Δεσποινίς έμπνευση

Το μαύρο. Το «φαεννότατον έρεβος» του Σοφοκλή, που θανατώνει και ξαναγεννάει όλα τα χρώματα. Σαν τη σιωπή, που περιέχει σύμπαντα τον λόγο.

«Μαύρο Τετράγωνο» του Καζιμίρ Μάλεβιτς
 

 

ΒΟΛΕΥΕΙ.
Βολευει/
-Οσο μεγαλωνεις θα μαζευεις το Ονειρο/
Θα περιοριζεις το θελω σου σε λιγοτερες ανασες/
Θα συμβιβαστεις/
Ομως.
Μεγαλωνοντας,ο μονος ΤΡΟΠΟΣ που μου μενει,ειναι να /
ΜΗ ΣΚΥΨΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.
Υπαρχει ο θανατος για ολους + εχω φτασει ως Εδω/
Ειμαι απο τους Εκλεκτους/
Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΣΚΟΥΖΕΙ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ+ΑΓΑΠΗ./
ΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ειναι Σκληρο+ Ανθισμενο./
ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ.

 

 

Ανδρέας Εμπειρίκος

…είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας
γιατί ό,τι και αν επιδιώξουμε
δεν είναι δυνατόν να πούμε όχι να πούμε ναι
χωρίς το μέλλον του προορισμού μας
όπως μια γυναίκα δεν μπορεί να κάμη τίποτε
χωρίς την πυρκαγιά που κλείνει
μέσα στη στάχτη των ποδιών της

Υψικάμινος 1935 [ φωτογραφία: Ανδρέας Εμπειρίκος]

 

 

Καθαρά Δευτέρα
by verajfrantzh

 

Τα μαστίγια των χαρταετών χάνουν τη ρότα τους μπροστά στον σατράπη Αέρα

Εκείνος κινεί την υπέροχη ασήμαντη δύναμή τους προς κάθε κατεύθυνση

Στο τέλος καταλήγουν να χτυπούν τις γλώσσες των κοριτσιών

που με ανοιχτά τα στόματα περιμένουν τις βίτσες των σπερματοζωαρίων

να ποτήσουν για λίγο τη σαβάνα του εφηβαίου

και της γλώσσας τα στολισμένα εγκαίνια των ενστίκτων

ξεφεύγουν των χεριών και γύρω από τη γη

-το ωάριο το κόσμου-

εγκαινιάζουν το χαώδη γενετήσιο στερέωμα

μια μήτρα μαύρη που βγάζει λευκά άνθη

όπως συμβαίνει συνήθως με τις ατελείς γονιδιακές συνενοχές

 

[Λαϊκά Και Πρόστυχα] Αγνώστων Και Γνωστών

 

Να ήταν ο πούτσος μου γκολτζής
και το μουνί σου τέρμα
να σου βαράω πέναλτι
να σε γεμίζω σπέρμα .



Του κώλου σου η τρύπα
αφού δεν έχει ζάχαρη
πως έχει τόση γλύκα;



Αν μεθύσεις και είσαι σκνίπα
έλα κάνε μου μια πίπα ,
αν καυλώσεις το μουνί σου
έλα σπίτι μου και στήσου
και αν σε τρώγει το κωλί σου
πάρ’ την πούτσα μου και ξύσου .



Η ψωλή μου σαν νυχτώνει
σαν τον Batman σκαρφαλώνει
πάνω στις μοναχικές τις τρύπες
έλα κάνε μου δύο πίπες.



Εφτά αγγουριά αγόρασα
τα έξι για σαλάτα
το ένα για τον κώλο σου
για να περνάς γαμάτα .



Όλο τον κόσμο γύρισα ανατολή και δύση
σαν το δικό σου το κωλί δεν έχω συναντήσει .



Γύρω- γύρω θάλασσα ο πούτσος μου νησάκι
θα προτιμήσεις τον πνιγμό ή ένα γαμησάκι ;



Στης ψωλής μου το κεφάλι
πιάσανε πονοκέφαλοι
και καλύτερο Depon
το στόμα σου λοιπόν .



Το Σάββατο επήγαμε θαλασσινή βαρκάδα
το πέος μου υψώθηκε πασχαλινή λαμπάδα
το έπιανες το έγλυφες με νάζι και με χάρη
και μαλακία μου παίζανε ακόμα και οι γλαροί .

 


Το στήθος σου υπέροχο
και το κορμί σου φίδι
μα από το στριγκάκι σου
κρέμεται ένα αρχίδι .



Καθόμαστε στον καναπέ εγώ χωρίς καπότα
τσιμπούκια μου έπαιρνες εσύ με αναμμένα φώτα
κι όταν τα φώτα σβήσανε σε πήρα από πίσω
καμιά 20αρια φορές και ακόμα να σε χύσω .



Σπανάκι εχθές μαγείρεψες
και έκατσα για μάσα
και εσύ μου τον τσιμπούκωνες
αργά χωρίς ανάσα
με σπέρμα πασαλείφτηκες
και είπες πως σου πάει
και θα ήθελες να σε πέρνα
εγώ και ο ΠΟΠΑΥ.



Αιγύπτιοι βρήκαν τον τροχό
Κινέζοι την πυξίδα
μα Έλληνες γαμήσανε
πρώτοι κωλοτρυπίδα .



Πέθανε ο γάιδαρος μου
κι είναι προς όφελος μου
το μαλλί θα κάνω γούνα
και τ αρχίδια του κουδούνα
και την πούτσα του φλογερά
να την παίζω όλη μέρα .



Από τον πόντο ήρθανε 40 πουτσαράδες
εσένα λέει ψάχνανε εδώ και 2 βδομάδες
μα εγώ δε σε ρουφιάνεψα γιατί είσαι φιλαράκι
αρκεί εσύ σε μένανε να στήσεις κωλαράκι .




Πρόσεχε λίγο τον καιρό
γιατί θα φέρει γρίπες
το μόνο για να ζεσταθείς
είναι να κάνεις πίπες .



Αγόρι μου η φάτσα σου
έχει μεγάλη πλάκα
δωσ’ την μου της αποκριές
να κάνω το μαλάκα.



Είσαι ένα σκιουράκι
με σφιχτό το κωλαράκι
όλη μέρα κάνεις πίπες
μες του δέντρου σου τις τρύπες
όλων των αντρών τα αρχίδια
τα περνάς για βελανιδιά .

 

Στο ναυτικό υπηρέτησες και έγραψες ιστορίαγια τον καλύτερο γαμιά έκαναν ψηφοφορίαπρωταθλητή σε βγάλανε σε ολόκληρο το στόλοτο μόνο σου ελάττωμα γαμούσες με τον κώλο . Έχω δονητές για όλουςκαι για διεστραμμένους κώλουςκι αν δεν έχεις να πληρώσειςέχω δονητές με δόσειςκι αν δεν θέλεις ούτε δόσειςέχω πούτσα με ραβδώσεις . Οδήγαγα στην Τσιμισκήκαι είδα δέκα μούνεςτα αρχίδια μου κοκκίνισανκαι έγιναν παπαρούνεςκαι πρήστηκαν και γέμισαν σαράντα τόνους χύσικαι αμέσως ονειρεύτηκα ατελείωτο γαμήσι Γεννήθηκα Παρασκευήτον κόσμο να ανασαίνωκαι αν δεν στο χώσω Σάββατοτην Κυριακή πεθαίνω. Του μουνιού σου η κλειτορίδαέχει πιάσει πιτυρίδακαι ο πούτσος (μου) κάνει κόντρεςσαν το νέο Head and Solders . Ο πούτσος μου είναι ελαστικός σαν λάστιχο Pirelliπαίρνει την κατεύθυνση που το μουνί σου θέλει . Θυμάσαι που σε γάμαγα ένα καλοκαιράκικαι πέρναγες τον πούτσο μου για παγωτό χωνάκι ; Ανέβηκα στη βεράντα σου για να σε χαιρετήσωκαι με μεγάλη έκπληξη σε είδα με 5 από πίσωευθύς εγώ βουβάθηκα δεν είπα ούτε λέξητο παντελόνι έβγαλα και οι 5 έγιναν 6 .

Το βλέπεις εκείνο το βουνό που στέκει μια ακρίδα ?Ο πούτσος μου στον κώλο σου διαβάζει εφημερίδα ! Μόνο του γέρου η ψωλή κάνει καλό γαμήσιγιατί αργεί να σηκωθεί και αγανακτά να χύσει . Την πούτσα μου την έχασα αργά εχθές το βράδυσε κανα στόμα θα μείνε ή σε μουνί πηγάδιδεν την βρίσκω πουθενά τον κόσμο ψάχνω όλορίξε αν θέλεις μια ματιά και στο δικό σου κώλο . Πήρε η πούτσα μου φωτιά ζήτω ενισχύσειςβάλε στον κώλο σου νερό και έλα να μου τη σβήσεις . Τα μάτια σου είναι ο ουρανόςκαι τα βυζιά σου τ άστραο πούτσος μου βασιλικόςκαι το μουνί σου γλάστρα Μπροστά στα χείλη του μουνιού φιλάει ο πούτσος βάρδιακαι όταν νυχτώσει για καλά βουτάει να πιάσει ψάρια Θυμάσαι που σε πήδαγα επάνω στο πρεβάζικαι ήθελες ο πούτσος μου στο στόμα σου να αράζει ; Αγάπη μου τα χείλια σου βελούδινες τουλίπεςφαντάζομαι θα κάνουνε τις πιο ωραίες πίπες

 

Ο κώλος σου καράβι οχηματαγωγό
φορτώνω το καυλί μου με σένα οδηγό
κι αν πέσει σε φουρτούνα δεν ανησυχώ
γιατί θα μου κουνιέσαι και θα την καταβρω



Σουσάμι είναι ο πούτσος μου
και το κωλί σου μέλι
έλα να τα ενώσουμε να κάνουμε παστέλι



Μουνάκι ζαχαρόμουνο τρυπίτσα χαϊδεμένη
μπαίνει η πούτσα γελαστή και βγαίνει δακρυσμένη



Το καυλί μου F-16
και τα αρχίδια μου Απάτσι
και τον κώλο σου το βραδύ
θα τον κάνω Βελιγράδι



Πέσε μουνί τα’ ανάσκελα κι εγώ να γονατίσω
να βγάλω τον καλόγερο να σε ξομολογήσω



Σε είδα χτες στον ύπνο μου με τάνγκα και ζαρτιέρες
και αν μου βγει το όνειρο θα σε γαμάω μέρες



Κάνω βάρη κάθε μέρα
για να σε γαμώ μ αέρα
θα στο βάζω θα στο χώνω
και τον κώλο σου θα οργώνω
θα σε σκίζω μεσ’ τον κάμπο
και θα με φωνάζεις RAMBO!

 

...Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός.
Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν
έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα
τιμωρημένη ώρες και ώρες.
[ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ]

 

 

”Καθάρισε την αμαρτία του πόνου μου…”

 

Οι θανατοποινίτες χαρίζονται μιας τελευταίας επιθυμίας.

Βάλια Κάλντα

Αυτή σπάνια αφορά σε πρόσωπα και αγγίγματα, μα περιορίζεται στη βρώση. Οι θανατοποινίτες επιλέγουν το τελευταίο τους γεύμα. Κάποιοι ξεσκίζονται στα μύδια και κάποιοι ζητάνε καραμέλες σε όλα τα χρώματα. Κάποιος ζήτησε μονάχα μια μαύρη ελιά.

Οι τελευταίες επιθυμίες είναι σαν ένα μεγάλο αστείο ή σαν τα παιδικά σου χρόνια, που ‘πρεπε να διαλέξεις δώρο μα ήταν μονάχα ένα και τέλος και ίσως λιγάκι χειρότερα, γιατί εδώ δεν έχει άλλα δώρα γενικώς και γιόκ.


Αν είχα μονάχα μια επιθυμία προ το τέλους, αυτή θα ήταν να με κάνει κάποιος μπάνιο. Όχι αυτά τα μπάνια της ηδονοβλεψίας και του τζακούζι. Όχι αυτά τα μπάνια με τα ροδοπέταλα. Δεν ξέρω να γράφω για πορνό. Ένα από εκείνα τα μπάνια όπως την πρώτη μέρα που γεννήθηκες. Που τα νιώθες σπίτι σου, που’ ξερες το νερό σαν την προέλευσή σου. Που σου ‘βγάζαν την πέτσα στη ζέστη.


Μπάνιο δεν σε κάνει όποιος κι όποιος. Μωρό μπάνιο σε κάνει η μάνα σου ή ο πατέρας σου, αν δεν έχεις τέτοιους, όποιος σε κάνει θα γίνει μάνα σου ή πατέρα σου. Όπως εκείνα τα μπάνια στα μεγάλη πένθη, τα θυμάσαι, δεν σε λούζει κανείς πια μα πάλι βάζεις τέρμα το νερό και τρέχουν τα ζουμιά μαζί και κάθεσαι με τον κώλο στην μπανιέρα και λες “καθάρισε την αμαρτία του πόνου μου, αποταξάμην”.


Και μετά. Όταν γερνάς. Πάντα πρόβλημα ποιός θα σε κάνει μπάνιο. Γιατί στο είπα. Μπάνιο δεν μπορεί να σε κάνει όποιος κι όποιος. Εδώ μπάνιο σε κάνει η κόρη σου ή η νοσοκόμα σου ή καμιά καλή γειτόνισσα. Οι άντρες σπάνια κάνουν μπάνιο τις γυναίκες.Έτσι στα τελευταία δύσκολα χαίρεσαι το άγγιγμα κανενός καινούργιου νοσοκόμου.


Αυτές τις μέρες μπαίνω στο σπίτι κουβαλώντας ρανίδες βρώμας και αστικά σημάδια. Εκτιμώ βαθιά την μικρή πολυτέλεια που έχω να βγάζω την πέτσα μου μέσα σε ένα νερό που τρέχει, καθώς τραγουδάω “καθάρισε την αμαρτία του πόνου μου. Αποταξάμην”. Και βγαίνω άνθρωπος καινούργιος και ελαφρώς λιγότερα αναμάρτητος.


Αν είχα μια τελευταία επιθυμία σίγουρα θα ήταν κάποιος να με κάνει μπάνιο. Και να λούσει το κεφάλι μου όπως την πρώτη μέρα που γεννήθηκα.

 

Πρωινά Άνθη Ευλαβείας
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

 

Η πραγματική αρετή θέλει τον άνθρωπο χωρίς στολές και φκιασίδια. Όπως τον γέννησε η μάνα του. Η ψεύτικη αρετή που είναι αποτέλεσμα δόλου και σπουδής, θέλει τον άνθρωπο με κουστούμι, κελεμπία και αρχιερατική μήτρα. Ο ελεύθερος άνθρωπος από καταναγκασμούς και ιδεοληψίες και ωραίες μεταφυσικές αλυσίδες, είναι το έμβλημα της ευγενικής φιλίας, ενώ ο αρχιερέας και ο παπάς της μοναδικής άποψης είναι το αξιοσέβαστο τρωκτικό που ξεσχίζει ψυχούλες. Με συνοπτικές διαδικασίες ψυχικού πόνου κυριαρχεί πάνω στα ένστικτα και ξεχειλώνει με μιαν απελπισμένη ειρωνεία κι έναν σαγηνευτικό ποιητικό λόγο την διανοητική και ηθική ακεραιότητα των πιστών. Όπου υπάρχουν πιστοί φυτρώνουν ιερατικά σχήματα. Καρδούλες κάτω απ’ το ράσο και ολόλευκοι κύκνοι μαγαρισμένοι από μνησίκακη αγνότητα. Την αρετή των πιστών τη διαχειρίζεται ο μισαλλόδοξος διασκεδαστής, ο πολιτικός κατηχητής που φωσφορίζει μέσα απ’ την τηλεοπτική αδιακρισία. Αυτός που οδηγεί το κοπάδι. Ο τσοπάνος. Ο δάσκαλος. Ο προφήτης ποιητής που σαγηνεύει και λικνίζεται με τους αυλικούς του. Ο αγορασμένος διανοούμενος, ο πολιορκητής κάθε αμφιβολίας, που με το δεσποτισμό της σιγουριάς του μετατρέπει τον πιστό σε μια τραγική και εκδικητική καρικατούρα. Η κορύφωση του κοινωνικού πολέμου συσπειρώνει τους ιεροκήρυκες του κοπαδιού. Τους τελάληδες του βολέματος στη φτώχεια. Όλους τους αριστοκράτες κατασκευαστές κακομοιριάς της δεκάρας. Τους φιλόδοξους που ζουν αναπνέουν και πεθαίνουν μπροστά στον καθρέφτη τους. Παιδιά μου, εσείς είστε η γενιά του ανταγωνισμού. Τα τέκνα που μεγαλοπρεπώς θα φαγωθείτε μεταξύ σας. Εσείς που ανακυκλώνετε όλη τη σαβούρα του εκθεσά της γειτονιάς, καταπίνοντας αμάσητες όλες τις αυταπάτες, γοητευμένοι απ’ το μπριζωμένο πολιτισμό της αγέλης κι όχι απ’ τ’ άστρα. Μακελεμένοι απ’ την ασφαλή συνουσία του γιουπόρν κι όχι απ’ την αλήθεια ενός αληθινού γαμησιού. Σκασμένοι απ’ τη φιλία εξ’ αποστάσεως και την φαστφουντάδικη καύλα εξ’ Αμερικής κι όχι απ’ την επαφή και το χάιδεμα και το καθισιό σ’ έναν αγρό, στο χώμα, στα βουνά και τη θάλασσα. Νέοι εσείς, επικίνδυνοι, που σας ευνουχίζει νωρίς η μαμά-υπεραξία υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος εδώ, έτοιμος να γλυκάνει τα τρυφερά σας αιδοία. Υπάρχει ο λόγος που δεν είναι χαλκάς αλλά ταραχή. Υπάρχει αυτός που περνά ολοκληρωτικά απαρατήρητος, αλλά αφήνει μέσα στα ζεστά κορμάκια το σπόρο που θα ερεθίσει την περιέργεια και θα χορτάσει την καύλα.

 

❣