Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Ο σαδισμός τη απουσία άλλων συναισθημάτων (πλην της δαιμονικής χαράς) είναι επικίνδυνος. Και μη μου πείτε για συναίνεση, ο σαδισμός δεν απαιτεί συναίνεση, το αντίθετο θα έλεγα.

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Οπότε προκύπτει πως οτιδήποτε του κάνουμε έως ότου τον λυπηθούμε,
συνεπαγωγικά είναι lighter, 2-0% λιπαρά, σωστά;

Μόλις εξαγνίσαμε όλη την πορεία του σαδομαχισμού μέχρι τον οίκτο (του Σαδ).
«Βάρα με κι’ ας κλαίω μέχρι να με λυπηθείς»

Οι προβληματισμοί της Astarty αξίζουν πολλά λεφτά.
Με τη μετριότατη νοημοσύνη μου αντιλαμβάνομαι πως αυτό που προκύπτει από το κείμενο - αφορμή είναι ότι για να εξανθρωπιστώ,
(να βγω από τον εγωκεντρικό μου κόσμο, όπως διατυπώνεται), επιβάλλεται να αδιαφορήσω παντελώς για τις συνέπειες (της διαδικασίας εξανθρωπισμού μου)
και να γίνω εγωκεντρικότερος του ...εγωκεντρικού (που θέλω να υπερβώ).
Μέχρις εδώ το υποκείμενο που θα πληρώσει το μάρμαρο (της όλης διαδικασίας)
το έχω πεταμένο στα σκουπίδια.
Πρωτύτερα αυτό είχε γίνει και τίτλος ταινίας του James Bond.
«Live and let others die ».
Αλλιώς, ο θάνατός σου η ζωή μου.
Δεν γνωρίζω το βιβλίο που διάβασε η νηματοθέτρια ούτε αν η φίλη του ήρωά μας ήταν δηλωμένη μαζό.
Αυτό όμως που μάλλον προκύπτει είναι ότι για να γίνει ο τύπος ήρωας βιβλίου, τη γράφει στ’ αρχίδια του.

Πιθανό να πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η έννοια του εξανθρωπισμού στη μέση φωνή.
Εξανθρωπίζομαι ίσον ;

Χρυσή ευκαιρία:
Ο μαζοχιστής ΔΕΝ είναι ταυτόσημος του θύματος.
Το πρόσεξε κανείς;

Υ.Γ. Η διαχρονική παγκόσμια λογοτεχνία και η Ιστορία βρίθουν «ηρώων»
που για να αποκτήσουν τον τίτλο, στο πέρασμά τους άφησαν στάχτες.
Τώρα, εάν έπειτα έκλεισαν όλοι τους ραντεβού με τις ερινύες, ελάχιστα απασχόλησε τα θύματά τους.

Tag Phrase:
«Θα με κρίνει η Ιστορία».

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Όχι ακριβώς.

Συγκεκριμένο παράδειγμα: Domme η οποία σιχαινόταν και/ή φοβόταν υπερβολικά να κάνει χρήση ορισμένων κοινών πρακτικών {το γλείψιμο του πατώματος, ήταν π.χ. έξω από τα όριά της} ... ενώ οι υποτακτικοί της ποθούσαν όσο τίποτε άλλο να υποστούν όλα αυτά.

Εκείνη λυπόταν να τους υποβάλει σε {... χρησιμοποιήστε τη φαντασία Σ/σας ...} κι εκείνοι υπέφεραν λόγω στέρησης.

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Τέτοια γράφεις και χαίρεται μετά το παλιορακόμελο ο cornilios.
Άλλο κατέδειξα εγώ, άλλα λες εσύ.
Λιανά:
Αν θες να παίζεις με τις λέξεις, θέλει μαστοριά.
Αλλιώς ο αναγνώστης καταλαβαίνει μεν τι θες να πεις
αλλά όχι μέσω κυριολεξίας, μα από το νόημα.

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Ε, ας χαίρεται και κάποιος, τι πειράζει;  

Φυσικά και είδαμε από διαφορετικό πρίσμα το θέμα, καταδεικνύοντας διαφορετικές πλευρές του. Ο καθένας κουβαλά διαφορετικά μπαγκάζια. {Φυσιο}λογικό!  

Υ.Γ. Για την ώρα *θέλω* να παίξω με ένα ταψί {ααααχχχχ!} γαλακτομπούρεκο, αλλά αν το κάνω θα με πάρει και θα με σηκώσει. Οπότε, θα παίξω με τον καφέ μου.

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

εξαρτάτε .

ένας μαζοχιστής όταν είναι μαζί με έναν σαδιστή ,και οι δύο μαζί μπαίνουν σε μία διαδικασία εξορθολογισμού και ικανοποίησης των "θέλω" τους στα μέτρα της λογικής .

ειδάλως αν ένας μαζοχιστής ή ένας σαδιστής χρησημοποιούν κάποιον βανίλια/βερύκοκο/ότι θέλετε ,για να ικανοποιηθούντότε δεν είναι παρά συναισθηματικοί εκβιαστές . και ΝΑΙ τότε ένας μαζοχιστής είναι θύτης .

απέναντι σε ένα σαδιστή αν δεν είναι ταυτόσημος τους θύματος δεν απολαμβάνει ο μαζοχιστής . για αυτό και αναζητούμε όλοι παιχνίδια στα όρια ...

έτσι αντιλαμβάνομαι προσωπικά τις σαδομαζοχιστικές σχέσεις ...

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Δεν γενικεύω ΠΟΤΕ.
Dream​

Αν έβαζα τίτλο στο σχόλιό μου αυτός θα ήταν: Το διαρκώς διαφεύγων σημείο G

Εξηγώ: η Astarty είχε την καλοσύνη να μου υποδείξει το αρχικό κείμενο* και ξέρω και τα συμφραζόμενά του (ένας μεσήλικος άνδρας -καλή ώρα!- διαβάζει το εφηβικό του ημερολόγιο και αποτιμά -με έκπληξη- την συμπεριφορά του απέναντι στην τότε φιλενάδα του, αναγνωρίζοντας ότι την βασάνιζε ψυχικά με την συμπεριφορά του).

Πιστεύω πως ένα μέρος από την παρεξήγηση προκύπτει από την δυσκολία που είχε ο μεταφραστής στην επιλογή λέξης. Αν είχε διαλέξει να βάλει τη λέξη "ενσυναίσθηση" (να νιώθω, να αντιλαμβάνομαι, να συμμερίζομαι, το πώς νιώθει ο άλλος) θα είχε εξυπηρετήσει την Astarty καλύτερα, αλλά θα της είχε χαλάσει έναν ωραίο τίτλο 

Τούτου λεχθέντος, επανέρχομαι στον πυρήνα του θέματος, ο οποίος πυρήνας λέει: ο σαδιστής θέλει να προκαλέσει πόνο ώστε, βλέποντας την απτή αντίδραση στον Αλλον, βλέποντας τον άλλον να νιώθει ΚΑΤΙ, να μπορέσει να τον συναισθανθεί, να τον συμπονέσει και επιτέλους να νιώσει ΚΑΤΙ κι αυτός ο ίδιος!

(αφήνουμε στην άκρη το αν τα ΚΑΤΙ είναι ίδια, και το παράπλευρο: ο μαζοχιστής επίσης μπορεί να είναι "αναίσθητος" και ο πόνος να τον ξυπνά)

Ορθώς, me thinks, η Astarty πάει τη συζήτηση παραπέρα και ρωτάει αν είναι ίδιον του σαδιστή αυτή η εσωτερική... πώς να την πω.. πεθαματίλα (  .. ώστε να χρειάζεται αυτό το ξυπνητήρι απέναντί του.

Λοιπόν, λογοτεχνική αδεία, ο συγγραφέας του παραπάνω αποσπάσματος μπορεί να γενικεύει όπως θέλει, δουλειά του είναι (και) να μεγεθύνει.

Στην πραγματικότητα όμως, μπορούμε εύκολα να σκεφτούμε ότι ένας ψυχοπαθής μπορεί να είναι σαδιστής, αλλά ένας σαδιστής δεν είναι κατ΄ανάγκην ψυχοπαθής (ας μην το χρησιμοποιήσουν αυτό μερικοί εδώ μέσα για να πάρουν θάρρητα και να κόψουν τα φάρμακα 

Δηλαδή, αν ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι δύο "κελύφη" μπορούν να κάνουν σαδομαζοχισμό, δεν έπεται από πουθενά ότι όσοι κάνουν σαδομαζοχισμό είναι δύο "κελύφη". Δύο "κελύφη" μπορεί να παίζουν και μπάντμιντον, αλλά αυτό δεν θα χαρακτηρίσει το μπάντμιντον.

Το "κελύφη" ξέρω ότι ακούγεται βαρύ. Ομως δεν θέλω να αφήσω σε κανέναν το άλλοθι "αχ, μωρό μου, ήμουν παγωμένος/η βαθιά μέσα μου, για αυτό σου τσάκισα τον κώλο και έχεις να κάτσεις πέντε μέρες.. τώρα ξεπάγωσα, θα 'ρθεις να κάνουμε γούτσου-γούτσου; Αν με ξαναπαγώσεις όμως, φωτιά στο κωλαράκι σου..."

Ενδιαφέρον είναι βέβαια και το ερώτημα αν δύο "κελύφη" μπορούν να κάνουν κάτι εκτός από σαδομαζοχισμό. Γίνεται ενδιαφέρον, επειδή η κοινωνία μας εντείνει καθημερινώς τις προσπάθειες μετατροπής των ανθρώπων σε "κελύφη". Αλλά είναι νωρίς για να έχουμε στατιστικά γιγάντωσης του σαδομαζοχισμού. Το γεγονός ότι ο σαδομαζοχισμός τρυπώνει όλο και περισσότερο στα μίντια, αποστεώνει τον ίδιο τον σαδομαζοχισμό σε ένα κέλυφος και μάλλον τον αποδυναμώνει παρά τον διαφημίζει.

Οπότε καταλήγουμε στον τίτλο μου:

ΟΚ, είναι πρακτικά αδύνατο, τουλάχιστον στο δημόσιο λόγο, να πεις οτιδήποτε χωρίς να γενικεύσεις. Αλλιώς, πρέπει ο λόγος σου να είναι γεμάτος αστερίσκους, υποσημειώσεις και εξαιρέσεις.

Για να συμφωνήσουμε με τον συγγραφέα θα έπρεπε να κάνουμε και μεις την ίδια γενίκευση: να πάρουμε το ειδικό (το "άκρο" λέει η elfcat) και να βρούμε εκεί την ειδοποιό διαφορά. Δύσκολο να κάνει κανείς την ίδια γενίκευση με τον συγγραφέα, ασχέτως αν τον συμφέρει ή όχι.

Απ΄την άλλη, είναι πολύ δύσκολο (πια, από τότε που απωλέσθη η "αυθεντία") να γενικεύσει κανείς ακριβώς εκεί που "πρέπει" ώστε να συνεννοηθεί. Η δική μου γενίκευση, θα διαφωνεί κατά πάσα πιθανότητα με την δική σου - και θα 'χουν και οι δύο ακέραιη την εσωτερική τους συνέπεια, όπως τα αντικείμενα έχουν το ίδιο χρώμα ασχέτως με το χρώμα του φωτός με το οποίο τα φωτίζουμε.

Οταν δυό άνθρωποι λένε "συμφωνούμε πλήρως" εννοούν πως έχουν βρει εκείνο το σημείο γενίκευσης το οποίο εξυπηρετεί τις προβολές και των δυό τους. Ας το ονομάσουμε "σημείο G", προς τιμή του άλλου, επίσης ανύπαρκτου, σημείου.

Γιατί αν υπήρχε, θα έδινε (όπως το ... άλλο) την άκοπη, αβίαστη και κατά βούληση ηδονή της ολικής επικοινωνίας, ηδονή οργασμικής τάξης.

Και ο ποιητής** δεν θα είχε γράψει ποτέ το μνημειώδες: "δε βρήκα μια γυναίκα, να με καταλαβαίνει, να κάνει τα καπρίτσια μου και να μη με πικραίνει".

Dream

* = συμπαθάτε με που είμαι λόγο βλάκας και συχνά δεν καταλαβαίνω με την πρώτη τί λέει ο άλλος και ακόμη χειρότερα είμαι τόσο ηλίθιος που τον ρωτάω πριβέ ή πάμπλικ τί εννοεί αντί να γράψω την άποψή μου στα μούτρα του επ΄αυτού που (δεν) κατάλαβα. Μερικούς εδώ μέσα σας ζηλεύω που το καταφέρνετε...

** = το ότι το έγραψε ποιήτρια δεν αλλάζει αυτό που εννοώ. Ισως και να το αλλάζει όμως.

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Προσωπικά ακόμα κι’ όταν δεν γνωρίζω δια ζώσης το πρόσωπο που αρθρογραφεί,
αντιλαμβάνομαι όμως πως πρόκειται για έξυπνη και οξυδερκή προσωπικότητα,
από τα γραφόμενα βεβαίως- βεβαίως, (βλ. Astarty),
επαφίεμαι καλή τη πίστει στη σπουδή του να παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες
σχετικά με ένα ζήτημα που θέτει σε δημόσια διαπραγμάτευση,
( ειδικά όταν το ζήτημα από τη φύση του δύναται να εκπέμψει μυριάδες αποχρώσεις φωτός),
ώστε αυτό να λάβει εκκίνηση υπό τις σωστότερες δυνατές προϋποθέσεις.

Άρα Σύντροοφε,
Δεν τίθεται ούτε κατά διάνοια θέμα δικής σας βλακείας
αφού είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για δική μου και μόνο αφέλεια.

Αυτό για το οποίο όμως παραμένω ακόμα εν αμφιβόλω,
παρά τις όντως χρήσιμες εκ των υστέρων προσθήκες,
είναι ότι με τον τρόπο που ετέθη το ζήτημα,
σε πραγματικό δηλαδή χρόνο και όχι υπό συνθήκες αποτίμησης / απολογισμού,
οι οποίες μπορούν (μπορούν λέγω) να είναι και αδιάφορες,
το θέμα αυτό καθεαυτό του νήματος εάν δεν αφορά χρονικούς προσδιορισμούς
όπερ και ανάγεται σε άλλη σφαίρα προβληματισμού,
κατά πόσο αλλοιώνεται στο ελάχιστο από τα όσα κατέθεσα;

Με άλλα λόγια εάν ο μεσήλικος ήρωας αντί να διαβάζει τις εφηβικές του καταχωρήσεις
διάβαζε της καταχωρήσεις του προηγούμενου μήνα [μπορούν -είπα- να είναι και αδιάφορες],
σε τι θα άλλαζε αυτό τα πεπραγμένα του;
Ας μας δηλώσει λοιπόν η Astarty αν προτιμά να μιλήσουμε για τα πεπραγμένα του
ή για τους νοσταλγικούς του προβληματισμούς.
Εγώ αφελώς υπέθεσα το πρώτο.

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Αν και, ως απόγονος της πρωτόπλαστης γυνής, νομίζω πως μπορώ να φέρω εις πέρας το βάρος της «βλακείας» του Dream και της «αφέλειας» του MasterDO, οφείλω να ξεδιπλώσω λίγο περισσότερο την σκέψη μου για να γίνω κατανοητή 
Πάντως βάζω στοίχημα το monitor που αντικρύζουν τα ματάκια μου αυτή την στιγμή, πώς όταν ο Dream έγραφε αυτά που έγραφε δεν εννοούσε τον MasterDO 

Και προχωρώ επί του θέματος.

Όταν διάβασα το συγκεκριμένο απόσπασμα είχα πρόσφατη μέσα μου την νέα ταινία του Νόλαν, Inseption.
Στην ταινία αυτή είναι απαραίτητη μια συγκεκριμένη πράξη, ένα λάκτισμα (Kick) για να βγει βίαια ο ήρωας από την κατάσταση ονείρου που έχει μπει.
Το σκεπτικό μου διαβάζοντας το συγκεκριμένο απόσπασμα, χωρίς να πολυμείνω στην ερμηνεία τι θέλει να πει ο συγγραφέας (κι εκεί ήταν σφάλμα ότι δεν σας ειδοποίησα για το άλμα μου), ήταν πως ίσως για κάποιους που έχουν παγώσει συναισθηματικά το δικό τους kick να είναι ο σαδισμός γιατί μέσω αυτού προκαλούν τη γέννηση της συμπόνιας, της συναίσθησης του πόνου του άλλου και έτσι να επανέρχονται στην συναισθηματική ζωή.
Όπως ο ηλεκτρισμός διαπερνά το νεκρό σώμα του τέρατος της Μαίρης Σέλεϋ, δίνοντας του ζωή, έτσι ακριβώς φαντάστηκα να διαπερνά και η συμπόνια τον (κατ’ ανάγκη  σαδιστή.

Χωρίς να ψάχνω να βρω σε μια πράξη για δύο ποιος είναι ο θύτης και ποιος είναι το θύμα, αναρωτιέμαι, εκεί μας οδηγεί αυτός ο μεταμοντέρνος κόσμος της ψηφιακής εικόνας, να είναι ο σαδομαζοχισμός το δικό μας kick;

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Κάποιος που έχει παγώσει συναισθηματικά κουβαλάει κάποιο σταυρό .Δέν πάγωσε στα καλά καθούμενα.
Αυτός λοιπόν έχει αναγκη απο βοήθεια.,σίγουρα, αλλά δέν ξέρω αν ο βούρδουλας είναι η καταλληλότερη μέθοδος,ειδικά αν κάποιος άλλος βούρδουλας,οχι κατ'αναγκη υλικός, προκάλεσε την παγωμάρα.
Η ομοιοπαθητική πάντως ,δεν θεραπεύει τον καρκίνο....

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

Αργοπορημένη Διευκρίνιση: MasterDo, αν έκανα κατάλογο πιθανών αφελών του φόρουμ δεν θα σας έβαζα στη λίστα, ούτε καν με πιθανότητα μηδέν δίπλα στο νικ σας 

Φυσικά, δεν εννοούσα εσάς στο ειρωνικό μου υποσημείωμα, αλλά μια σταθερή συμπεριφορά πολλών εντός του φόρουμ.


Dream

 

Απάντηση: Δεν θέλω την συμπόνια κανενός

οποιόδήποτε πλαίσιο βιας οδηγεί στη μοναξια ενος βουβου βλεμματος , η βια ειναι ενα προσωπο χωρις λογο,όσο σε μια bdsμική σχέση ένας απο τους δύο στερείτε την απολαυση οδηγείτε αυτόματα στο να αρνηθεί και οποιαδηποτε βια...Ετσι παύει να ισχύει η συναίνεση και τότε ένας απο τους δύο σίγουρα χρειάζεται έλεγχο.
Ένα βουβό βλέμμα ένα πρόσωπο δίχως λόγο καταλήγει ένα άχρηστο αντικείμενο.
Βέβαια δε μιλάμε για την καλή ζωή μιλάμε για την bdsmiki κοινωνία.

---------- Post added at 12:19 ---------- Previous post was at 12:15 ----------

Η πρέφα θέλει υπομονή και το σκαμπίλι τέχνη.Δε νομίζω στο πλαίσιο μιας συναίνεσης να βγαίνει κάποιος θύμα ή θύτης..

---------- Post added at 12:31 ---------- Previous post was at 12:19 ----------

Υπάρχουν κατηγορίες ατόμων που σκέφτονται και με το κάτω κεφάλι με αποτέλεσμα οταν δε θέλουν να χρησιμοποιήσουν το χέρι για να βασανίσουν ,χρησιμοποιούν το κάτω μέρος,αφου και με αυτο ρίχνουν καλά πεοσκάμπιλα ακόμα και πεοράπισμα.Μάλιστα τις περισσότερες φορές το χέρι που βασανίζει εκτελεί την τιμωρία προς συμμόρφωση του υποτακτικού,ενω τις υπόλοιπες φορές δίνοντας πεοσκάμπιλα βλέπει και το άλλο μάγουλο να γυρίζει.Δεν γίνονται όλα για συμμόρφωση και τιμωρία.

---------- Post added at 12:33 ---------- Previous post was at 12:31 ----------