Δεσποινίς έμπνευση

Sometimes I have kept my feelings to myself, because I could find no language to describe them in.

 

 

Ενέχυρο σε κράτησα για μια στιγμή
για να αθωωθώ από την ευγένεια της ψυχής σου..

 

Γύρω από ένα ρολόι
περασμένες οι ατέλειες
του χρόνου..
Φοράω μια πινελιά μαύρη
και οι δειχτες
προσανατολίζονται
ανάρμοστα..
Μετράω τις στιγμές
φθίνουν από την σκιά της σιωπής!
Άραγε η μοίρα υφαίνει τον χρονο;
Η ο χρόνος προσποιείται την βιασύνη του!
Γύρω από ένα λεπτό
ένα δεμένο μυστικό..
Και οι παραισθήσεις ανακαλούνται
γιατροσόφια. .
Αρχίζω να τρέχω μέσα στο δωμάτιο
να μην γίνομαι ρίζα
μα κινούμενο εμβαδό. .
Τι να ζητήσω
από έννοιες που περιμένω
να με προδώσουν. .
Γράφω και το μελάνι στερεύει
δεν κρατεί το σχήμα του
αλλά φυγαδεύεται
σαν καταφύγιο
που φθονεί
την ακεραιότητα..
Γιατί να προσπαθήσω να χαράξω
μια μέρα μέσα στο χρόνο
αφού έχω εσένα
μαζί μου στον θρόνο. .
Και ποιος πρίγκιπας δεν ζει για πάντα
όταν στο παραμύθι του
από βατράχι γίνηκε ελπίδα!

 

«Θα κάνει ψύχρα στο μέλλον»
σκεφτόμουν
γι’ αυτό και πάντα φρόντιζα
να κρύβω λίγα χάδια
και μερικές εξομολογήσεις
μέσα σε κουτάκια με σπίρτα.
Δεν φανταζόμουν τότε
πως η υγρασία
θα είναι πιο δυνατή απ’ τη φωτιά.

Σπύρος Αραβανής

 

 

"Out of this silence would come a poem."
-Orhan Pamuk

 

 

 
just be different

 

Σημείωση #1 | Κάλλια Βαβουλιώτη

Μην έχεις ρομαντικές ψευδαισθήσεις , ό,τι ξεκίνησε λάθος δε θα τελειώσει σωστά.

Οι λέξεις είναι παράλυτα σκυλιά, περιπλανώμενα σε σοκάκια που έχουν ποτιστεί με σπασμένα μπουκάλια μπύρας, σπέρμα, αίμα και κάτουρα.

Γιατί δεν το κλείνεις επιτέλους; Αυτό το αρρωστημένο στόμα που θρέφεται από ένα νωθρό και διαστροφικό μυαλό;

Η θλίψη σε γέννησε και ο αστερισμός σου αρρώστια. Ταχυπαλμία σχεδόν ξημέρωμα και μοναξιά σαν πασπαλισμένη από ερινύες.

Αντίφαση καταπιεσμένη να χωρέσει σε δέρμα. Θα ήθελα να είμαι ο άνθρωπος-ψάρι να ζω κάτω από το νερό και να μην πνίγομαι. Να κλαίω χωρίς κανείς να το καταλαβαίνει.

Εν αρχή ην ο λόγος. και . Εν αρχή ην το χάος. Τι προηγείται ο λόγος ή το χάος; Και τι προϋπήρχε της αρχής;

Είμαι το χάος.

Ασφυκτιώ.

 


Στρίψε μου τσιγάρο και άσε με να κλάψω, να αφήσω όλες τις επιτυχημένες απόπειρες να δείχνω δυνατή

να αναπνεύσουν.

 

Ενδογήματα

Το από μέσα έξω φαινόμενο

κάτσε πάνω στα μάτια μου αγαπημένε μου
κάτσε σαν μύθος
δεν είναι εγώ είναι το μέτωπο και οι αγκώνες μου
μία ένωση απροσδιόριστου είδους
με συγκινεί το ζωικό άρωμα των μασχαλών σου
χάιδευέ με κι από μέσα κι έξω και γύρω τριγύρω
άσε με να ξέρω πού γαργαλιέσαι
κι εδώ κι εδώ κι εκεί
μην ασφαλίζεις το κορμί σου λέμε
άσε τους δισταγμούς για μια παράλληλη ζωή
που θα σε κάνει λιγότερο ευτυχισμένο
κι είσαι ένα παιδί αίσιο κι έρημο
και σε ευχαριστώ που συνέχεια
για μένα γεννιέσαι κι υπάρχεις και μειώνεις
την επιστροφή στο μυστικό σκοτάδι
κι είμαι μέσα στο μάτι σου
είμαι το μάτι η κόρη
και η περιφερειακή οδός του προσώπου σου
οι γωνίες των τριχών
των ανθρώπων ξανθωπών γενιών σου
σε σκέφτομαι σαν ξύνω τα μάτια μου αγαπημένε
και σχηματίζονται καμπύλες στο κενό από τον ήλιο
που ήσουν εσύ στο κρεβάτι μας
κοιμάμαι και ξυπνάω με την εικόνα σου
να χύνει πλούτη από αυτά τα λευκά
που μας πλημμυρίζουν και μας ηρεμούν
καλύτερα κι από αγχολυτικά
και είμαστε σβησίματα κι αστέρια
στο μπλοκ ενός παιδιού με νοητικά υπερτερήματα
κι αγαπάμε πιο πολύ από τις εαυτές μας την κόλαση
άσε με να σε γοητεύσω καθώς υγραίνομαι
κι αφήνω το είναι μου παράνομα
στα δένδρα στο πάρκο με τη σκέψη στο βλέμμα σου
όταν αυτό αράζει στο μουνί μου που σκάει
άραξε μωρό μου το βλέμμα σου
κι εδώ κι εκεί κι εδώ παντού
μικρά σύμπαντα για σένα πάντα λίμνες από ζάχαρη
λινκς στον παράδεισο και εικόνες με ροζ φλαμίνγκο
μεθυσμένα από ηδονή και υπαρξιακή του Λιντς παράκρουση
χάιδευέ με κι από μέσα κι έξω και γύρω τριγύρω
κι όπως ξέρεις εσύ
στο μυαλό σου εγώ σαν κλαπατσίμπαλο μικρό
χάνομαι ως το πρωί από μέσα έξω
και με λιώνεις

 

Where are you?
Are you hiding from me?
Are you still looking for things that no-one else can see?

Where are you?
Are you in some place that we cannot reach?
Are you bathing in moonlight or drowned on the beach?

Where are you?
Are you surrounded by things we cannot penetrate?
Is the cage you love the home you also hate?

Your fear of death attracts such strange objects
Smothering you, hiding you, don't let it spoil you
Show yourself so the others may see you
So the others may feed you
They want to be near you

If you can't get enough of your hypnotic injection
Then it's time to put an end to this invalid function
Poor little ghost boy
Let me be your human toy

Where are you?
No-one's seen you for years
Have your wounds grown wings? Are you feasting on fears?
I can see your dark corona is eating into you
You're surrounded by things we cannot penetrate
Is the cage you love the home you also hate?
Life lies with the scissors inside her
The surgeon was a butcher
All of us are wounded, anaesthetised in A&E
Numbed by stuff we should not see
Each of us lies bleeding
Our rivers intermingling
Poor little ghost boy
Let me be your human toy

I'll wrap my last kiss in a bandage
I'll wrap my last kiss in a bandage
I'll wrap my last kiss in a bandage
I'll wrap my last kiss in a bandage

 

 
jamais vu