Δεσποινίς έμπνευση

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε σαν σήμερα...

Δέσε ἀπόψε τὴ σπασμένη μου φλέβα.
Ὁ σφυγμὸς μου ἀδυνάτισε. Προσπαθεῖς νὰ τὴν κλείσεις
μ’ ἕνα ἄσπρο τριαντάφυλλο. Ἔγινε κόκκινο.
Ὅλα κοκκίνισαν.
Τὰ σεντόνια μου ἔγιναν
παραπόταμοι ἀνάμεσα
στὰ βουνά. Παραπόταμοι
κόκκινοι
ἀνάμεσα
στ’ ἄστρα.

[ph. Gabriele Viertel]

 

 

Charles Bukowski
Talking about Love-

 

 

 
όχι άλλο σώσιμο

 

Αχ ομορφιά συ θα με παραδώσεις καθώς ο Ιούδας
Θα ’ναι νύχτα και Αύγουστος. Πελώριες άρπες πού και πού θ’ ακούγονται και
Με το λίγο της ψυχής μου κυανό η Όξω Πέτρα μέσ’ από τη μαυρίλα
Θ’ αρχίσει ν’ αναδύεται. Μικρές θεές, προαιώνια νέες
Φρύγισσες ή Λυδές με στεφάνι ασημί και με πρασινωπά πτερύγια γύρω μου άδοντας θα συναχτούν
Τότε που και του καθενός τα βάσανα θα εξαργυρώνονται
Χρώματα βότσαλου πικρού: τόσα
Με περόνες πόνου όλες σου οι αγάπες: τόσα
Του βράχου η τύρφη και του άφραχτου ύπνου σου η φρικαλέα ραγισματιά: δυο φορές τόσα

Ώσπου κάποτε, ο βυθός μ’ όλο του το πλαγκτόν κατάφωτο
Θ’ αναστραφεί πάνω από το κεφάλι μου. Κι άλλα ως τότε ανεκμυστήρευτα
Σαν μέσ’ από τη σάρκα μου ιδωμένα θα φανερωθούν
Ιχθείς του αιθέρος, αίγες με το λιγνό κορμί κατακυμάτων
κωδωνοκρουσίες του Μυροβλήτη

Ενώ μακριά στο βάθος θα γυρίζει ακόμα η γη με μια βάρκα μαύρη
κι άδεια χαμένη στα πελάγη της.

Ο. Ελύτης, «Ακινδύνου, Ελπιδοφόρου, Ανεμποδίστου» - απόσπασμα (Τα ελεγεία της Οξώπετρας)

 

"Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι."

Κ. Καρυωτάκης - Φθορά

 

Χρόνια τώρα
Υπάρχει μέσα σου
Ενα απόκοσμο
Δωμάτιο
Στον τρίτο όροφο
Του μυαλού σου
Που κάθε
Μα κάθε βράδυ
Τα πόδια μου
Γεμάτα άμμο
Και μικρα κοχύλια
Ξαπλώνουν
Πάνω του
Ενω κοιμάσαι
Πυροδοτώντας
Ολο το πάθος
Κι ησυχία
Δεν έχεις

Κι ούτε
Θα χεις.

M.Λ

 

 

Τα καλοκαίρια σκάνε οι ψιψίνες
πέφτει η νύχτα και κινούν για το λιμάνι
μήπως και βρουν κανένα μικρό ψάρι
από αυτά που δεν τραβάν στην αγορά
τα πεταμένα στην προβλήτα απ' τον ψαρά
με ύφος
εσάς, σας πρέπουν νύχια όχι πηρούνια.

Μα του ψαρά δεν του περνάει απ΄το μυαλό
πως οι ψιψίνες που κινούν για το λιμάνι
έχουν τα νύχια νυσταγμένα
και περπατούν με βήμα σαν αυτό που έχουν όσοι
βγαίνουν από το κρατητήριο χαράματα Δευτέρας.

Γιατί στο κάτω κάτω και αυτές
κάτι ανάλογο ακούσαν
κάτι του στυλ
εσάς, σας πρέπουν κοκοβιοί όχι τσιπούρες.

stonedthinker

 

Επιθυμίες, Κ. Π. Καβάφης

 

 

Cat Day!

 

.