Διαθεση ημερας.

Αν δεν κεράσουν, όμως, θα είναι δύο ξενερωτοι καργιοληδες και η ανθρωπότητα θα προσπεράσει αδιάφορη και θα είναι απλά Κυριακή... 

 

Κοντιναν τα καλοκαίρια μας

 

Ίσως γιατί οι μνήμες της παιδικής μας ηλικίας μας διαμορφώνουν καθοριστικά, πάντα το καλοκαίρι τελείωνε με το πρώτο σχολικό κουδούνι, ακόμη και αν έχω να το ακούσω χρόνια.

Μετά από ένα καλοκαίρι που πολλές στιγμές ευχήθηκα να μην έχει έρθει ποτέ, το πρώτο κουδούνι αποκτά πια μια άλλη «διάσταση»: Δεν είναι πια ένα τελετουργικό σαν «αταβιστικό κατάλοιπο» αλλά ένα τελετουργικό αφύπνισης και υπενθύμισης πως το να μαθαίνω, να μεγαλώνω είναι μια αειθαλής διαδικασία, μια συνεχής ευκαιρία να αποκτώ μέσα από τα πάντα γνώση, για μένα, για τους άλλους, για τον κόσμο γύρω μου. Να μην πηγαίνει τίποτα χαμένο, να μην είναι τίποτα μάταιο ή α-νόητο. Να μεγαλώνω, για να «χωράω» μέσα μου όλους εκείνους τους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου τόσο γλυκά και σταθερά. Και να μην χάνεται κανείς, ακόμη και αυτοί που έφυγαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

 

  Ερχόμαστε...  

 

You are so very welcome    

 

Ένα αδιόρατο "γαμώ τον Χριστό μου" κόβει βόλτες κάπου στο σύμπαν ( άντε γαμήσου κι εσύ Κοέλιο)

 

Καλά πήγε τελικά αυτό... by margarita_nikolayevna posted 20 Σεπτεμβρίου 2024 at 20:11

 

Υπομονή.... ΓτΧμ

 

...
Ένα βήμα πιο κει
Περιμένει η ζωή
Και σου μοιάζει
Κι ό,τι πίσω μου μείνει
Μες στη σκόνη ας χαθεί
Δε με νοιάζει...

 

και μόνο που γυρνούσα ΣΚ Athens by night... μου έφτιαξε την εβδομάδα....

 

Σήμερα , έπεσε στα χέρια μου το , πρώτο έντυπο για έκδοση ταυτότητας που είχα δώσει σε ηλικία 16 ετών . Απλά δεν με γνώρισα.!!!! Είχα ξεχάσει πώς ήμουν σε ηλικία των 16. Χαμογέλασα . Θυμήθηκα πως έγινε η όλη διαδικασία, με τον κολλητό μου πήγαμε ένα κρύο απόγευμα στο ΑΤ του διπλανού χωριού (με οτοστόπ) κι επιστροφή . Είμαστε τυχεροί τελικά. θα πιω ένα Τζόνυ Μπλάκ στο τζάκι

 

Το να αγαπάς κάποιον από συμπόνια δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς πραγματικά.
Μίλαν Κούντερα