Δεν θα ξεχάσω ποτέ...

Χτύπησε το τηλέφωνό μου πριν 15 χρόνια ακριβώς. Ξημερώματα Δευτέρας, ο καλύτερος φίλος του Χ, δεν μπορούσα να καταλάβω καν τι έλεγε.

- Θρυαλλίς, σου μιλάω ακούς;

- Δεν καταλαβαίνω τι μου είπες, μίλα λίγο πιο καθαρά.

- Ο Χ πριν 3 ώρες, γύριζε από Θεσσαλονίκη και το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε μετωπικά με μία νταλίκα.

Ήμουνα από τον ύπνο, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμα τι ώρα είναι. Κοιτάω το ρολόι, ρίχνω μία γρήγορη ματιά στην οθόνη του κινητού μου να δω με ποιον μιλάω και ξαναβάζω το ακουστικό στο αυτί μου.

-Ψ εσύ είσαι; Τι έγινε; Τι έπαθε;

-Λυπάμαι που στο λέω εγώ, σκοτώθηκε και ξεσπάει σε κλάματα.

Κάθομαι κάμποση ώρα στο κρεβάτι μου, νομίζοντας πως βλέπω ακόμα όνειρο χωρίς την παραμικρή κίνηση. Μετά από λίγη ώρα αρχίζω να κλαίω με λυγμούς και βλέπω τη μητέρα μου μέσα στο δωμάτιό μου. Με ρωτάει τι έγινε, δεν μπόρεσα να πω τίποτα. Αναγκάστηκε να πάρει τηλέφωνο τον τελευταίο αριθμό που με κάλεσε για καταλάβει. Θυμάμαι αποσπασματικά διάφορες σκηνές εκείνης της ημέρας, αλλά δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά με ποια σειρά γίνανε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ώρα που έφτανε το φέρετρο στην εκκλησία, κατέβασα τα μάτια στο πάτωμα, δεν μπορούσα καν να το αντικρύσω. Έφυγα κατευθείαν και κρύφτηκα έξω στην αυλή, στο μπροστινό μέρος της εκκλησίας, έκλαιγα με μαύρο δάκρυ και καθόμουνα κάτω στο πάτωμα. Κάποια στιγμή με πήρανε σηκωτή στη μέση της κηδείας, με πήγανε σπίτι μου και με πλακώσανε στα ηρεμιστικά για να κοιμηθώ.

Όταν πήγα κάποιες μέρες μετά να μαζέψω τα πράγματά μου από το σπίτι του, δεν είχα καν κουράγιο να κλάψω άλλο. Κοιτούσα σαν να μην είχα επαφή με το περιβάλλον και έκανα εντελώς μηχανικές κινήσεις. Πήγα μόνη μου βέβαια και ο λόγος είναι ο εξής : Ήμουνα 16 1/2 και ο Χ ήταν 37 χρονών. Άκουγα μόνο αρνητικά σχόλια για την σχέση μου, για την διαφορά ηλικίας που είχαμε και συνέχεια τα .... Τι τον θες τον μπάρμπα; Είσαι μικρό κορίτσι. Αυτός πάλι παιδεραστής είναι ; Και ξαφνικά όλοι θέλανε να με παρηγορήσουν.

Ελεύθερο το νήμα μπορεί ο καθένας να γράψει ότι θέλει, θα σας παρακαλούσα όμως πάρα πολύ να μην τρολάρετε το συγκεκριμένο ποστ μου, ούτε να σχολιάσετε τον τρόπο γραφής του. Δεν είμαι καλή στη συγγραφή, ότι γράφω είναι από καρδιάς όμως, τα έγραψα μέσα σε 10 λεπτά.

Στιγμές λοιπόν που δεν θα ξεχάσετε ποτέ, είτε καλές είτε κακές και θέλετε να τις μοιραστείτε.

 

@dark_lady[Α] δεν το παίρνω στραβά. Για να το λες κάτι θα ξέρεις.

 

Οι Καλικάντζταροι φταίνε, τελευταία μέρα στη γη  

Ελληνική δοξασία (αρχαίας καταγωγής) «δαιμόνιων» που σύμφωνα με σύγχρονη δοξασία εμφανίζονται κατά το Δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου). Σύμφωνα με τη λαϊκή δοξασία τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, διότι είναι άτακτοι και τους αρέσουν τα παιχνίδια.Αυτοί ζουν στον κάτω κόσμο και τρέφονται με φίδια,σκουλίκια,κτλ.