Διαμόρφωση προσωπικότητας και οικογενειακό περιβάλλον

Πιστευω οτι εκτος απο την οικογενεια πχ αυταρχικη ή η καθημερινη παρουσια ενος ενστολου στην οικογενεια, παιζει μεγαλο ρολο και τα προτυπα που βλεπουμε τα τελευταια 20 χρονια στα μμε. Δηλαδη πραγματα που θεωρουμε καθημερινα αλλα υποσυνειδητα ενδεχομενως να μας διαμορφωσαν τον χαρακτηρα ... (Μη με παρετε στο ψιλο) πχ τα κινουμενα σχεδια ποσα χρονια υπαρχουν σουπερ ηρωες?! Ειναι "φυσιολογικοι" ανθρωποι που με μια στολη αποκτουν εξουσια και δυναμη...

 

Δεν μπορεί απλά να μας καυλώνουν όλα αυτά; Στο τέλος τέλος, Fuck You Freud     (@peleas επειδή αναφέρεσαι συχνά στην φρο-υ-δική αντίληψη εσύ εξαιρείσαι από αυτό το σχόλιο   )

 

Χωρίς να έχω ψυχο-τέτοιες γνώσεις, πιστεύω ότι η φάση δεν παίζεται μόνο στην καρακατακαυλάρα μας. Σαφώς και πρόκειται για το πιο αρχέγονο αίσθημα (σε γαργαλάει το παντελόνι σου, βρε αδερφέ, δε μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτό..), αλλά πέραν τούτου παίζει και το μυαλό το ρόλο του. Άντρες που με καύλωναν μέχρι πριν 3 μήνες τώρα μου είναι αδιάφοροι.. Και όχι γιατί "έτσι πάει", αλλά γιατί βάζω και την κούτρα μου λίγο κάτω πια, σκεπτόμενη σύμφωνα με αυτά που έχω βιώσει/δεχθεί... Συναρτήσει αυτών, πράττω διαφορετικά.

 

KATHAVRA,
διακρίνω ένα παραπονάκι?
Επειδή είμαστε κοντα στην ηλικία, θα ήθελα να σου πω πως αυτες οι αντιλήψεις που αναφέρεις ήταν πολύ συνηθισμένες για εκείνη την εποχή. Σήμερα τα παιδιά είναι αλλιώς. Το περιβάλλον έχει αλλάξει εμείς είμαστε πιο χαλαροί σαν γονείς σε τέτοια θέματα κλπ.
Όντας σε αυτή την ηλικία πια και χωρίς να είμαι ειδική σε τέτοια θέματα, απλά και μόνο φέρνοντας στο μυαλό μου γεγονότα αντιδράσεις κλπ κατάλαβα και μιλώ πάντα προσωπικά, πως η διαμόρφωση του χαρακτήρα επηρεάζεται 50% από τα γονίδια και 50% από το περιβάλλον κάτω από κανονικές συνθήκες. Ο χαρακτήρας μου, οι βασικές μου αρχές εννοώ, διαμορφώθηκαν στην παιδική ηλικία, στην εφηβεία οι εμπειρίες έπαιξαν το ρόλο τους στο ν αντιμετωπίζω, χρησιμοποιώντας αυτές τις αρχές, καταστάσεις και χαρακτήρες. Από εκεί και μετά και μέχρι σήμερα, αντιμετωπίζοντας νέες εμπειρίες απλώς γίνεσαι λίγο πιο "σοφός" και κυρίως έαν είσαι σε θέση να εκτιμήσεις τα γεγονότα και να τα εκμεταλευτείς προς όφελός σου. Οι γονιδιακοί παράγοντες βάζουν το χεράκι τους με το δικό τους τρόπο.
Διαφωνώ με τη διατύπωσή σου (Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί είμαι αυτό που είμαι) από την άποψη πως βγάζεις ένα "γιατι γαμωτο". Δεν κατάλαβα, εγώ μια χαρά σε βρίσκω. Με ωραίο λόγο, συγκροτημένη άποψη και νομίζω τελικώς πως οι δικοί σου αλλά και το περιβάλλον σου έκαναν πολύ καλή δουλειά. Τώρα αν σου έδιναν και τα χρήματα αυτό δεν είναι κακό. Σαν γονιός θα σου πω πως αγωνιώ να δώσω στο παιδί μου τα πάντα, αυτό φυσικά δε με κάνει αλάνθαστη, (ίσα - ίσα το πρήζω συνεχώς, μεταξύ μας αυτό). Αν το ρωτήσεις περισσότερα παραπονάκια θα σου πει. Απλώς σήμερα συζητούμε πιο πολύ μαζί τους πιστεύοντας πως αμβλύνουμε τα προβλήματα (βαυκαλιζόμαστε και ως προς αυτό αλλά τεσπα).
Και κάτι τελευταίο αν κάποιος είναι sub, dom, κλπ καλά κάνει και είναι, γουστάρω να είμαι έτσι και δε σκάω αν αρέσω. Και ΚΥΡΙΩΣ δε θα μπω στη διαδικασία να σκεφτώ ποιος φταίει, αλλά σε ποιον χρωστάω αυτό που είμαι.
(Ελπίζω να βοήθησα λίγο)
Καλημέρα.

 

Libra, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...σήμερα πια οι γονείς είναι φίλοι με τα παιδιά τους και καλά κάνουν...όχι εμείς που όταν μας ερχόταν περίοδος για πρώτη φορά δεν ξέραμε τι είναι αυτό γιατί η μαμά μας δεν μας είχε ενημερώσει..

 

Kathavra,
μέσα σε αυτή τη μαυρίλα δες το ποτήρι μισογεμάτο. Θυμήσου τι ωραία παιδικά χρόνια είχαμε σε σχέση με τα παιδιά σήμερα. Θυμήσου τη μυρουδιά της αγκαλιάς της μαμάς μας όταν γυρίζαμε από το σχολείο και την αγαλλίαση που νοιώθαμε. Τα παιδιά σήμερα γυρίζουν στο σπίτι και το φαγητό που τρων είναι κρύο γιατι δεν ειμαστε εκεί να τους το προσφέρουμε ζεστό. Για την περίοδο θα κάτσω να σκάσω τώρα μετά από τόσα χρόνια? Άστο να πάει στην ευχή μαζί με όλα τα αρνητικά. Στο κάτω κάτω το σκέφτομαι και σκάω στα γέλια.
 

 

αλλά η μυρωδιά απο τα λερωμένα χεράκια των παιδιών απο τα παγωτά και τα στεγνωμένα ζουμιά απο ροδακινα..ΟΣΑ μα όσα χρονια κι αν περάσουν δεν αντέχεται!!!!

σορρυ απλά κάπου έπρεπε να πω κι εγώ το βάσανο μου  

 

Ακόμα και αυτά τα βρίσκω χαριτωμένα....  

 

Φυσικα και δεν αφορουν ολα μονο στη καυλα, απλα νομιζω οτι το να ψαχνουμε συνεχεια το γιατι, χανουμε το νοημα.
Επισης πολλες φορες θεωρω οτι ειναι ενοχικη η φυγη μας σε πιθανες εξηγησεις που αφορουν ψυχολογικα υποβαθρα. Πχ καταστασεις οικογενειακες κτλ?

Ισως ειναι καπως πιο βαθυ. Μηπως ειναι κατι χαραγμενο στο υποσυνειδητο μας, Χρονια πριν ακομα γεννηθουμε?

 

Ολοι θέλουμε να ξέρουμε για ποιό λόγο γίναμε αυτό που είμαστε. Είναι λογικό. Οχι όμως με σκοπό να κατηγορήσουμε άλλους ή να τους χρησιμοποιήσομε ως δικαιολογία για να μην αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Ούτε να βουλιάξουμε στην αυτολύπηση.

Εχω τη δύναμη να αλλάξω, να εξελιχτώ. Αλλά πρέπει να αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου. Κανείς δε θα ζήσει τη ζωή μου για μένα.

 

Δεν διαφωνω, απλως υποθετω οτι ισως τα αιτια να μην ειναι εκει που τα ψαχνουμε. Δεν ειναι απαραιτητα να ειναι ψυχολογικο το αιτιο, μπορει να ειναι και γονιδιακο. Ομως τονιζω, απλα υποθετω. Στατιστικα, αλλα κυριως βαση της παρατηρησhw kαι εμπειρικα βλεπω ανθρωπους στον χωρο που δεν εχον καποιο οικογενειακο περιβαλλον "προβληματικο" σε εισαγωγικα παντα. Γι αυτο θεωρω οτι ισως η αιτια που ασχολουμαστε με το bdsm μπορει να ειναι "χαραγμενη" μεσα μου. Προσπαθω να εκφρασω την αποψη μου εντελως εκλαικευμενα, θεωρω οτι πιο ειδικες συζητησεις θα ηταν σχεδον ανεφικτες εδω.

 

δεν μπορώ να θυμηθώ πιο κολωπαιδο μ έκλεψε το γλειφιτζούρι στο δημοτικο