Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Re: Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Δεν με κουόταρε επειδή είμαι νταής.

 

Re: Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Σε φοβήθηκε λες;

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Τώρα… τι να σου πω?... πες τα μόνη σου.

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Αμα ειναι για τα καλαντα, θελω και εγω.

 

Αν και αρχικά το απέφευγα, τελικά το θέμα άρχισε να με απασχολεί.
Kαι τόσο ανιδιοτελή ποτέ δεν μπορεί να είναι τα πράγματα.
Εδώ παρατίθεται απόσπασμα από ένα βιβλίο που δεν έχω διαβάσει. Όσοι το έχουν διαβάσει όμως, ίσως μπορούν να μας πουν: υπήρχε κάποιο κενό που της κάλυπτε, κάποιο τόσο σημαντικό "αντάλλαγμα", για χάρη του οποίου να περνά αυτό το ζόρι;

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Έχω την άποψη, ότι αυτή η σούπερ ντούπερ αγάπη, που περιέχεται στην προσευχή της Μάρως, είναι ένας συνδυασμός ναρκισισμού και απειρίας στο σχτίζεσθαι, πιθανόν το δεύτερο να είναι απόρροια του πρώτου.

Αυτή η υπερφυσική αγάπη, που δεν μπορούν να κατανοήσουν, όσοι δεν έχουν ζήσει, είναι ανίκανοι προς τούτην, (την κατανόηση) αναβλύζει από ανώτερους ανθρώπους, ικανούς για μεγάλα συναισθήματα, ουράνια, ισχυρά, αδιαπραγμάτευτα, ακλόνητα, αυθύπαρκατα. Μα ποίοι είναι τέλως πάντων αυτοί οι τόσο όμορφοι άνθρωποι? Αυτή η υπερανίλα, συναισθηματική και πραγματολογική, αυτή η υπέροχη υπέρβαση πάνω από το ανθρώπινο... αχ, συγκινήθηκα...

Φυσικά, ποιός θέλει να ζήσει με έναν τέτοιο υπεράνω άνθρωπο, που θα του θυμίζει καθημερινά πόσο 'μικρός' είναι ο ίδιος, πόσο ανθρώπινος, πόσο από λάσπη είναι φτιαγμένος, αυτός που είναι ικανός να ζηλεύει, να μοχθεί, να χάνει, να κυλιέται ενιότε στα πατώματα, να σφάλλει, να είναι ιδιοτελής, να αγκαλιάζει και να κλωτσάει, να διεκδικεί, να χαίρεται και να βαριέται. Εγώ πάντως όχι.

Θα ήθελα να προσθέσω εδώ και κάτι άλλο. Ορισμένοι έχουν νιώσει όσα προσεύχεται το Μαράκι. Κάποιοι από αυτούς συνεχίζουν να προσεύχοντια με τον ίδιο τρόπο θεωρώντας, ότι αυτό είναι η αληθινή αγάπη και άλλοι, πιο βασανιστικοι με τον εαυτό τους, μπαίνουν ή μπήκαν εκ των υστέρων στον κόπο να ξύσουν το λούστρο και να αναρωτηθούν τί ήταν αυτό που πραγματικά ένιωσαν και ίσως ανακάλυψαν ενδιαφέρορντα πράγματα για τον εαυτό τους.

Τα παραπάνω δεν αφορούν το status 'Αναγνώστριες της Βαμβουνάκη" και μην το πάρουν προσωπικά παρακαλώ. Την Βαμβουνάκη αφορά και τις ξενερωσιές που γράφει.

 

Re: Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Καλημέρα elfcat. Δεν βλέπω να συνάγεται από προηγούμενα ποστς ότι άλλοι συνομιλητές θεωρούν πως κατέχουν τη γνώση και την αλήθεια...
Νομίζω πως γίνεται μία συζήτηση όπου ανταλλάσσονται απόψεις και προχωρά ο καθένας στους συλλογισμούς του.

Κατά τα άλλα η ερώτησή μου προς όσους έχουν διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο, παραμένει. Υπάρχει στην ιστορία -που δεν έχω διαβάσει- η ένδειξη για κάποιο πολύ σημαντικό κενό χάριν της κάλυψης του οποίου η ηρωίδα επιχείρησε με τόσο δραματικό τρόπο να υπερβεί τον εαυτό της;

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Στο πλαίσιο της συζήτησης και στην ανταλλαγή απόψεων,αναφέρομαι και εγώ. Αν θέλεις ξαναδιάβασε τα ποστ.

Επίσης, συμφωνώ κατ αρχήν ότι δεν γνωρίζουμε τί έχει προηγηθεί και τί έπεται στη συνέχεια του βιβλίου και άρα κανείς καλό είναι να επιφυλάσσεται. Το κακό όμως με τις 'προσευχές' είναι ότι κατά τύπο και κατ ουσία δεν έχουν πριν και το μετά. Είναι προσευχές.

 

@elfcat
Kαλά, ναι, όσον αφορά αυτό που λες για την προσευχή, αλλά ουσιαστικά στον εαυτό μας απευθυνόμαστε. Δε νομίζω να υπάρχει κανείς εκεί πάνω να τις παραλαμβάνει 
Αυτό ίσως γίνεται όταν κανείς πιστέψει ότι έχει εξαντλήσει άλλες γνωστές του δυνατότητες ή ότι δεν έχει άλλη διέξοδο.
Απλά διερωτώμαι κρίνοντας εξ ιδίων κατά πόσον υπήρχε στην ιστορία κάποιο σημαντικό κίνητρο, αντάλλαγμα, κάποιο είδος ανταπόδωσης ή κάλυψης σημαντικού κενού.
Πάντως λέω να μην επανέλθω στο θέμα, γιατί έχω αρχίσει σιγά-σιγά να νιώθω άβολα, σαν μέρος του ξενερώματος  

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Πιθανολογώ γενικά, ότι κάτι θα υπήρχει από αυτά που αναφέρεις... κάποτε υπάρχει και μια 'αόρατη' έντονη προσδοκία η οποία λειτουργεί σαν συναισθηματική γεννήτρια.

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Θα συμφωνήσω με την άποψη αυτή!!!

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Να «πεταχτώ» τώρα και γω.
Μάλλον κακός ανέφερα την πηγή της πυγής μου (μια σκλάβα μου έστειλε το απόσπασμα). Στην ουσία δεν έχει σημασία από πού είναι το κείμενο. Θα μπορούσε και να μην είναι απόσπασμα…
Αυτό που ήθελα να μάθω είναι ή γνώμη των γυναικών (στις σκλάβες απευθύνθηκα) για την προσευχή ως έχει.
Τι είναι αυτό? Είναι προσπάυεια να γίνει καλύτερη? Είναι προσπάθεια να αγαπήσει? …? Γιατί και πότε μια σκλάβα αισθάνεται την ανάγκη να πει ή να λέει μια τέτοια προσευχή?