Δημιουργία session από την υποτακτική

Το θέμα ίσως είναι λίγο οξύμωρο αλλά θα εκτιμούσα ιδέες και εμπειρίες μελών - κυρίως όσων σχετίζονται με τον κύριό τους πριν και κατόπιν του session. Ποιό θα μπορούσε να αποτελέσει ιδανικό σκηνικό;;;

 

Δεν θα έλεγα ότι είναι οξύμωρο. Μετά από έγκριση του, παρέχεις και τις δημιουργικές σου ικανότητες, στον Κυριο σου, που γιατί όχι και αυτές να αξιοποιηθούν...

Και πάνω σε αυτό το μοτιβο θα φιλοσοφήσω ίσα ίσα για να νοστιμίσει λίγο το πιάτο.
Για αρχή :

-> Πιθανότατα ήδη να γνωρίζεις ή να έχεις εκπαιδευτεί από το Κ σου, για το τι ακριβώς και πώς το θέλει από σένα (κ τι δεν θέλει), αλλά μια επανάληψη δεν βλάπτει ποτέ. Οπότε πρωτα : Ρωτα και Μάθε. Οχι σπαστικά, όχι επίμονα, όχι με την ψυχική σημασία των πραγμάτων. Κόλλα στις πρακτικές αυτές καθε αυτές και στα μέσα εκτέλεσης τους. Επίσης αφιέρωσε χρόνο για το είδος της συμπεριφοράς που θα ήθελε να έχεις πρωτόκολλα ή οχι και μπλά μπλά.

-> Είναι το Α και το Ω να έχεις κατανοήσει βαθιά μέσα σου, ότι στο σκηνικό αυτό που θα κατασκευάσεις, εσύ θα έχεις τον ρόλο της προσφοράς. Τα μάτια σου λοιπόν θα πρέπει να βγάζουν Φλόγες προσφοράς και σε κάθε του βλέμμα, μα κάθε βλέμμα, πάνω σου να καταλαβαίνει ότι είσαι πορωμένη για αυτά που θα κληθείς κάνεις. Πρέπει να φαίνεσαι πορωμένη, είναι SOS !

Τώρα, από την στιγμή που ξέρεις τι θέλει το Κ σου και δείχνεις ότι είναι ζητημα ζωής και θανάτου (μεταφορικα) η εκτέλεση του, είσαι ήδη στο 80 % της επιτυχίας.

Στην ερώτηση σου, το ιδανικό σκηνικό δεν ξέρω ποιο είναι, αλλά πρέπει να σου πω ότι θα με εξέπλησε αν κάποιο Κ δεν θα εκτιμούσε το σκηνικό -ΠΑΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ-, με όλα τα χαιλίκια του και τις υπερπαραγωγές του  

Αλλά εσύ ρώτα καλύτερα  

 

  Ναι μπορώ να καταλάβω τι εννοείς! Είναι κάτι που επιδιώκω να δημιουργώ σχεδόν σε μόνιμη βάση! Ευχαριστώ για τα sos!!!  

 

Για μετά κουβάλα καμιά σοκολάτα μαζί σου.
Η σοκολάτα πάντα εκτιμάται ..  

 

Μια παρατήρηση: όταν δεν σχετίζεται κανείς "πριν και κατόπιν του session", δεν υπάρχει κύριος κανενός. Δεν υπάρχει υποτακτική κανενός.
Ένα παιχνίδι μεταξύ ενηλίκων υπάρχει μόνο, με συμπαθητικά σκηνικά, η χωριατοπούλα και ο βοσκός, η δικαστίνα και ο αστυνομικός. Ενδεχομένως και ο κύριός της και η υποτακτική του, αλλά ως παιχνίδι ρόλων, όχι σχέση, μην τα μπερδέψουμε.
Εγώ αμφιβάλλω επίσης αν μπορεί να ειπωθεί session αυτό που λαμβάνει μέρος σε μια υπαρκτή σχέση, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα.

 

Αφού συμφωνήσω απόλυτα με την @estelwen θα πω ότι ακριβώς επειδή πρόκειται για σχέση, κάθε μια ξέρει πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη/ο, ποιο θα ήταν το ιδανικό σκηνικό για τον κύριο της.  
Κάτι που θα άρεσε στο δικό μου Αφεντικό, μπορεί πχ της @estelwen να το απεχθανόταν  
Ένας πολύ αφαιρετικός κανόνας θα ήταν: κάτι που να είναι κοντά στις αφηγήσεις του και να δείχνει την επιθυμία σου να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες του  

 

Έχω διαβάσει και ακούσει ερκετά περί του θέματος (θα εκτιμούσα άποψη) και γι' αυτό θεώρησα απαραίτητη τη διευκρίνιση! Νομίζω ότι μέσα σε μια σχέση μπορούν να πραγματοποιηθούν τα καλύτερα sessions (εμπειρικά έως και σήμερα!) αρκεί να μπορούν να ανταπεξέλθουν νοητικά και ψυχικά και οι δύο.

 

Δεν έχεις άδικο αλλά όλα στη πορεία χρειάζονται είτε ανανέωση είτε ενίσχυση, ειδικά αν είσαι ανήσυχο πνεύμα!   Το θέμα δεν έχει ως στόχο του τη δημιουργία ενός είδους manual αλλά μιας δεξαμενής ιδεών. Και οι ιδέες συνήθως είναι εξελίξιμες και προσαρμόσιμες...στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον!  

 

Όποιο κάθε φορά γεννιέται στη φαντασία.

Το πρόβλημα σε όλα τα πράγματα δεν είναι τόσο το τι θα κάνει κανείς.
Περισσότερο είναι το αν τελικά θα το κάνει χωρίς να συγκρατήσει την παρόρμησή του, επειδή έχει μάθει να εκφράζεται ελεύθερα και έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στην εσωτερική καλή προαίρεσή του.

 

1. Υποτακτική εύκολα δημιουργεί σκηνικό, όχι session. Με αυτο το δεδομένο λειτουργεί το D/s στην δική μου ζωή τουλάχιστον. Ψάχνω συνεπώς τον πιο ηδονικό καμβά για ζωγραφίσει Εκεινος επάνω του.
Είναι στιγμες υπέροχης υποτακτικης δημιουργικότητας, απολύτως εστιασμένης στην αναδειξη ομορφιας του τοπου Κυριαρχίας.
2. Session ενός ζευγαριού δεν περιορίζεται σε έναν συγκεκριμένο φυσικό χώρο - ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του δωματίου.
Με βάση τα προλεχθεντα λοιπόν, ένα λιθαράκι για την δεξαμενή μπορεί να αποτελέσει η μεταφορά του session σε ασυνήθιστο τοπο. Ασυνήθιστο κυρίως για την υ. Δεν είναι μια υπέροχη εκδήλωση υποταγής το ξεπέρασμα μιας κάποιας, μικρής εστω αναστολής; Δημιουργικο ξεπερασμα, ενεργητικο και ταυτοχρονα εστιασμένο υποτακτικα στην καυλα του Άλλου και στην κοινή καυλα του ζεύγους συνεπως;    
Ένα δικό μου παράδειγμα, καθαρά προσωπικό ή μάλλον διαπροσωπικό των δύο μας: ενώ γενικά φροντίζω να είμαι πολύ συγκρατημένη στις εξόδους μας, κάποιες φορές ξεπερνώ τις μικρές αναστολες και ζωγραφίζω τόπο καυλας και προσφοράς- ένα μήνυμα, ένα σχόλιο ψυθιριστο, ένα βλέμμα κάποιες φορές φτιάχνει τον καμβά και είναι αρκετό. Δεν έχει καμία σημασία τι θα ακολουθήσει, δεν έχει σημασία που θα βρεθούμε- αν θα κρύβω βιαστικά τα σημάδια από την ζώνη βγαίνοντας απο το αυτοκίνητο ή θα κουμπωνω το παντελόνι του σε τουαλέτα ενός μπαρ- μπορεί κάλλιστα να ανατριχιάζω όλο το βράδυ ενώ απλα θα λεει την λέξη "συνεπως", επειδή θα είναι η δική μας λεξη- ο σκοπός θα επιτευχθεί, η δική Του υποτακτική προσφέρει τον καμβά, Εκείνος ζωγραφίζει επάνω του  

 

Το κατάλαβα   Αλλά τα ανήσυχα πνεύματα πάνε πάντα μαζί, αλλιώς δεν αντέχουν μαζί. Κι επειδή ο Κ πάντοτε πάει μπροστά, έστω ένα βήμα, δείχνει αυτός την κατεύθυνση προς τα πού να κινηθεί η υ. Αλλιώς χαλάει η όλη ισορροπία. Δηλαδή, δεν μπορώ με κάποιο τρόπο να κάνω έκπληξη στο Αφεντικό, παρά μόνον σε κάποια πλαίσια, αλλιώς κάτι δεν έχει πάει καλά στην Κ/υ δυναμική Μ/μας. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ (και το Αφεντικό)  
Επομένως οι ιδέες βεβαίως επιδέχονται εξέλιξης και προσαρμογής αλλά πρέπει πρώτα να οριστεί το προς τα πού θα κινηθούν.
Ένα μικρό, ανώδυνο tip πάντως, που μπορώ να δώσω είναι: μασάζ! Το Αφεντικό είναι junkie του μασάζ μου, όπως μου λέει θα με απαγάγει κάποια στιγμή για να Του κάνω 48ωρες συνεχόμενες μασάζ. Ακόμη και τόσο λάτρης του μασάζ να μην είναι κάποιος όμως, είναι σίγουρα μεγάλη απόλαυση και ωραίος τρόπος προσφοράς  

 

ΝΙώθω να υστερώ πολύ σ αυτό το κομμάτι.
Δεν γνωρίζω πως να δημιουργώ ατμοσφαιρα, πως να στηνω σκηνες και πως να είμαι δημιουργική, ενώ παλιά θυμάμαι είχα συλλογές από εσώρουχα και κεριά και έστηνα σκηνικά και εψαχνα τρόπους να διατηρήσω ζωντανή την ερωτική επιθυμία με τους κινκυ σαν εμένα βανιλα συντροφους μου.
Τώρα τα εσωρουχα με αφηνουν παγερά αδιάφορη, προτιμώ να ειμαι γυμνη και ξυπολυτη και αντί να αναλαμβανω πρωτοβουλίες, να περιμένω για εντολές.

Και θυμάμαι προ δεκαετίας, κάπου είχα αναρωτηθεί, τι γίνεται όταν ο "αυθορμητισμός" του σεξ & δε σιτυ, εξαλειφθεί με την εκπαιδευση μια και οι όποιες πρωτοβουλίες τιμωρούνται και τωρα ξέρω.
Δεν λειτουργεί καν προς εκείνη την κατευθυνση το μυαλο μου.

Άραγε είναι καιρός να ανησυχήσω;