Διαστροφές, εφόδιο ή εμπόδιο;

το θεμα ειναι να μην συγκρούονται οι διαστροφες μας..τοτε υπαρχει προβλημα..

 

Re: Απάντηση: Διαστροφές, εφόδιο ή εμπόδιο;

Απο τον Γιωργακη τον ποδηλατοφιλο παντως καλυτερα. 

 

Απάντηση: Διαστροφές, εφόδιο ή εμπόδιο;

εξομολογηση εκ βαθεων:

ανεκαθεν με αποκαλουσαν διεστραμμενη και διαστροφικη οι κατα καιρους εραστες μου,
ειχα αρχισει να το πιστευω και εγω και ειχα αρχισει να "ψαχνομαι" ως προς την ψυχικη μου
ισορροπια,
εως που ηλθα εδω και ηρεμησα.

 

Re: Απάντηση: Διαστροφές, εφόδιο ή εμπόδιο;

Τώρα αν σε χαρακτηρίσω διεστραμμένο εγώ θα φταίω; Ο Γιωργάκης είναι ανωμαλία από μόνος του, χωρίς το ποδήλατο  

 

Oι κρυφές μας επιθυμίες,πολλές φορές δεν έχουν άμμεση σχέση με τις σεξουαλικές μας διαστροφές;
Π.χ.: o μαζοχισμός.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Διαστροφές, εφόδιο ή εμπόδιο;

ΒΕΒΑΙΩΣ!!!!!!!!!

ιδου η αποδειξις !!

 

Είναι σκανδαλώδες, νομίζω ότι είμαι εγώ που έχω γράψει αυτές τις γραμμές.

Ευχαριστώ. Αυτό έψαχνα!

Παρ’ ότι αρκετά διεστραμμένος η αντιληπτικότητά μου με πρόδωσε εδώ. Για πες κάτι παραπάνω…Δεν το καταλαβαίνω.

 

Όπερ και φτάνουμε σε μια άλλη πονεμένη ιστορία. Οι ψευτοδιεστραμμένοι.
Ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτούς όμως; Και γιατί άραγε; Υπάρχουν τόσο πιο διασκευαστικά πράγματα στον κόσμο.
Κι ένα μικρό tip. Αν δεις κάποιον που διατυμπανίζει ότι είναι σεξουαλικά απελευθερωμένος, μάλλον κάνει σεξ με τον ίδιο τρόπο που τρέχει στον διάδρομο το πρωί. (Άσχετο, αν και ίσως όχι τόσο).

Μην ανησυχείτε καθόλου. Απ’ ότι βλέπω όποιο πνεύμα κι αν σας είχε καταλάβει σας έχει αφήσει τώρα.

 

Τις διαστροφές μου τις έχω κορώνα στο κεφάλι μου..

Τις γνωρίζω καλά -μία προς μία- και τις έχω αποδεχτεί πλήρως.

Δεν αποτελούν εμπόδιο,κάθε άλλο θα έλεγα..

Κάθε νέα (σε μένα) διαστροφή προκαλεί αμέσως το ενδιαφέρον μου για περαιτέρω διερεύνηση..


Proud to be perverted..
​

 

Απάντηση: Re: Διαστροφές, εφόδιο ή εμπόδιο;

Πράγματι. Σωστή και σοφή παρατήρηση 

 

Τέλεια! Ευχαριστώ για το feed back. Πολύ!
Κάτι συμπληρωματικό. Δεν θεωρώ το forum πασαρέλα. Για να πω την αλήθεια, μόνο και μόνο η ιδέα ότι ξέρετε ότι είμαι διεστραμμένος με ξενερώνει λιγουλάκι. Το ίδιο και οι διάφορες “διεστραμμένες” περιχαρακωμένες κοινότητες. Η ανακάλυψη της διαστροφής του άλλου, και η διατύπωση της ανακάλυψης αυτής στον ίδιο τον άλλο, κτλ. κτλ. είναι συστατικά στοιχεία του όλου παιχνιδιού. Χωρίς αυτά η μισή ηδονή πάει περίπατο. Ως εκ τούτου θα προτιμούσα για πεδίο δράσης μια Βικτωριανή οικογένεια, παρά τη Vincennes τον Μάη του 68. Τέλος πάντων.
Επιτρέψατέ μου ακόμα ένα μικρό σχόλιο που αφορά δυο τρία replies. Προφανώς και υπάρχουν και αυτοί που κορδώνονται με τις υποτιθέμενες ή μη διαστροφές τους. Και λοιπόν;
Ας το πάρουμε αλλιώς. Ο Heidegger λέει ότι για τον αγρότη ο κόσμος είναι ευρύτερος απ’ ότι για τον πολίτη, γιατί, όπως λέει ο ίδιος o Heidegger, εντάσσει στον κόσμο (του) ο αγρότης ένα σωρό όντα που περνούν απαρατήρητα από τον πολίτη. Όπως (το παράδειγμα είναι του Heidegger), τον νότιο άνεμο. Όταν φυσά, τον προσέχει, γιατί έχει σημασία για τα σπαρτά του. Κάτι σημαίνει αυτός ο άνεμος για τον βιόκοσμό του (Lebenswelt), και γι’ αυτό είναι αντιληπτικά ανοιχτός ως προς αυτόν. Ο απλός πολίτης όχι. Όταν λοιπόν αναρωτιέμαι αν οι διαστροφές είναι εμπόδιο η εφόδιο, δεν εννοώ αν ο διεστραμμένος, ή αυτός που δηλώνει διεστραμμένος, είναι “και γαμώ τα παιδιά” ή “μ…” Αυτό δεν είναι το θέμα. Όπως ούτε το παράδειγμα του Heidegger είναι μια πρόσκληση για αγροτουρισμό.

 

Πράγματι, δεν έχουν κανένα νόημα οι δηλώσεις περί του πόσο διεστραμμένοι είμαστε, ούτε η εξύψωση των διαστροφών για να ενισχυθεί η ανωτερότητά μας έναντι των άλλων.
Το ότι υπάρχει ένας τόπος που μπορούμε να μιλάμε γι' αυτές, ακόμη και να τις ανακαλύπτουμε, είναι ένα βήμα, πολύ βασικό! Προβληματίζομαι όμως, τι σόι κοινότητες είναι αυτές;
Αρκεί, το ότι μοιραζόμαστε κάποιο βίτσιο, να την καταστήσει κοινότητα και να πλέξει ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στα άτομα που την απαρτίζουν;
Ακόμη και σε μια προσωπική επαφή, η κοινή διαστροφή είναι αυτή που θα εξάψει, συναρπάζοντας και διατηρώντας το ενδιαφέρον; Νομίζω, πως όχι.
Αν λειτουργήσει έτσι, είναι χαμένο το παιχνίδι εξ αρχής. Χάνεται το απρόβλεπτο και η τυποποίηση στις επιταγές του βίτσιου, γίνονται κανονικότερες των κανονικών.
Κάπου εκεί χάνεται και το εφόδιο αφού η ψυχαναγκαστική εμμονή, το μεταμορφώνει πλέον σε αξεπέραστο εμπόδιο.

Ο Καβάφης έγραφε στα σημειώματα ποιητικής και ηθικής: ''Δεν ξεύρω αν η διαστροφή δίδει δύναμιν. Κάποτε το νομίζω. Αλλά είναι βέβαιον ότι είναι η πηγή μεγαλείου.''
Πηγή μεγαλείου, ναι, κι ας γκρεμιστείς στα Τάρταρα...δεν είναι δα και το πιο εύκολο να κρατάς την ισορροπία σου σε τεντωμένο σχοινί!