Διαφορά εξευτελισμου και ταπεινωσης

Ακουω τις αποψεις σας.

 

Για μένα καμία απολύτως.

Η γλώσσα μας είναι από μόνη της "πλούσια" και δύσκολη. Μοιραία λοιπόν κάποιες λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Ίσως ο ξεφτιλισμός ηχεί πιο προκλητικά και "βρώμικα". Και προσδίδει περισσότερο "αλατοπίπερο" στο bdsm και το μυαλό μας  

 

Άλλο καθιστώ τον άνθρωπο που μου ανήκει ευτελή - πρωτίστως στα μάτια του, και άλλο βάζω τον άνθρωπο που μου ανήκει στην ταπεινή του, το δίχως άλλο, θέση όχι όμως και γι αυτόν τον λόγο φτηνή.

 

επιγραμματικα γιατι ειμαι στο γραφειο και δε μπορω να παρακολουθησω τη ροη της κουβεντας.
Το αντιλαμβανομαι οτι η ταπεινωση ειναι πιο περιεκτικη εννοια απο τον εξευτελισμο,ο οποιος μαλλον (για μενα) ειναι ενα μεσο για τη ταπεινωση...
Πχ
Εξευτελισμος=ντροπη
Ταπεινωση=μειωση προσωπικοτητας...

Για να ταπεινωσεις (μειωσεις) καποιον πρεπει να τον εξευτελισεις (να το κανεις να ντραπει)

 

Ταπείνωση είναι η κάμψη των αντιστάσεων του υποτακτικού προσώπου και η "υπενθύμιση" σε αυτό εμφατικά του ρόλου του στη σχέση μέσα από παιχνίδια "συμμόρφωσης" και "τιμωρίας". Σκοπός είναι η μέσω της μείωσης του εγωισμού του υποτακτικού άντληση ηδονής από το υπηρετείν. Συνήθως τα παιχνίδια ταπείνωσης διαδραματίζονται ανάμεσα στους δύο, χωρίς παρουσία τρίτων.

Ο εξευτελισμός δεν αρκείται στη μείωση του εγωισμού του υ, αλλά επεκτείνεται στη μείωση της προσωπικότητάς του, ακουμπώντας την αυτοεκτίμησή του. Συνήθως τα παιχνίδια εξευτελισμού περιλαμβάνουν έκθεση του υ σε τρίτους μέσα από "αποστολές" τις οποίες καλείται να φέρει εις πέρας ξεπερνώντας τη συστολή, ακόμα και παραβαίνοντας ορισμένες από τις αξίες του.

Και οι δύο πρακτικές αποσκοπούν στην ενίσχυση της ηδονής κ/υ από την άσκηση/παράδοση εξουσίας και το ασκείν/υπηρετείν αντόστοιχα. Θεωρώ τον εξευτελισμό ακραία και επικίνδυνη σε ορισμένες περιπτώσεις πρακτική.

 

Ο εξευτελισμός κατά την άποψη μου περιέχει την ντροπή ενός η ταπείνωση ψυχικό πόνο.

 

Για μένα υπάρχει διαφορά.
Ο εξευτελισμός έχει ξεκάθαρα ως αποτέλεσμα να δείξει το αντικείμενό του πιο ευτελές, δηλαδή με μικρότερη αξία, από ότι αν δεν τον είχε υποστεί.
Η ταπείνωση αφορά κυρίως την κατώτερη θέση του αντικειμένου απέναντι σε κάποιον άλλον και ενδεχομένως καθόλου την αξία του.
Άλλωστε, η λέξη "ταπεινός" χρησιμοποιείται και με θετική χροιά, ενώ η λέξη "ευτελής" ποτέ.
Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι ο εξευτελισμός επικεντρώνεται στο ποιόν ή τη φύση του ατόμου, ενώ η ταπείνωση στη θέση ή την κατάσταση.

 

<< Εξευτέλισε με όσο θέλεις , δεν θα μπορέσεις όμως να με ταπεινώσεις >>.Υπάρχει διαφορά !Αναφερόμαστε βέβαια εδώ προφανώς στην ερωτική συναινετική ταπείνωση που απο μόνη της είναι ένα είδος ερωτικής βίας.Ο εξευτελισμός έχει αξία μόνο αν αποσκοπεί στην ταπεινωση του υπο.Η ταπείνωση είναι η δραστηριότητα που θίγει την εικόνα και την αυτοεκτίμηση του υπο.Αντίθετο δηλαδή στη κοινή περι αξιοπρέπειας αντίληψη.Συνθλίβεται ο ψυχικός κόσμος του υπο με τρόπο όμως που είναι επιθυμητός απο το ίδιο.Λυγίζεται ο εγωισμός του.Ο εξευτελισμός είναι μέσα στα πλαίσια της ερωτικής ταπεινωσης και λειτουργεί ως μέσω για τον τελικό σκοπό που είναι η απελευθέρωση του υπο απο το Εγώ του .Μορφές,τρόποι και τεχνικές για τον εξευτελισμό υπάρχουν άπειρες και τέτοιες ώστε οι δύο πλευρές να διεγείρονται ερωτικά.

 

Ο εξευτελισμός αποσκοπεί στην πρόκληση ντροπής ενώ η ταπείνωση στην εκμηδένιση του εγωισμού.

 

Ο εξευτελισμός είναι η διαδικασία μείωσης/ευτελισμού της αξίας κάποιου, ενώ η ταπείνωση η κατάσταση, που δηλώνει την θέση κάποιου σε σχέση με κάποιον άλλον.

 

Κατ' αρχάς ο εξευτελισμός είναι συνήθως κάτι που προέρχεται από έξω προς τα μέσα. Από μια εξευτελιστική πράξη κάποιου άλλου προς το άτομο ή κάτι ντροπιαστικό που έκανε το ίδιο και έχει επίπτωση στον ψυχισμό του.

Η ταπείνωση από την άλλη είναι μια εσωτερική πράξη. Το ίδιο το άτομο συνήθως ταπεινώνεται πρώτα μέσα του και ύστερα πράττει ανάλογα προς το άτομο που το ενέπνευσε και εξωτερικεύει το συναίσθημα.

Τέλος, μπορεί η ταπείνωση να είναι αποτελέσματα της συνειδητοποίησης της θέσης ενός υ/σ ή μία υπέρμετρη ένδειξη σεβασμού. Στην περίπτωση του εξευτελισμού, επίσης, αυτός μπορεί να είναι επιθυμητός ή και ευπρόσδεκτος.

 

Κάθε φορά που μπαίνω σπίτι μου, βγάζω τα μυρωδάτα παπούτσια μου και διατρανωνω ότι δεν πάω να πλυθω για να δω αν το υ κολλησε κανα Κορωνοιο. 

Στην ταπεινωση το Υ πιστεύει ότι το κάνω ετσι για να της την σπάσω.

Στον εξευτελισμό το Υ πιστεύει ότι το κάνω όντως για να δω αν έχει Κορωνοιο