Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

@to all,
Eυχαριστώ για τις τοποθετήσεις σας.
Το D/s στη δική μου κοσμοθεωρία αποτελεί φυσική συσχέτιση που είτε έρχεται πηγαία είτε όχι. Το επιτιδευμένο στα δικά μου μάτια δεν δουλεύει. Μπορεί να αρκεί για να παίξω, για να νιώσω τη στιγμή, μπορεί και να με ξενερώσει αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε να αποκτήσει ουσία.
Αντιλαμβάνομαι την φράση ΄΄δεν μπορώ να κάνω αλλιώς΄΄ ως αποδοχή της κατίσχυσης από τον Κ, ως αναγνώριση της Ισχύος του, ως αποδοχή της φύσης και της θέση του υ. Στο πρόσωπο και τη συγκεκριμένη δυναμική της συσχέτισης που αυτή επιφέρει.
Σε κάθε άλλη περίπτωση το ΄΄δεν μπορώ να κάνω αλλιώς΄΄ στα μάτια μου δηλώνει αδυναμία. Αδυναμία να νιώσω, να κάνω σχέσεις, να απολαύσω με όλους τους τρόπους. Μπορώ αλλά αυτός είναι ο τρόπος που μου δίνει τα περισσότερα, που με γεμίζει και νιώθω πλήρης. Αρκεί να δουλεύει, να αποδίδει και να έχει ουσία.

 

Δεν είναι κακό αν περνάτε καλά.
Ευτυχώς που υπάρχουν κυριαρχικοί που μπορούν και θέλουν να μην είναι Κυρίαρχοι και ταιριάζουν στην κοσμοθεωρία σας.
Εξάλλου η ευτυχία είναι το άθροισμα των στιγμών ευχαρίστησης.

 

Καταλαβαίνω πως υπάρχουν κάτοχοι συλλογών από κόμπλεξ, άνθρωποι που ξεχειλίζουν ανασφάλεια, αλλα παρόλα αυτά πιστεύουν ότι είναι Κυρίαρχοι ή προσπαθούν να προβληθούν ως τέτοιοι, αλλά αυτό που λέτε δεν το έχω δει και μάλιστα νομίζω πως το ακούω πρώτη φορά. Θα θέλατε να το εξηγήσετε;

 

Ενα τραγουδι τα λεει καλυτερα!

 

Πόση ομορφιά σε δυο νότες  

 

Το έχετε δει, δεν υπάρχει περίπτωση.
Τους κυριαρχικούς αυτούς του λέμε συνήθως "Top"

Υπάρχει και η περίπτωση κάποιος κυριαρχικός, που γενικά μπορεί και θέλει να είναι Κυρίαρχος, να πάει με κάποια vanilla ή bottom όχι για να κυριαρχήσει αλλά για τα κάλλη της, στην περίπτωση αυτή μπορεί και θέλει να μην είναι Κυρίαρχος της.

 

Aκόμη και έτσι να είναι πράγματι δεν είναι διόλου κακό. Η ευτυχία δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ποιος άνθρωπος αποχωρεί από εκεί που λάμπει η ψυχούλα του;
Εσείς όμως που είστε Κυρίαρχος σωστός και απόλυτος μόλις πέσατε μερικά ακόμη level στα σκαλιά της κυριαρχίας.

 

Μα καλό λέω ότι είναι

Δεν έχω σκαλιά στην κυριαρχία μου, για να έχω και level.
Η κυριαρχία δεν είναι παιχνίδι για να περνάς πίστες, είναι τρόπος ζωής.
Εξάλλου δεν είναι όλα για όλους.  

 

Πολύ ευχαρίστως, εδώ είναι και μια εκδοχή της πηγής μου http://www.psychomedia.it/jep/number16/uzan.htm είναι από ένα άρθρο που έχω και μεταφρασμένο στη συλλογή "Η "άλλη" σεξουαλικότητα" των εκδόσεων Νεφέλη, το "Μια περίπτωση διεστραμμένου μαζοχισμού" του ψυχαναλυτή Michel de M'Uzan (1921 -2018). Το "διεστραμμένος" είναι σε αντίστιξη με τον ηθικό μαζοχισμό και άλλες κατηγορίες μαζοχισμού που συνήθως δεν εξελίσσονται σε αναζήτηση πραγματικού πόνου και σύνδεση του πόνου με την οργασμικότητα και την σεξουαλική απόλαυση γενικότερα.

Αυτό που εννοούσα είναι ότι όταν η επιθυμία κάποιου για ηδονή, για απόλαυση, για συναίσθημα, για συγκινήσεις υπερβεί ένα σημείο τότε αυτός δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με φαντασιώσεις, ούτε με vanilla τρόπους, ούτε με συνδυασμό των δύο. Δεν είναι αρκετό το vanilla σεξ και δεν είναι αρκετές οι φαντασιώσεις επικυριαρχίας, για παράδειγμα, την ώρα του vanilla σεξ. Αυτό συμβαίνει επειδή η επιθυμία και λόγω έντασης, έχει μπει στην περιοχή του συνειδητού, άρα γνωρίζει κάποιος τι θέλει και γνωρίζει ότι αυτό που μπορεί να έχει δεν είναι αυτό που θέλει. Τότε αποζητά D/s & S/m σε διάφορους συνδυασμούς. Όταν η ένταση της επιθυμίας καταλαγιάζει είτε επειδή δεν τροφοδοτήθηκε είτε για διάφορους προσωπικούς λόγους τότε, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να αποφευχθεί το BDSM και αποφεύγεται λόγω της πολυπλοκότητάς του που είναι πλέον αχρείαστη.

Υπάρχουν άλλοι τομείς;   Νομίζω πως οτιδήποτε συμβαίνει στην προσωπική ζωή είναι ερωτισμός από άμεσος και απτός μέχρι έμμεσος - συμβολικός.

Μπορεί να είναι vanilla που "το έχουν" και που γνωρίζουν τι είναι και πώς γίνονται το S/m και το D/s και όμως επέλεξαν συνειδητά να είναι vanilla.

 

Έναντι ποιάς ενοχής;

 

Δεν αναφέρθηκα σε κανένα παιχνίδι. Τα ΄΄σκαλιά της κυριαρχίας΄΄ είναι όπως η ίδια η ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Ούτε η ζωή είναι παιχνίδι.
Τα υπόλοιπα που είπατε και ο τρόπος που τα είπατε δεν αρμόζουν σε κανέναν Κυρίαρχο και σε κανέναν κύριο. Και ναι, δεν είναι όλα για όλους.