Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Re: Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Για μένα είναι ύστατη προσπάθεια να αντιμετωπίσει δικές της εσωτερικές δυσκολίες.

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Προτιμώ να του λεω το βγαλμένο από την ψυχή μου μάλιστα και να πορευομαι με τη βοήθεια του, την Κυριαρχία και την αγάπη του στα δικά Του βήματα χωρις μεγαλεπίβολες δηλωσεις και φουσκωτές φανφάρες...  

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Νομίζω ότι εδώ πρόκειται για την προσωπική δουλειά μιας σκλάβας. Το αποτέλεσμα του οποίου αισθάνεται αργότερα ο κυρίαρχος.
Δεν είναι δήλωση. Την προσευχή την λες από μέσα σου… και μάλλον στον εαυτό σου… ιδικά σε προκομμένη περίπτωση.

 

@sklavina, θα διαφωνησω πάλι. Η προσευχή δεν είναι δήλωση. Είναι κάτι που λαμβάνει χώρα μέσα μας και δεν το ξέρει κανείς εκτός από εμάς τους ίδιους.

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

@dom2012,
Aντιλαμβανόμαστε λιγάκι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν είναι κακό, απλά διαφέρουμε. 
Κατά την άποψη μου η προσωπική δουλειά μιας σκλάβας φαίνεται από άλλους παραγοντες τους οποίους δεν αντιλαμβάνεται ο Αφεντης αργότερα αλλά τους βλέπει πως εξελίσσονται καθημερινα.

@anchor,
H προσευχή αυτού του είδους ακόμη και αν δεν την γνωρίζει κανείς συνεχίζει να αποτελεί μεγαλεπίβολη δήλωση στον ίδιο μας τον εαυτό πιστεύω. Αν και είμαι αντίθετη στο ότι μπορεί μια σκλάβα να "προσεύχεται" έτσι σε καθημερινή βάση χωρις να το γνωρίζει ο Αφέντης της. Δημιουργεί έτσι μέσα της άλλη σχέση από αυτή που πραγματικά υφίσταται.

Kατα την άποψη μου η προσευχή αυτή και κάθε "προσευχή" μπορεί να αποτελει ενα τασκ κάτι που όρισε ο Αφέντης και για το λόγο αυτό και μόνο υφίσταται, και για τον χρόνο που όρισε επίσης. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.

 

Re: Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

@sklavina ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, καταλαβαίνω πώς το εννοείς.

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

@anchor,
Παρακαλώ  

@dom2012,
στους άλλους παράγοντες αντι της "προσευχής" 

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Αν κατάλαβα σωστά, μια σκλάβα διάβασε αυτό το απόσπασμα και ένιωσε ότι την αντιπροσωπεύει.

Σε πάρα πολλά θέματα, από προσωπικά μέχρι και καθαρά επιστημονικά, όταν κάποιος βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο και θέλει να βγάλει συμπεράσματα για κάτι με το οποίο έχει ταυτιστεί, αλλά είναι αβέβαιος για τη σκέψη του, τότε νομίζει ότι βρίσκει τις απαντήσεις του εδώ κι εκεί. Ό,τι συναντά σχεδόν, ό,τι αντικρύζει, ακόμα και ελάχιστα παρεμφερές να είναι, του φαίνεται πως μιλάει γι αυτό που τον απασχολεί. Οι σκλάβες βρίσκονται τόσο συχνά σε μια μεταβατική κατάσταση ως προς αυτό που αισθάνονται ότι είναι οι ίδιες που - αν δεν ελέγχουν τη σκέψη τους - βρίσκουν τις απαντήσεις τους σχεδόν παντού.

Για τον λόγο αυτό, ίσως, σε κάποια σκλάβα φάνηκε πως το κείμενο της συγγραφέως τραβάει καλά τη γραμμή μεταξύ αγάπης και θυματοποίησης, αγάπης και εγωϊσμού, αγάπης και καθημερινής τριβής. Επειδή η ίδια βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο ως προς τον τρόπο που θα ήθελε να εκφράζει την αγάπη της, μέσα της και μετά, πιθανότατα προς τον Αφέντη της. Και ίσως - λίγο - να διαχειρίζεται τον θυμό της.

[Είναι διαχειρίσιμος ο θυμός με την αγάπη; Σε επίπεδο μεμονωμένων επεισοδίων, ενδεχομένως, κατά περίπτωση. Τον συνολικό θυμό που έχει κανείς μέσα του δε νομίζω ότι μπορεί να τον σβήσει λόγω αγάπης προς ένα άλλο άτομο, με την αγάπη προς τον εαυτό του, ίσως.]

Γι αυτό σκέπτομαι πως η όποια ταύτιση με το κείμενο είναι προσπάθεια να εκφράσει αυτό που γίνεται μέσα της. Υποθέτω, αν θυμηθώ πώς γινόταν για μένα, πως η σκλάβα ενθαρρύνεται να πει αυτό που της συμβαίνει μέσα της και αυτό που χρειάζεται απλά και με σαφήνεια, χωρίς γρίφους και χωρίς να καταφεύγει σε κείμενα άλλων.

Όσον αφορά τη διάθεση για προσευχή, ενδεχομένως κάποιες σκλάβες να περνούν από αυτή τη φάση, όταν γίνεται αισθητό από τις ίδιες πως δεν ελέγχουν αυτά που συνήθιζαν να ελέγχουν. Τότε μπορεί να νιώσουν την ανάγκη για επίκληση σε ανώτερες δυνάμεις, για κάποιο διάστημα.

Όσον αφορά την ουσία του κειμένου [πάλι  ], για μένα κάνει μια προσπάθεια για τα παραπάνω, πιο πολύ στην αυταπάρνηση τείνει, όταν γίνεται κάπως απόλυτο.

Όσο για την ήσυχη αγάπη, αν κατορθώσει κάποτε αυτό που περιγράφεται στο κείμενο να γίνει τέτοιο πράγμα...

...κάποτε "κέρδισα" έναν κύριο, περιμένοντας έξι ώρες στην αποβάθρα ενός σταθμού τρένου, χωρίς να μπορώ πραγματικά να γνωρίζω αν θα ερχόταν, χωρίς να ξέρω τι θα έκανα αν δεν ερχόταν και με "τους άλλους" - τον σταθμάρχη στην προκειμένη - να μου λένε να σηκωθώ να φύγω γιατί δεν επρόκειτο να έρθει. Ήρθε όμως.

"- Μου έχεις εμπιστοσύνη, όμως πως ξέρεις ότι είμαι αντάξιός της;
- Δεν το ξέρω. Αυτό είναι η εμπιστοσύνη."

Δεν γίνεται για τον καθένα, δεν γίνεται στη βάση συμβατικών παραδοχών αναφορικά με τον ρόλο που παίζει ο άλλος στη ζωή μας. Ελέγχεται από το ασυνείδητο. Γίνεται όμως, με κάποιους ανθρώπους, και είναι όμορφο.

Αυτά είναι τα πραγματικά σιγανά - και βαθιά - ποτάμια, η λαϊκή ρήση λέει κάτι σχετικά με το θέμα    

 

Απάντηση: Re: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Σ’ευχαριτώ! Και βασικά επειδή μίλησες επί της ουσίας

 

Απάντηση: Διάλογος με τις σκλάβες του φόρουμ.

Αδυνατώ τελικά να κατανοήσω γιατί μια τέτοια υπέρβαση εγωισμού, ακούγεται τόσο εξωπραγματική σε κάποιους.

Τελικά μόνο ένας νάρκισσος αδυνατεί να διανοηθεί καν, πως μπορεί ένα συναίσθημα βαθύ προς κάποιο άτομο να εκφράζεται ακριβώς έτσι.

Στην ανιδιοτέλεια δεν πιστεύω, αλλά δεν βλέπω να υπάρχει καμία ανιδιοτέλεια στο βίωμα τέτοιων συναισθημάτων. Αντίθετα, ως άτομο που τα έχω βιώσει έστω και για στιγμές, δηλώνω πως είναι τα πλέον μη ανιδιοτελή.
Βιώνω ψυχικά ένα μεγαλείο νιρβάνας μέσω των συναισθημάτων μου και είναι αυτά τα συναισθήματα απόλυτα δικά μου, απόλαυση από μόνα τους, ευλογία.

Ίσως να υπάρχει μια μεγαλεπήβολη δήλωση σ αυτά, μια και αναφέρεται σε ένα πολύ υψηλό στόχο, εκείνον της απελευθέρωσης από συμπεριφορές που συνηθίσαμε να θεωρούμε απαραίτητες σαν κομμάτι της Αγάπης, όπως «Να τον αγαπώ και να μην τον κατασκοπεύω, να μην τον εκβιάζω, να μην προσπαθώ να με θαυμάσει, να μην προσπαθώ να με λυπηθεί.» και πιστεύω πως μια Σκλάβα μόνο έτσι πρέπει να προσπαθεί να αγαπά γιατί οποιοσδήποτε άλλος τρόπος, την καταδικάζει να μην βιώσει ποτέ την Παράδοση και την Υποταγή. Αυτό βέβαια για όσες θέλουν και το έχουν κάτι τέτοιο.
Για τις υπόλοιπες και βέβαια αυτά είναι χαζομάρες υψηλών στόχων.
Σιγά μην δέχονταν «Να τον αγαπώ χωρίς προσδοκία, χωρίς απαίτηση, χωρίς σύγκριση, χωρίς παζάρι, χωρίς γκρίνια, χωρίς οργή, χωρίς αδημονία!»

Παραδείγματα γελοίων δηλώσεων αρκετών υποτακτικών wannabe σκλάβων έχω δει πολλά στα χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο, αλλά αυτό αφορά το ότι συγκρίνω αυτά που δηλώνουν μέχρι να "κερδίσουν" το υποψήφιο θύμα, εμ συγνώμη αφένταρο ήθελα να πω, με τις μετέπειτα πράξεις και την υποκρισία στο ότι δηλώνουν "Αχ καλέ Κύριε εσείς ξέρετε πάντα καλύτερα και όλα τα αποφασίζετε εσείς" αλλά μετά σε 'ολα τσινάνε και παίζουν τις μη μου άπτου και καθωσπρέπει και "εγω τέτοια πράματα δεν κάνω", άσε που τρολλάρουν κι όπου φτάσουν και τσακώνονται με όποιον προλάβουν για να αποδείξουν πως εκείνες είναι το μέτρο βάση του οποίου πρέπει να μετριέται η κάθε υποτακτική/σκλάβα γιατί θεωρούν πως είναι και γαμώ τις ποιοτικές ακόμα και στον τρόπο που βγάζουν την κάθε πορδή τους, ενώ ακριβώς κάνουν τις κατασκοπείες, τους εκβιασμούς, ίντριγκες για να απομακρύνουν κάθε πιθανή ανταγωνίστρια, ελέγχουν και μανιπουλάρουν με περίσσια γυναικεία πονηριά και πουτανιά τον αφέντη τους όπως γουστάρουν, αλλά κατά τα άλλα …ο αφέντης έχει πάντα δίκιο. Βέβαια τέτοιων αφεντάδων που τους επιτρέπουν τέτοιες συμπεριφορές νομιζόμενοι πως είναι αρκετή υπακοή όταν τους λένε «μάλιστα κύριε ότι πείτε κύριε», άσχετο με το αν από πίσω τους γίνονται παιγνιδάκια που δεν παίρνουν καν χαμπάρι…καλά τους κάνουν.

Η Βαμβουνάκη δεν εκφράζει κάτι καινούριο ή πρωτότυπο, γι αυτό και η παράθεση του Γκιπράν. Απλά το εκφράζει σαν προσευχή με δικά της λόγια και το αποτέλεσμα προσωπικά το βρίσκω όμορφο. Υποκειμενική μου άποψη, κι όποιος έχει την εντύπωση πως αυτό με κάνει ανάλογη με μια αναγνώστρια κοσμοπόλιταν, είναι ελεύθερος να την έχει γνωρίζοντας ελπίζω που έχω την άποψη του καταχωρημένη.

Όπως κι εγώ με τη σειρά μου πιστεύω πως η ουσία αυτής της "προσευχής" πάντα θα είναι ψιλά γράμματα και πάντοτε θα διαφεύγει σε μεγάλο ποσοστό ατόμων που με τη σειρά τους θα προσπαθήσουν να πείσουν για την ουτοπικότητα όσων οι ίδιοι δεν επιθυμούν ή δεν έχουν την ικανότητα να βιώσουν, είτε απλά θα αναλύουν κάτι που οι ίδιοι αρνιούνται να αποδεχτούν και θα προσπαθούν να πείσουν πως εκείνος που τα βιώνει υποκρίνεται.
Λες κι είναι όλος ο πλανήτης ή οφείλει να είναι κατ εικόνα και κατ ομοίωση τους και όποιος ξεφεύγει απ τους κυρτούς τους καθρέφτες πρέπει να λιθοβοληθεί με κακής ποιότητας αμπελοφιλοσοφίες και κακεντρεχή passive aggressive σχόλια, τα οποία συνηθίζουν τελικά να κάνουν τα ίδια και τα ίδια άτομα -τους λόγους μιας τέτοιας τους ανάγκης είναι ελεύθερος ο καθένας να την μαντέψει από μόνος του.
Ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο επίκαιρος ο Αίσωπος!

Υ.Γ.1 Μπήκα στον πειρασμό να πάρω μία μία τις προτάσεις και να ρωτήσω που ακριβώς βρίσκεται το λάθος, επεξηγώντας στους μη ικανούς να το αναλύσουν, τι πραγματικά λέει και παραθέτοντας από άλλες πήγες, πως κι άλλοι εκφράστηκαν ανάλογα για το τι εστί πραγματικά Αγάπη, αλλά μετά βαρέθηκα και σκέφτηκα πως έτσι κι αλλιώς εκείνοι που δεν χαμπαριάζουν ή κάνουν πως δεν χαμπαριάζουν γιατί δεν τους συμφέρει να το κάνουν ποτέ δεν θα διαβάσουν τι πραγματικά γράφω γιατί ακριβώς τα γράφω εγώ.
Υ.Γ.2 Όποιος γουστάρει να πάρει τα σχόλια μου προσωπικά είναι απόλυτα ελεύθερος να το πράξει. Εγώ δηλώνω πως κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική.

 

@gaby και lara[E-p] λυπάμαι πραγματικά πολύ που δεν έχω ρεπς... Συγχαρητήρια και στις δυό για τα υπέροχα ποστς σας