Δεσποινίς έμπνευση

λιώνω, λιώνεις, λιώνει... Λιώσαμε.

Παγωτό

 

See, the sea wants to take me

 

 

(...) Θέλω να παίξω ποδόσφαιρο
μ' αυτή την μπάλα,
όπως τα παιδιά στις όχθες της Γκαμπόν,
στην αμμουδιά
-δύο λεπτά να σκουπίσω το μέτωπο μου απ' τον
ιδρώτα,
κάνει ζέστη σ' αυτή τη θάλασσα-
και να την κλοτσήσω
στον ήλιο
και να γυρίσει,
μήπως και καταλάβει κανείς
πόσο πολύ δεν με νοιάζει
αν καούν όλα
τα δολάρια
και τα μάρκα
και τα γιεν του κόσμου
ή σφαχτούν στην ποδιά μιας καινούριας μέρας
που θ' αγαπά άλλον,
για να γυρίσω κι εγώ να κοιμηθώ
της προκοπής,
στην Αθήνα.

Γιώργος Φιλιππίδης

 

Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει το παραμύθι.
τα όνειρά μας είναι φιλμάκι πειραματικού κινηματογράφου
που δεν ξέρεις αν υπάρχει κάτι να ερμηνεύσεις
ή αν η εποχή μας είναι ένα σκέτο γκροτέσκ
ξυπνάς μ ένα τσιγκέλι περασμένο στο σαγόνι
και τη γλώσσα μ' αγκύλωση
οι άνθρωποι βλέπεις
όταν δεν σκοτώνονται με όπλα
σκοτώνονται με λέξεις
γι αυτό δε μιλάς
άρθρωση μάθαμε με τον πνιγμό
συντακτικό με τα δακρυγόνα
γραμματική
σ ένα ξεγοφιασμένο λαχανητό
έξι παρά
στημένοι έξω από ένα φαρμακείο
και τα ρήματα μόνο
σε αόριστο χρόνο ή συντελεσμένο.
Φιλιούνται με φόνους στο στόμα
κρατιούνται σφιχτά
πηδάνε γελώντας την ώρα διερχόμενου συρμού
και γίνονται χαρτοπόλεμος
τώρα εξηγείται
γι αυτό ανοίγουν όλοι τις ομπρέλες τους
μες στο μετρό
μη γίνουν αυτόπτες μάρτυρες
και δίνουν εξηγήσεις
ο επόμενος συρμός περνάει σε 14' λεπτά
δεν έχουν χρόνο
παίρνουν αυτόν
γιατί φοβούνται τα τελευταία δρομολόγια
μη πέσουν πάνω σε συρμό που γράφει "ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ"
γιατί η αλήθεια είναι
το ανομολόγητο κάτω από τη γλώσσα που σε πυροβολεί
είναι περίστροφο
με χαλασμένο κόκορα
και πειραγμένη γόμωση.
Μπάμ κι έξω πας!
Χα!
Διάολε, ξεμείναμε κι απο χιούμορ
σαν ταινία β' διαλογής που είχε τίτλο
"Κόκκινοι Χμερ εναντίον Εξωγήινων"
ή
" Μπικίνι Μπιτς Σλοτερ Χάουζ"
που όμως απέσπασε διθυραμβικές κριτικές
γιατί έμοιαζε στη ζωή μας,
σε αυτό το χαρούμενο σπλάτερ
κι έτσι πανικοβάλλομαι
φέρνω τα πόδια στο στήθος
όλες οι συσκευές παίζουν μαζί
μουγκρίζει όλο το σπίτι
καταπίνω ένα κουτί με καρφίτσες
και πνίγομαι μ' ερωτηματικά
μόνο οι ειδήσεις συντονίζονται που λένε τα ίδια
οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι
τα βραβεία των ποιητών
οι συνελεύσεις
οι πέτρες που είναι στη θέση τους
οι σούπερ ήρωες στα κόμικ
τα τέσσερα βήματα κρεβάτι-γραφείο
η στερεοτυπική συμπεριφορά
όσα δεν είπα
όσα δεν έκανα
όσα δεν... γενικά...
και δεν έχει χαρτοπόλεμο
ούτε νανούρισμα.
Τέσσερα ράμματα μόνο.
Κι ένα εσύ μωρό μου ;
Πέντε.
Πέντε ράμματα λοιπόν!

Nikos LeFou

 

 

Ανοησίες και αυθορμητισμοί - Erina Espiritu

Ανοησίες, αυθορμητισμοί και όνειρα,
θα διαγράφονται με συνοπτικές διαδικασίες.
Ενθουσιασμοί, ελπίδες και χαρές,
απαγορεύονται και θα εξολοθρευτούν με γρήγορες,
χειρουργικές κινήσεις.
Κουρτίνες κλειστές, χοντρά πανιά πάνω σε καθρέφτες και γυαλικά,
δεν θέλουμε αντικατοπτρισμούς,
ξυπνάνε μνήμες, όνειρα, ανοησίες και αυθορμητισμούς.
Τα μάτια σφαλισμένα και η σκέψη σε συνεχή ενασχόληση,
προβλήματα οικονομικά, κοινωνικά, υπαρξιακά.
Κι όταν βραδιάζει και έρχεται ο Μορφέας,
κράτα το όπλο σου σταθερά και γεμισμένο,
μην σε πάρει σε ύπνο γλυκό,
γιατί σαν παιδί θα ονειρευτείς...
ελπίδες, ανοησίες και αυθορμητισμούς.
Θα σε πνίξω σε λίμνη βαθιά,
να μην υπάρξει ούτε η παραμικρή υπόνοια μες το ανόητο μυαλό σου να σωθείς.
Να μην υπάρξει η παραμικρή, ανόητη και αυθόρμητη σκέψη.

 

Ἔτσι σ᾿ ἕνα πιθάρι βαθὺ τὸ σταφύλι ξεραίνεται καὶ στὸ καμπαναριὸ μιᾶς συκιᾶς κιτρινίζει τὸ μῆλο
Ἔτσι μὲ μιὰ γραβάτα φανταχτερὴ
Στὴν τέντα τῆς κληματαριᾶς τὸ καλοκαίρι ἀνασαίνει
Ἔτσι κοιμᾶται ὁλόγυμνη μέσα στὶς ἄσπρες κερασιὲς μία τρυφερή μου ἀγάπη
Ἕνα κορίτσι ἀμάραντο σὰ μυγδαλιᾶς κλωνάρι
Μὲ τὸ κεφάλι στὸν ἀγκώνα της γερτὸ καὶ τὴν παλάμη πάνω στὸ φλουρί της
Πάνω στὴν πρωινή του θαλπωρὴ ὅταν σιγὰ σιγὰ σὰν τὸν κλέφτη
Ἀπὸ τὸ παραθύρι τῆς ἄνοιξης μπαίνει ὁ αὐγερινὸς νὰ τὴν ξυπνήσει!...

Έτσι Κοιμάται Ολόγυμνη" Απόσπασμα από την Αμοργό του Νίκου Γκάτσου

 

Η ρώγα είναι έδεσμα ανώτατης ποιότητας. Του αξίζει γλείψιμο, δια της γλώσσης, όσο και πιλάτεμα με τα χείλη, σε εναλλαγή. Πρώτα κυκλικώς με γλώσσα χαλαρή, εντελώς απλωμένη και αφημένη να ακολουθήσει, γεμιζοντας κάθε κενό, λίγο υγρή και κατόπιν με χείλη που εννοούν όλη της της επιφάνεια, με κάθε λεπτομέρεια, κάθε τραχύτητα ή βουναλάκι. Εναλλάσσοντας τα δύο, γλώσσα και χείλη, η ρώγα πρέπει να υγραίνεται επαρκώς μα όχι υπερβολικά. Να μην ξεχνάτε να οσφραίνεστε αν και η μυρωδιά έρχεται από το δέρμα γύρω της, η ίδια η ρώγα -παράδοξο- έχει μόνο γεύση, λεπτή, είναι άοσμη όμως, η οξύτητα της μυρωδιάς, σίγουρα πόρνης μυρωδιάς που δαιμονίζει και καυλώνει, έρχεται από το δέρμα του στήθους και κυρίως αυτό κοντά στη μασχάλη ή και στη διπλίτσα κάτω από το στήθος. Όπου γίνονται ζυμώσεις.
Η ρώγα είναι γεύση, υφή και χρώμα.
Δε μου αρέσει να υποννοείται.
Μου αρεσει να δίνεται. Με θράσος. Να απαιτεί να φαγωθεί.

Φάγε με, να λέει.

Φάγε με, όσο αντέχεις, μέχρι να απλωθώ σε όλο μου το μήκος και το πλάτος, να σκουρύνω και να με δεις να τρέμω όταν το κορίτσι χύνει.
Όταν οι γυναίκες είναι πάνω στη γραμμούλα πριν τον οργασμό, μια τελευταία γεύση της ρώγας, ένα τελευταίο πέρασμα της γλώσσας μαζί με τη μια ακόμα κίνηση του φαλλού. Αν τα δυο τα συντονίσεις τότε αφήνονται από μέσα από το κορίτσι, από τα βάθη του, από το κέντρο βάρους του μέσα από τον κόλπο, ελευθερώνονται ποτάμια και τελειώνει για ώρα και σε κύματα ή μια κι έξω, πάντως ευχαριστιέται και το βλέπεις. Να μην τις αφήνεις τις ρώγες ήσυχες, παρά να τις ζαλίζεις και στον οργασμό. Με επιμονή, πειθαρχία και μέθοδο.

Αντζυ Ν.