Δημόσιος λόγος μετα κολάρου: Περιορισμός, αυτοπεριορισμός ή απλά not me?

@Stalker και @MauveDelastrange (και όποιος άλλος θέλει να απαντήσει βέβαια).
Πολύ ενδιαφέρων διάλογος περί αυθόρμητου. Και όχι άσχετος με το θέμα  
Ο αυθορμητισμός έχει σχέση με την ειλικρίνεια (ή και με την αλήθεια);

 

Απολύτως σοβαρά!! Πιο απολύτως δεν γίνεται  

 

H δικαίωση για όλα τα πράγματα ενίοτε έρχεται σε βάθος χρόνου. Υπομονή να έχει κανείς και διαπιστώνει τα πάντα. Όχι ότι έχει καμία αξία, αλλά να, είναι αυτά τα χαζά στοιχήματα που βάζουμε με τον εαυτό μας κάποιες φορές που αναζητούν επιβεβαίωση ή διάψευση.
Ο χρόνος, ως παράφορος γλύπτης των ανθρώπων, τα φέρνει έτσι ώστε να πάρουμε απαντήσεις, αρκεί να μπορούμε αρχικά να διακρίνουμε και στην συνέχεια να περιμένουμε... 

 

Δε πάμε καλά, τότε. :- )

 

Τελικά δεν κρατήθηκα και θ' απαντήσω. Ο εξευτελισμός είναι κάτι το υποκειμενικό. Η ευθύνη του/της όποιου/ας Κ, για την φορουμική εικόνα της όποιας υ του/της, εξίσου.
Έχω διαβάσει απίθανες καφρίλες ( ευφημισμός σ' αρκετές περιπτώσεις ) από Κ άτομα ( που να είναι στ' αλήθεια ή μόνο κατά δήλωση, ποσώς μ' ενδιαφέρει ).
Σε κείνες τις περιπτώσεις, εξευτελισμός δεν παίζει? Αλλά, ξανά συγνώμη, να νιώσει κάποιο υ εξευτελισμένο ακόμη και όταν ο Κ της "βάρδιας" το λούζει και κείνο - παντελώς - λογικά, του/της απαντά με "ρίμα". Μάλλον αρκετοί/ες ξεχνούν, ότι ένα υ, είναι υ μονάχα κάποιου/ας και όχι όποιου/ας έχει κοτσάρει σ' ένα forum - στο ηλεκτρονικό του/της κούτελο - τον "τίτλο" Κ ( ή Α ).

Γενικότερα, αν κάποιος/α είναι κάφρος/α ή το επίπεδο του/της είναι όμοιο με το δάπεδο ( αρκετά υποκειμενικό αυτό το τελευταίο ), ότι κι αν κάνει ο/η όποιος/α Κ του/της, είναι από πολύ δύσκολο έως και αδύνατο, να διορθωθεί ή καλύτερα να βελτιωθεί. Μετά, είναι θέμα γούστου, δεν νιώθουν, ούτε θέλουν να γίνουν όλοι/ες οι Κ παιδαγωγοί ( πόσο μάλλον σε πολύ μεγάλα παιδάκια ). Και ίσως τις διδαχές που θ' αφορούσαν τον τρόπο που το υ τους, θα "στεκόταν" σ' ένα forum, τις θεωρούν τουλάχιστον άχρηστες.
Αφού - και το ξαναγράφω -, τι θα πει ο κάθε άγνωστος/η για κείνους/ες, δεν τους ενδιαφέρει ποσώς. Εκτός κι αν εκείνο που μετράει πιο πολύ, είναι η - ξανά κατ' εμέ τελείως ανούσια - μόστρα και το "βουβό" χειροκρότημα/ποιος την έχει μεγαλύτερη, την Κυριαρχία/υποταγή ντε.

Αν κάποιος/α θίχτηκε, δεν ζητώ συγνώμη, όσο κι αν είναι ηλίθιο, εκνευρίζομαι ακόμη - λιγότερο από πριν - με κάποια πράγματα που διαβάζω. Τεσπα, ο καθένας/καθεμία με την "παραλία" και τα "κουβαδάκια" του/της ( ξανά κατ' ευφημισμό το γράφω, για να μην γράψω τίποτε πολύ χειρότερο ). Μια διαπίστωση - κι αυτή δική μου - αν κλείσει ο υπολογιστής ή αν στουμπώσουν τα πλήκτρα, ανάθεμα με πόσοι/ες θα είχαν σχέση με το βουδουσουμού. Που κι αυτό δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου, το έγραψα έτσι, για την culture. Αλλά μάλλον αρκετούς/ες θα τους "έκοφτε".
Ίσως γιατί misery loves company, ίσως γιατί η ιδέα ότι κάποιος/α αλήθεια ζει κάποια πράγματα ( όχι εγώ, εγώ είμαι φαντασιόπληκτος ), να τους/τις "χαλάει".
Κατά τ' άλλα αρκετοί/ες κρίνουν ( αν και θα προτιμούσα το ρήμα αξιολογούν ) απόψεις και όχι άτομα ( που ίσως και να μην έχουν δει ποτέ τους καν ζωγραφιστά ), μα οι χαρακτηρισμοί, χαρακτηρισμοί. Και το κάνουν μονάχα βάσει των 5-10 αράδων, που έχουν διαβάσει σε μια ιστοσελίδα, αυτό κι αν είναι...( αυτολογοκρισία ξανά ).
Αρκετοί/ες, δεν σημαίνει όλοι/ες και είναι προσωπική εκτίμηση ( βάσει πάντα του "αλάνθαστου" κριτηρίου των 5-10 αράδων τους που διάβασα/διαβάζω εδώ. )

* Πριν το ξεχάσω, ξανά ευτυχείτε και καλή συνέχεια σ' αυτό το νήμα.  

 

Τι είναι τότε ; Και προς τι το κεφαλαίο Π;

Η άποψη ενός χ ατόμου για ένα ψ θέμα δεν είναι μια ψηφίδα για την γνώμη που θα σχηματίσεις γι αυτό;

 

Επί της αρχής και όχι επί της θεωρίας... Κι εδώ μιλάω μόνο για τη δική Μου Αρχή και επικράτεια και κανενός άλλου.

Ο λόγος και ο τρόπος της εκφοράς του σκλάβου, είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά, είτε γραπτά, είτε προφορικά Μου ανήκει. Δεν είναι δικαίωμα του είναι προνόμιο. Αν θέλω και επιθυμώ να επικοινωνεί μαζί Μου ή με άλλους μόνο βουβά και με νοήματα, αυτό θα απαιτήσω και ως προς αυτό θα τον εκπαιδεύσω για να το κάνει ακριβώς όπως θέλω, Μου αρέσει και Με καυλώνει. Για ποιούς λόγους; Για την καύλα Μου, για την εξάσκηση των δικαιωμάτων Μου πάνω του που απορρέουν από την ιδιοκτησία Μου, για λόγους εκπαίδευσης, για λόγους τιμωρίας, περιορισμού, συνειδητοποίησης θέσης, για λόγους εξέλιξης, γιατί απλά Μπορώ να το απαιτήσω από τη θέση Μου, κ.λ.π. Για πόσο; Για όσο θέλω, κρίνω. Το κρίνω είναι σημαντικός παράγοντας.

Αν θέλω να μιλάει μαζί Μου και με άλλους ανθρώπους με ελεύθερους συνειρμούς, είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά, είτε γραπτά, είτε προφορικά αυτό Μου ανήκει ως δικαίωμα να το απαιτήσω και απορρέει από τα δικαιώματα Μου πάνω στην ιδιοκτησία Μου. Και δουλειά Μου είναι να τον εκπαιδεύσω ως προς αυτήν Μου την επιθυμία, επιταγή. Για ποιούς λόγους; Ίσοι όμοιοι και παρόμοιοι με τους παραπάνω... Για πόσο; Για όσο θέλω, κρίνω. Το κρίνω είναι σημαντικός παράγοντας.

Αν θέλω μόνο να διαβάζει το φόρουμ και να μη λέει κουβέντα, ούτε στα θέματα, ούτε στα νήματα, ούτε σε άνθρωπο, είναι δικαίωμά Μου που απορρέει από την ιδιοκτησία Μου πάνω του και υποχρέωση του να το ακολουθήσει. Αν θέλω να εγκρίνω τα γραπτά του και να τα διορθώνω, είναι δικαίωμά Μου. Αν θέλω να γράψει σε κάποιο συγκεκριμμένο θέμα είναι δικαίωμά Μου. Αν δε θέλω να το ελέγξω πριν το γράψει, είναι δικαίωμά Μου. Αν βαριέμαι και δε θέλω καν να δω τί έγραψε είναι δικαίωμά Μου. Αν γράψει κάτι που το θεωρήσω παπαριά καμαρωτή είναι δικαίωμα Μου να του κάνω ό,τι θέλω ως ποινή γι αυτό. (Όχι το να τον δολοφονήσω, αυτό δεν είναι δικαίωμά Μου, μην τρελαθούμε, μιλάμε για σώας τα φρένας και των δύο εμπλεκομμένων). Για πόσο; Μη λέμε συνέχεια τα ίδια. Για όσο θέλω, κρίνω, για τους λόγους που Έχω και κρίνω. Το κρίνω είναι ο σημαντικός παράγοντας.

Αν θέλω να έχω την άποψη του για κάτι την απαιτώ και Μου τη δίνει. Αν δε Με ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή η άποψή του για κάτι, οφείλει να μην επιμείνει να την ακούσω και αν επιμείνει να εκτονωθεί ντέ και καλά η "άποψή" του εκείνη τη στιγμή λόγω παρόρμησης θα πέσει βούρδουλας βαρύς.

Αν και μεταξύ μας μιλώντας αγαπητοί συμφορουμίτες, προσωπικά σιχαίνομαι αισθητικά τις απόψεις, είναι τα πιο βαρετά, κουραστικά, ανιαρά και σχεδόν πάντα αντιδραστικά πράγματα που μπορεί να υπάρξουν. Δε βοηθούν τους ανθρώπους τους εγκλωβίζουν. Δεν τους εκφράζουν τους κάνουν παπαγάλους. Αντί για τις απόψεις που δεν τις εκτιμώ καθόλου, προτιμώ τις ιδέες, τις εμπνεύσεις, την επεξεργασία και κατάθεση σκέψεων, αισθήσεων, συναισθημάτων. Πράγματα δυναμικά, αυτοστοχαστικά και εν εξελίξει που ανοίγουν φωτάκια στη συνείδηση και γνωριμία του εαυτού, πριν πάμε να μιλήσουμε και για συναντήσεις του εαυτού με άλλους ανθρώπους. Όπως και τις αρχές. Οι αρχές ενός ανθρώπου δεν είναι οι αποψάρες του, είναι οι σταθερές εκείνες αξίες που έχει επιλέξει ο ίδιος για να νιώθει υπέροχα στο συσχετισμό του με τον εαυτό του και με τους άλλους, ή όπως παλιά έγραφε ο Dream, η αισθητική του... Προτιμώ λοιπόν ο σκλάβος Μου να μην έχει, ούτε να διατυμπανίζει ένα γύρω απόψεις και αποψάρεις αλλά ιδέες. Δικά του δημιουργήματα δηλαδή...

Αν θελήσω κομμάτια αυτής της διαδικασίας εκπαίδευσης, ή το αποτέλεσμα των παραπάνω να το εκθέσω δημόσια, να το μοστράρω, να το επιδείξω, για τους δικούς Μου λόγους (και δεν οφείλω εξηγήσεις σε κανέναν από εσάς για αυτούς) ή απλά για τα κέφια Μου, αυτό επίσης ανήκει στα αποκλειστικά δικαιώματα που απορρέουν από την Ιδιοκτησία Μου πάνω του. Για πόσο; Μα για όσο, θέλω, κρίνω και μπορώ... Και τα τρία σημαντικοί παράγοντες...

Θα μπορούσα να συνεχίσω αυτό ως κατεβατό επ' άπειρον.

Κάποιες γενικές επισημάνσεις.

Όσοι ζουν έτσι ή κάπως έτσι, δεν έχουν "απόψεις" περί αυτών ούτε και "προβληματισμούς" και "ανησυχίες" για τις ζωές των άλλων. Το ζουν το γουστάρουν και μια χαρά περνάνε. Όσοι σοκάρονται να κοιτάξουν να δουν στον εαυτό τους τι τους σοκάρει ή διακυβεύεται μέσα τους από το πως γουστάρουν να καρακαύλωνουν οι άλλοι, ειδικά δε όταν αυτοί οι άλλοι, δεν είναι καν πρόσωπα που τα γνωρίζουν δια ζώσης αλλά είναι κάτι ονόματα με άβαταρ, και διαβεβαιώνουν ότι γράφουν μέσα από τη χαρά, την καύλα και την ελευθερία τους, χωρίς κακοποίηση και εξαναγκασμό. Δηλώνουν δηλαδή χαρούμενοι, βρε αδερφέ...

@aimilia Να χαίρεσαι το μουνί σου κούκλα Μου και τον Αφέντη σου που το ορίζει και το κάνει και στάζει... Τουλάχιστον Ε/εσείς ζείτε όπως γουστάρετε και ας λυσσομανούν απ΄έξω από τα τείχη τα πλήθη των "ανήσυχων", των "σοκαρισμένων", των "συνετιστών", άντε καλά και των επίδοξων φαντασιακά μάστερ στη θέση του μάστερ σου...
Χαχαχα...

Α.

 

Όχι, δεν έχει, ούτε με την ειλικρίνεια, ούτε με την αλήθεια, αλλά και πάλι είναι πολύτιμος, γιατί ακόμη και ψέματα να λέει ο αυθόρμητος άνθρωπος, είναι χρήσιμος ο αυθορμητισμός του σαν εργαλείο διάκρισης.

Ο σκύλος είναι αυθόρμητος, καταλαβαίνεις αμέσως αν είναι καλό σκυλί ή κακό (όπου κακό, βλέπε εκπαιδευμένο/τροποποιημένο από τον άνθρωπο).

Όπως κι αυτός καταλαβαίνει κατά τεκμήριο αν σε συμπαθεί ή όχι, αμέσως, αυθόρμητα.

Πρέπει να είναι πολύ πληγωμένος ή ευάλωτος για να μην μπορεί να διακρίνει.

Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, δύσπιστοι, τραυματισμένοι, γι αυτό αμφισβητούμε την πρώτη μας αίσθηση, την πρωτογενή, όποια κι αν είναι αυτή, την πρώτη μας σκέψη, την πρώτη μας αντίδραση.

Έχουμε φάει απίστευτη τροποποίηση συμπεριφοράς και έχουμε καταπνίξει τον εγγενή μας αυθορμητισμό στα πάντα, ακόμη και στο fight or flight, among others, νομίζουμε ότι μπορούμε να ξεγελάσουμε το ορμονικό μας σύστημα που ρυθμίζεται ωστόσο από τον εγκέφαλο. Το θέμα είναι αν έχουμε πάψει να φοβόμαστε, ή αν απλά έχουμε μάθει να το κρύβουμε καλά. Έτσι όπως έχουμε μάθει να κρύβουμε και την χαρά μας, μην τυχόν και μάς καταλάβουν/παρεξηγήσουν/εκμεταλλευθούν (και καλάαα) οι άλλοι. Και πάλι το ερώτημα θα ήταν αν έτσι απομακρυνόμαστε τελικά από την χαρά.

Μπορεί όλα να είναι θέμα μεγέθους της αμυγδαλής τελικά, μπορεί να είναι και θέμα γενετικής μετάλλαξης ότι χάνουμε τον αυθορμητισμό μας.
Για τον αντίθετο λόγο από αυτόν που οι ελέφαντες σήμερα γεννιούνται χωρίς χαυλιόδοντες.
Νομίζουμε ότι έτσι θα επιβιώσουμε ευκολότερα, ενδεχομένως, αλλά κι αυτό είναι κομμάτι του Matrix.



Εγώ πάλι λέω:
Γίνε σαν τον σκύλο... 

 

Απαπαπαπαπα......

Καλεεεεεε !!!!

Τι ανώμαλα και αλήτικα είναι αυτά που λες;

Εδώ έχει σοβαρούς ανθρώπους...

Ηθικούς και πολιτικά ορθούς....

Με απόψεις σωστές....

Πωπωπωπωπω! !!!!!!

 

Θα κάνω τον συνήγορο του διαβόλου και θα σου πω αγαπημένε @underherfeet την εξής ''άποψη'':
H γνώμη για ένα άτομο, οριστικά σχηματίζεται δια ζώσης, προ αυτού, ουσιαστικά κανείς δύναται να έχει γνώμη για ένα άβαταρ. Μην κοιτάς που κάποιοι σήμερα έχουν αβαταροσχέσεις και αβαταροφιλίες.
Sign of the times...
Σαν το τσιπουράκι, το ουζάκι και το κρασάκι, δεν έχει, ως προς τον σχηματισμό γνώμης. 

 

Στη διάθεσή Σας να Σας διασκεδάζω πάντα αγαπητέ Συνάδελφε...   Α.

 

Στην διάθεσή Σας να Σας απολαύσω στην κλίνη Μου αγαπημένη....

Γνωρίζετε άλλωστε πόσο απολαμβάνω ένα τσούρμο αυνάνες πίσω από την κλειδαρότρυπα