Δημιουργώντας ένα dress code …

Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα καθημερινό dress code για την υποτακτική μου, και θα ήθελα, αν είναι εύκολο, να έχω μια εικόνα από άτομα που έχουν κάποια εμπειρία στο θέμα.

Αυτό που πραγματικά μ’ ενδιαφέρει, είναι να είναι ρεαλιστικό και πρακτικά εφαρμόσιμο. Έτσι, θα ήθελα την γνώμη των υποτακτικών γυναικών όσον αφορά τα σημεία που αξίζουν προσοχής, αλλά και των Masters που το έχουν εφαρμόσει στην πράξη, σχετικά με τις δυσκολίες αντιμετώπισαν.

 

Θα εκφράσω μερικές προσωπικές απόψεις και προτιμήσεις, οι οποίες γνωρίζω ότι δεν γίνεται να ταιριάζουν σε όλους και όλες, αλλά και πώς ακόμη και οι δικές μου αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου και με την πορεία μου μέσα στην σχέση μου.

Νομίζω πως είναι σημαντικό για την σκλάβα να έχει πάντα επάνω της το σύμβολο της ιδιοκτησίας Του, σε σημείο που να της είναι πάντα ορατό (πράγμα που μας κάνει να απορρίψουμε τον σβέρκο, την πλάτη, τους γλουτούς, το μουνί κλπ). Θα πρότεινα μία ασημένια χειροπέδη, με κάποιο μονόπετρο επάνω φυσικά, γιατί απεχθάνομαι τους φτηνιάρηδες και επειδή η σημασία που δίνω στην Κυριαρχία Του ως το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο (μου), θα απαιτούσε τον κατάλληλο συμβολισμό. Και αυτό απορρίπτει τα κομποσκοίνια, το βραχιόλι από τριχιά κλπ. Λολ. Φυσικά, θα μπορούσε να πληρωθεί με χρήματα που κέρδισε η ίδια η σκλάβα για τον Κύριο, και του τα παρέδωσε, κάπως όπως η αθώα Ερέντιρα του Μάρκεζ, που ίδρωνε και ξε-ίδρωνε για να ξεπληρώσει το χρέος της. Αλλά νομίζω πως η πληρωμή από τον ίδιο τον Κ λειτουργεί συμβολικά καλύτερα, καθώς δίνει έκφραση στην αποδοχή εκ μέρους του της ευθύνης. Μ' εμένα λειτούργησε πολύ καλά αυτό στα piercings που έχω κάνει. Ενώ το τατουάζ που έχω στο σβέρκο μου, και το οποίο το πλήρωσα μόνη μου, δεν έχει απολύτως καμία σημασία για μένα, και μάλιστα θέλω εδώ και καιρό να το καλύψω με κάτι άλλο.

Μία άλλη πρόταση θα ήταν ένα μενταγιόν στο λαιμό με το αρχικό γράμμα του Κ, χαρισμένο από τον ίδιο τον Κ στην επιλεγμένη σκλάβα του (ή ένα κολάρο, ασφαλώς). Εδώ βλέπουμε αμέσως ότι η αίσθηση της ευθύνης λειτουργεί αμφίδρομα για τους έχοντες νουν και ευαισθησία και ότι η σκλάβα φέρει ακέραιο το βάρος της επιλογής Του, ως την μεγαλύτερη ευθύνη της δικής της ζωής (ελπίζω να κρατάτε σημειώσεις, λολ), πάντα και παντού, ακόμη και όταν κοιμάται και ανασαίνει και τρώει και πίνει και κλαίει και γελάει και χύνει, είναι πάντα εκεί, τυλιγμένο γύρω από το λαιμό της.

Μία άλλη πρόταση είναι ένα τατουάζ με το αρχικό του ονόματος του Κ της, πάνω στο χέρι της, εκεί που παραδοσιακά εμείς οι χίπηδες κάναμε παλιά το σημείο του Ohm: ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη. Αυτό είναι κάτι που θα το βλέπει συνέχεια μπροστά της και το γεγονός ότι είναι πάνω στο χέρι της, δηλαδή πάνω σε όλες τις πράξεις της, είναι κι αυτό ένα όμορφο σύμβολο.

Πάμε στα ρούχα. Θα έλεγα ότι μία σκλάβα δεν πρέπει να φοράει παντελόνια, εγώ πάντως δεν φοράω ποτέ, έχω χρόνια να βάλω, αν και πρόσφατα μου χώρεσε το δερμάτινο παντελόνι που έχω από τα 16 μου, έλεος, πόσα κιλά να χάσω πια...Προσπαθώ να ντύνομαι κομψά αλλά όχι ξέκωλα, όχι σαν πόρνη, αλλά σέξυ με έναν ευάλωτο τρόπο, και με αρκετό ρομαντισμό. Επίσης, έχω παρατήσει τα ακραία, εκκεντρικά και χιουμοριστικά ντυσίματα. Θέλω να δίνω την εντύπωση ότι είμαι θηλυκή και απολαυστική και πρόθυμη και καυλωμένη (που είμαι), ότι παραμένω μία τρύπα (τρεις ουσιαστικά), αλλά όχι για όλους, μόνο για τον ίδιο και για όποιον / όποιους μου ορίσει Εκείνος.

Τα μαλλιά μου επίσης θέλω να είναι πάντα περιποιημένα, όχι με άβαφες ρίζες, πάντα λουσμένα, να μοσχοβολούν, αλλά με απλό τρόπο, όχι εξεζητημένο και "στημένο" (για παράδειγμα, δεν βάζω ποτέ λακ). Εκείνος καθορίζει το μήκος τους. Επίσης καθορίζει τον τρόπο που βάφομαι, κυρίως διακριτικά. Θέλει επίσης να βάφω τα νύχια των ποδιών μου και των χεριών μου μαύρα και πλέον μου αρέσει κι εμένα αυτό, δεν τα βάφω ποτέ σε άλλο χρώμα, ούτε όταν είμαι μόνη. Επομένως ο Κ επιλέγει αυτά τα απλά πράγματα, όπως τα προτιμά.

Παπούτσια: πάντα με τακούνι και όποτε μπορώ, με αρκετά ψηλό τακούνι κι ας είναι άβολο. Αν ξέρω ότι πρόκειται να περπατήσω πολύ φροντίζω να βάλω κάτι πιο άνετο αλλά αισθάνομαι άσχημα με flat γιατί ξέρω ότι δεν είναι αρκετά θηλυκό και Του αξίζει μόνο το καλύτερο. Κι ας μην είναι εκεί για να με δει, εγώ πάλι αισθάνομαι άσχημα.

Κινήσεις: Δεν κάνω μαγκιές, ή αντρικές κινήσεις, φροντίζω οι κινήσεις και χειρονομίες μου να είναι ήρεμες και μετρημένες, κάθομαι και κινούμαι όσο πιο κομψά μπορώ, κάνω κάποιες απλές κινήσεις όπως να πλέκω τα δάχτυλά μου μεταξύ τους - τώρα το πρόσεξα, είναι κάτι καινούργιο για μένα - με κάτι που θυμίζει ανασφάλεια νομίζω, ή μάλλον εσωστρέφεια και συστολή, είναι η έκφραση της αίσθησης ότι ξέρω πως είμαι μια τρύπα για απόλαυση και ένα σώμα για χρήση και δεν προσπαθώ ποτέ να κυριαρχήσω στο περιβάλλον μου και στους γύρω μου, πράγμα που νομίζω ότι έκανα παλιά αλλά δεν θυμάμαι καθόλου πώς ήταν, δεν θα μπορούσα να το κάνω πια ακόμη και αν θα το ήθελα. Είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου μεν, αλλά δεν προσπαθώ να επεκταθώ προς τα έξω, είμαι ένα ολοκληρωμένο και "κλειστό" πράγμα, κλειστό με την έννοια ότι κανένας άλλος δεν μπορεί να εισχωρήσει μέσα μου, στην ψυχή μου, στα συναισθήματά μου, στα πιστεύω μου, τα οποία διαμορφώνει Εκείνος και δεν μπορεί να αγγίξει κανένας άλλος.

Άλλοι Κ θέλουν τη σκλάβα τους να φοράει συνέχεια κάτι που να της είναι άβολο, να την ενοχλεί, να την ζορίζει, να την σφίγγει. Ή να νιώθει άβολα επειδή ΔΕΝ φοράει κάτι, όπως εσώρουχο, σουτιέν κλπ. Νομίζω πως θα με ενοχλούσε κάτι τέτοιο, γιατί μου αρέσει να χαλαρώνω και να αφήνομαι και να ταξιδεύω πνευματικά κυρίως και συναισθηματικά, αλλά είναι στην ευχέρεια του κάθε Κ αυτό. Δεν μπορώ να το ορίσω εγώ, και ουσιαστικά, δεν είμαι σε θέση να ξέρω καν τί θα μου ταίριαζε.

Ύπνος: είναι όμορφο να κοιμάται περιορισμένη η σκλάβα, με κάποιον τρόπο. Νομίζω πως έτσι κοιμάται νιώθοντας μεγαλύτερη ασφάλεια. Μπορεί να κοιμάται δεμένη ή φορώντας κάτι συγκεκριμένο, είτε είναι άβολο είτε όχι (στον ύπνο δεν έχει σημασία γιατί αν είναι κουρασμένη πραγματικά, θα κοιμηθεί).

Δεν ξέρω αν απάντησα στην ερώτηση. Ενδιαφέρον θέμα. Πολύ θα ήθελα να ακούσω και άλλες ιδέες για το dress code, ιδίως από σκλάβες και υποτακτικές...

 

Απάντηση: Δημιουργώντας ένα dress code …

ωραιο θεμα Gandalf! εμενα μ αρεσει να ξερω οτι ο Κυριος μου διαλεγει τι θελει να φορεσω το πρωι πριν παω στην δουλεια ή στην βολτα ή οπουδηποτε..τα παντελονια τα εχω ξεχασει κατα βαση...και ειναι κατι που με κανει να αισθανομαι οπως ειπε και η dora διαθεσιμη γι Αυτον ανα πασα στιγμη!οταν κοιμαμαι παντα ειμαι περιορισμενη με κατι δικο Του κι αυτο Τον δενει στο κορμι μου ακομα περισσοτερο ειτε ειναι σε αποσταση αναπνοης απο αυτο ειτε χλμ μακρια!παντα βαφομαι και φτιαχνομαι στα πλαισια που γνωριζω οτι Του ειναι αρεστα.πιστευω πως τον οποιο κωδικα ντυσιματος και να διαλεξεις για να ειναι καλο το αισθητικο αποτελεσμα πρεπει να λαβεις υποψιν σου και τι ταιριαζει επανω της σε συναρτηση με το τι σου αρεσει ετσι ωστε να μην φαινεται παρατερη πρωτα απο ολα σε εσενα που θα την βλεπεις(εκτος κι αν αυτο σε φτιαχνει...οποτε κανε οτι δεν το διαβασες)...

 

Αν και πιστεύω ότι η dora κάλυψε σε μεγάλο βαθμό την ερώτηση (και δεδομένου ότι είναι slave σε αντίθεση με την υποφαινόμενη που είναι switch άρα μπορεί να μιλήσει πιο εμπεριστατωμένα) θα δώσω κι εγώ τον οβολό μου.  


Αρχικά πιστεύω ότι πρέπει να γίνει διαχωρισμός ντυσίματος σε "εντός" και "εκτός". Εξηγούμαι: Εντός του σπιτιού και εκτός του σπιτιού. Το θεωρώ αρκετά σημαντικό γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς ο κοινωνικός περίγυρος δεν είναι ανεκτικός σε κάποια θέματα.
Λοιπόν, το "εκτός" καθορίζεται κυρίως από τον επαγγελματικό χώρο και τις κοινωνικές συναναστροφές της σκλάβας και σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να κινηθεί. Θα δώσω ένα κραυγαλέο παράδειγμα:
Έστω ότι εγώ είμαι Αφέντης κι έχω μια σκλάβα η οποία εργάζεται σε υψηλή θέση σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία. Επειδή είμαι λίγο λάτρης της παρακμής και της φτήνιας γουστάρω η σκλάβα μου να βάφεται σαν drag queen και χειρότερα. Γίνεται; Δε γίνεται. Αντίστροφα, αν έχω για σκλάβα μια drag queen αλλά δε θέλω να βάφεται καθόλου, πάλι πρόβλημα. Και τα δύο σενάρια δημιουργούν πρόβλημα στον εργασιακό χώρο. Τώρα σε ότι αφορά τον περίγυρο, μπορεί να θέλω η σκλάβα μου να ντύνεται προκλητικά (σε λογικά πλαίσια) και όλο της το σόι και οι φίλοι να είναι του κατηχητικού. Houston, we have a problem.

(προτεινόμενος τίτλος για το άνωθεν απόσπασμα: όταν το α' πρόσωπο ενικού σκοτώνει)

Παρόλα αυτά, σε κάθε περίπτωση η σκλάβα μπορεί να φέρει κάποιο διακριτικό της εξουσίας τπυ Αφέντη της. Σε αντίθεση με την προλαλήσασα, θα διαφωνήσω με το μόνιμο σημάδεμα (παρόλο που βγάζει έναν ακραίο ρομαντισμό), για τον εξής πολύ απλό λόγο: πού ξέρουμε ότι θα είναι εφ' όρου ζωής η σχέση; Το "για πάντα" αν κάτσουμε να το σκεφτούμε ενδελεχώς κρατάει λίγο.

Μια πολύ απλή λύση είναι η εξής: ένα μενταγιόν για το λαιμό με το αρχικό του ονόματος του Κυρίου (προσωπικά, προ ετών φορούσα ένα βελούδινο κορδονάκι με το δικό μου αρχικό, το οποίο συνέπιπτε και με τό όνομα του τότε αισθήματος και έτσι έκανα αυτό που γούσταρα χωρίς να υφίσταμαι αδιάκριτες ερωτήσεις). Εναλλακτικά, μιας και η χίπισσα από πάνω ανέφερε το Ohm  , μια υπέροχη εναλλακτική είναι ένα κόσμημα η κάτι παραμφερές με κάποιο σύμβολο ή σχήμα (πχ έναν ήλιο) που σημαίνει πολλά για τον Αφέντη και τη σκλάβα και μόνο εκείνοι καταλαβαίνουν τη σημασία. Εγώ που ανήκω στον εαυτό μου, εδώ και έξι χρόνια δεν έχω βγάλει από το λαιμό μου ένα αιγυπτιακό ankh (σταυρός της αιώνιας ζωής) που φοράω και σημαίνει διάφορα για μένα. Αν είχα κάποιον σκλάβο, θα επιθυμούσα να φέρει κι αυτός ένα ankh. Αντίστοιχα, ζευγάρι γνωστών έχει εφαρμόσει το εξής: επειδή εκείνος έχει ένα τατουάζ μ' ένα φεγγάρι, εκείνη φορά σκουλαρίκια σε σχήμα φεγγαριού. (Ωραίο δεν είναι; )

Πάμε τώρα στα μαλλιά. Λυπάμαι, επειδή τα μαλλιά μου προκαλούν μια ιδιαίτερη ευαισθησία (ενδεικτικά αναφέρω ότι μου είναι αδύνατο να παρακολουθήσω κινηματογραφικές σκηνές όπου διά της βίας κουρεύουν κάποιον) και επειδή προ αμνημονεύτων ετών, τότε που πήγαινα ακόμη σχολείο κι είχα ένα μαλλί μέχρι τη μέση, ο γυμνασιάρχης μου, ένα βδελυρό υποκείμενο, απειλούσε ότι θα μας φέρει κουρέα κι όποια είχε μαλλιά πάνω από το επιτρεπόμενο μήκος θα τα έτρωγε η μαρμάγκα (όπερ μεθερμηνευόμενον το ψαλίδι του μπαρμπέρη, που σίγουρα είχε μαθητεύσει στα γίδια στο χωριό του πριν ξεσπάσει ο Εμφύλιος), αλλά ευτυχώς αυτό ποτέ δεν έγινε, θεωρώ ότι τα μαλλιά μιας γυναίκας δεν τα πειράζει κανείς!
(Αχ πατέρα που έχυσες αίμα να με σπουδάσεις και να με κάνεις άνθρωπο και μ' έστειλες σε σχολείο που το διεύθυναν χουντικοί.)

Στα εντός του σπιτιού (από τη στιγμή που ο Αφέντης και η σκλάβα είναι μόνοι τους, και δεν κυκλοφορούν παιδιά, πεθερικά, μπατζανάκηδες και λοιποί) δεν υπάρχει περιορισμός.

 

Πολύ ωραίο θέμα!

Τα στάνταρ για μένα είναι τακούνι, κολλάρο και φούστα απουσία εσωρούχου (για ευνόητους λόγους  ). Το στυλάκι το διαμορφώνω βάσει του ατόμου. Συνήθως προτιμώ κομψό/ανεπιτήδευτο, αλλά σε κάποια άτομα το slutty πάει πολύ καλύτερα, όπως και να το κάνουμε. Όπως είπε η Storm, τα μαλλιά είναι ιερά και δεν τα πειράζουμε. Αν δεν μου αρέσουν τα μαλλιά της υ μου, βρίσκουμε ένα χτένισμα που να την κάνει όπως θέλω.

Δυσκολίες (=προκλήσεις):
σε επίπεδο 24/7 χάνει την θελκτικότητά του από ένα σημείο και μετά και γίνεται βαρετό. Είχα δοκιμάσει να δώσω time out από το dress code, καθώς και να τον τροποποιήσω, αλλά με βραχυπρόθεσμα και μη ικανοποιητικά αποτελέσματα (24/7... ).

Εκτός σπιτιού, είναι ελεύθερη να φορέσει ο,τι θέλει. Η πρόκληση βρίσκεται στο να βρεθεί κάτι που να αντικαθιστά το κολλάρο. Συνήθως ένα κόσμημα does the trick.

 

Απάντηση: Δημιουργώντας ένα dress code …

Πολύ ενδιαφέρον θέμα και με πολύ καλές απαντήσεις...
φυσικά ενας Κ θέλει την υ του θελκτική και πάντα να επιδικνύει ένα σύμβολό της Ιδιοκτησίας...
Μια παρένθεση κι ας ξέρω ότι θα σας ξενερώσω... όσο must κι αν είναι τα τακούνια, η διαρκής χρήση τους δεν καταστρέφει τη μέση;;

 

Απάντηση: Δημιουργώντας ένα dress code …

ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΣΚΥΛΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΙ ΘΑ ΦΟΡΕΣΕΙ.2ον ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ 3ον Η ΣΚΛΑΒΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ.......ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ .....ΑΝ ΜΙΑ ΣΚΛΑΒΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑΡΚΑΡΙΣΤΕΙ ....ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ......ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ...

 

Απάντηση: Δημιουργώντας ένα dress code …

οχι μονο την μεση...αλλα και το γνωστο ως κοτσι και κανει και κραμπες στην καμαρα του πελματος...αχ τα ποδαρακια μουυυυυυ....