Διάλογος...

Απάντηση: Διάλογος...

Η ιστορία είναι φανταστική, αφορά έναν υποτακτικό , και παρόλο που δεν είμαι σε θέση να ξέρω πως μπορεί να βιώνει ένας άντρας την μαγεία της υποτακτικότητας του σε μια Κυρίαρχη γυναίκα, θα τολμήσω να γράψω

Ιστορία 4η​

Με τα μάτια του…​

Κοιτούσα το ρολόι…η ώρα κολλημένη στις 23:00, τα λεπτά δεν περνούσαν, ο χρόνος φάνηκε να έχει παγώσει…
Μου είχε πει πως θα έρθει στις 22:00 . Δεν θα είχα φυσικά την απαίτηση να είναι στην ώρα της. Δεν μπορώ να απαιτώ, να ζητώ. Είναι η Θεά μου και εγώ ταπεινός Της σκλάβος. Είμαι με το κοστούμι μου και την γραβάτα μου όπως μου ζήτησε. Καπνίζω και προσπαθώ να χαθώ στον καπνό αλλά ακόμα και αυτός παίρνει την μαγική Της μορφή.

Θυμήθηκα την πρώτη φορά που Την αντίκρισα…

Μοιάζει με φιγούρα της δεκαετίας του ΄30, ο τρόπος που κινείται, η αρχοντική και κλασική ομορφιά της, τα κομμένα καρέ μαύρα μαλλιά με τις αφέλειες , τα πάντα κόκκινα από φυσικού ,χείλια και μάγουλα… Μαγεύτηκα από την πρώτη ματιά της. Ψυχρή, συγκρατημένη, με έναν έμφυτο αέρα δυναμικότητας , ο ήχος από τα τακούνια της τρύπησε το μυαλό μου. Ένα αποφασιστικό σφυροκόπημα. Φαντάστηκα να βρίσκομαι γονατιστός στα πόδια της. Να παρατηρώ τα δέκα υπέροχα μικρά κόκκινα θαύματα των ποδιών της. Δέκα μικροί δαίμονες που ήθελα να γευτώ με όλο μου το είναι και να χαθώ στην κόλασή τους. …

Το κουδούνι χτύπησε και με επανέφερε στην πραγματικότητα του δωματίου μου. Είχε έρθει. Άνοιξα την πόρτα τρέχοντας και χαμήλωσα το βλέμμα μπροστά στην παρουσία Της. Την ματιά μου απέσπασε το φουσκωμένο παντελόνι μου. Ποιος ξέρει τι θα πιστεύει τώρα για μένα. Πόσο μαλάκας νιώθω.

Ένα χαστούκι της με επανέφερε σε Εκείνη

- Πόσο γελοίος μπορεί να είσαι; Έκανες κάτι όσο με περίμενες; Δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι μου ανήκεις; Δεν σου έχω πει να παίρνεις άδεια για να καυλώνεις;
- Μάλιστα Κυρία. Αλλά δεν έκανα τίποτε, σας το ορκίζομαι, μόνο σας σκεφτόμουν!
- Ωραία, μείνει με τις σκέψεις σου να καυλώνεις τότε! Δεν θα με καλέσεις και ούτε θα με δεις για τις επόμενες δέκα ημέρες! Για να δούμε πόσο θα καυλώνεις με την απουσία μου!
- Όχι Κυρία, σας παρακαλώ, δεν μπορώ μακριά σας …

Γονάτισα μπροστά της με μια βιαστική απεγνωσμένη κίνηση και έχωσα το πρόσωπό μου στην φούστα της, όπως κάνουν τα παιδάκια που ντρέπονται και κρύβονται πίσω από τη φούστα της μάνας τους.

- Σε παρακαλώ μωρό μου, μη με αφήνεις…σε αγαπώ…σου ανήκω, είμαι δικός σου, δεν μπορώ χωρίς εσένα…
Εκείνη με κοίταξε με παγερό βλέμμα, χαμογέλασε αμυδρά, μου χάιδεψε τα μαλλιά και μου τα φίλησε. Έφυγε δίχως να πει κουβέντα, κι εγώ έμεινα γονατιστός κοιτώντας την πόρτα που έκλεινε.

Δεν ξέρω για πόση ώρα έμεινα στο πάτωμα, με ακουμπισμένη την πλάτη στην πόρτα, τσαλάκωνα και το κοστούμι γαμώτο…

Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα σαν ζόμπι προς το μπαρ του σαλονιού . Έβαλα ένα ουίσκι, δύο παγάκια. Κατευθύνθηκα στον υπολογιστή. Σε standby mode εκείνος, σε standby mode κι εγώ… για τις επόμενες δέκα ημέρες…

Ήθελα να δω τη μορφή της ξανά. Άνοιξα τον folder με τις φωτογραφίες μας. Σε άλλες ήμασταν ένα κανονικό ερωτευμένο ζευγάρι… Τυπικές χαζοχαρούμενες φωτογραφίες με αγαπούλες, φιλάκια και γκριμάτσες. Σε άλλες, η μεταμόρφωσή μου και η μεταμόρφωσή της :

γονατιστός
δεμένος
κλαμένος
καυλωμένος
με κόκκινα μάγουλα
με κόκκινη πλάτη
δεμένα μάτια​

Οι φωτογραφίες έχουν αποτυπώσει μόλις ένα 10% , το μυαλό μου έχει αποτυπώσει κάθε της μορφή, πνοή, βλέμμα, λέξη, χάδι, εντολή…

Κλείνω απογοητευμένος τον υπολογιστή και ξαπλώνω
Θα την ονειρευτώ και απόψε
Δέκα ημέρες μόνο… υπομονή….

 ​

 

Απάντηση: Διάλογος...

Δυνατή περιγραφή....με συνεπληρες πάλι κοριτσάκι.

 

Απάντηση: Διάλογος...

Tι σού είναι τα καθαρα μυαλά..!

 

Απάντηση: Διάλογος...

Απίθανη! Άλλο ένα ταξίδι φαντασίας...

 

Απάντηση: Διάλογος...

  Οσο διαβαζα την ιστορια μου ερχοταν στο μυαλο το εξης τραγουδι...οποτε το αφιερωνω εδω.
Συνεχισε το αν μπορεσεις assassina.

---------- Post added at 00:37 ---------- Previous post was at 00:29 ----------

(για την 3η ιστορια μιλουσα)

 

Απάντηση: Διάλογος...

δεν σας έχω ξεχάσει
τον οίστρο περιμένω, αλλά λόγω του έντονου πεσιμισμού μου αυτές τις μέρες,με εγκατέλειψε και εκείνος... 
επανακάμπτω και επανέρχομαι δριμύτερη
σας ευχαριστώ 

 

Απάντηση: Διάλογος...

η ιστορία είναι φανταστική

Ξύπνησα με δυσκολία… οι εικόνες της χθεσινής νύχτας θολές, με άφηναν μετέωρη ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα που προσπαθούσε να ξεκινήσει…Το μυαλό μου ζαλισμένο…

Ένιωθα το κορμί μου πιασμένο. Ποτέ δεν κοιμάμαι μπρούμυτα αλλά φαίνεται πως κοιμήθηκα σε αυτή τη στάση για ώρα γιατί πονούσαν οι ώμοι μου. Έκανα να κινηθώ αλλά ένιωσα ανήμπορη. Πρώτα τα πόδια τα οποία αρνήθηκαν να κινηθούν πεισματικά. Τα χέρια επίσης. Άνοιξα τα μάτια μου αλλά είδα το απόλυτο σκοτάδι. Κάτι τα σκέπαζε. Μια μυρωδιά τράβηξε την προσοχή μου και σταμάτησε τις σκέψεις μου. Τσιγάρο.

- Καλημέρα , μου είπε
- Καλημέρα

Με το άκουσμα της φωνής του καταιγισμός εικόνων με πλημμύρισε . Τον γνώρισα στο μπαρ, μόλις είχα χωρίσει και ήμουν χάλια, μέθυσα, φύγαμε μαζί, ήρθαμε σπίτι του, θυμάμαι να με πηδάει στα όρθια, δυνατά, κολλημένη στον τοίχο. Εκεί ξεμέθυσα για λίγο, ήπιαμε ξανά, ξαναμέθυσα και μετά…. σκόρπιες εικόνες με εμένα δεμένη, με εμένα γονατιστή να τον τσιμπουκώνω δυνατά και μετά να ξεμεθάω σταδιακά από το μαστίγιο που έσκιζε την πλάτη μου…

- Πως αισθάνεσαι;
- Πονάω, έχω πιαστεί… και το κεφάλι μου νιώθω πως πάει να σπάσει.
- Είχες μια έντονη βραδιά χθες. Τι θυμάσαι;
- Όχι και πολλά. Το μόνο που νιώθω είναι πόνος στο κορμί μου.
- Πως νιώθεις γι αυτό;
- Δεν καταλαβαίνω γιατί με μαστίγωσες και με έχεις δεμένη
- Το ότι το ζητούσες απεγνωσμένα το θυμάσαι;
- …..όχι…..
- Να στο θυμίσω τότε…
- Τι εννοείς;


Ένιωσα τα βήματά του να απομακρύνονται . Ανίκανη να κινηθώ, χαμένη στις σκέψεις μου με πήρε ο ύπνος ξανά…

……………………..

to be continued  

 

Απάντηση: Διάλογος...

Γιατί καλό μου κοιμήθηκες? Ξύπνα.....
Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες σου σου το είπα?
Καταιγισμός από συναισθήματα με πλημμυρίζουν και όλες οι αισθήσεις μου σε εκγρήγορση όταν τις διαβάζω.

 

Απάντηση: Διάλογος...

Είναι μια φανταστική ιστορία που ίσως ακούγετε πολύ ωραία σε κάποιους...

Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου και του τόπου. Ήμουν πάνω σε ένα κρεβάτι σε εμβρυακή στάση. Δεν θυμόμουν καν τι είχε γίνει. Το μονό που ένιωθα ήταν το δέρμα της πλάτης μου καυτό και σκισμένο, σαν κάτι να μου είχε επιτεθεί. Τα μάτια μου δεν ήξερα αν ήταν ανοιχτά ή κλειστά, μονό το απόλυτο σκοτάδι. Όμως εκεί μέσα στο σκοτάδι κάτι έλαμπε, μια μικρή κόκκινη κουκίδα λαμπίριζε. Η μυρωδιά φαινόταν γνώστη. Ήταν η μυρωδιά του τσιγάρου Της. Σιγά σιγά τα μάτια μου συνήθισαν το σκοτάδι και άρχισαν να ξεχωρίζουν την φιγούρα Της. Ήταν εκείνη, η Θεά που αφού είχε απολαύσει την ηδονή που άντλησε από το κορμί μου, μου επέτρεψε να ηρεμήσω. Καθόταν σε μια πολυθρόνα σταυροπόδι και με κοίταζε. Δεν μιλούσε, η ησυχία ήταν τέτοια που άκουγα το τσιγαρόχαρτο να βγάζει μικρές κραυγές καθώς καιγόταν, καμία ομοιότητα με τις δικές μου πριν από λίγες ώρες. Δεν με έδενε και δεν με φίμωνε ποτέ. Ήξερε. Ήξερε πως δεν χρειαζόταν. Ήμουν πάντα υπάκουος και δεκτικός και Της άρεσε να με ακούει. Μόλις έκανα να σηκωθώ μου πέταξε μια πετσέτα και με διέταξε να πάω να κάνω μπάνιο. Και να κάνω γρήγορα. Δεν Την είχα ικανοποιήσει όσο ήθελε. Μέσα μου τότε κατάλαβα. Η νύχτα θα ήταν μακριά...

 

Απάντηση: Διάλογος...

... Βγήκα από το μπάνιο. Καθόταν ακόμα στην πολυθρόνα μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο. Την πλησίασα στα τέσσερα. Ήμουν στα υπέροχα πόδια Της. Αρχισα να τα γλύφω σαν κουτάβι και να τα φιλαώ σαν σκλάβος. Ανέβαινα σιγά σιγά, όταν άκουσα την φωνή Της.

- Τι νομίζεις οτι κάνεις;
- Σας λατρεύω Κυρία.
- Και ποιος σου έδωσε την άδεια να φύγεις από τα πέλματά μου; Γύρνα και κλείσε τα μάτια σου σκλάβε.
- Μάλιστα Κυρία.

Δευτερόλεπτα μετά ένιωσα τις άκρες του χαμηλά στην πλάτη μου, στον κώλο μου , ψηλά στα πόδια μου...

- Μέτρα, και λέγε ευχαριστώ.
- Μια... ευχαριστώ Κυρία.
- Καμία. Πιο δυνατά.
- ΜΙΑ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΥΡΙΑ
- ΔΥΟ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΥΡΙΑ
...
- ΕΙΚΟΣΙ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΥΡΙΑ
- Σου άρεσε σκλάβε μου;
- Μάλιστα Κυρία, ευχαριστώ Κυρία.
- Τώρα συνέχισε στα πέλματα μου.
- Μάλιστα Κυρία, ευχαριστώ Κυρία.

Συνέχισα χαρούμενος και σκληρός. Δεν είχε καταλάβει ότι το ειχα επιδιώξει αυτό το γλυκό μαρτύριο...

 

Απάντηση: Διάλογος...

η τριτη ιστορια με αποτελειωσε..