Δεσποινίς έμπνευση

Η Μαρκησία Ντε Σαντ I Γ. Μισίμα

Όταν, κυρία, η ηδονή φτάσει στο σημείο να χρειάζεται όλο και πιο πολλά καρυκεύματα, ο νους γυρίζει στις απολαύσεις που μας έδιναν οι παιδικές τιμωρίες και νιώθουμε ανικανοποίητοι γιατί κανείς πια δεν μας τις επιβάλλει. Φτύνουμε στα μούτρα ενός αόρατου Κυρίου, τον προκαλούμε, προσπαθούμε με ενθουσιασμό να εξάψουμε το θυμό του. Το ιερό όμως είναι ένας οκνηρός σκύλος. Ξαπλωμένος στον ήλιο, βυθισμένος στον μεσημεριανό του ύπνο, δεν γαβγίζει και ούτε καν ανοίγει τα μάτια ακόμα κι αν πιάνουμε την ουρά ή του τραβάμε τα μουστάκια.
Ο κόσμος βρίθει από ανθρώπους που περιφρονούν αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν και ρίχνουν αυτάρεσκα μεσημεριανά υπνάκια πάνω σε αιώρες. Κι επειδή το μυαλό σας δεν μπορεί να συλλάβει βράδια όπου η αγιότητα και ο εξευτελισμός αλλάζουν σχήμα με ευκολία, συνωμοτείτε για να εξολοθρεύσετε τέτοιες νύχτες, αφού πρώτα τις έχετε περιγελάσει με τους μπρούτζινους εγκεφάλους σας.

[Mount Olympus, J. Fabre]
 

 

 

Το κουνούπι
verajfrantzh

To κουνούπι

Ι.
Ανάστηθη γυναίκα με άβραστη καρδιά

ανασαίνει και αναμασώνται οι λέξεις στο στέρνο σε κάθε βράση που παίρνουν οι βαλβίδες της

φουσκώνουν από τα αίματα τα χείλη των γυναικών

και οι βάλανοι πυρώνονται

ανεπαίσθητα μικρά ηφαίστεια

φραγμένα με μικρά στάχυα

αναρριγούν από τις ριπές των ερωτικών χαμένων ονειρώξεων μας

και εγώ πλανιέμαι στο χνούδι τους δέρματός σου

να καταπιώ τη ζωή σου

μεθυσμένό θηλυκό, εγώ, από το όμικρον ρέζους αρνητικό

τρωγοπίνω της καύλας το απόθεμα των βυζιών σου

*υποσημείωση: η επιθυμία για τη σαρκική επαφή είναι το βασικό συστατικό ενός απάνθρωπου έρωτα, που σε επαναφέρει σε αυτόν σαν να μη συνέβη τίποτα εξευτελιστικό, ξεδιάντροπο από τη πλευρά του άλλου. ο φαύλος κύκλος των σωμάτων

…

Το κουνούπι

ΙΙ.
Αναστέναζε όλο το βράδυ το μικρό έντομο γύρω από το αυτί μου. Είχα σκεπαστεί ως τα αυτιά και εκείνο βουρ-βουρ, έπλεκε στον αέρα οχτάρια. Το αίμα του αυτιού μου θα είναι ροζ και παλ. Ίσα-ίσα θα γέμιζε το στομάχι του με φαγητό, αν ρουφούσε από εκείνο το ξερό σημείο. Αν το σκότωνες κάποιος μετά, θα άφηνε μια ιδέα από τη σαρκοβόρα του συνήθεια. Κατέβηκε προς τα κατω και τσίμπησε χωρίς καθόλου ντροπή τη γάμπα μου.

Το πρωί που ξύπνησα είχα ήδη κάνει μια τεράστια πληγή. Μέσα στο ύπνο μου το είχα τρίψειτο δέρμα μετα νύχια μου σχηματίζοντας διάφορες διακλαδώσεις γρατζουνιών. Το γδάρσιμο δεν είχε επουλωθεί και θα άφηνε πάλι αίμα ακόμη και σε οποιαδήποτε ανεπαίσθητη επαφή με ύφασμα. Ο Πολοκ πρέπεινα ήξερα από τέτοια τραύματα και ζωγράφιζε εξαίσια την απεραντοσύνη της μοναδικότητας μιάς πληγής.

Το τραύμα από το τσίμπημα με έτσουζε σε κάθε βουτιά στη θάλασσα. Το αλάτι έμπηγε τα δόντια του και ροκάνιζε τα νεκρά κύτταρα του δέρματός μου. Και όχι μόνο τούτο, αλλά μου προκαλούσε ξανά διάθεση να ικανοποιήσω τη φαγούρα. Και εγώ το έξυνα, το έξυνα, το έξυνα. Και το έξυσα και με λερωμένα χέρια, έπειτα από το σκάλισμα των χώματων στη αυλή. Και έπιασε και έγινε ολοκληρη αποικία με μεγάλα πυώδη σπυριά και όλα μαζί φούντωναν σε όλες τις περιστάσεις που εγώ έπρεπε να συγκρατηθω και να προσηλωθώ στο γράψιμο, σε μια συνομιλία ή τέλος πάντων.. δεν ήταν πρέπον να ξύνομαι καθώς περίμενα στην ουρά για να πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ… τι εικόνα θα ήταν να σκύβω και να ξύνομαι;!

Μετά από μια εβδομάδα, χωρίς απόλυτη διάθεση να τα παρατήσω και να τα καταστείλω αλλά με πολλές παρασπονδίες, σίγουρα όμως καλύτερη οργάνωση συμπεριφοράς και γαλούχηση των κατώτερων ενστίκτων μου, εκείνα είχαν θεριέψει και είχα απλωθεί σαν γάγγραινα σε όλο το μπούτι μου. Πήγα στο φαρμακοποιό και μου έδωσε μια κρέμα. Άρχισα να τα πασαλείβω κάθε πρωί και νύχτα και εκείνα ηρέμισαν και καταλάγιασαν. Μέσα σε ένα μήνα είχαν απομείνει μόνο δυο σημάδια πάνω από τον δεξί αστράγαλο. Ένα ταλαιπωρημένο αναιμικό σημαδάκι του πρώτου τσιμπήματος και ένα παραδίπλα σαν δορυφόρος του. Και τα δυο εντελώς ασυμπτωματικά, ανάλαφρα σε σχέση με την σχιζοφρένεια που με είχε πιάσει να τα μωλωπίζω με νύχια και να είναι η μοναδική σκέψη σε διάρκεια τριών εβδομάδων σχεδόν… κάτι εντελώς εξωπραγματικό και απάνθρωπο που κάνει το μυαλό. Τώρα, θα μπορούσες να πεις πως το έχω γιατρέψει ολοσχερώς, αλλά κάθε φορά που πλησιάζει ένα κουνούπι θα το θεωρήσω μολυσμένο και προφυλλάσσομαι με χίλιους δυό τρόπους. Και σαν με τσιμπήσει στο θερινό σινεμά ή στην βεράντα κανένα βράδυ του Αυγούστου, εγώ το το απολυμαίνω αμέσως με οινόπνευμα και βάμματα με ιώδιο. Κανείς δεν καταλαβαίνει.

*υποσημείωση: ο έρωτας αφήνει σημάδια, αλλά περνάει, είπε τους Αισθηματίες. βέβαια, αν είσαι εντελώς βλαχαντερό του έρωτα, πονάει και στη σκέψη ότι θα περάσει. κάποιοι θα σε πουν εγωκεντρικό, όμως ξέρεις πως είσαι απλώς τόσο ανώφελα πιστός.

 

ποιηση του δρομου.."λογια γειτονιας" που λεει ο ιδιος...

 

Κοντά σου -Μαρία Πολυδούρη (1902 -- 1930)

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είνε η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ' αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι' ανύποπτα περνά μέσ' στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι' όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.

 

Ειδύλλιο - Erich Fried

"Τα δέντρα δεν θέλουν πλέον"
λένε οι βάτραχοι
«Στις μύγες δεν τους επιτρέπεται, ακόμη!»
τιτιβίζει ο σπίνος
«Αυτό είναι ανοησία»
βουίζουν οι γαιοσκώληκες
«Είναι το νόημα καλύτερο πράγμα;»
πετάγεται το ποτιστήρι
Στο κάτω μέρος του κήπου,
λέει ο σκαντζόχοιρος
στον γιό του,
«Ελπίζω να είναι άρρωστη η κουκουβάγια»
Στην ετοιμόρροπη αποθήκη
τυλίγει η αράχνη αργά,
συνέχεια έρποντας,
το νήμα Θάνατος από το σώμα. (μτφ.: Γ.Μ.)

 

 

Πόνεσέ με πόνο βαθύ, απύθμενο

Πόνεσέ με

Πόνο βαθύ, απύθμενο

Αυτόν που ξέρεις πως σου χρωστάνε να τον θυμάσαι

Αυτόν τον πόνο που τρυπάει τις ρώγες σαν καινούργιο πήρσινγκ

Πόνεσέ με

Να με τρυπάς εσύ απότομα

Πήδηξέ με γάμησέ με χωρίς βλακείες και διευκολύνσεις

Χωρίς λιπαντικά και άλλες μαλακίες

 

Πόνεσέ με να κάθομαι πάνω σε πλαστικά μπουκάλια κόκα κόλας

Ίσα για να φύγει για λίγο το φλόγισμα

Πήδα με σα σκύλα μην κοιτάς το πρόσωπο

Πήδα τον κώλο μου, πήδα εμένα

Να μη σε νοιάζει, να μην ενδιαφέρεσαι

Πόνεσέ με και να φωνάζεις κάνοντάς το

Και να κλαις πως δεν το ήθελες

Πως εγώ φταίω, ποιός άλλος άλλωστε

 

Πόνεσέ με πόνο βαθύ, απύθμενο

Να χύσεις μετά χωρίς κάμμιά μετάνοια

Και να μου φιλάς τα ακροδάχτυλα

Φιλιά απαλά, παιδιάστικα

Αυτά που λες και ο πόνος ποτέ δεν έγινε

Πόνεσέ με πόνο βαθύ, απύθμενο

Να μένει ακόμα κι όταν πέρασε

Από αυτούς που δεν ξεχνάς πώς ήταν

Ακόμα κι όταν κοιτάς τη θάλασσα

Κάντο

Μικρέ χέστη, φοβιτσιάρη άνανδρε

Κάντο

Πριν σου γελάω στη μούρη

\m/

*Οι φωτό της Φινλανδής Rikka Hyvönen

frauem.wordpress.com

 

Να είσαι πάντα αυτός που συμμαζεύει το χάος των άλλων. Και να μην αφήνεις ποτέ να συμμαζέψουν το δικό σου. Να είναι απρόθυμοι να το κάνουν. Να συναντάς τοίχο. Να πας να γκρινιάξεις και να σε θεωρούν τέλειο. Να σου λένε με στόμφο "Σταμάτα τη γκρίνια, όλα είναι γαμάτα. Η δική σου ζωή είναι τέλεια", όταν το μόνο που θες είναι να ακούσουν αυτή τη γκρίνια. Να ακούσουν αυτό το παράπονο που επιτέλους βγήκε. Αυτοί στους οποίους πραγματικά ανοιγόμαστε είναι μετρημένοι στα δάχτυλα τουενός χεριού. Όταν κάποιος πάει να σας εμπιστευτεί, αφήστε τον. Για να σας έχει διαλέξει είστε σημαντικοί. Μην είστε υπερόπτες και εγωιστές. Κι έπειτα, μην είστε αχάριστοι. Να σέβεστε πάντα τους ανθρώπους που σας ακούνε και να τους ακούτε κι εσείς. Μη μιλάτε μόνο. Οι άνθρωποι πάντα έχουν κάτι να πουν, αλλά σπάνια την υπομονή να ακούσουν. Γι' αυτό εκείνους που δαπανούν τις ώρες τους για να σας ακούσουν να τους αγαπάτε λίγο παραπάνω. | Έβα Γκρην

Photo: Amélie

 

 

«Δεν έχω πια υπομονή με ορισμένα πράγματα. Όχι επειδή έχω γίνει υπεροπτική, απλά επειδή έχω πια φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου, όπου δεν θέλω πια να χάνω χρόνο με όσα με δυσαρεστούν ή με πληγώνουν. Δεν έχω υπομονή με τον κυνισμό, με την υπερβολική κριτική και με τις απαιτήσεις κάθε είδους. Έχω χάσει τη θέληση να ικανοποιώ εκείνους στους οποίους δεν αρέσω, να αγαπάω εκείνους που δεν με αγαπούν και να χαμογελάω σε εκείνους που δεν μου χαμογελούν...

... Δεν χαρίζω πια ούτε λεπτό σε όσους λένε ψέματα ή θέλουν να χειραγωγήσουν. Αποφάσισα να μην συνυπάρχω πια με την προσποίηση, την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον φτηνό έπαινο. Δεν ανέχομαι την επιλεκτική πολυμάθεια, ούτε την ακαδημαϊκή έπαρση. Δεν συντάσσομαι ούτε με το λαϊκό κουτσομπολιό. Μισώ τη σύγκρουση και τις συγκρίσεις. Πιστεύω σε έναν κόσμο αντιθέσεων, γι΄ αυτό και αποφεύγω ανθρώπους με αυστηρές και άκαμπτες προσωπικότητες. Στις φιλίες αντιπαθώ την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με εκείνους που δεν ξέρουν πώς να χαρίσουν μια φιλοφρόνηση ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δυσκολεύομαι να αποδεχτώ όσους δεν τους αρέσουν τα ζώα.

Και πάνω απ’ όλα, δεν έχω καθόλου υπομονή με όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

Μέριλ Στριπ

 

 

Συνειδητο-ποίηση
Απομυθο-ποίηση
Αυτοικανο-ποίηση.

 

«Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο για να χαθούν..»

“Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο για να χαθούν – Γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα.

Μου αρέσουν οι μεγάλοι καταφρονητές – Γιατί είναι τα βέλη της επιθυμίας για την απέναντι όχθη.

Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του,
που δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ,
που πάντα χαρίζει και δεν θέλει να συντηρηθεί.

Μου αρέσει εκείνος που ντρέπεται όταν τον ευνοούν τα ζάρια
και που όλο ρωτάει “είμαι ένας χαρτοπαίχτης λοιπόν;” –
γιατί θέλει να καταστραφεί.

Μου αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι βαθιά ακόμα
και μέσα στην πληγή του και που μπορεί να καταστραφεί
από ένα παραμικρό βίωμα –

Έτσι διασχίζει πρόθυμα το ποτάμι.

Δείτε τους αγαθούς και τους δίκαιους ποιον μισούν περισσότερο.

Αυτόν που συντρίβει τις πλάκες των αξιών τους –
Τον καταστροφέα –
Τον εγκληματία.

Αυτός όμως είναι εκείνος που δημιουργεί.

Σας το λέω –

Πρέπει να έχει κανείς μέσα του το χάος, για να γεννήσει ένα χορευτικό αστέρι.

Η σοφία των δασκάλων και των σοφών της αρετής λέει να αγρυπνάτε
για να κοιμάστε καλά –

Αυτή είναι η σοφία του δίχως όνειρα ύπνου.

Μακάριοι οι νυσταγμένοι γιατί γρήγορα θα τους πάρει ο ύπνος.”

 

Friedrich Nietzsche

 

The original scroll on which the Marquis de Sade wrote the draft of his novel 'The 120 Days of Sodom'

Read more: http://ow.ly/xgLR303dZ9Y