Δημόσιος λόγος μετα κολάρου: Περιορισμός, αυτοπεριορισμός ή απλά not me?

Γκιατί ούτως ή αλλέως, ντεν έκει αυτό το παιντί ταυτότητα καρντιά μου..! Να μην έκει ντύστυκο παιντί ταυτότητα? Κάτι τεσπά..? Κακό άντρωπο είσαι...

 

Αν όπου " αυτολογοκρίνεται και αυτοκρίνεται " γραφτεί οσμώνεται, θα ήταν σαφέστερο διγιότι το " αυτολογοκρίνεται και αυτοκρίνεται " αποτελούν αποτέλεσμα της όσμωσης και όχι αφορμή ή αιτία, όπως μπορεί να παρεξηγηθει/παρερμηνευτεί...

 

το αίτημα της άκριτης συνολικής και συνοπτικής αποδοχής του ανεπεξέργαστου είναι, συχνά, αίτημα ακινησίας κι όχι ισορροπίας. η ισορροπία απειλείται όταν διαισθάνεσαι απειλή  
το "αυθόρμητο" συχνότατα αποκαλύπτει καταγραφές και παρορμήσεις· υπό την έννοια αυτήν είναι περισσότερο "ξένο" παρά "ίδιο", ψευδές παρά αληθές. όχι αποκλειστικά, οπωσδήποτε.
η "έγνοια" να βιώνω παρά να διαχέομαι δεν φαίνεται αχρείαστη. μια μέθοδος αναζήτησης του εαυτού, ωστε να μην προκύπτει καταπίεση απο την άρνησή του, είναι η συνειδητοποίηση.

 

Τοποθετείτε την έννοια του αυθορμητισμού σε προσωπικό επίπεδο. Και εκεί νομίζω κανείς ως τώρα δεν υποστήριξε ότι πρέπει/χρειάζεται να περιοριστεί,με την έννοια της ελεύθερης έκφρασης κάθε σκέψης στον Κ. Σε όλο το φάσμα όμως της ζωής μας,ο αυθορμητισμός χρειάζεται να ελέγχεται. Γτ πολλές φορές παύεις να είσαι εσύ και γίνεσαι κάτι που μετά από λίγο το μετανιώνεις.

 

Προσωπική αλληλεπίδραση στην οποία να ελοχεύουν εκλαμβανόμενα ως "απειλές" δεν έχει γίνει ακόμα προσωπική αλληλεπίδραση  
Έχω ήδη διευκρινίσει τι εννοώ όταν λέω "αυθόρμητο", από τους προσδιορισμούς σας συνάγω ότι μάλλον έχετε διαφορετική άποψη.
Καμία αντίρρηση ως προς τη συνειδητότητα, ζωή υπάρχει και πριν από αυτήν, πάντως  

 

Ισχύει...
(Αλλά πάλι θα σκοτωθώ με την Φιλίππα)..!

 

αυτό είναι όλο το νόημα της συζήτησης στο νήμα. θα διέγραφα το "ακόμη", γιατί δεν είμαι σε θέση να προδικάσω ασφαλώς.

πράγματι, αναφερόμαστε, οι συνομιλητές, σε αλληλοσυμπληρούμενες εκδοχές.

κι εδώ σύμφωνοι. μιά μέθοδος ...

 

Ωραίο αυτό δεν το γνώριζα!
Εγώ αυτό είχα σκεφτεί

 

 

Μου φαινεται απαιτητική η άποψη σου, και προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Ακόμη και εάν η επιλογή και το ενδιαφέρον μας στρέφεται σε ένα συγκεκριμένο αποτελεσμα- μια άποψη στην συγκεκριμένη περίπτωση, είμαστε αναγκασμένοι να συμπεριλάβουμε στην πορεία και τις ανθρώπινες, εστω και αδύναμες πολλές φορές, λειτουργίες μας. Το μυαλό μας λατρεύει τις κατατάξεις και τις αιτιωδεις σχέσεις, με αυτά λειτουργεί. Έχει επίσης την μνήμη που έρχεται και κουμπωνει ότι ακούμε πάνω σε αυτά που ξέρουμε ήδη. Έχει την ροπή επισης να κατατάσσει τα πράγματα στον άξονα καλο-κακο. Σε οποιοδήποτε δημόσιο διάλογο λοιπόν, δεν μπορώ να παραβλέψω πως ο συγγραφέας του συγκεκριμενου κειμένου είναι ο/η/οι @elfcat. Η ανωνυμία του προσώπου πίσω από την οθονη, την όποια θα σεβαστώ απολύτως, δεν είναι αρκετή για να αξιώσει την αποφατικη στάση μου απέναντι στον ανθρωπινο λόγο. Για να προσπαθήσω να αντιληφθώ την άποψη, θα προσφυγω αναγκαστικά στο πρόσωπο, επειδή εκτός πλαισίου δεν θα την κατανοησω καθολου. Οι ίδιες λέξεις ηχούν παντελώς διαφορετικά, εκφερομενες από διαφορετικα ατομα. Με την έννοια αυτήν λοιπόν, ακόμη και έχοντας τις καλύτερες προθέσεις, δεν θα μπορέσω να αποφύγω την απορία του ποιος τελικά μιλάει. Και ο λόγος, ακόμη και σε ετούτο δω το φορουμ, εννοείται και μας λέει πολλά για τα πρόσωπα πίσω από τις οθόνες, σίγουρα το γνωρίζεις καλά αυτό  Αν ειδες, δεν μπορείς να ξεδεις.
Βλέπουμε λοιπόν και πολλές φορές καταλαβαίνουμε αν μιλάει η υποτακτικη, αν αυτολογοκρινεται, χρησιμοποιώντας την δομή του Κ εντος της ή αν ξαφνικά γράφει κάποιο άλλο πρόσωπο με το ίδιο νικ, παρατηρώντας την συνέχεια ή την ασυνέχεια του λόγου.   Μπορεί βεβαια να μην μας νοιαζει, αυτό όμως πια είναι η επιλογή/αποψη μας πάνω στην αρχική κρίση 

 

Πάντως και ο αυτοπεριορισμός των Κ
στο δημόσιο (άνευ κολάρου) συμβουλευτικό λόγο τους, είναι κάτι το θεμιτό.

 

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι σαν δημόσιο λόγο δεν σκιαγραφώ αποκλειστικά ένα φόρουμ.

Αν επιθυμώ να πω κάτι, έχω το δικό μου στόμα για να το κάνω. Δε θα το κάνω κρυμμένη πίσω από το υ μου.
Αναφορικά με το υ...
Στα πλαίσια της συνύπαρξής Μ/μας είναι και ο έλεγχος των σκέψεων προτού καν μετατραπούν σε εκφορά λόγου. Αυτό φυσικά προϋποθέτει να είναι ειλικρινές το υ απέναντί μου ώστε να επισημάνω ποιες απόψεις του με βρίσκουν αντίθετη κι εν συνεχεία να αρχίζει να προσαρμόζεται στις δικές μου.

Ένα υ θεωρώ ότι είναι καθρέπτης του Κ προσώπου αλλά αφότου περάσει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα όσμωσης και αφομοίωσης το οποίο παίρνει χρόνια.

 

Μια μικρή παρέμβαση αν μου επιτρεπεις...
Ο μεγάλος Αντρας και ανησυχεί και φοβάται.
Το πως τα διαχειρίζεται αυτά είναι που τον διαφοροποιεί από τους άλλους.
Προσωπική μου γνώμη παντα