Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Μα κι εγώ χιουμοριστικά πήρα τα posts σου Uther. Επί του προκειμένου. Δεν νομίζω ότι θίγω τις ιδιαιτερότητες κανενός, όταν δηλώνω ότι μου λείπει μια πιο ανέμελη προσέγγιση του ζητήματος. Αν ήταν έτσι, κάθε κριτική θα ήταν faux pas. Και η κριτική που χιουμοριστικά, όπως σωστά αντελήφθης, ήσκησα ήταν, στο πιο σοβαρό της, η εξής: Στο Forum, τ.ε. στην Αγορά, καταβαίνει κανείς, επειδή δεν θέλει, ή δεν μπορεί να κάτσει σπίτι του. Το να κατεβαίνει κάποιος στην Αγορά με τον/την καλό του (καλή του) για να τους «δείξει αυτούς», και για να «είδες πώς του τα είπα αγάπη μου» ή επίσης «τι να κάνω τώρα με έχει πρήξει στα private messages δεν βλέπει ότι είμαστε μαζί» είναι άνευ λόγου. Ας κάτσουν σπίτι τους οι innamorati να απολαύσουν τον έρωτά τους. Το ίδιο και οι κλίκες. Το στυλ «τους φάγαμε τους άσχετους» και «ευαισθητούληδες vs. κάφρων» με χαλάει. Το προκαλεί η ανασφάλεια, και η ανασφάλεια είναι εχθρός της απόλαυσης. Εξ ου και η νοσταλγία του libertinage.

 

Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Πού το θυμήθηκες αυτό?
Άξιος!!!

 

Master Yes,
παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω αυτήν την ανοιχτή επιστολή, επειδή το μεγαλείο σας είναι τέτοιο που θα έτρεμα σε μια τετ α τετ επικοινωνία, οπότε εναποθέτω τις ελπίδες μου για ψυχραιμία στην παρουσία του πλήθους. Εγώ που λέτε είμαι λίγο διεστραμμένη (όσο πατάει η γάτα) και πολύ αγαπησιάρα (κι ας μη μου δείχνει). Αυτό κανονικά θα έπρεπε να με κάνει να σας βρίσκω τουλάχιστον αποκρουστικό. Κι όμως, διάβαζοντάς σας κάτι μέσα μου σκιρτά! Κάτι μου λέει ότι είστε πολύ χειρότερος από αυτό που δείχνετε, κι αυτό πραγματικά συγκλονίζει την τρυφερή μου καρδιά. Φευ, πολύ φοβάμαι ότι πέφτω θύμα μιας ακατανίκητης έλξης προς το πρόσωπό σας (συγνώμη, προς το γραπτό σας εννοούσα). Σας ικετεύω λοιπόν, αν τα ταπεινά γραπτά μου γεννούν μέσα σας έστω και μια σπίθα σαδισμού προς τον μαζοχισμό μου, συνεχίστε να γράφετε, γράψτε κι άλλα, αποτελειώστε με το γράψιμό σας, μη με λυπηθείτε όσο κι αν σας παρακαλέσω...
Με την καρδιά φλογισμένη,
η δούλη σας
camera obscura

 

Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Να σου πω πως έχεις κι άδικο;

Στα υπόλοιπα που λες στο αρχικό σου νήμα θα συμφωνήσω ως προς το φαίνεσθαι, που σημαίνει και πως το περιεχόμενο κάτι ζαβό θα έχει...
Το topping from the bottom ενώ όλοι το βιώνουν κάνουν πως δεν το βλέπουν και σε αυτό θα συμφωνήσω.
Τα βδσμ πράγματα τα ξενόφερτα φιλτραρίστηκαν στο τελωνείο και μου αρέσει που έγιναν the greek way, άσχετα αν μου την ψιλοσπάνε κιόλας.
Όσο για το λουρί, δεν υπάρχει πραγματικά κάποια ανάγκη να το έχεις μόνιμα περασμένο στον λαιμό. Φτάνει να το ξέρει και να το ξέρει καλά...

---------- Post added at 16:28 ---------- Previous post was at 16:23 ----------

Αυτό για τα χρόνια άμα το ξαναπείς να σου μπουρδουκλωθεί το bios...
Όσο για το "..
Άμα εγώ (ή εσύ ή όποιος άλλος) γουστάρω κάτι εκτός κανόνων, άμα εμένα μου σηκώνεται με κάτι που δεν ανταποκρίνεται σε ένα σχήμα που έφτιαξαν άλλοι, δε γαμνιέται και το σχήμα και το lifestyle και οι γνώμες όσων διαφωνούν και κριτικάρουν τα γούστα μου (ή τα δικά σου ή των άλλων);..."
ΕΠΙΚΡΟΤΩ...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Οι λόγοι για τους οποίους είμαστε εδώ όσοι είμαστε ζευγάρια, είναι για ανταλλαγή απόψεων. Προσωπικά έχω μάθει και έχω σκεφτεί πολλά μέσω των απόψεων που έχω κατά καιρούς διαβάσει. Βρίσκω δε, την ύπαρξη κοινότητας απαραίτητη για αρκετούς λόγους. Το αν θα αντιμετωπίζεις όμως το ζήτημα ανέμελα ή με άκρατη σοβαρότητα δεν στο επιβάλει κανείς. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι όλοι συμπαθούμε τον cornillio και άλλα μέλη που όχι μόνο αστειεύονται και μας φτιάχνουν το κέφι αλλά επίσης δεν είναι μονογαμικά ούτε θέλουν να γίνουν

Περι ωριμότητας νομίζω συμφωνούμε όλο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Μια χαρά η Uther μας!!!

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Ευχαριστώ  

 

Απάντηση: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Στο νήμα τούτο με τράβηξε ο τίτλος του, είναι ένα δίλημμα που δεν μου φέρνει εμετό αλλά σταθερή ζαλάδα όποτε το βιώνω. Υποθέτω θέμα αποδοχής της διαστροφής.

Είναι αλήθεια. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω μπροστά μου και πάντα είχα μπροστά μου όταν σχετίζομαι σαδομαζοχιστικά. Πώς ενοποιούνται αυτά τα δύο σε μια ψυχή; Έχω θέμα εκεί. Δεν ξέρω.

Διότι, το δίλημμα της υποτασσόμενης είναι τούτο: αν ο Έτερος την "σαπίζει" και έχει ένα επαρκές νομιμοποιητικό εντός της σχέσης πλαίσιο ώστε ούτως πράττειν (βλ. Monk), τότε η υποτασσόμενη μόνον από αφοσίωση, δηλαδή τοις Κείνου ρήμασι πεισθείσα, μπορεί να γίνεται μπλαβιά απ το λαιμό ως τα γόνατα κάθε τόσο. Αν δεν μπαίνει θέμα αφοσίωσης, τότε είναι παιχνίδι. Αν όλο τούτο είναι παιχνίδι, πλην όμως ο Monk δεν παίζει, τότε κοστίζει υπερβολικά πολύ για παιχνίδι και δεν αξίζει, ούτε καν χρειάζεται. Οπότε; Αυτό είναι το δίλημμα της υποτασσόμενης. Οτιδήποτε το ψευδές την απωθεί, οτιδήποτε το πραγματικό απαιτεί αφοσίωση για να σταθεί, η διαστροφή δεν περιέχει την αφοσίωση και η ίδια είναι διεστραμμένη. Αν είναι διεστραμμένη πώς θα αφοσιωθεί; Και αν αφοσιωθεί ποιός θα την πιστέψει ότι αφοσιώθηκε; Ο Monk;

Αλλά μια και ήρθα...

Δικέ τους,

αν τα ερωτήματα απευθύνονται σε κάποιο φύλλο που κατα λάθος πάτησα το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά μου, πείτε μου να αποσυρθώ απ το νήμα σας. Πλην όμως, λόγω άβαταρ τουλάχιστον, μάλλον έχω κάποια θέση εδώ.

Τα ερωτήματα που θέτετε είναι βάσιμα. Ιδίως για wannabees και για "make me".

Αν ένας Κύριος δεν μου πει επακριβώς και πειστικά για ποιόν λόγο θέλει ο Ίδιος να έχει σκλάβα, προσωπικά δεν του κάθομαι. Θεμελιώδες και στοιχειώδες.

Όσο για τις σκλάβες με φορουμιακή συμπεριφορά που σας παραξενεύει, αγαπητέ δεν μπορείτε να ξέρετε τί ακριβώς απαιτεί από τη σκλάβα ο Αφέντης της και με ποιόν τρόπο απαιτεί να Του αποδεικνεύει αυτή ότι στέκει επάξια στις απαιτήσεις Του.

Ένα προκαταβολικό correction θα ήταν το καλύτερο φάρμακο, κατά τη γνώμη μου, αλλά γι αυτό πολλοί Κύριοι, βασικά βαριεστημένοι, έχουν βρει μια εξήγηση one size fits all, ότι δηλαδή, δεν θέλουν να κάνουν πράγματα που το σκλαβί τους παρασέρνει να κάνουν. Έτσι, όσο και να ζητά η σκλάβα τη βίτσα, πενήντα το πρωί και πενήντα το βράδυ, αποφεύγουν, επικαλούμενοι ένα γενικό πλαίσιο αρχών που οφείλει να τηρεί η πρώτη.

Βαρετό αλλά σωστό, αν απευθύνεται σε συνειδητή σκλάβα και αν η βίτσα δουλεύει για λόγους απόλαυσης έτσι και αλλιώς.

Αλλά επειδή η συνειδητότητα της σκλάβας δεν είναι κατά παραγγελία, η γνώμη μου είναι ότι η αδυσώπητη correction ή η παράκαμψη αυτής πρέπει να εξαρτάται από τη σκλάβα και τον κώλο της, όχι από τις γενικές περί σκλαβιάς αντιλήψεις του Αφέντη της.

Κοίτασμα ακατέργαστου "αδαμάντινου" σαδισμού...

Εγώ δεν ξέρω αν έπαιρναν γραμμή να γαμήσουν ξέρω ότι έπαιρναν γραμμή, και δέσμευση για άνοδο στην ιεραρχία για να "διώξουν την αστή". Όμως, μερικοί τουλάχιστον, γαμούσαν εξαιρετικά, δυνατά, συγκροτημένα, όσο χρειαζόταν αναμενόμενα και όσο χρειαζόταν απροσδόκητα. Αυτό να το ξέρετε  

Έτσι ακριβώς.

 

Δαιμόνιε YES, όπως πάντα, στήνεις αριστοτεχνικά τις παγίδες σου δίνοντας προδιαγεγραμμένης κατεύθυνσης εναλλακτικές απαντήσεις. Είμαι σίγουρος ότι είναι στις βουλές σου να σαδίσεις το φόρουμ και να σπείρεις το χάος (και τα side effects που αμφότερα μπορεί να έχουν σε «αγαπησιάρες μαζοχίστριες») αλλά απ’ ότι βλέπεις δεν χρειάζεται τελικά μεγάλη προσπάθεια για να πάρει φωτιά μια συζήτηση σε αυτόν τον θεσμικού χαρακτήρα τόπο συγκέντρωσης πολυποίκιλων ανωμάλων.

Το ερώτημα- παγίδα μπορεί να διαγραφεί αν απαντήσει κανείς πρώτα στο ερώτημα: γιατί κάποιος θέλει να έχει σκλάβες; (παρατήρησα ότι το θέτει κατά κάποιο τρόπο κ η tender lilly). Για παράδειγμα μπορεί να απαντήσει κανείς, ότι το ερώτημα γιατί κάποιος θέλει να έχει σκλάβες, ισοδυναμεί με το ερώτημα γιατί κάποιος θέλει να είναι φιλόζωος. Ένας φιλόζωος που ταΐζει τα αδέσποτα, είναι φυσιολογικό, κάποια στιγμή να υιοθετήσει ένα ή κ μερικά από δαύτα. Φυσικά -και δυστυχώς- δεν ισχύει για όλους αυτή η ισοδυναμία, την οποία παρεμπιπτόντως υιοθετώ…

Κι ένα μικρό σχόλιο περί λιμπερτινισμού: Οι σχέσεις Μ/s σήμερα θεωρούμε ότι χρειάζονται ένα βαθιά συντηρητικό και αυστηρό πλαίσιο, επειδή η δομή της κοινωνίας (μέσα στην οποία ασκείται το βδσμ) είναι κατ’ επίφαση φιλελεύθερη (και νοσταλγικά συντηρητική). Ο Κόμης του 18ου αι. που μνημονεύει ο YES, μπορεί να ήταν λιμπερτίνος αλλά είχε δίπλα του (ή πίσω του) έναν υπηρέτη ο οποίος ήταν πραγματικός υπηρέτης με θεσμικά δεδομένο ρόλο. Είτε ήταν λιμπερτίνος είτε όχι, ο Αφέντης ήταν ο Αφέντης και ο υπηρέτης ήταν ο υπηρέτης. H σχέση Αφέντη/υποτακτικού ήταν αυτή που ήταν και η εναλλακτική επιλογή μπορούσε να θεωρηθεί διαστρoφική. Ο υπηρέτης λοιπόν του Κόμη του 18ου ήταν κατά μια έννοια και διεστραμμένος και αφοσιωμένος.


...

 

Re: Απάντηση: Re: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Χα, χα, που ξέρεις μπορεί και να το λέω κυριολεκτικά...

---------- Post added at 18:46 ---------- Previous post was at 18:35 ----------

Έλα ντε. Αυτά αναρωτιέμαι κι εγώ... Όσον αφορά στο 2, να το ξαναδιαβάσουν τα ετεροφυλόφιλα members παρακαλώ. Όσον αφορά στο 1, θα μου επιτρέψεις να προσθέσω ότι με την σημερινή νεόπλουτη μεγαλοαστική τάξη… Άστα να πάνε…

---------- Post added at 19:06 ---------- Previous post was at 18:46 ----------

Όχι «νοσταλγικά» V, ενεργεία συντηρητική. Θα μου επιτρέψεις δε να συνδέσω αυτόν τον (νέο)συντηρητισμό που υπάρχει γενικά μετά το 80 και με κάτι άλλο που ισχύει ειδικά στο BDSM. Όπως σωστά λέει ο Ανακρέων, οι ρίζες του BDSM βρίσκονται στις κοινότητες των extreme ομοφυλοφίλων των μέσων του εικοστού στην Αμερική. Ζητούμενα από εκείνους ήταν δύο τότε: Δικαίωμα στη διαστροφή αλλά και δικαίωμα στο «είμαστε ζευγάρι», όπως ακριβώς και οι straights. Τους λιμπερτίνους το μόνο που δεν τους ένοιαζε ήταν αυτό. Αντίθετα διεκδικούσαν το «και τι έγινε που ΔΕΝ είμαστε ζευγάρι».
Επίσης θα προσέθετα και τις Κόμισσες στο τέλος του σχολίου σου, "Ο υπηρέτης της Κόμισσας του 18ου..."

 

Απάντηση: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

MindMaster
Αν στην προκειμένη περίπτωση σε πάρω τοις μετρητοίς κι’ ακολουθήσω τη μεθοδολογία σου (σεντόνια, quotes, αντιφάσεις, διδακτισμοί, κ.λ.π.....)
θα σε αδικήσω πιο πολύ απ’ όσο αδικείς ο ίδιος τον εαυτό σου σήμερα.
Δεν το θέλω αν και σου αξίζει, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι τον τελευταίο - και όχι μόνο - καιρό
μου πετάγεσαι σαν το ραπάνι σε όσα σχεδόν γράφω. (τελεία, δεν θέλω να το προεκτείνω...)
Δύο είναι οι λόγοι (σήμερα, αύριο πρόσεχε...)
Ο πρώτος είναι ότι απ’ ότι διάβασα εδώ και αλλού,
είσαι σε αποδρομή ίωσης και προφανώς οι παρενέργειες επιδρούν καταλυτικά.
Ο δεύτερος, σημαντικότερος από τον πρώτο,
είναι ότι όσο εσύ έγραφες την Πειραϊκή- Πατραϊκή σου
εγώ απολάμβανα τα αγαθά της ζωής με το κουτάβι Μου,
εν όψει μάλιστα και του αυριανού οργιαστικού Party - μασκέ.
(Παρεμπιπτόντως θα ντυθώ Σαμουράϊ - εσύ τι θα ντυθείς; )

Ελπίζω να καταλάβεις ότι είναι ολοφάνερο πλέον πως η ειδοποιός διαφορά ημών των δύο
είναι ο παράγοντας «Χιούμορ». (τελεία, δεν θέλω να το προεκτείνω...)
Στο λέω τώρα μετά το τελευταίο μου ποστ όπου δεν έκανα καθόλου χιούμορ.
Λάβε το σοβαρά υπ’ όψην σου φίλτατε
διότι αφού συγκατάνευσα όχι μια και δυό τώρα τελευταία στις άκομψες παρεμβάσεις σου,
το έχεις εκλάβει ως αδυναμία και παρεκτρέπεσαι.

Ας μην συμβάλουμε στην υπερκατανάλωση ποπ-κορν, δεν μας πρέπει.

Σε παρακαλώ, μην το λησμονήσεις ξανά, θα κάνεις μεγάλο σφάλμα. (τελεία, δεν θέλω να το προεκτείνω...)
(Μην ξεχνάς, θα ντυθώ Σαμουράϊ...)
Εσύ;

Υ.Γ.
O cadpmpc;
Η Uther;

 

Απάντηση: Διαστροφή και αφοσίωση: Ένα τέλειο εμετικό

Off topic:
Προσωπικώς δεν προτίθεμαι ν' αμφισβητήσω τα γραφόμενά σας.
Φοβούμαι όμως ότι γνωρίζω μερικές ημιστραγγαλισθείσες και πυγοραπισθείσες κνίτισσες που ισχυρίζονταν τα αντίθετα από σας, τρίβοντας χαρούμενες τον ποπό τους μετά την ανάκριση στα υπόγεια της Γκεστάπο.