Δεσποινίς έμπνευση

Θα αφιερωθώ σε Σας!

 

Σε ποια μιλάς @Iwn1989 ;! :- )

 

Σε καμία!
Για την ώρα, μόνος μου μιλάω....
Εκθέτω τις σκέψεις μου..... γυμνές @Μαντλίν !

 

Α. Φροντιστή «Φθινόπωρο»

 

 

Υπάρχει η σιωπή τ’ ουρανού
πριν να ξεσπάσει η καταιγίδα,
κι η σιωπή του δάσους..
πριν αρχίσει να φυσά ο αγέρας,
η σιωπή της ήρεμης θάλασσας
μέσα στην νύχτα,
η σιωπή όσων αγαπούν
και της ψυχής η σιωπή..
αλλά υπάρχει ακόμα και η σιωπή
που ζητάει μονάχα ν’ακουστεί.

Romano Battaglia

View attachment 141047

 

Μπορείς
να μου δαγκώσεις
το χέρι
αν θες
είπα.

Ευχαριστώ
θα το σφίξω μόνο
πολύ
να ξεσπάσω σε κάτι
που αναπνέει
ανθρώπινα
να μεταγγίσω
τον πόνο
να διχοτομηθεί
πάνω στα δάχτυλα
του χεριού σου
είπε.

Εντάξει λοιπόν
είπα.

Σ’ ευχαριστώ.
Δεν έχω
φιλιά
ούτε λουλούδια βλέπω
εδώ τριγύρω
όμως να, πάρε
ένα φύλλο
είναι για σένα
είπε.

Δύο καμπύλες
και μια ευθεία
καταμεσής
κόκκινο πουθενά
πόνος κανείς

θυμάμαι
για πάντα.

Η αγάπη είναι πράσινη.
.
© Σ ί σ η _ Σ ι α κ α β ά ρ α

 

 

Μάγεψε όσα λιγοστά απομένουν απείραχτα. Σου αφήνομαι.

Γ.Ευθυμιαδης

 

Νύχτες Χωρίς Παραμύθι και Καληνύχτα | Όμικρον Μι

Σκέψου να γεννιέσαι
τη νύχτα που εγώ θα πεθαίνω
Να μην συναντηθούμε ποτέ
Ένα ταξίδι για τη Χώρα του Ποτέ
Χίλια χρόνια μετά
από 'κείνο το πρωινό
που τυχαία [δεν] συναντηθήκαμε

Γέρος πια και πρεζάκι
ο Πίτερ
Τα χαμένα παιδιά,
στα χαμένα και στα ψυχοφάρμακα
Η Τίνκερμπελ
ποιήτρια
αυτοεξόριστη στο Παρίσι
Θυμάσαι τους ινδιάνους;
Τους έφαγε όλους ο Τζον Γουέιν
Κι αν του ξέφυγαν κανά δυο,
έγιναν μετανάστες
Τους μεταφέρει ο Κάπτεν Χουκ
στο αμπάρι του
Έμπορος όπλων,
και διακινητής ψυχών
Μένει μόνο η Γουέντι
που έγινε πόρνη,
για τους καραβανάδες της FRONTEX
που περιπολούν στα σύνορα
ανάμεσα στην πραγματικότητα
και την ελευθερία

Τι καφέ ήπιες εκείνο το πρωί;
Δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω
και δεν πρόλαβες να με αρνηθείς

Κάθε δεκαοκτώ χρόνια
ένα λουλούδι,
ένα μοναδικό λουλούδι,
πεθαίνει σε κάποιο μικρό πλανήτη
Η Αλεπού το ήξερε αυτό
χωρίς να το βλέπει

Τι έπινες εκείνο το βράδυ;
Δεν σου μίλησα ποτέ
Έπαιρνα το τελευταίο τρένο
και συ στεκόσουν στην απέναντι αποβάθρα

Πως είπαμε τ' όνομα σου;
Εγώ να σου πω την αλήθεια μου,
δε θυμάμαι πια καθόλου
πως με λένε

Θυμάμαι μόνο πως μοιάζω
Κουρασμένος
με βλέμμα απλανές
Εσύ;
Με θυμάσαι άραγε;

 

 

«You have no idea what a charming memory you are to me.»

— Friedrich Nietzsche

 

 

I am possessive about time alone.

Sylvia Plath