Διαδικασία προσεγγισής Κ/υ μέλους.

Για μένα η οποιαδήποτε διαδικασία ξεκινάει (ή δεν ξεκινάει) από την ώρα που ο άλλος θα ανοίξει το στόμα του να μιλήσει. Μέσα από την κουβέντα προσεγγίζει (ή δεν προσεγγίζει) ο ένας τον άλλον.

Να ζητήσω από κάποιον "να με αναλάβει" δεν το έχω κάνει ποτέ αλλά εγώ έχω και γαμω τα επίπεδα οπότε...  

 

Ή και το αντίστροφο: τα μικροδραματα μας είναι φοβερά αχρειαστα πιο πολύπλοκα από την βέλτιστη συμπαντική ισορροπία της εξοικονόμησης ενέργειας και κάποιων απλών νόμων.

 

Είτε κάποιος κάνει την πρώτη προσέγγιση προς Εμένα, είτε την κάνω εγώ, όταν φτάσει η ώρα και εκδηλώσει το υ επιθυμία να σχετιστεί μαζί Μου είτε σε play, είτε σε D/s, είτε σε M/s η οδηγία που λαμβάνει είναι να παρακαλέσει γι αυτό και να ευχαριστήσει, είτε του δωθεί, είτε δεν του δωθεί...

Αλλιώς δε γίνεται. Και δεν είναι λόγω "εγωισμού" και τα ρέστα. Εϊναι για λόγους δύο:

1) το υ χρειάζεται να λαμβάνει την ευθύνη για τα όσα ζητάει. Χρειάζεται να τα συνειδητοποιεί αυτά που ζητάει και να ξέρει ότι τα ζήτησε το ίδιο. Κανείς δεν το υποχρέωσε και κανείς δεν του την έφερε. Το θέλει και το ζητάει άρα το "δένει" επίσης στη διαδικασία να κάνει από πλευράς του ό,τι χρειάζεται σε σχέση με αυτό που ζήτησε... Αλλιώς υπάρχει γελοιότητα...

2) Μαθαίνει εξ' αρχής ότι το "ζητάω" γίνεται με παράκληση. Ούτε με κολπάκια, ούτε με ναζάκια, ούτε με μισόλογα, ούτε με νήξεις, ούτε με μούτρα, ούτε, ούτε, ούτε... Παρά μόνο με καθαρή σταράτη ντόμπρα παράκληση. Στην οποία διαδικασία οι θέσεις είναι δύο. Εκείνου που παρακαλεί κι Εκείνου που έχει τη δύναμη/εξουσία/ να πει ναι ή όχι... Κι επειδή είναι παράκληση και όχι απαίτηση, αν ακούσει το υ όχι, γνωρίζει ότι αυτό είναι όχι και τελειώνει εκεί το θέμα αφού ευχαριστήσει και για το όχι αυτό. Γιατί εξουσιάζεται και από τα ναι και από τα όχι του Κ.

ΚΙ αυτά είναι καλό να μπαίνουν στη θέση τους εξ΄αρχής...

Α.

 

Αψογο κειμενο. @angel42

 

Για μένα το ασκώ εξουσία και το κυριαρχώ είναι διαφορετικά πράγματα και είναι και ο λόγος που λέω ό,τι το D/M/s δεν είναι του γούστου μου.

Αυτό είναι κάτι που προκαλεί μπέρδεμα καθώς πολλών το όνειρο είναι να τους πιάσει ο άσπρος καβαλάρης με τις μπότες, τα σπιρούνια και τις καυτές σέλλες και να τρυγίσει το άγουρο κορμί τους και την άδολη ψυχή τους.

Στον έρωτα και στον πόλεμο άλλωστε όλα επιτρέπονται αλλά η κεραμίδα έρχεται όταν γίνει η συνειδητοποίηση ότι ο φόρος υποτέλειας είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το ...outsourcing της διακυβέρνησης.

Και μετά ζήσαμε εμείς κακά και αυτοί χειρότερα.

 

Άρα λοιπόν αν το υποψήφιο υ δεν παρακαλέσει, είναι λάθος προσέγγιση;
Α. Μπορεί να μην γνωρίζει οτι ο Κ θέλει να τον προσεγγίσουν με αυτόν τον τρόπο.
Β.Το υ ίσως να εκδηλώνει επιθυμίες αφού ο Κ δώσει σήμα... Μέχρι να δώσει όμως;

Και αν λοιπόν το υ δεν γνωρίζει αυτή την προσέγγιση του το γνωστοποιεί ο Κ;

 

Ψάχνεις έναν γενικό κανονα; Πως μπορεί να υπάρξει ένας γενικός κανόνας εφόσον μιλάμε για ανθρώπους; Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χαρακτήρα , την δική του ιδιοσυγκρασία και μάλιστα αυτά αλλάζουν ανά περιόδους ίσως και ανά ώρες.

 

Όχι δεν ψάχνω κάποιον κανόνα. Ρωτάω τους Κ που τοποθετήθηκαν πως το διαχειρίζονται εκείνοι.

 

Και σιγά να μην σου πούνε δημόσια χοχοχο
Η ουσία είναι πως αν κάποιο Κ ενδιαφέρεται για ένα υ , θα της δώσει το πράσινο φως με κάποιο τρόπο.
Ε μετά από κει παρακάλεσε κι εσύ βρε παιδάκι μου!
Σιγά!
Εδώ θα κάνεις πολύ πιο "φοβερά" πράγματα, στο παρακαλετο κόλλησες? 

 

Εντάξει θα παρακαλέσω σιγά το πράγμα.... δές με...

γχούχ εμμμ Κύριε σας παρακαλώ... μου άδειαζετε την γωνιά επειδή πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσω τον Στόουνερ;
Δεν πιστεύω να φάω τιμωρία ε; Εγώ πάντως μιας φορά παρακάλεσα...

 

Αγνοείται η τύχη του.

 

@Queen87 και φαντάσου πως σου λένε τη μισή αλήθεια...
Στο φέρνουν λάου λάου.
Το παρακαλετο όχι έτσι σκέτο.
Γονυπετής να του φιλάς τα πόδια θα το πεις