω της".
Γίνεται σεβαστό, παρόλο που αντιστοιχεί άμεσα σε ένα "θέλω του Κυρίου" ο Κύριος το κρατά για επίλυση.
Σύντομα εκδηλώνεται κι άλλο ένα "δεν θέλω", που κι αυτό αντιστοιχεί σε ένα "θέλω του Κυρίου" και πάει λέγοντας.
Κάποια στιγμή δεν θα υπάρχει κάτι που να θέλει ο Κύριος οπότε τι να την κάνει την υποτακτική;
Καιρός να την απαλλάξει από το βαρύ φορτίο των "θέλω" του Κυρίου που αντιστοιχούν σε "δεν θέλω" δικά της.
Την στέλνει να βρει ένα Κύριο που να ταιριάζουν τα θέλω και τα δεν θέλω τους και όλοι είναι ευτυχισμένοι.

 

ή απλά βαριούνται @lexy

 

Καταλαβαίνω τι λες όμως:

1) Όσα πλαίσια και αν μπουν στην αρχή το σύστημα θα εξελιχθεί, έστω εντός των πλαισίων. Κάποια στιγμή που το σύστημα θα φτάσει ένα νέο κέντρο ισορροπίας, τα αρχικά πλαίσια θα πρέπει να επανεξεταστούν είτε από τον Κ είτε και από τους δύο. Πρέπει να γίνει και να γίνεται μια αξιολόγηση του τι δουλεύει και τι δεν δουλεύει και να διαμορφώνονται τα αρχικά πλαίσια κατάλληλα.

Παράδειγμα: έχουμε ένα πολύ πρόθυμο, "συνειδητό" και (έστω straight) υ που φέρεται ακριβώς όπως πρέπει κλπκλπ. Κάποια στιγμή του ζητείται να αλληλεπιδράσει σεξουαλικά με μια άλλη γυναίκα. Αυτό δεν είναι μια συνηθισμένη αλλαγή της αρχικής συνθήκης, και δεν είναι ένα απλό δεν θέλω που λύνεται με τη μια.

2) Ξεκινάς μια πολεμική τέχνη. Προφανώς θέλεις να την κάνεις γιατί αφενός πηγές και γράφτηκες αφετέρου πλήρωσες. Θέλεις όντως να δεσμευτείς και να την μάθεις.

Εάν την τρίτη εβδομάδα έρθει ο δάσκαλος και σου πει "εάν την επόμενη Τετάρτη δεν είσαι ninja μην ξαναπατήσεις εδώ" αρχικά απέτυχε σαν δάσκαλος και σαν εκπαιδευτής και επίσης μάλλον δεν θα θες να ξαναπατήσεις όπως και να έχει γιατί μάλλον ο άνθρωπος δεν ήταν στα καλά του.

Γιατί λέω τα παραπάνω:

Α) γιατί να υποθέσουμε ότι το ένα δεν θέλω θα γίνουν δύο; Δεν βλέπουμε πως και αν εξελίσσεται ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας;

Β) το να αντικαταστήσεις τις επιθυμίες σου και τα θέλω σου με αυτά ενός άλλου ανθρώπου, λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι μια μακριά και δύσκολη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν και οι δύο. Γνώμη μου είναι ότι ίσως βασικότερο ρόλο παίζει το πως χειρίζεται το Κ αυτά τ δεν θέλω και αυτή τη διαδικασία. Τι να πω ίσως μιλάει ο εκπαιδευτικός μέσα μου.

That being said, καμμία αντίρρηση στο ότι εάν φτάσουν σε ένα σημείο που τα θέλω του Κ δεν καλύπτονται εξαιτίας των δν θέλω του υ ναι προφανώς ώρα καλή στην πρύμνη του και αέρα στα πανιά του και στην τελική ουδείς αναντικατάστατος. Όμως! Επειδή οι D/s , M/s σχέσεις είναι μια μεγάλη επένδυση όπως και να το κάνουμε, καλό είναι να προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο συμβατοί από την αρχή ή έστω το πρώτο διάστημα να αξιολογούμε συνεχώς την πρόοδο.

Και για να μην παρεξηγηθω, είμαι από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ούτε στα μπορώ ούτε στα δεν θέλω ακόμα και όταν αυτά έχουν να κάνουν και με πολύ δύσκολα ζητήματα όπως το να είναι κάποιος straight ή μη μαζοχιστης πχ... Απλά όρεξη να υπάρχει, υπομονή και μόνο του σπανου τα γένια δεν γίνονται.

 

Μου δημιουργήθηκαν απορίες διαβάζοντας τα παραπάνω. Θέση του Κ μέρους δεν είναι να κάνει τα δεν θέλω του υ, θέλω;
Και αν τελικά δεν γίνουν δεν έχει τελική ευθύνη το Κ; Δεν ψάχνω φταίχτη! Δικαίωμα του εκάστοτε Κ το πόσο χρόνο και διάθεση θέλει να συμβάλει στη σχέση. Αλλά δεν είναι λογικό να λαμβάνει και τα ανάλογα;

 

@MauveDelastrange με πρόλαβες με απάντηση την ώρα που έκανα ερώτηση! Είσαι μες το μυαλό μου και δεν φέρω ευθύνη για ότι δεις εκεί!    

 

Μου αρκεί το πρώτο μέρος της απάντησης. Αφού συμβαίνει, τι το θέλεις αυτό το "όμως";      

Ακριβώς το ίδιο λέω "μα ακριβώς" !!!  

Δεν θα παρεξηγηθείς καθόλου. Κι εγώ έτσι πιστεύω αφού.

Και ένα προφανές: Αν εμφανιστούν "δεν θέλω" της υποτακτικής, σχετικά με τα βασικά και ορισμένα "Θέλω" του Κυρίου, σε βάθος χρόνου, τότε πρόκειται για παλαβομάρα και όχι για λάθος εκτίμηση. Εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια (και τα πόδια αν λάχει).