Δημόσιος λόγος μετα κολάρου: Περιορισμός, αυτοπεριορισμός ή απλά not me?

τελικά ανακαλύψαμε οτι στο πλαίσιο του D/s M/s κάποια Μ ελέγχουν τα ποστς των υ/σ τους...

πέφτω απ τα σύννεφα...

 

"Ρε τι γίνεται στον κόσμο και εμείς δεν έχουμε πάρει μυρωδιά..."
Οδυσσέας Πελύτης

 

Α εσύ ήσουν το γκντουπ που ακούστηκε και τρόμαξα;;;;;;;   

 

Ναι αξίζει τιμή. Όπως αξίζει καλό βαθμό κάποιος που έλυσε όλη την εξίσωση και ας βρήκε λάθος αποτέλεσμα γιατί έκανε ένα λάθος στην αρχή. Ωστόσο το βαθμό τον αξίζει κι ας μην είναι άριστα.
Θαρρώ πως ο Μπαρμπα Αρθρούρος την πάτησε όπως και ο Καντ με την κατηγορική του προσταγή σε ένα σημείο. Αυτό δεν αναιρεί τη δύναμη του λόγου και της σκέψης τους  

 

Κατ' εξοχήν χώρος παρεκκλίσεων ποιος είναι;  

Φυσικά  

Φυσικά  

Μπορεί, μπορεί και όχι. Αναλόγως την έκφραση  

Το ότι ένας Κ μπορεί να περιορίζει το λόγο ή και τη σκέψη του υ, δεν σημαίνει ότι το κάνει γιατί νιώθει να απειλείται  

Ναι, έτσι είναι   Η λέξη κλειδί είναι η ενότητα που αναφέρεις  

 

Έχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό, είναι πολύ σωστή η παρατήρηση σας, δεν είδα καν αυτή την οπτική όταν απαντούσα  

 

Αν και πια αποφεύγω να διαβάζω σεντόνια, σας διάβασα μέχρι το τελευταίο κόμμα και χαίρομαι που έγινε accepted το challenge  
Ακόμη και αν εγώ δεν συμφωνώ με όλα, μου αρέσει πάντοτε να εκφράζεται πολυφωνία στα νήματα αρκεί να είναι συγκροτημένος ο λόγος. Ευχαριστώ  

 

Ναι βεβαίως τα ξέρω, μετά κόπου τα έμαθα, εξ ου και οι απαντήσεις και οι αντιδράσεις μου παραπάνω  

Όταν απαντάω δημόσια, χρησιμοποιώ το ποστ ή μέρος αυτού σαν αφορμή, επειδή θεωρώ πως έχει ένα ενδιαφέρον να γραφτεί κάτι δημόσια, ότι θα μπορούσε ίσως να ενδιαφέρει κάποιον. Αν μια απάντηση είναι καθαρά προσωπική τη δίνω σε πμ  
Έτσι λοιπόν πήρα το ποστ σαν αφορμή για να πω ακριβώς αυτό: "η επιρροή είναι αναπόφευκτη, ακόμη και στις μη ασύμμετρες σχέσεις, πολλώ δε μάλλον στις ασύμμετρες"  
Δεν αντιτέθηκα σε αυτό που έγραψες, το ενίσχυσα, με μια επισήμανση  

 

Χαίρομαι που ομονοούμε... 

 

Ομολογώ ότι ένα από τα πλέον δύσκολα στα οποία εκπαιδεύτηκα, και μου πήρε πολύ χρόνο και κόπο για να το κατακτήσω είναι να ασπαστώ και να εφαρμόσω την εξής θέση του Αφεντικού "το Πρόσωπο δεν είναι οι απόψεις του, δεν είναι οι διαθέσεις του, δεν είναι καν οι πράξεις του".
Και εδώ μέσα αλληλεπιδράμε σε επίπεδο άποψης.
Εμείς οι δυο ας πούμε έχουμε διαφωνήσει καθέτως σε κάποια. Κι έχουμε επίσης συμφωνήσει σε κάποια άλλα. Και δεν είναι καθόλου πρόβλημα αυτό, τουναντίον, ούτε τίθεται ποτέ θέμα συμπάθειας ή αντιπάθειας (από μέρους μου τουλάχιστον) μιας και η αλληλεπίδραση μας είναι σε επίπεδο άποψης  

Ωστόσο, όταν διαβάζω κείμενα, με ενδιαφέρει να έχουν έναν ειρμό, μια συνοχή. Όταν γράφουν 2 και πλέον άνθρωποι πίσω από ένα προφίλ, όσο ομονοούντες και να είναι, όσο και να συμφωνούν, δεν υπάρχει ποτέ η δυνατότητα για απόλυτη σύμπτωση. Έτσι, εμένα, τα κείμενα αυτά μου βγάζουν κάτι ανερμάτιστο. Ένα απλό παράδειγμα: διαβάζω ένα κείμενο και τα επίθετα είναι στο θηλυκό (δηλαδή αυτά που χρησιμοποιεί η γράφουσα για τον εαυτό της) και μετά είναι σε αρσενικό. Αυτό, εμένα τουλάχιστον, μου προκαλεί μια αίσθηση ρήγματος.

Δεν έχω κανένα ηθικό θέμα με αυτό, ούτε με αφορά με κάποιο τρόπο, πολλώ δε μάλλον να εγκαλέσω κάποιους ηθικά γιατί το κάνουν (εξάλλου έχω κάνει πολύ χειρότερα στη ζωή μου από το να έχω ένα κοινό προφίλ μαζί με κάποιον άλλο, οπότε θα ήταν αστείο   ), το θέμα το θέτω καθαρά αισθητικά. Δική μου οπτική εντελώς, δεν αξιώνω να το βλέπουν όλοι έτσι  

Η μόνη μου απορία (που εκφράζεται καθαρά από περιέργεια και αδυναμία κατανόησης) είναι: και γιατί αυτοί οι δυο (ή οι δεκα-δυο) να μην ανοίξουν 2 προφίλ (ή δεκα-δυο); Ένα μέιλ και 5 λεπτά χρόνος είναι... Από την άλλη μπορεί κάλλιστα να υπάρχει εξήγηση που δεν τη σκέφτομαι και φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να τη δεχτώ αν όντως είναι βάσιμη.  

 

Αυτό θα έπρεπε να μπει σαν επιγραφή πάνω από την "είσοδο" για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι  

 

Σοβαρά ή τρολλάρεις;