Δεσποινίς έμπνευση

οπως το βρηκα στο blog....το προσφερω...
Υ.Γ μαλλον η εικονα εκφραζει καλυτερα πως "προσφερεται" η ποιηση...

Σημείωμα για τους φίλους
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
 

Φίλοι μη βαριέστε με τα ποιήματα
δεν είναι σχολική ύλη αλλά αργόσχολη μονοκοπανιά
και πρέπει να ξέρετε πως βουρκώνω όταν τα γράφω
ωσάν ιεροψάλτης μπρος στα τούλια τραγανής κυράς
και χαρισάμενης
ωσάν κεφτές μες στην κοιλιά του σκύλου

Φίλοι ο ελαιώνας μου αντηχεί
λαχτάρες αρραβώνες ερπετά
νιώστε πως βόσκει το αίμα στα μηλίγγια μου
να! πιάστε εδώ λίγο του μπούφου εμένα το σφυγμό

 

Άξαφνα
Εμφανίζονται
Μπροστά μου
Τα αλλόκοτα
Μάτια σου
Κι αναπηδουν
Οι λέξεις μας
Απ το χαρτί
Κρύβονται
Στις πιο βαθιές
Ρυτίδες μου

Ύστερα
Λουζω τα μαλλιά μου
Ξεπλενω τα άθλια
Αγγίγματα
Ξαπλώνω
Στο στενό
Κρεβάτι μου
Εντός μου
Θα γίνω
Εσύ
Ετούτη
Τη νύχτα
Θα λατρεψω
Όλες τις ατέλειες μου
Θα δω
Το αληθινό μας
Όνειρο

Το πρωί
Θα καπνίσω
Τα τσιγάρα σου
Θα βγω απο μέσα σου
Καπνός.

M.Λ

 

 

Νήσος Οξιά
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
 

Για να σ’ έχω μαζί μου σ’ έκοψα
σαν λουλουδάκι και σκέφτομαι
αστικούς μύθους για γυμνά κορμιά
σκέφτομαι το λαχάνιασμα την αυγή
την κοινή γνώμη να μη δίνει δεκάρα
για τις ευφάνταστες τρέλες μου
για τον καφέ μου στο μπρίκι
που περιμένει το γενναίο εμένα
που βούλιαξα στις αράδες της και
βεβαίως στις σχισμές της και στα
ανεμοδαρμένα της υγρά και της λέω
τώρα και πάντα, για να σ’ έχω μαζί μου
σ’ έκοψα σαν λουλουδάκι και σε μάδησα
σαν μαργαρίτα περιπαθώς και
ω! στύση μου γένους αρσενικού
που εκβάλεις εις τον αίθριο ουρανό
που εισβάλεις ωσάν το ακρωτήριον Σκρόφα
στο Ιόνιον αγναντεύοντας τη νήσο Οξιά
ενδεδυμένη θάμνους και κατσάβραχα
ενδεδυμένη πόθους κοντά στη ροδοδάχτυλη
σχισμή κοντά στο ελεεινό φτωχόσπιτο
εμού του αυτοκράτορα των χνώτων της
και των λαρυγγισμών της.


για σενα...

 

If you are the dealer
Let me out of the game
If you are the healer
I'm broken and lame
If thine is the glory
Mine must be the shame
You want it darker
We kill the flame

Magnified, sanctified
Be the holy name
Feel the fire, crucified
In the human frame
A million candles burning
For the help that never came
You want it darker

I'm ready, My Lord

There's a lover in the story
But the story's still the same
There's a lullaby for suffering
And a paradox to blame
But it's written in the scriptures
And it's not some idol claim
You want it darker
We killed the flame

You're lining up to prisoners
And the guards are taking him
I struggle with some demons
They were middle class and
I didn't know I had permission
To murder and to mend
ou want it darker

I'm ready, My Lord

 

Στο απόσπασμα.

Πάνε μέρες που τούτη η πόρτα είναι κλειστή.
Πάνε μέρες που διαβάζω κείμενα, χωρίς να τα διαβάζω.
Πάνε μέρες που παλεύω.
Παλεύω.
Πότε με εμένα, πότε με τους άλλους.
Όχι, όχι. Ποτέ με τους άλλους.
Παλεύω.
Με εμένα και τους δαίμονές μου.
Τους δαίμονες, είπα.
Το τηλέφωνο θα χτυπήσει τρεις φορές μέσα στη νύχτα.
Ναι, νύχτα πρέπει να είναι.
Τα πατζούρια είναι κλειστά.
Σαν ανήλιαγο κελί τούτο το δωμάτιο με πνίγει. Με πνίγει που…
Με πνίγει.
Με πνίγει.
Με πνίγει.
Δε σηκώνω τηλέφωνο.
Κάποιος κάτι θέλει στην άλλη άκρη του ακουστικού.
Θέλει να πάρει λίγο ακόμα από εμένα.
Θέλει. Λέει. Ζητάει.
Ζητάει.
Ζητάει να πάρει κάτι ακόμα από εμένα.
Σαν ένας ακόμα αγαπημένος φίλος με πνίγει.
Με πνίγει.
Με πνίγει.
Με πνίγει.
Το κεφάλι μου βυθισμένο. Δε παίρνω ανάσα.
Τούτη η θηλιά στενεύει.
Kαι τα περιθώρια.
Τα περιθώρια, είπα.
Κι εγώ.
Εγώ. Θέλω.
Μα το τηλέφωνο δε θα χτυπήσει.

K.D

 

Destroy the heart she said / It'll make you want to smash your head
Destroy the heart she said / You will suffer and be scared

 

ΔΙάΘεσηΗΜέΡας
ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΑΣ

[τω όντι πάροικοι
έσμεν
και παρεπίδημοι] ό,τι απουσία κρύβωστην καρδιά μουτο ονομάζω θάνατο
ή δόλιο έρωτανα με συντροφεύει
στα τρίσβαθα
της φαντασίας μου ό,τι δεν μου μοιάζει
με σαγηνεύει και
με διαψεύδει
ταυτόχρονα
στο μέγιστο βαθμό
στα όρια σχεδόν
του απάνθρωπου ατύπωτο βιβλίο
της σιωπής μου
η αδιάβατος μοναξιάεπί της οδού στουρνάρη
στήσομαι στα κάγκελα
της φυλακής μουστο έλεος του σκοταδιού όλος αγαλλίαση
βάζω φωτιά και καίω
ταυτότητες συμβόλαια
ληξιαρχικές πράξεις
επί της κλίνης άθλος
στο χτικιό καίγομαιμαζί με όλα αυτά κι εγώ φτάνει μια αυταπάτηνα μείνεις νέος για πάντα
καλύτερα να γίνω στάχτη
αυτό που απέμεινανα σκορπιστώ παντού
παρά να μείνω άγαλμαακίνητο στην αιωνιότητα

 

Καλημέρα!  

 

 

ΧΙΟΝΙΖΕΙ
(του Leonard Cohen)

Χιονίζει.
Μια γυμνή κοπέλα είναι στην κάμαρά μου.
Κοιτάζει το χαλί, στο χρώμα του κρασιού.

Είναι δέκα οκτώ χρονών.
Έχει ίσια μαλλιά.
Δε μιλά τη διάλεκτο του Μόντρεαλ.

Στέκεται όρθια.
Δεν ανατριχιάζει.
Έξω ακούμε την καταιγίδα.

Ανάβει το τσιγάρο της
στην εστία του γκαζιού,
κρατώντας πίσω
τα μακριά μαλλιά της.

1958

 

[Από τα ''Άδεια Όστρακα'', Ποιήματα και Μεταφράσεις (2012). O Leonard Cohen, Καναδός ποιητής και συνθέτης, γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1936. Στη φωτογραφία η Marianne Ihlen, που του ενέπνευσε το ''So long, Marriane'' και πέθανε πρόσφατα.]