Διαθεση ημερας.

Ή γίνονται καλύτεροι στο να προσπαθούν να πάνε κόντρα σε αυτό που είναι.

Και έχει προ πολλού γεννηθεί μέσα μου το υπαρξιακό ερώτημα: ποιος είναι αυτός που βλέπω στον καθρέφτη και αυτός που συναντώ έξω από εμένα? Είμαστε αυτό που ήμασταν αρχικά και θα γινόμασταν ούτως ή άλλως τον κώλο μας να χτυπούσαμε κάτω (ένα πράγμα σαν τις αρχαίες τραγωδίες) ή είμαστε αυτό που προσπαθούμε να γίνουμε? Και αυτό που προσπαθούμε να γίνουμε είναι κάτι που προσθέτει στον υπάρχον εαυτό, ή απλά αναγνωρίζουμε αυτό που θέλουμε να γίνουμε ως αντίθεση σε αυτό δε θέλουμε να είμαστε?

Και εν τέλει, ο δυστυχισμένος είναι αυτός που δεν αποδέχεται αυτό που είναι ή αυτός που δεν επιτυγχάνει να γίνει αυτό που θέλει να είναι? Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι κάποιου η φύση είναι στριμμένη, θα είναι ευτυχισμένος αν αποδεχτεί τη μιζέρια του ή αν πάει κόντρα σε αυτήν προσπαθώντας να γίνει πιο θετικός? Μα αν πάει κόντρα σε αυτήν, τότε δεν είναι που δεν αποδέχεται τον εαυτού του?

Α, ρε @madlene, μου τα' φερες όλα μπροστά μου πάλι μεσημεριάτικο και δεν μπορώ και τη ζέστη...

 

Οταν μιλαει σοφα η @madlene συγκινει τους παντες
   

 

@AlexanderV & @daniela100

:- )

 

 
Μόνο νεύρα

 

 
esc