Δεσποινίς έμπνευση

Διασχίζοντας τα νερά του εγώ μου |Μαρία Βασιλάκη


Πόσες φορές σε έσπασες για ναφτιάξεις τους άλλους;
Και πόσες φορές είπες δεν πειράζει ενώ έπρεπε να ορθώσεις ανάστημα
Γιατί πείραζε
Γιατί όσο σε έθαβες τόσοαπομακρυνόσουν από εσένα
Όσο σε φίμωνες τόσο η φωνή μέσα σουγινόταν πιο δυνατή
Και μια μέρα βγήκε, ούρλιαξε, θέριεψε
Και όλοι απόρησαν
Κρύβουμε μέσα μας τόση μεγάληδύναμη
Που καμιά φορά μας τρομάζει, μαςξεπερνά.
Στο διάβα της ζωής όμως είναι πολύεύκολο να παραμελήσεις τον εαυτό σουκαι να τον θεωρήσεις δεδομένο
Να τον χτυπάς ανελέητα γιατί δεννιώθεις άνετα μαζί του
Γιατί θα ’θελες να 'σαι ένας άλλος, όπωςόλοι οι άλλοι.
Μην σε σνομπάρεις, να σε αγαπάς.
Όταν όλοι οι άλλοι θα 'χουν φύγει εσύθα μείνεις πίσω
Εσύ και ο εαυτός σου. Φρόντισε νακάνεις τις στιγμές μαζί του να αξίζουν.
Έχεις τεράστια εσωτερική δύναμη,τεράστια ομορφιά και βάθος.
Όλοι τα έχουμε κάπου βαθιά κρυμμένα,καταχωνιασμένα ίσως μα υπάρχουν.
Ο καθρέφτης και το ταβάνι και οι τοίχοιξέρουν ποιος είσαι.
Έχουν φιλοξενήσει τα όνειρά σου,
Έχουν στεγάσει τις σκέψεις σου,
Ήταν αυτόπτες μάρτυρες όλων τωνσυναισθημάτων σου
Έχουμε υπάρξει πραγματικοί καιευάλωτοι εκεί μέσα
Και αυθεντικοί, αγκαλιάζοντας το μέσαμας όπως είναι
Ο κόσμος εκεί έξω δεν ξέρει ούτε το 1%απ’όλα αυτά
Απ΄την ουσία σου
Και ο κόσμος θα σε κατακρίνει
Είναι το πιο εύκολο που μπορεί νακάνει
Αντί να σκεφτεί
Αντί να σε αφουγκραστεί
Αντί να σε προσεγγίσει.
Όσο προχωρώ, με βρίσκω
Και είναι αλήθεια, μια όμορφηαναζήτηση του εγώ μου
Ένα πολυπόθητο ταξίδι που το μόνοπου θέλει είναι ο αυτοπροσδιορισμός
Η αυταγάπη.
Με τρικυμίες και κακοτοπιές, βάσανακαι λύπες
Μα κάθε δευτερόλεπτο αυτού τουταξιδιού, αξίζει
Ένα βήμα από τη λήθη, μια ανάσα απόσένα.

 

 

Δύναμη είναι το νερό
όχι ο βράχος
Το ευάλωτο νεογνό
όχι το τσόφλι
Η ερημιά
όχι η ανάγκη
Η σιωπή
όχι ο θυμός
Ο δρόμος
όχι ο σταθμός
Δεν έχει μέλλον η σκληρότητα.

M.Π

 

 

..κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών
κάτι αβέβαιες μνήμες..

Κ.Π Καβάφης

 

Δικός σου ο πωπός?

 

Θανάσης Πάνου
Η αμαρτωλή εντός επίσκεψη

Ήταν τιμή για την αγάπη μας, το ίδιο το σπιτικό μας, να το επισκέπτεται ένα πνεύμα από το υπερπέραν. Αυτή άλλωστε η διαχωριστική γραμμή μεταξύ φυσικού και παραφυσικού στην κάθε σχέση είναι που δεν αγγίζεται συνήθως, ταμπού που με δαιμόνια αμαρτωλά με ζήλεια βασανίζει. Και ήταν βέβαια απίθανο αλλά και κάτι εκπληκτικό αυτό το βήμα μας που θα μπορούσε να ωφελήσει γενικά και την περιέργειά μας για όλα τα μυστήρια ενός δεσμού. Και αυτό γιατί το πνεύμα μας ήταν φιλικό και ήξερε να ακούει. Καθόταν μαζί μας στο τζάκι και απαλλαγμένοι από τα υπερφυσικά εμπόδια των διαφορετικών διαστάσεων που προέρχονται τα δύο φύλα, αρχίσαμε να βρισκόμαστε σε μια όμορφη ζεστή επικοινωνία. Ώσπου ένα βράδυ το πνεύμα προχώρησε την συζήτηση πιο βαθιά και είπε πως άρχισε να αμφιβάλλει για τις «άμωμες συλλήψεις» μεταξύ όλων των υπάρξεων, όντων και πνευμάτων θηλυκών και αρσενικών. Μίλαγε για τις Συλλήψεις τις απαλλαγμένες από τα προπατορικά αμαρτήματα που βασάνιζαν και τους μεν και τους δε. Λίγο αργότερα, μετά το πρώτο σοκ συμφωνήσαμε πως σώματα και πνεύματα, αρσενικά και θηλυκά, πρέπει να επικοινωνούμε χωρίς στερεότυπα και παρωπίδες. Και έτσι μετά από αυτή την συμφωνία μας, φούντωσε και σεξουαλικά αυτή η κουβέντα. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν δίπλα στο πνεύμα της παρέας μας και πνευματάκια τόσα δα, κάτι σαν νήπια χερουβείμ. Αυτά είναι τα παιδιά μου, σκέψεις, ιδέες και αμαρτίες, κρυφοί πόθοι στα σκαριά –είπε ανοίγοντας τρυφερά την αγκαλιά του. Είναι μια κρυφή σύλληψη που κάνει πράξη τις υποσυνείδητες φαντασιώσεις που μέσα μας ελλοχεύουν.

-Παράξενο, πολύ παράξενο αυτό, είπαμε εμείς τα σώματα.

-Γιατί το λέτε αυτό-συνοφρυώθηκε το πνεύμα.

–γιατί έτσι χωρίς σαρκική πράξη, δεν έχει νόημα η ύπαρξη της σχέσης ή τουλάχιστον του ενός μοναδικού συντρόφου. Θα μπορούσατε να κάνετε κατά το δοκούν πολλές άμωμες συλλήψεις χωρίς κανένα πρόβλημα ζήλειας! Να γεννάται πολλά παιδιά –ιδέες πόθους και αμαρτίες και μάλιστα να γονιμοποιούνται με διαφορετικούς συντρόφους. Μετά από αυτή την διαπίστωση τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά. Παρουσιάστηκε αίφνης η γυναίκα του -πνεύμα εξωπραγματικό και αυτή- γούρλωσε τα μάτια της, τον κοίταξε με σημασία και δήλωσε πως ήθελε για πρώτη φορά να έχει σάρκα. Να γινόταν γυναίκα σε φυσικό μέγεθος με στήθια μπούτια και όλα τα καλά της σάρκας. Το ίδιο ζήτησε να πράξει και ο σύντροφό της, το πνεύμα που ερωτοτροπούσε χωρίς άγγιγμα κανένα. Να γίνει δηλαδή άνδρας αληθινός, βαρύς και ολιγομίλητος χωρίς πολλές ιδέες. Μια μεταμόρφωση, μιας στιγμής και μόνο. Μιας στιγμής που θα ζευγάρωναν με όλα της σάρκας τα μουγκρητά. Εμείς, διακριτικοί και ευγενικοί οικοδεσπότες αποφασίσαμε να μην ανακατευθούμε στην νέα αυτή διαμάχη των πνευμάτων μας και αποχωρήσαμε από το σπίτι και μάλιστα παραχωρώντας με ολοκαίνουργια σεντόνια το κρεβάτι μας που ναρκοπέδιο είχε γίνει.

Μετά από λίγες μέρες αποφασίσαμε να ξαναφέρουμε την ίδια κουβέντα. Και τότε με μεγάλη κατάπληξη και αμηχανία είδαμε ότι όλα τα δωμάτια της οικίας μας ήταν γεμάτα με δεκάδες αμαρτωλά παιδιά, σκέψεις κρυφές αρσενικές και θηλυκές και αγκαλιασμένους δίπλα στο τζάκι τα πνεύματα με τα σώματά μας ερωτικά με πάθος πρωτόγνωρο να χαριεντίζονται. Έτσι με αυτό τον τρόπο με αυτή την παραδοχή, φτάσαμε βαθύτερα μέσα στη φύση της σχέσης μας, επεκτείναμε δηλαδή της σάρκας μας τον πόθο στον μυστικό ναό του υποσυνείδητου τον χώρο. Αγκαλιαστήκαμε τότε αληθινά χωρίς κανένα ψεύδος και αίφνης, όλοι των σκέψεων οι αμαρτωλοί επισκέπτες πήδηξαν και αυτοί στην αγκαλιά μας και σάρκες πνεύμα και ιδέες αμαρτωλά παιδιά, βυθίστηκαν στα στήθη μας και ατενίσαμε γεμάτοι εμπιστοσύνη την νέα πορεία της αγάπης μας. Από την καμινάδα του τζακιού εξαφανίστηκε τότε το κακό και ξεφυσώντας ότι και αν ήταν, χάθηκε πηδώντας στο δίπλα σπίτι..

 

Το ξανθό κεφάλι της

τα ξεβαμμένα χείλια της

η σιωπή της

και λίγο σάλιο που έτρεχε

από το άστρο

το σφύριγμα

το άγριο άστρο που ανοιγόκλεινε

το μάτι του

κι έβλεπε τον Ουρανό

κι έλεγε:

Θα τόνε κάψω!

( Μίλτος Σαχτούρης - Το άστρο )

 

 
Α. Βουτσινά «Κακή μόνωση»

 

View attachment 133131

Ακατάλληλο
μου έλεγαν
όταν ήμουν παιδί
και λάθρα κοιτούσα
τη σάρκα την ερωτική.
Ακατάλληλο μου λεν
τ’ όνειρο για ενήλικο
και κρυμμένος
πίσω από σάρκες
ονειροπολώ.

Δήμος Χλωπτσιούδης